Sharon Simon in Tubantia:
Mijn Indische familie zag ik minstens één keer per jaar als mijn oma jarig was. Het maakt niet uit wat voor een bijeenkomst er is, als Indische mensen bij elkaar komen is koken en eten het belangrijkste. Oma was de jarige, maar oma stond ook de hele dag in de keuken, eigenlijk zagen wij oma niet. Behalve als zij met een schaal vol pasteitjes of lempers (Indonesische rijstrolletjes) de kamer binnenkwam. Onder strenge regie, mocht er geholpen worden in de keuken. Oma werd de kamer nog wel even ingetrokken, waarna zij werd toegezongen. Verder werd er gitaar gespeeld, oude nummers gezongen en praatten wij met de tantes, ooms, neven en nichten over hoe het met studies en werk ging.