.
Op 30 september overleed Harryet Myosotis Marsman-van Deventer.
Onder de naam Plantersvrouw schreef ze stukjes in de Tong Tong en de Moesson. Ze werd 104 jaar…. 27 augustus 1904- 30 september 2008.
archieftopic
Onderstaande is geschreven door haar dochter Micky:
Op 30 september is onze moeder gestorven we zijn nu nog maar met vier generaties. Honderd en vier jaar is Mamma geworden.
Ofschoon de laatste jaren praktisch aan haar voorbijgingen zonder dat zij ze nog beleefde en we eigenlijk al veel eerder afscheid van haar hadden genomen, heeft ze toch een gevoel van verlatenheid achtergelaten. Maar het is goed om te weten dat haar genen aan tweenzestig mensen zijn doorgegeven.
Hieronder de namen van haar nazaten, tot nu toe.
MARGO:
ROBIN, Arjan, Juri en Tomas. PETER, Jeroen, Danille en Quinty. MARION, Wendy, Niels, Lukas en Maren. ROEL, Chris en Stan. MARLEEN, Rowan en Manon. DAVID, Anneloes, David Jr. en Inge Marije.
ROB:
MAREN en JURRIAAN, Sam en Onno.
MAREN:
YOLA, Fabian, Daphne, Denise en Maxime. RUTH, Tesse en Jurriaan. MARINA, Maren, Olaf en Sarah. FLIP, Sofie, Tim en Mera. NATHALIE, Thijs en Anouk.
MICKY: ELTJO, Alexander en Rebecca.
HUIB : SIMONE en MICHIEL, Sanne en Noortje.
PETRA: MARTIJN en ANNE, Koen.
Merkwaardig, zo lijkt het niet eens veel. Micky Marsman.
...................
Indisch4ever 
Dit was het zusje van mijn oma Lily, zo trots op mijn tante Yet!!! Wij zijn nu op zoek naar haar werken . Om zo achter onze families, historie aan te gaan ,
Met vriendelijke groet,
Lilian Knegt , kleindochter van
Lilian Knegt- van Deventer , zus van Harryet
Beste Lilian,
Ken je het Tong Tong/ Moessonarchief
https://moesson.pictura-dp.nl/search?query=plantersvrouw&period=&submit=zoeken
Hello im raka from berme indonesia, im mrs marsmans fans and reading many artikels about her, their house in berme still exists to this day, if you want the photo huis marsman and aer dingin estate place mr marsman work i can send to you. This my instagram @bermiheritage
@bermiheritage
Do you know the archive of Tong Tong/Moesson
https://moesson.pictura-dp.nl/search?query=marsman&period=&submit=zoeken
The letter in this topic was from Micky Marsman, She died in 2021, but you can mail her son Eltjo:
https://www.facebook.com/eltjo.haselhoff.3
Hello im raka from berme indonesia, im mrs marsmans fans and reading many artikels about her, their house in berme still exists to this day, if you want the photo huis marsman and aer dingin estate place mr marsman work i can send to you. This my instagram @bermiheritage
Voor Meinart Jan Niemeijer:
Herinneringen heb ik alleen nog maar heel vaag aan de gezichten van je grootouders en je tante Jopie, maar er zijn wel wat foto’s uit de grijze oudheid opgedoken, waar je grootouders op staan.
Jopie was bruidsmeisje bij het huwelijk van mijn ouders. Een troostend gebaar naar haar toen – ze had zelf met mijn vader willen trouwen, maar ze was pas zes of zo…
Ik weet niet of je dit berichtje nog ooit onder ogen krijgt. Hopen maar!
Micky Marsman.
Het boekje “Meer dan alles” is gesitueerd op de plantage, waar mijn grootvader Johan Niemeijer “de administrateur” was.
In het boekje “Koffiebloesem en maneschijn” wordt o.a over het bezoek van mijn tante Anna verteld.
Noch mijn vader, Meinart Niemeijer, noch mijn grootvader Johan Niemeijer vertelden nooit over deze tijd.
Zou iemand mij wat meer over mijn vader en grootvader uit deze tijd in Indi kunnen vertellen?
Meinart Jan Niemeijer
Lief Oudje,
Dit wil ik je nog zeggen :
Dank voor alles wat je me gaf. Je was mijn tweede moeder. Ik heb zoveel lieve herinneringen aan de tijden dat wij samen waren, als kind maar ook als volwassen vrouw.
In mijn kindertijd was ik heel vaak in je gezin en hoorde ik er ook helemaal bij. Het was altijd gezellig. Je was altijd bij alles betrokken en je neuriede de hele dag.
Later hadden we over vele levensvragen diepgaande gesprekken. Je levensvisie deelde ik helemaal en we raakten ook nooit uitgepraat over ons leven in het mooie Indi.
