De Nederlandse regering heeft willens en wetens extreem geweld van het leger tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog in de doofpot gestopt. De vele voorbeelden van excessen waren tot op het hoogste niveau bekend, maar het kabinet keek weg en bood het leger zo vrij spel om de Indonesische revolutie met harde hand de kop in te drukken.
Dat concluderen de historici Remco Raben en Peter Romijn in hun onderzoek Talen van geweld. Het boek is de laatste publicatie in een groot onderzoeksprogramma over de dekolonisatie van Indonesië. AD.nl
NRC over het boek ‘Tasten in het Duister’
Beide onderzoeken stellen overigens vast dat ook van Indonesische zijde bloedig en wreed is opgetreden, vaak ook tegen de eigen bevolking. Maar ze stellen ook vast dat de motieven van Nederland en Indonesië verschilden. Limpach: „Zo voerden de Indonesiërs een gerechtvaardigde oorlog tegen een koloniale macht […].” Bij de oorlog verloren naar schatting honderdduizend Indonesiërs het leven, 5.300 Nederlandse militairen, tienduizend Indonesiërs van Chinese komaf, tweeduizend Britten en Japanners en ongeveer zesduizend Nederlandse of Indo-Europese en Molukse burgers. Het aantal slachtoffers van geweld tussen Indonesische facties is onbekend en daarom niet meegerekend.
...................
Indisch4ever 
Apropos. Mevr. van Delden vermeldt niet in haar boek “Bersiap in Bandoeng” het aantal vermisten in Bandoeng maar in haar boek over de Republikeinse beschermingskampen vermeldt zij tot mijn vebazing wel het aantal verdwenen personen in Bandoeng. Het aantal is te vinden in Hoofdstuk VI onder voetnoot 3: citaat “…Van Bandoeng weten we dat er in ieder geval ONGEVEER 619 verdwenen personen werden geregistreerd, waarvan een deel werd vermoord, een deel in de stad terugkeerde en in deel in de Republikeinse kampen terechtkwam. Kennelijk schaamt zij zich ervoor en geeft het als een voetnoot aan. Het aantal vermisten heeft kennelijk geen betekenis voor haar. Het aantal Bersiap vermisten in een voetnoot verstoppen is wel grensoverschrijdend. Foei toch mevr. van Delden.
Vermist in de Bersiapperiode betekende in Bandoeng Ontvoerd. Mevr. Van Delden mag als historica deze feiten wel nauwkeurig optekenen.
De uitspraak “ieder geval ONGEVEER 619” laat aan duidelijkheid te wensen over. Het is onbegrijpelijk dat Mevr. Van Delden als serieuze onderzoeker niet exacte aantallen aangeeft. Uit door haar opgegeven bronnen kan en mag het aantal doden en teruggekeerden vastgesteld worden.
Het was het Dutch Liaison Office DLO dat de gegevens over Vermisten/Ontvoerden vaststelde en deze rapporteerde aan het Britse bezettingsmacht in Soerabaja, de 37th Indian Infantry Brigade . Het is onbestaanbaar en een doodzonde dat mevr., van Delden niet van deze PRIMAIRE bron gebruik maakt
Indien zij dat wel had gedaan dan wordt het aantal vermisten/ontvoerden meer dan 1000. Dat is wel een groot verschil. Mevr. Van der Velden ziet tevens over het hoofd dat per Vermiste/Ontvoerde een dossier bijgehouden werden, de zgn M-files. Zij heeft kennelijk de National Archives in Kew Londen bezocht maar kennelijk niet de moeite gevonden relevante bronnen over de Bersiap in Bandoeng te raadplegen.
Als zij het bestaan van deze dossiers geweten had, dan was zij tot heel andere conclusies gekomen.
Mevr. Van Delden heeft weliswaar net veel geduld een groot aantal getuigenissen opgetekend, maar niet de juiste aandacht schonk aan de betekenis en relevantie van getuigenverklaringen. Wat onbreekt is de essentiele getuigenverklaring van commissaris van Orth, die werkzaam was op het DLO in Bandoeng en later recherchewerk deed naar de Bersiap. Hij geeft duidelijk aan wat de werkwijze was van de Britse autoriteiten, zie ook de opmerking van Boeng Tolol over dhr van Orth en het verhaal van Rick van der Broeke over deze opmerkelijke man.
Zodoende maakt mevr. Van Delden vele methodologische fouten in haar onderzoek waardoor haar bronnen en de daarop gebaseerde conclusies in de lucht komen te hangen.
Als dan dhr Mertens met zijn kennis over 3 anonieme slachtoffers op onbekende plaatsen zijn luchtballon als Theorema verkoopt, dan hoef ik toch niet op zijn wilde beschuldigingen en ondoordachte reacties in te gaan?
@vandenbroek; ‘als een luchtballon etc.’- En dus, gaat u niet in op mijn; reële vermoedens? Voor mij was het belangrijkste om te weten; waarom/waardoor bersiap! – In diverse gesprekken met (ook oudere) Indonesiërs is mij duidelijker(!) geworden; hoe de Indonesiërs zelf die Indische maatschappij hebben moeten ondergaan! In hun eigen vaderland/geboorteland; een 3e rang burger te zijn!
Geschiedschrijving is het creatief weglaten van bepaalde dingen. Wat is dan het opportunisme en vooringenomenheid van dhr. Mertens?
Het is toch sombert gesteld met dhr. Mertens. Hij haalt een citaat van Mohammed Hatta aan dat staat op het voorblad van het boek van mevr. van Delden ” De Republikeinse kampen…..”.
Hij kan het weer niet laten om een citaat onvolledig te vermelden opdat hij op zijn wijze gelijk krijgt. QED
@QED; ‘onvolledig te vermelden etc.’- Creatief; werd decennia lang verloochend(!) het door Ned. dd.24/9-1941 ondertekende Atlantisch Handvest (voorloper VN); elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht!
