Vilan van de Loo:
Het probleem met Indische familieverhalen is dat ze vaak in de pen blijven hangen, of beter gezegd, dat de hand die de pen heeft, niet gaat schrijven.  Er zijn bezwaren, opeens.
De familie mort. Zelf vind ik dat altijd goed nieuws, want het wijst ten eerste op betrokkenheid, ten tweede op een besef dat er iets belangrijks is dat niet in het verhaal mag komen en ten derde op het feit dat het familieverhaal daarmee interessanter is dan gedacht. Ja, er is dan wel een potentieel explosieve situatie. Maar met beleid en overleg valt daar mee om te gaan. Het uiterste is een aangepaste familieversie te schrijven en een oerversie bij de notaris te deponeren, te onthullen over vijftig jaar. Of honderd.