Ernasto staat in de Moesson van Juli in een artikel over hoe Indische jongeren herdenken.  Vandaag 15 augustus bezocht hij het graf van zijn grootouders. Onder wie zijn oma die in Juli overleed.

15 augustus.
Een datum waar ik nog niet zo lang bij stilsta en nog niet zo lang de inhoud van besef.
Mijn oma Liesje is een paar weken geleden overleden, dus het graf dat ik van haar en opa Henry bezoek, ligt er nog vers bij. Ik verwijder oude bloemstukken, ruim het samen met mijn vader op, hark het zand wat bij en het graf ziet er verzorgd uit. Dit verzorgen doet me aan oma zelf denken.

Ik sta erbij stil hoe ze was: ze was zo precies, netjes maar ook heel rustig. Schoonmaken kon ze tijden over doen, maar ze deed het goed. Oma en opa waren ook simpele mensen, als in: doe maar niet moeilijk, doe maar normaal. Oma praatte niet veel over de zware jaren in Ned. Indi, de Jappentijd, omdat ze ons niet teveel met nare herinneringen wilde opschepen. Oma Liesje was zo, oma Stien ook. Beide oma’s hielden van de leuke en gezellige dingen in het leven, wilden het meeste eruit halen wat erin zat, en vooral: ons een toekomst gunnen. Ik respecteer dat ze er niet teveel over kwijt wilden, maar ik vind het jammer dat ik pas zo laat me met mijn eigen achtergrond ben bezig gaan houden, want ik had nog zoveel van ze kunnen leren. Gelukkig ben ik al enige tijd met een inhaalrace bezig, en probeer ik zoveel als maar kan, informatie over ‘hun’ tijd, tempo doeloe, te vergaren.

Het herdenken van de Japanse capitulatie op 15 augustus is dan ook niet voor mij een dag van rouwen, maar een dag van hoop en herkenning. Mijn grootouders, hun broers en zussen, zij die deze peiode hebben overleefd, gaven ons hoop op toekomst. En ze hebben ervoor geknokt. Daarom zie ik deze dag niet teveel als een dag om terug te kijken, maar vooral te kijken naar het heden en de toekomst. Het is een dag waarmee ik mijn eigen bestaan bevestig, want het einde van de oorlog in Ned. Indi is voor mijn familie het begin geweest van een nieuwe tijd. Indonese riep haar onafhankelijkheid uit, met alle gevolgen van dien. Ook die tijd hebben ze overleefd.

15 Augustus is dan ook een dag waarop ik mezelf herken in mijn grootouders, hoeveel ik eigenlijk wel niet van hen heb overgenomen qua karaktertrekjes, houding, mentaliteit.
Al deze dingen zijn er dankzij 15 augustus.
.
Ernasto Bruinsma