-De kern(!) van de ellende; bersiap en daarna! Het is Ned. in 1945, dat met provocatief beleid; niet praten met de Republiek, een Japans maaksel, Soekarno voor het tribunaal etc.; de bersiap heeft uitgelokt! Oorzaak en gevolg! Dus niet; in een gezagsvacuüm (omdat Ned. gezag ontbrak?) begonnen de pemoeda’s te moorden etc,.
Velen/regering/historici richten zich vooral op de slachtpartijen van dat bersiap geweld; voor het wereld forum/publiciteit om daarna ‘legitiem met grof geweld de Republiek te elimineren’. Uiteindelijk tot een debacle heeft geleid; het einde van Nederlands Indië! – @onvolledig etc.; ‘alleen de omstandigheden waaronder die vrijheidsbeweging plaatsvindt worden mede bepaald door de houding van hen die de macht in handen hebben. Van hen hangt groten deels af, of de vrijheidsgeboorte gepaard zal gaan met bloed en tranen of dat proces zich zal voltrekken langs vreedzame weg’ Mi. een stuk logica; en daardoor weggelaten. Liever dan uit het verre verleden:
*Citaten uit ; De Vloekzang van Sentot! De laatste dag der Hollanders op Java; ‘zult gij nog langer ons vertrappen- uw hart vereelten door het geld-
en , doof door de eisch van recht en rede- de zachtheid tergen tot geweld!
Dan zy de buffel ons ten voorbeeld- dan schroeie de oorlogsvlam uw velden- dan roll’ de wraak langs berg en dal- dan styg’ de rook uit uw paleizen –
dan trill’ de lucht van moordgeschal. Dan zullen wij onze ooren streelen, – aan uwer vrouwen klaaggeschrei, – en staan, als juichende getuigen, – om het doodsbed van uw dwinglandy, Dan zullen wij uwe kinderen slachten,- en de onzen drenken met hun bloed, – opdat der eeuwen schuld met rente, – met woekerwinste word’ vergoed…….. etc. etc.
Uit den Havelaar/Multatuli 4e.druk 1875 (!) ; een profetie die 70 jaar later in 1945 bewaarheid werd!
–
Ik schrijf dat “dhr. Mertens meer empirische kennis in zijn uitspraken kan stoppen”. Hij maakt er dan “empirische (=ervaring) grondslag” van . Het is dan geen kunst zo zijn gelijk te halen. Dan mag best van zijn “Alternative Facts” gesproken worden
Mevr. M.C. van Delden heeft niet alleen geschreven over de Bersiap in Bandoeng, maar ook over de Beschermingskampen in Nederlands-Indie.
Zij plaatst de Bersiap gebeurtenissen in bijvoorbeeld Bandoeng niet in een chronologische volgorde waardoor het verband tussen deze gebeurtenissen niet duidelijk wordt. Daardoor trekt zij onjuiste conclusies.
Neem nou haar overzicht van locaties in Bandoeng waar gekidnapte mensen vastzaten, zoals Soekamiskingevangenis (buiten Bandoeng richting Oedjoengbroeng).
Zij ziet over het hoofd dat een gedeelte van de mannen uit de gevangenis naar Bandjar (Tjiamis) werd verplaatst en daarna naar Bandjarsaris dat 15 km ten ZO van Tjiamis ligt . In Bandjarsaris zaten mensen vast die afkomstig waren uit Republikeinse kampen in Lodaja en Java Veem (Tasikmalalaja). Als Bandjar een kamp voor gekidnapten was dan waren Bandjasaris, Lodaja en Java Veem in Tasikmalaja het ook.
Dit hoeft oppervlakkig gezien niets te betekeningen. Het betreft natuurlijk alleen maar kampen in de buurt van Bandoeng. Maar bij nadere analyse van andere gebeurtenissen tijdens de Bersiap periode is er meer aan de hand.
Mevr. Van Delden geeft in haar boek “Beschermingskampen in Nederlands-Indie …..” een ander Republikeins aan: de gevangenis Koeningan met als aantekening: gemengd, 250, 25 vermoord. Volgens haar “liep deze internering uit de hand als gevolg van lokale omstandigheden”!.
In werkelijkheid verliep de Bersiap in Koeningan toch iets anders. (Indo-)Europeanen en hun sympathisanten werden uit Koeningan en omgeving opgepakt en bij elkaar gebracht. Vrouwen, kinderen en oudere mannen werden afgescheiden . Enkele mannen en jongens werden naar de gevangenis in Koeningan afgevoerd en daar door de lokale bevolking groepsgewijs op beestachtige wijze afgeslacht en levend begraven. De lokale autoriteiten w.o. de politie keken lijdzaam toe, althans zij grepen niet in.
Mevr. Van Delden spreekt over 25 vermoorde Europeanen en zij vraagt zich in haar boek af wie deze mannen waren (blz 193).
Ik kan haar geruststellen. In 1947 stelden de Indonesische autoriteiten een lijst op van 23 slachtoffers (Indo-Europeanen, een Ambonees en een Chinees?) die bij deze steek- en hakpartij om het leven werden gebracht. Deze lijst is in het MariniersMusuem in Rotterdam te raadplegen, ook on-line. Het aantal van 23 wordt ook bevestigd door de Oorlogsgravendienst, zie ook mijn bijdrage uit 2019 bij slachtoffers in Koeningan op de web site van de Oorlogsgravenstichting OGS.
De overlevenden, de afgescheiden vrouwen, kinderen en oudere mannen uit Koeningan werden naar Republikeinse kampen in Cheribon afgevoerd. Let wel het waren dezelfde personen die verantwoordelijk waren voor de moord op de mannen in de Koeningan-gevangenis en die daarna hun nabestaanden (weduwen en wezen) niet geheel vrijwillig naar Republikeinse kampen afvoerden!
Daarnaast spreekt Mevr. Van Delden over een UITZONDERLIJK geval in een Republikeins kamp in Malang waar één man (ELTNT van der Vecht) ) door een bewaker werd doodgeschoten .
Dit geval was niet zo uitzonderlijk zoals Mevr. Van Delden foutief beweert. Uit archiefmateriaal en officiële bewijsstukken blijken dat tientallen personen in de Republikeinse kampen in Malang tijdens de Bersiap werden vermoord. Zie ook hier mijn bijdrage op de web site van de OGS.
