.by Blauwvogeltje.
Ik keek zondag naar de film Ver van Familie.. Vooral wel gaan als je zin hebt. Of surf naar de website ‘vervanfamilie’.
Barbie woonde als klein kind met haar ouders bij oma Em in Nederland. Toen vertrokken pa, ma en Barbie naar Amerika.
Pa en ma hadden een slecht huwelijk. Ma pleegde zelfmoord, Pa hertrouwde maar verliet het gezin en stortte zich in de homoscene van Los Angeles. Hij overleed daar. Dan overlijdt ook de stiefmoeder en was Barbie, inmiddels volwassen, alleen in Amerika. Ze verbreekt haar dead-end-relatie met de overbuurman die toch nooit zou gaan scheiden van zijn vrouw en ze denkt aan het enigste familielid met wie ze nog steeds een band voelt: Oma Em..
Barbie vliegt naar Nederland en weet nog niet dat oma op haar sterfbed lgt.. Oma heeft zich verzoend met het einde maar met alle kracht houdt ze zich in leven. Ze heeft nog iets af te maken op aarde .. Ze wil Barbie nog ontmoeten en wat zeggen.
Oma wt.. Ze wt gewoon dat Barbie zwanger is en dat ze zal komen…
Misschien wt Barbie onbewust ook dat ze met gaan naar Nederland , dat ze oma nog ven moet spreken. Dit is niet zo in het verhaal weggelegd, althans het is niet duidelijk gemaakt… Maar past wel in het idee van hoe ver van familie men is… de band is r en drijft mensen naar elkaar .. Zo was het volgens het verhaal ook geen toeval dat in het vliegtuig naar Nederland Barbie een oude kampvriend van haar vader tegenkwam.. Toen nog wist deze man niet dat zij de dochter is van zijn oude vriend, met wie hij samen in het jongenskamp zat.. De familieband die Oma en Barbie naar elkaar dreef, dreef ook die oude kampvriend naar  Barbie in het vliegtuig en later pikt hij haar toevallig op in Amsterdam en zette haar op het goede spoor naar Oma.?
Een beetje lijkt het alsof Marion Bloem, schrijfster en regisseuse, die familieband op dit punt van het verhaal symbool wilde laten zijn voor indoband in het algemeen. Maar misschien is dat mijn indo-romantiek? Het verhaal zelf is niet typisch Indisch maar de hele setting wel. Een herkenbare Indische familie..met voor velen een herkenbare Indische moeder,oma, overgrootoma … de matriarch van de familie en soms ya…?…. ze wt dingen..euh-eeuhhh
Marion Bloem lijkt me iemand die net zoals ik zou doen stiekem een dubbele laag in het verhaal verwerkt en dan maar afwacht of iemand het ziet.. zo niet .. blijven wachten. Of ik fantaseer weer teveel..kn ook. De naam van die oude kampvriend in het vliegtuig bijv was William Lemaire.. In de hele film worden weinig namen voluit genoemd…maar als het toch moet waarom juist deze naam.. Deed Marion – als een eerbetoon- verwijzen naar een oud-voorzitter van Pelita of verre familie van hem die kamerlid was in de vijftiger jaren ? En de naam oma Em.. apa deze? Ze had een oma Em, moeder van haar moeder. Misschien is de film met twee-en-half-uur te lang en had men kunnen schrappen tot 1 uur en 3 kwartier.? Voor mij en voor velen die ook even de wc willen bezoeken en wat willen drinken is de lengte van de film niet je-van-dat. Verwacht ook geen gelikte hollywoodproductie of ht Indisch verhaal… gewoon gaan kijken als indo en pink een traantje weg op het eind. Goeie muziek ook .
De familie wet of denkt te weten dat als oma Barbie ontmoet het haar dood zal zijn, want de laatste keer dat ze Barbie zag was oma Em wekenlang ontdaan . Het plan ontstaat van de dochters Barbie weg te houden van oma in het ziekenhuis.
Barbie ontvlucht na een tijd de familie…. wel hartelijk, maar ook verstikkend en ze brengen haar niet bij oma. Ze loopt wat te dolen en te slapen op straat totdat die kampvriend haar oppikt en mee naar huis neemt, waar ze weer zijn zoon tegenkomt die een oogje op haar heeft, maar onderwijl heeft ze hem al 2x gedumpt in Nederland.
Ze krijgt adressen van ziekenhuizen , maar zoekt tevergeefs daar naar oma. Ze wil een formulier invullen voor een abortusaanvraag , maar ze verscheurt die.
Ze krijgt het adres van een expositie waar de hele familie is,..ze komt net te laat want oma is alweer terug gegaan naar het ziekenhuis..
Op de familietentoonstelling hoort ze waar het ziekenhuis van oma is.
Barbie kan binnen komen ondanks een gesloten deur op het nachtslot .. terwijl op dat moment oma het lukt de afgesloten afdeling te verlaten op zoek naar Barbie. De manier waarop ze de digitale vergrendeling weet te kraken is te omschrijven met “toeval” of “bovennatuurlijk” …pick your favorite truth..
