(deel 1 — 2 — 3 — 4 — 5) klik op afb. v. vergr.
– woensdag 28 mei.- Vandaag met mijn dochters het Malieveld weer bestormd, we hadden een vol programma, afspraak met Siem Boon, workshops Hawaii en pentjak silat enz. Men vraagt mij wel eens: “ben je niet al bosan, ister ondertussen niet al een pasar-moeheid?”……..NEEN! haha ja wl fysiek, maar als ik weer een dagje thuis ben gebleven ga ik weer richting PMB hoor! Zoals gezegd hadden wij een afspraak met Siem Boon voor een interview, alles staat op film maar ik heb nog niet de tijd gehad e.e.a. uit te zoeken dus zullen jullie ven geduld moeten hebben ja. Wel hebben we alvast wat foto’s.
Wij, van Indisch4ever, vinden het ontzettend leuk dat Siem ons te woord wilde staan, per slot zijn wij geen officile pers, maar een Indisch weblog dat allerlei Indo-gerelateerde items, van internet en andere media verzamelt,. wij voelen ons best vereerd dat Siem, n vele anderen, ons weblog bijna dagelijks bezoekt .
De film plaatsen wij binnenkort. 1 ding kan ik alvast verklappen luitjes……..Siem kan niet …zo goed Indisch koken!!!!!!! jahhh ilahhh waar moet dt heen met de Indische gemeenschap!
Adriaan van Dis signeerde zijn nieuwe dichtbundel “Totok2” , boek is bij 1 van mijn dochters, heb ’t snel doorgekeken, ziet er echt prachtig uit, illustraties zijn van beeldend kunstenaar Harald Vlugt en er zit een, door van Dis, ingesproken cd bij, meer info
zo…..en nu eerst ff makan dan minum hoor! (eerste foto:”wr blijft m’n martabak!”)
Voor mijn kinderen (twintigers) is de pasar eigenlijk niet meer hetzelfde sinds hun oma overleed. Ik merk dat zij nu iets meer belangstelling gaan krijgen voor ’t Indische. Ikzelf kan helaas niet lles uitleggen-vertellen, gelukkig is er op de pasar veel te vinden, bekijken over onze cultuur. Voor mijn jongste kocht ik de “Njai”, boek van Reggie Baay. Mijn oma (Borneo-Pontianak), van vaderskant, was ook een njai, Tyma was haar naam…..en meer weten wij niet van onze Indische oermoeder helaas.
Van de week prikte een dame in mijn rug:”bent u ook van dr?” Alhoewel ik niet dr ben geboren, herken ik veel van wat er op de PMB wordt geboden, het is voor mij een plek die mij weer dicht bij mijn ouders brengt , fijne herinneringen van thuis, al de klanken, geuren (k de stinkluchies) zijn z vertrouwd. Overal zie ik mensen die op mijn ouders lijken, hetzelfde klinken, lopen, gebaartjes maken…..aduhhh ik ga morgen weer hoor! –> deel 7
...................
Indisch4ever 
50 jaar Pasar Malam 2008 is 50 jaar terug 1958.Ja,toen heeft Mary Bruckel Beiten in dat jaar de Pasar Malam opgericht, helemaal zelf begon met haar eigen geld en eigen initiatief.Al de andere waren members van de TongTong VIN members. Het was een evenament dat in 1958 begon, en dat elk jaar meer en meer belangrijk werd tot nu.En de rest van de VIN members volgden. Tjalie R.vroeg Mary’s help met zijn “Onze Brug” in 1957.Zo hielp Mary B. hem met de TongTong.Eerste edition Jan.1958.Op het evenament staan members van de Tong Tong 1958 elk jaar vieren we het, was fantastisch het 50ste jubileum in 2008.
@ Cap, dank u dank u!! zoals BV al zegt, het is veel werk, ja leuk op de pasar maar als ik thuiskom begint de “ellende’, fotoos, film, je moet trachten er iets zinnigs bij te schrijven maar ah het is maar 1 x int jaar PMB….uh..TTF (haha lijkt wel postbedrijf ofzoiets, TPG,TTF,PTT)
@ Sigeblek, zeg….seh…..je hebt nog 2dgn de kans, morgen en zondag duzzzzzz, nou je weet hoe ik eruit zie (NIET aan mijn haar trekken AUB, sommigen denken dat ik dat leuk vind, malloten) ik maak met alle liefde een foto van je!!!!
@ hallo Ted!!! ja het leukste is idd wanneer ik samen met de meisjes ben! achja what’s in a name, we blijven ’t jammer vinden maar zolang zij met een leuk programma komen zal ik er steeds zijn hoor. (tot over een week ja!)
Hartstikke goed die verslagen, Nelly, ik geniet er erg van en leuk dat je met je dochters bent, bersama-sama. Ik was een paar jaar niet geweest, maar door onze Peter, de Indo-Italiaan, toch weer zover gekomen en heb geen spijt. Deze 50e PMB will go down history, maakt echt geschiedenis. Hoop maar dat we de volgende TongTongFair (TTF), ook mogen beleven, ja!
Met alle bewondering voor jou en allemaal die zo’n Indisch evenement mogelijk maken, ook al verandert de pasar-naam, wij niet, wij zijn en blijven Indo en ik ben er trots op! Hantam terus.
Sigeblek…
Je kent ze onderhand wel….:
indo’s….
… zijn kinderen van het land, anak-anak tanah air.
Welk land?
Vul zelf maar in… zoveel landen Italie, Minahassa, Engeland, Aceh, Duitsland, Maluku, Frankrijk, Java…
Ik vergeet een land ergens…..
Het doet me goed om dit te lezen:
“het is voor mij een plek die mij weer dicht bij mijn ouders brengt , fijne herinneringen van thuis, al de klanken, geuren (k de stinkluchies) zijn z vertrouwd. Overal zie ik mensen die op mijn ouders lijken, hetzelfde klinken, lopen, gebaartjes maken…..”
Jammer dat ik niet erbij zijn.
Het is ook leuk om de foto’s te bekijken , dan zie je eindelijk de gezichten die bij de mensen horen.
Zoals van Nelly (blond ),en van Blauwvogel(tje) = Een grote Vogel met brewok (?) .
Mss kan ik volgend jaar ook foto maken met mijn pakaian adat Sunda.
Komplit met Bendo , Jas tutup , en Sarung evt met mijn Keris.
Alleen moet ik nog kijken welke sarung ik mag gebruiken , en of welke keris ik mag dragen.
En of ik t.z.t aandurf om di potret te gaanis nog een vraag .
Je weet maar nooit of ik nog vergeten schuldeisers heb.
Stel is voor je gaat poseren (bergaya) , en dan komt een oude bekende die zegt , Geblek ik krijg nog geld van je , je verheet jou utang van 50 pop .
Hoe dan ook blij te te kunnen lezen dat het nog steeds een feest van herkenning is .
Hoop dat het zo lang mogelijk zo zal blijven.
Cap, terima kasih voor je reactie…
Nelly maakt vele uren deze dagen en ook andere mensen sturen foto’s in.
Over makan gesproken
…. “it is on one’s mind , isn’t it”
Gewoon denken aan lekker eten en dat maakt ook veel goed..
De verslagen van de Pasar malam vind ik geweldig. Ik kan wel niet mee-eten, maar het een en ander houdt mij op de hoogte.
Cap – Helemaal aan de andere kant van de wereld, Californie.