Er is lopend onderzoek naar het aantal mensen die vermoord werden en hun nabestaanden (weduwen en wezen), die naar de”Beschermingskampen” werden afgevoerd. Op het eerste gezicht lijkt er sprake te zijn van een patroon in deze bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische Revolusi ook wel Bersiap periode genoemd.
Dan kan Mevr. Van Delden natuurlijk niet beweren dat Republikeinse kampen beschermingskampen waren.
Ook hier praat dhr. Mertens anderen na zonder hun gegevens kritisch te verifiëren.
@vandenbroek; ‘empirische kennis etc.’- Mev.van Delden’s boek de Republikeinse kampen 2007( dus niet Rep. bescherm kampen!) heeft op het voorblad een uitspraak van moh.Hatta 1928; ‘vroeg of laat zal elk overheerst volk zijn vrijheid hernemen. Dat is een ijzeren wet der wereld geschiedenis! en het is uitgekomen! Zij en dr.L.de Jong zijn historici, die het Atlantisch Handvest1941 benoemen; elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht! Haar jaren lange studie; bezit vele getuigenissen! Haar beschrijvingen aangaande de bersiap rondom mijn woonplaats Ambarawa/Magelang kan ik volledig onderschrijven. Dat er wat verschillen in getuigenissen over; aantallen, oorzaken, behandelingen etc.; doodgeknuppeld of vermoord
(gedood=dood); zowat? – De aanduiding in het boek: ‘beschermkampen'( de kamp bewoners zijn toch uiteindelijk in treinen naar Ned.gebied over gebracht) bij sommigen (en u) niet gepruimd worden heeft bedoelingen(!) ivm. de uitkering voor de wet oorlogsslachtoffers! Geen ondergaande leed= geen uitkering! Bij u gaat mi(!) (als bij FIN aanhangers) om een soort zwartboek te creëren; om zo de Republiek alsnog in diskrediet te brengen! (vandaar mijn opmerking; oneigenlijk doel) De strijd van het Indonesische volk is een rechtvaardige strijd geweest. – Over napraten gesproken!
Is Ambarawa/ Magelang dan zo representatief voor de Bersiap? In in het boek van Mevr. Van Delden beslaat de beschrijving over Magelang welgeteld 7 (zeven) bladzijden en staat in het Hoofdstuk dat handelt over “interneringen, die AFWIJKEN van het algemene proces van internering in West-, Midden en Oost-Java en Madoera”.
Dus Mevr. van Delden geeft zelf aan dat Magelang niet representatief kan en mag zijn voor de Bersiap. Afgezien van dat, de situatie in Ambarawa was ook niet representatief voor de Bersiap
Het geeft weer aan dat dhr Mertens als 10-jarige weliswaar een Bersiap heeft beleefd maar dat dat niet automatisch betekent dat hij ueberhaupt kennis bezit over de Bersiap in het algemeen en die over Ambarawa in het bijzonder, Integendeel.
N.B. Mevr. van Delden heeft als 4-jarige ook de Bersiap beleefd dus zij als ervaringsdeskundige mag de goedkeuring van dhr Mertens wegdragen, met dit cruciaal verschil dat zij later tenminste primaire bronnen heeft bestudeerd.
Bij haar onderzoek naar de vermisten/ontvoerden tijdens de Bersiap in Bandoeng baseert zij zich op een NEFIS-rapport terwijl zij een rapport van de Britse 37ste Brigade, die Bandoeng toentertijd bezette, over het hoofd ziet. Het laatste rapport baseert zich op honderden individuele dossiers van Bersiapslachtoffers.
Het verwijt aan Mevr. van Delden is, dat zij zonder deze dossiers met essentiele gegevens op micro-niveau, op het niveau van slachtoffers geen uitspraken over de Bersiap kan en mag doen anders dan in algemene termen. Daarom geeft zij geen aantallen Bersiap slachtoffers aan omdat zij weet of heeft kunnen weten dat zij onvolledig is. Desondanks schrijft zij er een boek vol over!
Ditzelfde geldt niet alleen voor Bandoeng maar ook voor andere grote steden, die zij aanhaalt in haar boek zoals Semarang en vooral Soerabaja. Over Batavia/Jakarta zwijg ik maar. En dan heb ik het niet over de kleinere steden en het platteland., die mevr. Van Delden achterloos onder het vloertapijt veegt. Zij laat na de Suikerfabriekmoorden aan te geven en de daaruit volgende zuivering van de Indo-Europese bevolking rondom deze fabrieken op het platteland Getuigen spreken over meer dan 2500 doden. Prof. Frederick geeft een aantal van 6000 aan. Alleen deze gegevens duiden aan dat zij in gebreke blijft een klare kwantitatieve analyse te geven.
.
Leg ik de Bersiap naast het verhaal over Republikeinse kampen dan lijkt het erop alsof de Bersiap bedoeld was om een bloedige terreur te zaaien op Java en Sumatra. De Indonesiers gebruikten de door henzelf gecreerde terreur om de (Indo-)Europese bevolking in kampen op te sluiten.
Teken ik dit alles in op een landkaart dan lijkt het erop dat er sprake was van Ethnic Cleansing zoals dhr. Bussemaker zo treffend duidt in zijn boek over “Bersiap, opstand in het Paradijs”.
Als ik aan ChatGPT vraag wat Ethnic Cleansing betekent dan krijg ik het volgende antwoord:
Erthnic Cleansing is a term that refers tot the deliberate and systematic removal or elimination of an ethnic, racial religious or cultural group from a specific geographic area, often through acts of violence, forced displacement or persecution. It involves the intentional targeting of a particular group with the goal of changing the ethnic or demographic composition of the region.
Ethnic cleansing is considered a grave violation of human rights and is often associated with war, conflict or political oppression. It has been condemned by the international community and in some cases it has been prosecuted as a crime against Humanity or Genocide under International Law. einde citaat
Mijn studie geeft aan dat tienduizenden Bersiapslachtoffers veelal met slag- en steekwapens op beestachtige manier werden afgeslacht en naamloos in de kali of putten gedonderd. Vele slachtoffers werden nooit meer teruggevonden.
