Dodentocht in de bergen

Hans Vervoort bezocht het graf van zijn in de oorlog overleden broertje op de begraafplaats Kembang Kuning in Surabaya. In de omgeving van zijn broer lagen de graven van acht kinderen Engelenburg, in leeftijd varierend van drie tot elf jaar, allen overleden op 29 oktober 1945. De bersiap-tijd!   Hans besloot uit te zoeken wat hen overkomen was en stuitte op een dramatische bersiap-gebeurtenis met veertig slachtoffers in vier bergdorpjes boven Malang. Hij kreeg contact met twee nabestaanden van de getroffen families. Ineke van Oers-Moormann en Roos Engelenburg vertelden hem wat hun familieleden was overkomen.  website Hans Vervoort   Lees het hele verhaal

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

4 Responses to Dodentocht in de bergen

  1. Henk schreef:

    Bersiap-periode.
    Wanneer ik, ben nu 84 jaar, terugblik dan denk ik weer aan die angstige nacht van 24 op 25 november 1945.
    Ik was toen 19 jaar, woonde bij een tante aan de Jalan Alipin in Bandoeng. We stonden te wachten op een neef van me die hulp was gaan halen om ons naar een beschermd gebied te brengen. Omdat het lang duurde ( het werd al donker) liep een broer van hem de Grote Postweg op. We hoorden enkele schoten, we keken en zagen mijn neef op de grond liggen, dodelijk getroffen.We droegen hem het huis in; sloten het huis; sleepten meubilair voor de deuren en wij bleven op de vloer zitten wachten wat er komen zou. Daar bleven we tot middernacht zitten tot we buiten lawaai hoorden van stampende laarzen en geschreeuw om de deuren te openen! We dachten dat ons laatste uurtje geslagen was maar tot onze opluchting was het mijn neef die hulp was gaan halen. Onze bezetters, zwaar bewapende Japanners, kwamen ons ophalen om ons naar een beschermd gebied te brengen. We werden naar het Ursulinen klooster aan de Merdikaweg geevacueerd na eerst het stoffelijk overschot van mijn neergeschoten neef bij het Julianaziekenhuis te hebben gebracht.
    De nacht van 24 op 25 november 1945!! Die nacht vergeet ik nooit. Nu nog, denk ik vaak terug aan die angstige uren van wachtten…, wachten…van wat gaat er gebeuren?? Komen ze ons ook neerschieten??

  2. Cap van Balgooy schreef:

    Hans Vervoort. Goed verhaal, maar wel wat laat. Al deze gebeurtenissen waren mij 40 (?)jaar geleden al bekend.
    Ik kende natuurlijk de namen niet.
    Cap.

  3. Wat een triest, maar toch boeiend, verhaal. Zo zonde en onnodige gebeurtenis.

  4. Chris Carli schreef:

    Stuk raakt me echt, Hormat

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *