Culturele toe-eigening of cultureel behoud? 🔥
Bij het delen van Indo-gerechten zeggen sommigen dat het een manier is om erfgoed te behouden, terwijl anderen het culturele toe-eigening noemen. Indo-eten is een mix van Nederlandse en Indonesische invloeden, gevormd door geschiedenis en migratie. Maar moet het worden gezien als een gestolen cultuur of een gedeelde traditie?
Lees verder bij Indo Project, Jeff Keasberry:
Accused of Cultural Appropriation: My Journey with Indo Cuisine
...................
Indisch4ever 
In welk restaurant of toko in Nederland kun je kupat tahu bestellen? En sambel goreng kering?
Lekker!
Ik heb ook nooit kupat tahu gezien in Nederland. Wel eens ketoprak, wat er een beetje op lijkt. Dat was in een klein restaurant in Rijswijk, ik denk dat het Tjendrawasih heet. En ze hadden ook sambal goreng kering.
Er zijn daar ook een aantal toko’s in de nabijheid.
De zwart-witfoto van Indo Project herken ik niet.
Indisch eten deden we thuis met veelal indo’s
Niet zoveel hapjes op tafels.
En niet een Indonesische bediende aanwezig
Zoiets als op deze foto. Met dank aan Humphrey de la Croix, in blauwe bloes.
Jeff Keasberry verwijst naar dit artikel op nu.nl
Boeroeng, u zei:” indo eten is een mixvan Nederlands en Indonesische invloeden”
Keasberry:
Like many Indo families, my ancestors lived in the former Dutch East Indies, where regional, Dutch, Chinese, and other influences blended to create what we now call Indische cuisine – a distinct culinary tradition shaped by colonial history, migration, and adaptation. After.
Ben het met Keasberry eens. Net als de Eur/Indo-europeaan zelf.
Boeroeng,ik heb ook geen Indonesisch bediende zou niet weten waar ik die vandaanmoet halen. Gestolen cultuur is ook zo onzin.
Heel veel gerechten wat van oorsprong Euraziatisch/Indo is nog steeds aanwezig in Indonesië en niet in trek in Nederland of zelfs bij veel indos hier niet bekend.