Het doel van mijn onderzoek is de identiteit van deze naamloze slachtoffers vast te leggen, zodat hun waardigheid als mens kan worden teruggegeven.
@vandenbroek; ‘representatief voor bersiap etc.’- Heb ik dat beweerd? Uw kennis; wel? Zijn specifieke/precieze slachtoffer aantallen/namen etc. belangrijker dan de ervaring/voorvallen/feiten van getuigenissen? Mag mevr. Delden daarom geen uitspraken doen. U wel met uw micro
( gekuiste!) dossiers kennis? – Uw doel; de identiteit van deze slachtoffers vast te leggen. Om ze als mens hun waardigheid terug te geven.
– Elke familie nazaat heeft kennis van/over hun verloren dierbaren! Moet dat in een boek vastgelegd worden met alle gruwelijke details? Dus een zwartboek! Niet om Indonesië alsnog in diskrediet te brengen?
-En de opbrengst/verdiensten…..?
Wat de zgn Republikeinse of Beschermingskampen betref. Volgens dhr. Mertens beschouwden Indonesiërs (welke?) deze kampen (welke?) als echte kampen….” Deruitspraak is generaliserend en er ontbreekt zoals gewoonlijk elke empirische grondslag.
Het kan ook anders. Neem nou het concrete voorbeeld van het Republikeins kamp de gevangenis “Soekamiskin” in Bandoeng.
Begin oktober werden tientallen mannen uit Bandoeng e.o. tegen hun wil in naar de gevangenis Soekamiskin vervoerd, eigenlijk gedeporteerd. .In de gevangenis stierf tenminste de al eerder genoemde 20-jarige Antonie van Eekhout. Let wel hij had de barre omstandigheden in Japanse bezetting overleeft.
– Op 18 oktober 1945 werden een aantal mannen vervoerd van Soekamiskin naar het kamp Bandjar in Tjiamis.
– In 1946 werden deze mannen verder gedeporteerd naar het kamp Bandjarsari (Tjiamis).
– Uiteindelijk warden deze mannen tezamen met anderen op 6/4/1947, dus na anmderhalf jaar geëvacueerd naar Batavia.
Bron: Atlas Bersiapkampen
Als in de Atlas Bersiapkampen de Republikeinse kampen in Tjiamis (Bandjar, Bandjasari, Kahoeranen Panawangan) vergeleken worden met die van Tasik (Galoengan, Java Veem, gevangenis en Negarawangi) en die van Bandoeng (Bronbeek, Lodja, Lembangweg,Madjalaja en Tjiparaj) dan kan het volgend over deze kampen worden geconcludeerd:
1) Indonesische extremisten/terroristen vervoerden de personen uit Bandoeng e.o. tegen hun wil in naar verschillende kampen, de laatsten kunnen als ontvoerden worden beschouwd.
2) De ontvoerden werden als handelswaar van het ene kamp naar het andere kamp gedeporteerd.
3) Een onbekend aantal personen stierf in de kampen. Het juiste aantal gestorven personen in bovengenoemde kampen is onderwerp van nader onderzoek.
4) Sommige ontvoerden zoals die in kamp Galoenggoen kozen voor Warga Negara. Niet bekend is of deze keuze op vrijwillige basis gebeurde.
5) Andere ontvoerden uit kampen zoals Madjalaja en Lodaja (Bandoeng) werden door tussenkomst van Britse officieren uitgeruild tegen Indonesische daders van Bersiapmoorden. Deze ontvoerden kunnen worden beschouwd als gegijzelden.
6) De kampen hadden een gemengd karakter: het waren verzamelplaatsen voor ontvoerden en gegijzelden.
7) Van een groot aantal ontvoerden/vermisten (400) in Bandoeng is het lot nog steeds onbekend.
Ook mevr. Van Delden beweert in haar boek over de Republikeinse kampen in Nederlands-Indie dat. “…Zonder deze kampen waren nog meer Indo’s vermoor…”!
Zij zou net zoals dhr Mertens meer empirische kennis in haar uitspraken kunnen stoppen., anders dan het napraten van anderen.
@vandenBroek; ‘mist empirische(= ervaring) grondslag etc.’ – U wel?
Die nb. toen nog niet eens geboren was! – Mevr.van Delden/ Pelita medewerker; ‘beweert etc.’ – Zij heeft jarenlange studie gedaan over deze kampen en een boek ; De Republikeinse kampen uitgebracht. Interviews van deze bewoners afgenomen; hoe ze het ervaren hebben etc. Nu nog te lezen in de Pelita bladen. Haar conclusie; dat het uiteindelijk beschermkampen waren, deel ik. Onze overheid noemde het (voor de VN) gijzelingskampen. Maar toen alle kampbewoners (muv.de Blijvers) mmv.de TNI per spoor in Batavia werden afgeleverd, stond wederom Ned. voor aap. – Opmerkelijk werd het zelfs, dat zowat direct daarna de ‘1e politionele actie’ werd ingezet. Die natuurlijk ook meteen door de VN werd veroordeeld en stop gezet! – ‘extremisten/terroristen etc.’ – Waren onze verzet mensen ook extremisten/terroristen? In nazi tijd lieten ze ook treinen ontsporen, schoten verraders dood etc.!
Ik waag ten zeerste te betwijfelen of de historica Van Pagee een betrouwbare bron is om een evenwichtige vergelijking te maken tussen de Bersiap en Hamas. Heeft zij ooit iets zinnigs geschreven over de Bersiap? Haar dubieuze scriptie over Boeng Tomo kan toch niet beschouwd worden als diepgravende Bersiapstudie? wellicht kan dhr Mertens, een kenner bij uitstek aangeven wat haar zo relevant maakt voor onze woordenwisseling!
Als hij zelf niet kan of wil aangeven waar zijn mysterieuze familieleden zijn vermoord, hoe kan hij over specifieke daders spreken anders dan generaliserende opmerkingen plaatsen zoals “woedende volksmeute” of andere woorden van onbestemde herkomst.