Ze wt… Barbie komt..
Voor de lift komen ze elkaar tegen..
Oma Em kan nu zeggen wat ze moet zeggen en oma wilde ook helemaal niet dat Barbie een abortus zou doen : je krijgt een meisje.. je moet haar naar mij noemen. Op zich is deze wending (oma wt) niet exclusief Indisch..maar toch is het voor mij persoonlijk wel horend bij Indische moeders
Soedah..
Al.
 Anneke Grönloh en Terence Schreurs (Oma Em en Barbie)
...................
Indisch4ever 
Een hele mooie pikiran…
Ja, inderdaad. Mooie Piekiran.
Ben zelf ook “besmet” met plas-vrees. Ga daarom bijna nooit meer naar bios, maar huur DVD’s. Als ik geen plaats aan de zijkant krijg, ga ik niet. En dan ook nog…. zooo lang, deze film. Maar… moet hem wel zien. Ketelhuis is in Amsterdam, dus! En zondag is al erg aanstaande.
groet van Humphry
Gewoon doen Humphy. Ik vond de film heel geslaagd… tja….pauze…isterniet deze…
Ik ga ook a.s zondag kijken .
De karcis is al besteld .
Als een beetje last van beser = moet veel plassen , kan je ook een kleine botol met grote hals nemen.
Als echt donker is , …….. (he he he he )
De samenvatting van de film in de pikiran is een prima weergave. Het heeft er wel toe bijgedragen dat ik na het lezen ervan meteen met mijn moeder een afspraak heb gemaakt en haar ” als verrassing” vandaag mee heb genomen naar Utrecht om de film te zien. (vanuit Twente, via west Veluwerand naar Utrecht).
Heel herkenbaar, de sfeer en ook de “dubbele bodems” die er in de film zitten. Een beetje vaag blijven en ieder laten denken wat hij denken wil!
Wat me ook overkwam: in de zaal sprak ik een (indische ) vrouw die ruim 45 jaar geleden bij mij op school zat. Zij was door haar zoon meegenomen naar de film. Ik had haar al die jaren niet meer gezien – leuk dat ik haar juist daar ontmoette.
Oja, nog bedankt voor de plaswaarschuwingen, we hebben van te voren niet gedronken en vooraf het toilet bezocht!
Eigenlijk zouden filmaankondigingen vaker plaswaarschuwingen moeten geven..
zoals de weerman altijd windwaarschuwingen doet en grote bedrijven winstwaarschuwingen..
Ik voel wel dat er meer dubbele bodems zijn, maar die kon ik niet duidelijk zien.
Dat lukt me meestal pas na herlezen of herzien..
Leuk dat jullie er plezier in hadden , Kamperfoelie
Ik ga volgende week met mijn echtgenoot Paul ’s middags naar de film. Via Pelita, eten én bioscoop. € 16,00 slechts.
Groetjes van Digibeet
Hallo, het is vandaag zondag,é novembver en heb dus… echt de film gezien in het Ketelhuis in Amsterdam. Was natuurlijk veels te vroeg (kwart voor 10), maazr was dus wel nummer 4 in de rij voor de kaartjes ( n.b. ik had nog de laatst voorradige plaats).
Helaas Sigeblek, gemist!!! Had geen beschrijving. Zat 2e rij vlak bij het gangpad ( voor de kamar ketjil – je weet wel).
Stiekem nangis, vooral op het eind. Beschrijving van BV is geheel korrekt.
groet van Humphry
Ben ook geweest .
Moeilijk seh om met de bus te gaan naar CS , gekomen uit Amsterdam Noord , auto daar geparkeerd , en dan met bus 33 overstappen op CS , bus 22 tot harlemermeerplein .
Cape seh , moet ik lopen vanaf harlemermeerplein tot de Ketelhuis .
Wah , het krioelt daar van de indo’ s. Zeg ik ook tegen mijn hollandse buurman die naast mij zat , hij kwam met zijn indische vrouw .En hij zegt ook nog , ya , hoe kan dat .Lachen natuurlijk.
Je ben toch niet de persoon die aan de rechterkant staat te grienen , is te horen.
Ik zit ongeveer 6 rijen van boven aan de linker kant , bij de gang zijde. Stoel 13 .
Ik vraag me af of de oude indo’ s(2de generatie) zo met elkaar praten .
En dan al die familiegeheimen , vind wel een beetje roewet .
op advies van elfje heb ik het eind maar niet beschreven
Het verhaal is weggezet in 1986, dus de kinderen van oma Em zijn ook 1e generatie. Mét Indisch accent sprekend.
Oma was geboren in 1900 toch ?
Iedere familie heeft wel zo zijn geheimen of kwesties die men liever wilt vergeten..
Ik dacht ook even ergens of het Indisch praten een enkele maal té erghuh was. Het tante Lien effect seghmah..
