Katjang is 17 jaar, doet VWO 5 en is moderator van Indoweb. Omdat haar onlangs overleden opa met wie ze een goed contact had, kampslachtoffer was in Changi te Singapore komt ze in aanmerking voor een pr-project van de Japanse regering. 10 schoolgaande (achter)kleinkinderen van jappenkampslachtoffers worden 5 weken ontvangen in Japan, op kosten van de regering. Nog 10 dagen!

Totaal inspiratieloos begin ik aan dit verhaaltje.
De laatste dagen waren nog al druk. Afgelopen vrijdag ben ik met het gezin naar een baseballgame geweest -geweldig genoten!
Zaterdag ben ik naar de film geweest met mams en zusje en heb ik s avonds hollandse pot gekookt. AS zaterdag mag ik Indisch koken; sateetjes op het dakterras!

Gister ben ik met het gezin naar Kyoto geweest, naar het Matsuri-festival (al die festivals zijn hier niet zo veilig) ter gelegenheid van de uitgekomen wens van een of andere pief een paar honderd jaar geleden. Tijdens het festival, in de vele straten, tussen de duizenden mensen loop ik een van mijn mede reizigers tegen het lijf! Raoul, dat was geen toeval!
s Middags heb ik nog 2 andere vrienden ontmoet die aan hetzelfde programma mee doen.

In Kyoto heb ik ook nog even de Gouden Tempel aan gedaan, geweldig mooi! Die uitstraling! En een enorm paviljoen met al die theehuisjes, offerplekjes en dergelijken.

Van de week vroeg de leraar Engels -die al over zijn vader in China had verteld- of ik de ervaringen van mijn opa wilde opschrijven. Dus dat heb ik in een Engelse brief gedaan, zodat iederee die het wil en kan de mogelijkheid heeft mijn brief te lezen. Ik heb niet alle verschrikkingen van de verhalen die ik ken er in gezet, maar ik heb verteld waarom ik hier naar toe wilde. Dat ik vroeger de Japanners haatte, maar dat ik dat kwijt ben geraakt, en zeker daarom hier graag naar toe wilde. Dat ik ontzettend dankbaar was voor hun gastvrijheid en pogingen het mij zo goed mogelijk naar mijn zin te maken. Verder heb ik het uiteraard over mijn opa gehad, wanneer hij was overleden, in welk kamp hij had gezeten, en een van de ervaringen die mij goed waren bij gebleven.

Ik ben benieuwd naar de reacties van de mensen die mijn brief hebben gelezen. Dat zal ik donderdag wel horen, als ik in het Japans een speech moet houden op de ceremonie-jaarsluiting -voor 900 studenten! Dat doen we even. Ik ben zeer benieuwd. Ik hou jullie graag op de hoogte van de reacties en vorderingen. Ik blijf nog 8nachtjes in mijn gastgezin en daarna nog 4nachten in Japan. Ik heb erg veel zin in mijn rondreis door Japan, maar toch wil ik ook nog niet naar huis; ik zal het hier toch wel missen!

Liefs Katjang