Zijn reacties worden gekenmerkt door onvoldoende en onnauwkeurige feitenkennis (empirische inhoud). Afgezien van dat; zijn onnadenkende opmerking over het niet-beleven is een belediging voor een archeoloog.
De Bersiap periode is nog steeds terra incognita van onderzoek . M. van Delden heeft in haar dissertatie over deze periode weliswaar een eerste aanzet gegeven tot een kwalitatieve beschrijving van de bloedige gebeurtenissen in Bandoeng maar haar onderzoek ontbreekt een kwantitatief perspectief, zij durft het zelf niet aan het aantal doden en vermisten in Bandoeng aan te geven, zelfs niet een calculated guess.
M. van Delden en vele goedgelovigen veronderstellen dat de Bersiap periode een geïsoleerde gebeurtenis is, op zichzelf staat. In een voorgaand topic wordt niet alleen gesproken over een duizendtal Slachtoffers in Bandoeng maar dat de bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische Revolusi een onderdeel uitmaakt van een proces, waarvan ook de Republikeinse kampen deel uitmaken . Deze kampen worden eufemistisch beschermingskampen genoemd maar de realiteit toont wat anders . Neem nou een willekeurig voorbeeld dat exemplarisch is. De 20-jarige Antonie van Eekhout wordt in Bandoeng met een aantal andere mannen gekidnapt en vervoerd naar een kamp. Daar sterft hij op 18 november 1945. Over de andere mannen wordt nader onderzoek gedaan, zie mijn bijdrage bij de web site van de oorlogsgravenstichting https://oorlogsgravenstichting.nl/personen/38263/antonie-van-eekhout
Het zou dhr Mertens sieren ook gedegen onderzoek te plegen naar zijn Bersiap slachtoffers en daarover verslag te doen.
“evenwichtige vergelijking te maken tussen Bersiap en Hamas.”
Hamas gebruikt de drug Captagon zodat ze gewetenloos vrouwen, kinderen en zelfs babies afslachten en onthoofden met een pervers gevoel van euforie.
De Bersiapers hadden daar geen drugs voor nodig.
A. Olive
@A.Olive; geen drugs voor nodig etc.’- Ooit bij u zelf na gegaan; hoe u( uw familie) tegen die Inlanders optrad/behandelde?
ANWAR SADAT, toendertijd president van Egypte, werd jaren geleden vermoord door Hamas.
Heer Mertens, wat zit u toch weer.
Zover ik weet heeft mijn familie Inlanders altijd goed behandeld en zelfs verzorgd gedurende de oorlog.
Als kind moesten wij naar de bedienden luisteren.
A.Olive
@A.Olive; ‘ Inlanders goed behandeld etc.’ – Gelukkig dan maar, want u leeft nog!
“Gelukkig dan maar, want u leeft nog!”
Wat bedoeld u daarmee?
A. Olive
@A.Olive; ‘wat bedoelt u etc.’ – Niets!
@vandenbroek; ‘vergelijking bersiap en hamas etc.’- De enorme haatexplosie: gruwelheden met veelal onschuldigen als slachtoffer. – Waarom/waardoor die haat? In Indië; de kloof tussen Europeanen en Inlanders; de wet; art.63 van de Staatsregeling! Publicist DM.Koch jr.’30; minderwaardig was de positie van de Indonesiër en onvermijdelijk was zijn wrok tegen de Nederlanders met alle desastreuze(!) gevolgen van dien. Ook de Nederlandse pers heeft niet een onbelangrijke mate bijgedragen aan die groeiende wrok en aan die vergaande vervreemding. Lezing G.Termorshuizen over de Pers in Indië 2011; het overgrote deel van de kranten gaf stem aan agressie(!) en ontketende een ware hetze; ‘de nationalisten: onguur geboefte! Soerabaiaasch Handelsblad; vanwege een conflict met een koelie: ‘men zou wensen met een lange zweep dat volkje te kunnen afranselen om het orde en tucht te leren. En mocht dat volk praatjes verkopen of de hand opheffen tegen het gezag. Met 100 betrouwe soldaten en 20.000 patronen is er geen kans op een revolutie in Insulinde!’ Nieuws van de Dag/red. Wijbrands; tijdens de berechting van de ‘communisten’ jr.’20; ‘in plaats van dwangarbeid in Digoel; onmiddellijk executeren!’- Na 17/8’45 toen een jubelende merdeka werd verkondigd; kamp bewoners; ‘wat zijn die Inlanders toch brutaal geworden’ De rood/wit vlaggen op diverse gebouwen werden gehesen. Japanners’, die de vlaggen op hun gebouwen gingen verwijderden. En jonge (Indische) Nederlanders ‘meehielpen’ ontstonden vele vechtpartijen. Zo ook door het zgn vlagincident; afscheuring van de blauwe baan op het vm. Oranje hotel, Soerabaja.
. Na okt. ( 4/10 gesprek Hatta-vd.Plas; geen merdeka(!) dorst In Ambarawa niemand meer de deur uit. Overal klonken nu bersiaaaap; boenoeh belanda/dood aan de Hollanders! En als dan tjintjangen/in stukkjes hakken, roenting/ gespieste bamboe steekpartijen volgden dan sprak men toen over; walgelijke terroristische daden!
@vandenBroek; ‘bescherm kampen etc.’- Er waren Indonesiërs die deze kampen als echte kampen beschouwden. Teleurgesteld werden, dat ze deze bewoners moesten beschermen; Mijn oom in Magelang werd opgepakt, afgeranseld en in een kamp gebracht….. en later excuses aangeboden! – *Zonder deze kampen waren nog meer Indo’s vermoord!