Eigenlijk….. als je het plot loslaat en de achtergrond van de Indische families uitdiept…. de verhalen, de gebroken gezinnen, de trauma’s, de vijandigheid van de inlanders hier en daar… dan is er veel meer drama om te laten zien…
Twee clips van Barbie op youtube
Barbie 1
Barbie 2
en Denise (Katja Schuurman)
De kinderen van Oma Em zijn eigenlijk ook tegelijk de 2de Generatie .Kinderen van de 1 ste Generatie (Oma Em) .
Ze komen samen met oma naar Nederland .
Als ze de eerste van die familietak waren dan zijn ze de 1ste Generatie.
Dat is dan de leeftijdklasse van 100 jarigen zoals mijn oude kostbaas in Enschede.Hun kinderen zijn dan de 70 jarigen en ouder.
Ik ken ook verschillende Indo’ s die als 1ste Generatie gezien kunnen worden omdat ze als eerste naar Nederland kwamen, ze zitten nu op de leeftijd van 70 jarigen
Aan de andere kant begrijp ik niet dat Oma Em het echt goed hadden in Ned.Indie .
Gezien de achtergrond van haar ouders , een gewone soldaat(?) met een eenvoudige inlandse vrouw (tuminah ?).Dat ze met haar 3 jarige schoolachtergrond gelijk ” goed” getrouwd was .
Is dat niet echt te snel ?
Ik bedoel hier de sociale mobiliteit ?
Of is het een uitzonderingsgeval ? Ik probeer hier de historische perspectief te begrijpen .
Zo rekent men niet over de 1e generatie, Sigeblek…. Iedereen heeft zijn eigen definitie maar globaal ziet men oma en haar kinderen als 1e generatie .
Mijn vader was 1e generatie, maar ook zijn twee tantes en zijn oma die naar Nederland gingen.. 3 generaties die doorgaans genoemd worden: de 1e generatie..
Ik heb niet zo van de film begrepen hoe de financiele situatie was van de ouders van oma en van oma met haar man in Indie..
Maar een militair kon na een paar jaar gegageerd worden met een pensioen. (met pensioen gaan, maar oproepbaar )
Plus een burgerbaan daarnaast doen en dan had men een middenklasse-inkomen.
Oma huwde een indo die alleen al door zijn Europese achternaam meer kansen had op de iets betere banen..
Klassieke indo-europese familie hoor..
Klassieke indo-europese familie .
Het kan verhelderend zijn als men de statistische gegevens napluist hoe de sociale en maatschappelijke positie van de gemiddelde indo families zijn tussen 1900-1942.
De gegevens kan men halen uit de CBS jaarverslagen.
Hoeveel mensen met bepaalde opleiding zijn , het soort banen wat ze hebben en de gekoppelde inkomen (welvaart). Hoeveel mensen betalen bijvoorbeeld belasting .
De betere banen zijn ook relatief , ze hebben betere banen als je gaat vergelijken met de Indonesiers.
Die verhalen kan men lezen in de boeken van si Tjalie.
Nou ben ik wel heel erg benieuwd. De reacties hier zijn iig positief, ik heb ook andere geluiden gehoord. Ik ga woensdag. Voor de zekerheid morgen maar even kaartjes reserveren.
Quote:
De reacties hier zijn iig positief, ik heb ook andere geluiden gehoord.
—————————
Hier kom ik op terug .
Dat naar aanleiding van de “spontane reacties” van de filmbezoekers in Ketelhuis Amsterdam 02-11-2008
Hoe was het LL?
Ook andere lezers willen je horen toch ?
Oké dan, Burung. Ook hier een kort verslagje. Ben vandaag (ondertussen al gisteravond) naar Ver van Familie in Den Haag geweest. Gelukkig had ik afgelopen maandag al gereserveerd, want het was overboekt! 2 personen zaten zelfs in het gangpad (als de brandweer dat weet…). Mijn 1e indruk: hé, waarom wordt het doek niet groter, blijft het formaat, vergeleken bij bioscoiopfilms, klein? De film zelf had inderdaad best een half uur korter gekund. Sommige scènes met dat eten misschien een beetje overtrokken, net als het indisch accent, en ook in de 80-er jaren mocht je echt niet met zoveel man om een ziekenhuisbed zitten. Maar…..zoveel herkenbaar, ik vond de familiebanden te volgen (ben speciaal het boek niet gaan herlezen)en heb absoluut geen spijt dat ik geweest ben! Heb ook nog nooit zoveel indo’s in het Filmhuis gezien. Beetje jammer, dat het in een zaaltje op de 2e verdieping draait…..Maar voor wie hem nog niet gezien heeft, zeker gaan!
Hoi LL,
en geen enkel traantje gelaten???
Ik dacht dat je naar het Ketelhuis in Asd was gegaan.
groet van Humphry
Nee Humpf, geen enkel traantje gelaten. En ja, ik woon in het Haagje, dus voor mij makkelijker om naar het Filmhuis te gaan!