vervolg van deel 7a Tom in Oost Timor
…….In de tweede week heb ik de andere streken van Timor bezocht. Ik ging eerst naar het gebied van de Makasai, een Papoea-stam die erom bekend staan dat ze vrij agressief zijn. Ik moest van de chauffeur m’n armen binnenboord houden, omdat er af en toe eentje zin krijgt om een kapmes lang uitstekende ledematen te halen. Dat is hun gevoel voor humor. Je kan je wel voorstellen dat het hier helemaal fout is gegaan tijdens de burgeroorlog. De hoofdstad van de Makasai is Baukau. Het is op een hoge bergheling gebouwd en doet dus een beetje denken aan Rivendel uit Lord of the Rings. Als je dat met anti-tankgeschut in puin zou schieten krijg je Baukau Ik was blij om weg te kunnen uit Baukau, op naar Lospalos, het gebied van de Fataluku’s. Lospalos is een hele leuke stad, het enige probleem dat ik had was dat het eten niet te vreten was. In heel Timor niet trouwens. Groenten, die nadat ze uit de grond zijn getrokken even in het water worden gelegd, vormen het hoogtepunt. Als je geluk hebt krijg je daar nog wat halfgekookte rijst of een verrot stukkie vlees erbij. De Timorezen lusten hun eigen eten zelf trouwens ook niet en spoelen het weg met heel veel “tua mutin” (rijstwijn). Het smerigste vond ik nog wel “bubur”. Op Java is dat een lekker papje, met suiker, vanille, santen, leuke kleurtjes… ik had er al helemaal trek in. Maar het blijkt dat ze hier een hele andere invulling aan het concept “bubur” geven: eten van de vorige dag in een ondefinieerbare behangplaksekl-achtige saus. En die troep gaat ook nog uitzetten in je maag. De busreis van Lospalos terug naar Dili was een van de grootste avonturen en tevens beproevingen van m’n leven. De bus werd eerst helemaal volgepropt met mensen, varkens, kippen en pakken rijst. De Timorezen zijn het overigens helemaal niet gewend om te reizen, het enige vervoer dat ze van oudsher kennen is de benenwagen en zelfs dat gaat meestal tergend langzaam. Nauwelijks in de bus gestapt begonnen de eersten al te braken. Toen we op gang waren zar de ene helft de bus onder de kotsen en de anderen rochelden om de halve minuut het raam uit, wat weer naar binnen waaide. Ik hield m’n tas maar voor me als een soort van paraplu, bij aankomst in Dili zat ie helemaal onder. De laatste twee uur heft de vrouw voor me non-stop zitten te braken, volgens mij moet je toch een keer leeg zijn, maar deze vrouw wist van geen ophouden. Het was al gauw duidelijk dat zij ook “bubur” had gegeten. Bij deze wens ik jullie trouwens nog een smakelijke maaltijd toe. DDe twee weken op Oost-Timor waren eigenlijk voorbij voordat ik er erg in had. Ik vlieg morgen naar Bali.

Hartelijke groetjes en tot ziens Tom nou we zien Tom z’n verslagen uit Bali met spanning tegemoet