Ter ondersteuning van zijn kinderlijke ervaringen baseert dhr Mertens (1936 more or less) zich op de volgende bronnen:
a) 1948: Uit de Wending, maandblad voor evangelie Mei 1949;
b) 1969:de bekentenissen van dr.Hueting
c) 1984: dr. L.de Jong; het Koninkrijk in de 2e wereldoorlog, die het door Ned. in sept.1941 ondertekende Atlantisch Handvest 1941(voorloper VN) benoemde;
d) 2023 de recente tv-serie Indonesië roept dl.7 van presentator Hans Goedkoop
Nou, die Nederlandse bronnen ken ik ook, daarvoor hoef ik de Bersiap niet persoonlijk meegemaakt te hebben.
Het argument van de persoonlijke ervaring wordt niet alleen door dhr Mertens maar ook sommigen anderen van zijn generatie misbruikt om een exclusieve positie te creëren.
Let wel hun autoriteit is louter en alleen gebaseerd op een geheel subjectieve beleving van enkele volledige willekeurige gebeurtenissen uit hun directe en beperkte omgeving.
Niet gehinderd door enige kennis van zaken over de Bersiap op andere plaatsen in het voormalig Nederlands-Indië generaliseren dhr Mertens c.s. hun perceptie van hun werkelijk als enige waarheid. Waarom hun perspectief representatief=maatgevend is voor de Bersiap wordt gemakshalve niet verduidelijkt. Wee degene die hun ervaring als kind “im Frage” stelt.
Daarbij worden onlogische redeneringen om bestwil niet geschuwd. Want wat dien ik me voor te stellen bij zijn uitspraak: “…omdat ik de namen van mijn familie slachtoffers niet zomaar in het openbaar benoem? Zeker niet zonder instemming van desbetreffende familie nazaten…..”
Ik concludeer hieruit dat dhr Mertens geen (familie)banden heeft met zijn anonieme Bersiapslachtoffers of dat hij geen toestemming wil geven aan zichzelf.
Dhr Mertens kan niet van consequent denken beschuldigd worden. Dan wordt discussiëren met hem een Sisyfus arbeid.
QED
vandenbroek@libero.it
@vandebroek; ‘kinderlijke ervaringen etc.’- Inderdaad; ik was 10 jaar oud toen ik mijn(!) bersiap ervaring onderging. Heb ik nimmer beweerd; alle andere ervaringen te willen generaliseren. Ook van hen nb. die dit helemaal niet meegemaakt hebben cq. nog niet eens geboren waren. En dus totaal geen benul hebben wat een woedende volksmeute, in een bepaalde situatie gebracht(!), kan uitrichten. En dan een opmerking maken; waarom ik de namen van mijn familie slachtoffers niet wil benoemen en ik dus geen familie banden meer heb etc. , mijn geschiedenis misbruikt om (met generatie genoten) een exclusieve positie te creëren etc…..Adakedebra! Historica Pagee/Bersama vergeleek de bersiap met de Hamas gruwelen! Ik zie inderdaad overeenkomsten. In het topic verhaal wordt nl. benoemd; dat de Pemoeda’s een appeltje te schillen hadden met die Indo’s, die zich altijd zo Nederlands mogelijk gedroegen. Velen, zelfs Nederlandser dan de Nederlander…. echter in Nederland aangekomen gedesillusioneerd werden.
Dhr Mertens houdt door zijn eenzijdige beweringen die zijn gebaseerd op onderbuikgevoelens of het napraten van andere onwetenden, de vele mythes over het (dé)koloniaal verleden in stand. Ook bij de Beriap periode geeft hij niet duidelijk aan wie de slachtoffers waren en waar zijn Bersiap plaatsvond. Het probleem begint structureel te worden.
Het schept alleen maar verwarring /onduidelijkheid en leidt alleen maar de aandacht van het topic af of is dit zijn bedoeling?
Ik keer terug naar het topic.
Zelfs prof. Remco Raben geeft aan : “Een van de zwakke elementen van het onderzoek ………….is de sterke afhankelijkheid van de geschreven bronnen en dan vooral die uit Nederlandse archieven.”
Bij het boek “Revolutionary Worlds” waren Indonesische wetenschappers betrokken om tot een zgn multiperspectivistische benadering van het onderwerp van de dekolonisatie 1945-1949 te komen.
Ik verwacht dan een “critical decolonial approach”gebaseerd op tot nu toe niet toegankelijke Indonesische archieven.
Indonesische historici hebben vrij en onbeperkt toegang gehad tot Nederlandse archieven. Wat schertst mijn verbazing dat de indruk wordt gewekt dat deze Indonesische wetenschappers helemaal niet het Arsip Militèr dwz het archief van het Indonesisch leger hebben geraadpleegd of kunnen raadplegen. Zonder dit archief is een nauwkeurige en gedetailleerde dekoloniale Geschiedschrijving niet mogelijk., dit zijn wel voorwaarden voor verantwoord en wetenschappelijk onderzoek. Het is hetzelfde als een geschiedkundige beschrijving van de Tweede Wereldoorlog in Nederland zonder gebruik te maken van het NIOD en Nationaal Archief. Hun verhaal komt opdoend wel in d vlucht te hangen en ze mogen van eenzijdigheid verweten worden
Dat mag toch wel eens vastgesteld worden
vandenbroek@libero.it
@peterinitalie; ‘ napraten van andere onwetenden etc.’; – Toen wij/ik als 14 jr. in jan.1950(!) in de haven van A’dam arriveerden stond op één der gebouwen met grote witte letters gekalkt; MOORDENAARS! Toen al wilde ik weten: waarom/waardoor het zo gelopen is. Ik heb in 1969 dr.Hueting op tv zijn bekentenissen meegemaakt. Nadat heel Nederland anti VS leuzen ivm.Vietnam, scandeerden. Met hem kennis gemaakt. En natuurlijk alles over Indië besproken – Het is dr.L.de Jong; het Koninkrijk in de 2e wereldoorlog 1984, die het door Ned. in sept.1941 ondertekende Atlantisch Handvest 1941(voorloper VN) benoemde; elk volk heeft het zelfbeschikkingsrecht. Door Nederland dd, 4 okt.1945 Batavia verloochend; geen zelfbeschikkingsrecht= geen merdeka. Dus amok= bersiap! – De epiloog dl.12/2 ,1988; als slot conclusie: Ned. heeft de worsteling met de Republiek verloren. Ziet men daarop terug dan zal over het algemeen de oordeel luiden, dat het verstandig zou hebben gehandeld, de Britse en de Amerikaanse beleidslijn te hebben gevolgd; overeenstemming nagestreefd met Soekarno en de zijnen!