Je liet ons twee prachtige boekjes na, waarin je ons lief en leed had vastgelegd. Een kostbare nalatenschap waar ik je ook zo dankbaar voor ben.
Je hebt een heel lang leven gehad, waarin goede maar ook nare dingen je deel waren. Ik heb je vaak opgezocht in Huize Cornelia, al wist je er niets meer van af, of toch? Ik hield je oude handen in de mijne en soms kneep je erin en dan geloofde ik dat je toch wist dat ik bij je zat.
Nu heb je je leven mogen beindigen. Je verdiende rust is nu je deel. Maar altijd blijf ik je missen, zoals ik ook altijd nog mijn Mams en Paps zo mis.
Rita
lieve familie,
wat mooi om zulke herinneringen aan en anekdotes over oma Jetje te lezen..
Ik heb zojuist het boekje “koffiebloesem en maneschijn” op de kop getikt bij een antiqair!
liefs, Daphne
Het is zo vreemd en eigenlijk ook oneerlijk dat ik nu, nu ze haar aards bestaan heeft afgesloten, veel meer aan- en over onze moeder denk dan in de jaren voordat ze wezenlijk gestorven was.
Aansluitend aan wat mijn grote zus hierboven schreef zijn ook bij mij keer op keer in herinnering gekomen de finesses die voor Mamma net zo belangrijk waren als het dagelijks brood.
Ze heeft ook een tijdje hier bij mij gewoond in een eigen stukje huis, waar ik haar op een dag, met een mond vol spelden zag rondkruipen om een gordijn correct af te spelden. Ze was toen vierennegentig en had gelijk: het gordijn liep niet evenwijdig aan de vloer.
Ik vroeg: Is het niet makkelijker om de gordijnroe links een centimetertje hoger te zetten, Mam?
Ik zie haar nog, geknield op de grond naar me opkijken, rustig de spelden uit haar mond nemen en vragen: Dacht je dat dat minder opviel, zo dicht onder het plafond?
Mijn zoon heeft haar beschreven als iemand die innerlijk in balans was. Dat mag ook blijken uit een ander dialoog uit de tijd dat ze hier woonde en net een telefoongesprek gevoerd had met een vriendin, nog ouder dan zij, die nog maar heel weinig besefte en amper meer herinneringen had. Ik was er hevig van ontdaan Mamma veel minder.
Ik zei, heel ontactisch eigenlijk: Mam, het moet toch verschrikkelijk zijn dat je eigenlijk met niemand meer je herinneringen kunt delen?! Ze gaf me een kneepje in mn kin en zei laconiek: Ach, misschien ben ik gewoon de sterkste.
Ja, zo geweldig was ze, z sterk.
Mijn moeder was een trotse,flinke en dappere vrouw. Dat heeft ze in de oorlog met Japan en daarna de bersiap-tijd wel bewezen. Ze leverde kant-en-klare maaltijden en verdiende daarmee de kost. Niet alleen voor ons, maar ook voor de andere leden van het familie
Ze had veel liefhebberijen en maakte tot op hoge leeftijd haar eigen kleding. Haar liefde voor de natuur kwam duidelijk uit in de boekjes die ze schreef. Ze experimenteerde o.a. met soya-bonen en naast Nassi met werd er daarover ook een kookboekje van uitgegeven. Ze hield van stijl en bij alles wat ze deed lette ze vooral op de presentatie.
104 Jaar is ze geworden en wij,de kinderen,kleinkinderen en achterkleinkinderen zullen altijd aan haar denken als aan een heel bijzondere vrouw. Ze heeft het nog mogen beleven om 4 jaar voor haar dood en telg uit de 5de generatie in de armen te houden en ook dat vinden wij bijzonder.
Margo van Es-Marsman.
Wat heb ik lieve herinneringen aan tante Jet Marsman, een heel goede vriendin van mijn moeder Lien Wiederhold. En Micky een heel goede vriendin van mij.
Tante Jet is nu ook bij mijn moeder.
een boom, begint altijd als n zaadje. Die groeit wortels en brede takken en die takken maken nog meer takken en dan krijg je toch bladertjes? En? voor je t weet? heb je n hele hele sterke boomstam! met n heleboel nazaten… we zongen vroeger toch? de boom wordt hoe langer hoe dikker? naaa! itu dia! prachtig hoor al die nazaadjes. die nog meer nazaadjes gaan maken!
Sterkte aan familie van deze dame die zo leuk kon vertellen! pb
Oma, ik heb 25% van jouw genen dus ik ga proberen om 105 te worden. Maar als mijn tijd gekomen is, hoop ik dat je daarboven een bordje sajoer lodeh voor me klaar hebt staan. Heel veel groeten aan Opa en alle anderen,
Eltjo.