(vervolg 1ste dag PMB 21 mei) Een genot om hier rond te snuffelen, mooie planten en bloemen, die bij mij thuis helaas niet zouden gedijen, dus alleen kijken-kijken-niet kopen. Ik neem mij altijd voor die eerste dag eerst een ronde te maken door alle tenten maar daar komt al heel snel de klad in, je ontmoet allerlei luitjes, je blijft hangen (mijmeren) bij de muziek, en voor je ’t weet ben je “de weg kwijt”, ach sudah gelukkig hebben we nog ruim een week voor de boeg. Reggie Baay presenteerde zijn boek over  onze oermoeder de Njai. Op de pasar is daar ook een uitgebreide tentoonstelling over.De welbekende Conductrice van het Damescompartiment  Vilan van de Loo was daar ook aanwezig. Mooi mens, hoop haar es een keer wat nader te leren kennen, bij een lezing is het allemaal erg vluchtig maar iig  leuk haar weer te ontmoeten.  Weer verder berjalan, pisang goreng en risolles gesnoept , heb nog niet de moed gehad om de durian te nuttigen, maar ga dat heel zeker doen, ik vond overigens de durian-lucht, die je normaliter al tegemoet komt, veel minder dit keer, komt dat door betere ac, of moet die …”geur” zich nog ontwikkelen haha, anywayyyy, eerstvolgende keer zal ik m’n stoute sepatu’s aantrekken en durian eten. Het draaide gisteren natuurlijk ook vooral om de officiele opening door koningin Beatrix, wij hadden ons al strategisch opgesteld bij het podium maar op het moment supreme ging iedereen staan en was zij  omringd door allerlei (grote) lieden dus op mijn film zie je maar een glimp van haar keurig gekapte koninklijke kapala. het publiek zong voor haar, samen met het Colourful City Koor o.l.v. Johnny Rahaket en Wouter Muller: Kol kol, wat wij eerst moesten oefenen natuurlijk, hahaha de meesten kenden hl andere versies/teksten van dit lied maar uiteindelijk was het een mooie opvoering.

Nog een filmpje. Om 19u togen wij naar het Bibit om de les/lezing over de repatriring te volgen, die  werd gehouden door Kirsten Vos (foto) de zaal was volgens mij helemaal vol, fijn om te zien dat men, naast de muziek en eterij, toch ook genteresserd blijft in de geschiedenis en literatuur. Kirsten is een 3e generatie Indische, zij heeft al menig (indisch) staaltje van haar kunnen laten zien en horen. Mijn ouders zijn ook “gerepatrieerd”, in ’54 met de Waterman, tijdens de lezing kwamen, voor mij althans, onbekende zaken ter spraken, zoals het feit dat de regering Drees  trachtte de Indische nederlanders te ontmoedigen hier te komen. De lezing , boeiend en erg leerzaam, is te downloaden, zie bovenstaande link.  deel 3