Engeland vertrok in 1947 met een parade uit India. En wij begonnen aan de ‘1e.polionele actie’! Met een debacle als slot.
Over een vooruitziende politiek gesproken! Hoezo; onderbuik gevoelens/mythes?
Note; ik heb de Japanse tijd en bersiap, in Ambarawa meegemaakt/moeten ondergaan! Oud oom vermoord, andere uit het kamp terugkerende Tottok oom gemolesteerd, tante tijdens onze vlucht naar een beschermde kamp: dodelijk verwond.
Ik vraag het maar weer:
a) wie was die oudoom en wanneer en waar werd hij vermoord?
b) wie was die totok oom en wanneer en waar werd hij vermoord?
c) wie was die tante en wanneer en waar werd zij vermoord?
Hoe kan ik zonder deze antwoorden weten waarom deze personen in de Bersiap periode werden vermoord? Dan is hettoch koffiedik kijken van het bekende merk Mertens!
Meemaken is één ding, analyseren is het andere ding.
Iemand (sic) beweerde dat het waanzin is om per individueel Bersiap slachtoffer na te gaan wat er mee gebeurde.
Als mijn zoekwerk waanzin is, wat was de Bersiap periode dan, zeker geen waanzin? Heer Mertens, komt U eens tot redelijkheid.
vandenbroek@libero.it
@peterinitalie; ‘koffiedik kijken etc.’- Dus omdat ik de familie namen niet heb benoemd ( waarvoor moet dat?) zijn mijn eenzijdige beweringen; onderbuik gevoelens en napraten van onwetenden? -Met welk recht/autoriteit wenst u dat te weten?
En waarvoor? – Die tempo doeloe PID bestaat hier niet/ meer!
Drink liever een cappuccino!
dhr Mertens baseert zijn beweringen op 3 anonieme gevallen . Dat mag toch niet representatief voor de Bersiap periode genoemd worden. Als nog geeneens de slachtoffers identificeerbaar zijn, hoe weten wij dan wie de moordenaars zwaren. Ondanks zijn onwetendheid probeert hij de vraag over het Waarom/Waardoor te beantwoorden. Door zijn mystificering speelt hij critici zoals de Indonesische historicus Bonnie Triyana in de kaart, die zich dan maar druk maakt om het gebruik van het begrip Bersiap. Hij. maakt zich medeplichtig aan het verdoezelen van de gebeurtenissen in de Bersiap periode. Foei toch.
Als Nederlander heb ik het voorrecht te weten wat er precies tijdens de bloedige gebeurtenissen aan het begin van de Indonesische Revolusi is gebeurd. Als dhr Mertens dat ter discussie wilt stellen, dan is hij wel verkeerd bezig. Daarmee ontzegt hij zichzelf het recht om überhaupt iets over de Bersiap te beweren.
Dat hij mijn zoek werk als waanzin aanmerkt, neem ik hem ten hoogste kwalijk. Ondanks zulke kul ga ik gewoon verder met mijn onderzoek.
@Peterinitalie; ‘3 anonieme gevallen etc.’ _ Anoniem, ivm. de privacywet, die mij weerhoudt dierbare family gegevens aan inviduen bekend te maken, die daarmee oneigenlijke bedoelingen op het oog hebben!
Welke oneigenlijke bedoelingen?
Ik heb bij de Bersiap cijfers over Bandoeng ( 1000 personen) duidelijk uitgelegd wat mijn bedoelingen zijn.
Een deel van de Bersiap slachtoffers zijn publiekelijk bij de oorlogsgravenstichting te vinden. Zo niet dan zijn ze on-line te raadplegen op roosjeroos.nl .
De slachtoffers zijn bijna 80 jaar dood. Dus wat heeft de privacy wetgeving ermee te maken?
Deze waarborgt dat persoonlijke gegevens “Rechtmatig” worden gebruikt. Dat dhr Mertens het woord “oneigenlijk”hanteert, tekent zijn kennis over de privacy regelgeving. Hij is het zelf die om duistere, dus oneigenlijke redenen de namen onthoudt, vergelijkbaar met het Indisch Verzwijgen.
Bij hem zijn de daders zeker om privacy redenen ook anoniem. Zo schieten we lekker op om de waarheid omtrent de Bersiap te achterhalen.
Zo worden wel mystificatie door koloniale getuigenxosls dhr Mertens in stand gehouden.
@vandenBroek; ‘ Indisch verzwijgen etc.’- Omdat ik de namen van mijn familie slachtoffers niet zomaar in het openbaar benoem? Zeker niet zonder instemming van desbetreffende familie nazaten! Ben argwanend geworden omdat, zoals u te kennen geeft; ‘daarmee de daders/moordenaars op te sporen’! Van al die ca.5000 bersiap slachtoffers? Waarom/waarvoor? Daarbij met aantijgingen komt, dat mijn beweringen/kennis gebaseerd zijn op info van onwetenden. – Ik heb deze ellende meegemaakt, toen u nog eens op de wereld was!
Remco Raben in een publicatie op Java Post:
__
In dat ene jaar heeft hij, zo schrijft hij in de proloog, 10 tot 15 kampongs zien en doen branden en 45 tot 50 gevangen Indonesiërs zien executeren. (p.8, 10) Het meeste geweld, zo blijkt uit de novelle, was kleinschalig. Mannen werden opgepakt, hardhandig verhoord, vermoord. Groepjes gevangenen werden voor de koplampen gezet en geëxecuteerd. Als er een dorp was omsingeld, werd op alles geschoten wat het dorp uitkwam. (p.8, 103)
Hij beschrijft martelingen, executies, beschieting van willekeurige Indonesische bewoners, plunderingen en strafexercities
—
@Boeroeng; ‘Indonesische doden etc.’- Uit de Wending, maandblad voor evangelie Mei 1949; ‘de verschillende aspecten van ons militair optreden zijn ook bij de Indonesiërs en zeker bij de Javanen, Sumatranen, Dajaks ea. bekend terdege bekend. Zij ondervinden dagelijks de gevolgen der 2e. militaire actie door het verlies van familieleden en bekenden. Nederland bekommert zich niet over het aantal Indonesiërs, dat door dat mede door radicaal verkeerde politiek van zijn regering, gedood wordt…….. En warempel dit geluid klinkt nu weer!
