quote ANP-persbericht
Prins Willem Alexander eert veteranen tijdens Nederlandse Veteranendag 2007 Drentse veteraan Felix Bakker aanwezig in de Ridderzaal op 3e Nederlandse Veteranendag
Felix Bakker groeide op in voormalig Nederlands-Indië en meldde zich in 1941 als zestienjarige jongen bij het Korps Mariniers in Surabaya. ‘De oorlog breekt uit en er zijn mensen nodig om het land te verdedigen. Nou, dan doe je dat.’ Drie maanden vocht hij in de oorlog en toen volgde de capitulatie het KNIL. Als krijgsgevangene werd Bakker in 1943 per schip en trein op transport gezet naar Thailand
Op 28 juni vindt er een bijeenkomst van veteranen plaats, in het gemeentehuis in Beilen, Midden-Drenthe. Hier wordt Felix Bakker (81) samen met Andre Dekker geïnterviewd door Henny Stoel. Vorig jaar sprak Felix Bakker de Ridderzaal toe en dit jaar is hij samen met zijn vrouw aanwezig in de Ridderzaal op 29 juni.
Interview 1 met Felix Bakker, . Interview 2 met Felix Bakker, die ook wel Frits wordt genoemd. De hr. Bakker was aan de Birmaspoorweg kampmaat van Han Samethini
quote Steunpuntgastsprekers
De gebeurtenissen van de oorlog heeft hij altijd verdrongen. “Toen ik een paar jaar geleden echter hoorde dat een afgestudeerde historicus nog nooit van de Birmaspoorlijn had gehoord nam ik een beslissing”. Felix besluit zijn verhaal publiekelijk te gaan vertellen. “Het is namelijk niet alleen mijn verhaal over de oorlog, maar ook dat van mijn makkers die het niet hebben overleefd en alle anderen die het vandaag de dag niet meer verder kunnen vertellen. Met mijn verhaal vertel ik tegelijkertijd een beetje hun verhaal. Ik heb nare dingen meegemaakt, maar het toch kunnen vergeven. De jonge generatie moet niet met haat leven. Ik hoop dat ze die boodschap uit mijn verhaal opmaken”.
...................
Indisch4ever 
Ja totdat
siBo
H.C.P. Giesbers is vice-voorzitter van de Stichting Herdenking Birma-Siam Spoorweg en Pakan Baroe Spoorweg (SHBSS). zei
De overlevenden
Toen de spoorweg klaar was werden de krijgsgevangenen en dwangarbeiders, die het drama hadden overleefd en niet achter moesten blijven voor onderhoudswerkzaamheden, .
Een deel van de gevangenen was bestemd voor arbeid in mijnen en fabrieken in Japan.
De Indo’s
(die donkerder van uiterlijk waren en door de Japanners als mede-Aziaten werden gezien)
waren hiervan vrijgesteld; zij bleven in Thailand en Birma
My family is very grateful to Felix Bakker for telling us the story of the Birmaspoorlijn, and for sharing his memories of Han Samethini’s accordion playing to cheer up fellow prisoners. Opa Han didn’t like to talk about his 3 1/2 years in Japanese prison camps and he died in 1992. Until Mr. Bakker contacted us, Samethini’s POW time was largely a mystery (except for recollections by Joop Postma and Flip Brugman in the book “Werkers aan de Burmaspoorweg”) With his help we have come to know Opa a little bit better.
Robin