Buigen voor Japan

Geplaatst op 27 januari 2011 door Indisch4ever

vrouwenkampsingapore
Een beeld zegt soms meer dan duizend worden. Van alle fotos van de Tweede Wereldoorlog in Nederlands-Indië is misschien wel de meest bekende die van een groep buigende vrouwen. De foto heeft geen onderschrift, en we weten niet wie de foto heeft gemaakt en waar hij is genomen.
Het is een kampfoto,  veel is duidelijk, misschien uit Tjideng, of Semarang, of Noord-Sumatra. Een groep vrouwen buigt voor iets wat we niet zien. De Japanse vlag? Een Japanse kampcommandant? We weten het niet. De waarde van de foto ligt in het feit dat hier blanke vrouwen sommige op blote voeten buigen voor de bezetter, voor Japan. En dus staat de foto symbool voor de ondergang van het Nederlandse gezag.
verder… en meer nwe artikelen op JavaPost

Dit bericht werd geplaatst in Uncategorized. Bookmark de permalink .

7 reacties op Buigen voor Japan

  1. Boeroeng zegt:
    27 januari 2011 om 00:29

    Deze foto staat ook op pagina 377 van het boek ‘de Japanse burgerkampen’ 4e druk van 1985. De schrijver is Dora van Velden.
    Volgens het onderschrift is de foto van een appél in het jappenkamp Sime Road Camp te Singapore.
    Dezelfde foto moet ook de bron geweest zijn voor een tekening in het stripboek de Terugkeer, pagina 25 rechtsonder.
    http://www.deterugkeer.nl/

    Beantwoorden
  2. Peter van den Broek zegt:
    4 februari 2011 om 00:27

    Ook op de website 2602 Stichting Japanse Burgerkampen staat een tekening van in dit geval donkere vrouwen die voor de Japanse vlag buigen. Buigen is als je in Japan bent geweest een doodgewone bezigheid en aan het eind van een werkdag had ik wel spierpijn in mijn rug. Dus het is eigenlijk niet zo opmerkelijk maar voor degenen die de oorlog in HetKkamp hebben doorgebracht toch wel iets vernederend.
    Ik denk dat er extra waarde aan wordt gehecht omdat een koloniale heerser voor het eerst in de moderne geschiedenis (muv Rusland) voor een Oosterse macht letterlijk en figuurlijk moet buigen.
    Des te opmerkelijk dat zo’n soort foto anders is als bij de andere geallieerden. In de VS is de foto van de soldaten die de vlag planten op de Iwo Jima bekend als symbool van de onverzettelijke overwinning. In Engeland is de foto van de Spitfire als symbool van de Battle of Britain of een foto van de ontschepingen bij Duinkerken (onverzettelijke wil om te overwinnen) bekend. In Nederland is de foto van de aankomst van Wilhelmina in Zeeland bekend of moeten we toch Anna Frank als bekende foto nemen? .
    Maar dan komen we voor Indie op die foto van dat kamp als symbool van de ondergang van het gezag. Omerkelijk dat een niet heldhaftige foto is gekozen dat de overwinning aangeeft of het doorzettingsvermogen. Ik vind het meer een defaitische foto, maar tegen de geschiedenis gezien geeft die foto wel het begin van het einde aan.
    Ik vind die foto van Sukarno in de Jeep als hij in Jogjakarta word gevangen genomen wel sprekend. Alsof hij de overwinning heeft behaald en niet de nedrlanders en zo was aan het eind ook zo.

    Beantwoorden
  3. ronaldo zegt:
    4 februari 2011 om 01:29

    pffff…peter…je zeg zo veel…maar eigenlijk zeg je héélemaal nix…:0

    Beantwoorden
    • bokeller zegt:
      8 juni 2015 om 19:32

      Wees blij,dat velen nu deze Japanse tijd niet aan lijve
      hebben ondervonden.
      Ik had er vrede mee,totdat na de oorlog mijn jongste zusje
      bevend voor een Japanse gevangene diep bleef buigen.
      Probeert ,nu mar die situatie in te denken.
      Oh eigenlijk zeg ik ook helemaal niets!
      siBo

      Beantwoorden
  4. Arthur Olive zegt:
    4 februari 2011 om 02:24

    Als kleuter zijnde heb ik noojt in het kamp gezeten maar er zijn beelden van die tijd die me bij blijven, zoals de sloffende Jap soldaten die langs ons huis kwamen. Later zag ik fotos daarvan en die fotos waren voor mij het indrukwekenste van die tijd.

    Beantwoorden
  5. Ted Hartman zegt:
    4 februari 2011 om 22:46

    Eén keer, als jongen van 9 jaar, vergeten te buigen voor een schildwacht. Kreeg na een hele tirade een zgn. oskorosi (Japans), slentik (Indonesisch) oftewel een harde vingertik op m’n voorhoofd! Welbekend denk ik bij ons Indo’s! Maar dat was nog niets vergeleken bij anderen die deze hormat vergaten. Kregen met de kolf van hun geweer letterlijk op hun kop. En een predikant die uit geloofsovertuiging nooit voor een vijand wilde buigen, werd bijna doodgeranseld. Zie mijn verhaal hiervan in het boek: Ooggetuigen van oorlog. Een uitgave dd.2005 van de Stichting Japanse Ereschulden. Ted Hartman

    Beantwoorden

Laat een reactie achter op Arthur Olive Reactie annuleren

Vul je gegevens in of klik op een icoon om in te loggen.

Gravatar
WordPress.com logo

Je reageert onder je WordPress.com account. ( Log uit /  Bijwerken )

Google photo

Je reageert onder je Google account. ( Log uit /  Bijwerken )

Twitter-afbeelding

Je reageert onder je Twitter account. ( Log uit /  Bijwerken )

Facebook foto

Je reageert onder je Facebook account. ( Log uit /  Bijwerken )

Annuleren

Verbinden met %s

Deze site gebruikt Akismet om spam te bestrijden. Ontdek hoe de data van je reactie verwerkt wordt.