@PaulusGeldereVan; ‘wat de Inlanders met ons deden etc.’- Waardoor/waarom deden ze dat met ons? Zomaar?
“ongeveer zesduizend Nederlandse of Indo-Europese en Molukse burgers verloren het leven”? Daar zet ik wel vraagtekens achter.
Van Bandoeng is er een lijst van 800 doden en vermisten in de Bersiap tijd. In Bandoeng was het aantal slachtoffers 13% van het totaal aantal slachtoffers (6000) dat laatste getal werd door de onderzoekers Captain & Sinke in hun boek “Geluid van Geweld) ” vastgesteld! Tel ik het aantal slachtoffers (doden en vermisten) in Batavia/Jakarta, Soerabaja en Semarang bij elkaar op dan kom ik op een aantal van meer dan 3000 slachtoffers. Dat zou dan >50% van het aantal Bersiap slachtoffers zijn.
Rekenkundig klopt er iets niets. Klaarblijkelijk wordt het totaal aantal Bersiap slachtoffers te laag vastgesteld! Dan hebben we een probleem.
De koning bied zijn excuus aan,aan de Indonesvhe regering maar die was er toen nog niet.
Het land heette nog Nederlamfs-Oostindië,bovendien weet hoj niet wat de Inlanders bij en met ons deden en gedaan hebben.
@PaulusGeldereVan; ‘wat de Inlanders bij ons deden etc.’- En waardoor/waarom deden ze dat? Zomaar?
ronmertens
mijnheer Mertens, het is u gelukt een naam in te vullen.
Yeahhh
@PaulusGeldere; ‘bied zijn excuses etc.’- In de recente tv.serie Indonesië roept dl.7 van presentator Hans Goedkoop komt een mi. indrukwekkende scene voor; de dood van een Friese dienstplichtige in die vuile oorlog. Getroffen door een trekbom ontploffing, verteld door zijn maat, ligt hij op sterven na bij zijn vriend, langs kant van de weg. Hij vraagt zijn maat om met hem te bidden. En dat doen ze dan. Met de roep naar moeder; sterft hij. En als zijn ouders in het Friese dorp het bericht hebben gekregen…. hangen de bewoners de vlag halfstok. En dat alles ….voor niets!
-Uit dr.L.de Jong: Het Koninkrijk in de 2e. Wereldoorlog dl.12: ‘Nederland heeft de worsteling met de Republiek verloren. Nederland zou verstandig zijn geweest; al in een vroeg stadium het Britse- en Amerikaanse beleid hebben gevolgd en overeenstemming zou hebben nagestreefd met Soekarno en de zijnen’.
erlandse regering i.c. het Gouvernement in de persoon van. ltnt-GG Van Mook heeft niet alleen het extreem geweld van het leger tijdens de Indonesische onafhankelijkheidsoorlog in de doofpot gestopt, maar officieel zich nooit kritisch geuit over het Indonesisch militant geweld tegen weerloze (Indo)-Europese burgers en hun sympathisanten in de Bersiap periode. Degene die het beter weet, mag het zeggen.
Het primaire Nederlandse beleid was gericht op het herstellen van Orde en Rust (Dutch Rule)zoals dat vòòr de oorlog gold. VADM Helfrich, de militaire bevelhebber wilde daarvoor zelfs de Europese bevolking in Indie voor opofferen. Het is best treurig dat historici van het kaliber Remco Raben daaraan geen noemenswaardige ruchtbaarheid aan geven.
Zelfs sommigen beweren tegen café sluitingstijd dat de (Indo-)Europese bevolking de Bersiap aan zichzelf te wijten hebben. Daar moet dan zeker ook na sluitingstijd op gedronken worden
vandenbroek; ; ‘aan zich zelf te wijten hebben etc.’ – Na een vreedzame (!) proklamasi 17/8-’45 met een jubelende bevolking en het scanderen van merdeka, reageerde onze regering met provocatief(!) beleid; ‘een Japans maaksel, niet praten met die zgn. republiek, Soekarno voor het tribunaal etc’. In de kampen hees men het rood/witblauw en zongen luid het Wilhelmus en ander vaderlandse liederen; eens komt de dag dat Nederland zal herrijzen.. etc. Ook wij buiten de kampen verwachten niets anders dan: terug naar tempo doeloe; waar de Inlander zijn plekje weer zou innemen.
Zijn plekje van onderdanige(!) onderdaan, een lagere sociale positie in de maatschappij; jah toean/njonja besar,… zonder burger rechten; Indisch Jurist ambt. prof. Wertheim; Koloniaal racisme 1991;’alle betrekkingen tussen de raciale groepen berusten op: superioriteit en inferioriteit. De inheemsen in de onderlaag en de blanken in de bovenlaag’. De (erkende) Indo’s waanden zich in die bovenlaag. En zo ook; hun houding tov. de inlander( ook al waren ze soms niet van die inlander te onderscheiden!) Zelfs gg.Tjarda vS., terug uit China eiste; ‘terug naar de vooroorlogse(!) situatie. Praten is een teken van zwakte’!
-Wat dacht u wat er toen gebeurde, na over en weer schelden en schermutselingen? Vooral tegen hen, die onbeschermd(!) buiten de nu door Brit/Japan beschermde kampen zich bevonden. Vrouwen, kinderen, oudjes ea.!(vaders nog in krijgsgevangen schap).
*Wij betaalden de tol, van wat voorheen tempo doeloe was!
– Het is Nederlands beleid geweest, die bersiap heeft uitgelokt! Hopen dat de Britten zouden ingrijpen/ klaren, zoals in Soerabaja.