Fred verhuisde 18 jaar geleden naar Indonesië

Geplaatst op 27 december 2020 door Indisch4ever

Fred van Midde (78) had 25 jaar geleden eigenlijk helemaal
geen zin naar zijn geboorteland Indonesië te gaan.
Maar toen zijn ouders vroegen of hij dat voor hen wilde doen,
kon hij niet weigeren. “Wat ik nooit had verwacht gebeurde.
Ik werd verliefd op het land.” indebuurt Tilburg

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

9 reacties op Fred verhuisde 18 jaar geleden naar Indonesië

Mister Bule zegt:

28 december 2020 om 04:53

“Het leven is daar zo anders. Ben je weleens in Indonesië geweest? Anders is het moeilijk uit te leggen. Het leven speelt zich daar buiten af, hier in Nederland is het: binnen, binnen, binnen. Mensen zijn veel vrijer. Je bent veel closer. Buren komen bij je en het is altijd open huis. Op straat zegt iedereen goeiendag. Nou, ik heb zestig jaar in Nederland gewoond en toen zei ik nooit wat tegen mijn buren en zij niet tegen mij.”

Is dit een grap? Of een initiatief van de overheid om repatriatie te stimuleren? Zo gaat het er totaal niet aan toe en ja, ik heb veel schoonfamilie in Noord Sulawesi (Celebes bestaat al lang niet meer) en bezoek Manado, Tomohon, Tondano en Bilitung vaak.

Het cliché over tropische landen wordt weer volledig bevestigd. Alleen in de kampung kent men elkaar enigszins en wie op straat ‘leven’ zijn zeker niet van de middenklasse en hoger maar chauffeurs, Satpams, werklozen en maids. De anderen blijven veel liever in de airco.

Het is ook zo dat Noord Sulawesi natuurlijk bijna volkomen christelijk is waardoor er vaak wat minder wantrouwend naar de buitenlander gekeken wordt en men elkaar van de kerk kent. Maar bijna niemand spreekt Engels en met een paar woordjes BI kom je er niet.

Eén ding klopt wel; het gebrek aan gezondheidszorg van een acceptabel niveau. Als je wat ernstigs overkomt buiten Jakarta, en misschien in nog wat locaties als Surabaya en op Bali, sterf je. Zo simpel is het. (Mijn schoonvader overleed aan een hartaanval in Manado, die men eerst niet onderkende en ze hadden ook geen defibrillator.) Dus heel leuk en aardig om als gepensioneerde jezelf hier te vestigen maar dat is wel de consequentie.

Ik zie dat veel bij Indo’s; de gedachte dat men door de afkomst gemakkelijk hier zal aarden en snel integreert en wel zal geaccepteerd zal worden. Vergeet het maar, je wordt als buitenlander en wandelende dompet gezien. Bekijk het niet -zoals zoveel Bali-gangers en al die Ik Vertrek deelnemers- door een roze bril.

Iets zakelijks opzetten is ook veel moeilijker dan je zou denken. Van de mislukkingen hoor je bitter weinig, niemand loopt er graag mee te koop natuurlijk, maar zo zijn er heel veel.

Beantwoorden
ellen zegt:

28 december 2020 om 10:51

Ook als je er met vakantie bent, en er overkomt je iets wat medisch behandeld moet worden. dan is ziek zijn ook niet ideaal in Indonesie. Je wordt opgelicht met een hoge rekening voor een simpele behandeling. Ik ben opgegroeid in Indonesie. Van 1947 tot 1958 grotendeels in de stad Bandung. De laatste jaren van de dekolonisatie (o.a. Zwarte Sinterklaas) waren niet zo fijn. Een vijandige sfeer en een hetze tegen Chinezen en andere bevolkingsgroepen. Later zijn alleen mijn moeder (geboren en getogen in Bandoeng) en mijn broer (geboren in Bandung) terug geweest met vakantie. Voor mij hoefde het niet. Wel ben ik een paar keer in Bali geweest. Dat was nog in de tijd van het massatoerisme.

Beantwoorden
P van Geldere zegt:

28 december 2020 om 11:28

Fred weet eigenlijk ook niet zo goed wat hem overkwam toen hij voor het eerst in Indonesië was..
Als hij voor het eerst in Indonesië kwam ,waar was ( is ) dan zijn geboorte land ?
Klopt zijn verhaal .?
Ik ben er geboren en ging in 1989 voor vakantie naar mijn geboorteland en rook meteen bekende geuren ,terwijl ik 1946 naar Holland moest net uit het Jappen kamp.In Holland is het ook niet altijd goed .Hiier moet je wel binnen leven vanwege o.a. het weer.

