Door Renata Oosterveen – Ze wacht.
Ze zit voor haar hutje in de kampong en merkt niet dat de kinderen die haar ooit beschimpten nu ouders en grootouders zijn en al lang geleden deze plek hebben verlaten. Over de jaren heen is ze een ware expert geworden in de kunst van het wachten.
Ze merkt niet dat van het hutje niet veel meer rest dan drie palen en een ingestort dak, overwoekerd en bijna opgelost in de oprukkende groenheid.  verder…