Henriette van Raalte-Geel laat weten:
Op 26 februari waren leden van Comité van Aanbeveling van Stichting Dappere Moeders bij elkaar om kennis te maken met producent Hans de Weers (van FATT Productions) en scriptschrijver Kees van Beijnum die over het filmproject:‘Vrouwen en Kinderen tijdens de Japanse bezetting’ (werktitel: ‘De laatste dans op Java’) zouden vertellen. Toen heeft Jim van der Meer Mohr, voorzitter van de Nederlands-Indonesische Cultuurtafel, hen uitgenodigd om in sociëteit de Witte hier nader op in te gaan. Deze ontmoeting vond plaats op 7 november jl.   

In de tussentijd heeft Kees van Beijnum de eerste versie van het scenario aan mij voorgelegd (foto), gebaseerd op mijn boek ‘Mogen wij altijd in dit kamp blijven?’ zodat de vele aspecten in de Japanse vrouwenkampen belicht werden met tevens de gruweldaden in de Bersiap periode. Met correcties is dit teruggestuurd naar producent en scriptschrijver. Met ingehouden adem heeft Bestuur van Stichting Dappere Moeders deze eerste bewerking gelezen.

Op 7 november toonde Hans de Weers, (producent van o.a. Antonia, Flikken Maastricht, Tokyo Trial en Mijn beste vriendin Anne Frank) trailers van twee van zijn films en gaf inzicht in de kosten van het totale filmproject: 7 M. Op dit moment zal driekwart van de film worden gefinancierd en is hij actief op zoek naar 1,9 miljoen euro. 

Kees van Beijnum, die o.a. de scenario’s voor De Oesters van Nam Kee, De Heineken ontvoering en Tokyo Trial schreef, gaf uitleg over de moeilijk- en mogelijkheden bij het schrijven van een filmscenario en las enige stukken van het filmscript voor. Enkele dagen later berichtte hij:   

‘Als scenarioschrijver zie ik de verfilming van De laatste dans op Java allereerst als een uitgelezen kans om een stuk onderbelichte geschiedenis in de spotlights te zetten. De oorlog met Japan, de bezetting, de kampen, en, niet te vergeten, de verwarrende, chaotische periode na de capitulatie van Japan, dat alles is nog nooit in een speelfilm aan de orde gekomen. Wat opmerkelijk genoemd mag worden, zeker gezien de hernieuwde belangstelling én de veranderende perspectieven op de ontwikkelingen in het betreffende tijdsgewricht. Hoe mooi, en belangrijk, zou het zijn als we een aangrijpende, op (historische) feiten gebaseerde film maken die door de actualiteit ook nog eens het gevoel van relevantie en urgentie ademt? Ik zal mijn uiterste best doen om het project te laten slagen en hoop van harte dat eenieder die een bijdrage kan leveren aan de realisatie van de film zich daartoe in wil zetten. Het is de moeite, ook voor toekomstige generaties, alleszins waard’. 

Wij vertrouwen erop dat de financiering rondkomt. Dan duurt het nog anderhalf jaar voor de première in Tuschinski plaatsvindt. Mocht u ingangen hebben bij bepaalde fondsen om dit belangrijke project te ondersteunen, zou dit geweldig zijn!