Beantwoorden
Indorein zegt:

28 december 2020 om 12:53

@ In Holland is het ook niet altijd goed .Hier moet je wel binnen leven vanwege o.a. het weer. @:

Dan zou u eens in de Bossche wijk genaamd de Aawijk moeten komen. Daar leven ze ook net als in een kampong: iedereen voor z’n huis op de stoep met tafeltje en stoeltje, i.p.v. tjendol een glas bier en i.p.v. halve maantjes een portie bitterballen en/of frikandellen met heel veel mayo!

Hoe ik dat weet?
Heb jaren in Den Bosch gewoond.

Beantwoorden
- Anoniem zegt:
  
  28 december 2020 om 13:03
  
  Buiten leven is wat anders dan met een vette pens op de stoep voor je huis zitten.
  
  Beantwoorden
- Mr. B. zegt:
  
  28 december 2020 om 15:23
  
  We zetten de oudjes nu wel elke dag een half uurtje buiten in de ochtendzon, vitamine D weet u wel.
  
  Maar over het algemeen probeert men het wel te vermijden; sowieso is het schoonheidsideaal nog steeds wit (de crèmes zijn populairder dan ooit) zonder sproeten en ook om zich te onderscheiden van het werkvolk, maar men is ook wel bang voor huidkanker. Het is eigenlijk ook niet vol te houden tenzij je in de heuvels rond Bandung of Malang zit.
  
  In Singapore, toch een beetje het grote voorbeeld, zie je dat echt niemand buiten leeft. Toch niet overdag; het is er ook perfect mogelijk met de ondergrondse verbindingen tussen shopping malls en het uitgebreide MRT netwerk, volledig binnen te blijven. Je kan van bij je thuis tot op je werk vermijden het daglicht te zien.
  
  Er zitten inderdaad nogal wat hiaten in het verhaal. Hij is er geboren maar nog nooit geweest tot 25 jaar geleden. Op vraag van zijn ouders die dus blijkbaar in Indonesië woonden of er naartoe verhuisden? Of moest hij ze gewoon op vakantie begeleiden? Toen kwam hij 5 jaar lang terug op vakantie. En hij is er nu al 20 jaar maar hij hij heeft als 74-jarige -volgens eigen zeggen- 60 jaari n Nederland gewoond?! 🤔
  
  En hoe zit dat met verblijfsvergunning en ziekteverzekering (omdat hij nu door COVID in Nederland is)? Als je nog niet pensioengerechtigd bent kan je een Lansia visum wel vergeten. Of is hij gewoon Indonesisch staatsburger (WNI)? En staat ie nog in Nederland ingeschreven?
  
  Voor iedereen zijn de prioriteiten anders natuurlijk maar als pensionado kan je maar beter eerst voor jezelf opmaken wat belangrijk is: 1) Bereikbaarheid; 2) Medische zorg; 3) Klimaat; 4) Activiteiten; 5) Veiligheid; 6) Levensstandaard; etc.
  
  Beantwoorden
  - Bung Tolol zegt:
    
    28 december 2020 om 15:55
    
    Als je in deze tijd ,die Nederlandse oudjes een half uurtje in de “” Ochtendzon “”zet heb je al snel geen enkele oudje meer over ! Het vriest namelijk dat het kraakt en er staat ook nog eens een zeer gure wind .De pensioen fondsen zouden het wel een goed idee vinden 😁😁😁.
    
    Beantwoorden
Bung Tolol zegt:

28 december 2020 om 15:31

Ik ben van 1949 geboren in Indie ,in 1951 getransporteerd/gerepatrieerd naar Nederland ,in 1955 naar Suriname vertrokken en in 1965 teruggekeerd naar Nederland .In de late jaren 90 v.d.v.e voor het eerst weer teruggegaan naar nu Indonesie ,onderweg van vliegveld Sukarno-Hatta naar Jakarta zag ik die sawah velden en plotseling dat gevoel “” Dit is mijn land !”” Vreemd gevoel want daarvoor had Indie/Indonesie niet echt mijn belangstelling ,waar kwam dat gevoel dan vandaan ? Later begreep ik het pas ,ik verwarde Indonesie met Suriname ,ik kwam eens een paar Surinamers tegen op Bali ,die zeiden meteen Indonesie is precies Suriname ! Ja klopt als een bus ,het is er net zo warm als Indonesie ,er is ook een grote Javaanse minderheid ,er zijn ook sawahs en een tani die met zijn karbouw aan de slag was ,in de jaren 50 en 60 had je ook een grote Indische groep in Suriname ,zelfs het Indo Europees Verbond had er een kantoor en wat betreft geuren en vruchten ,alles wat je in Indonesie hebt ,heb je ook in Suriname .Tijdens mijn vakantie in Suriname at ik alleen maar petjil bereid door oude Javaanse vrouwen .😎😎😎 Nog een klein voordeeltje aan Suriname ,je kan gewoon je moerstaal spreken .😍😍😍 Bahasa Belanda !

Beantwoorden
Anoniem zegt:

28 december 2020 om 15:52

Suriname is net als Den Haag.

Beantwoorden