Mensen die terugkeerden uit Indië vestigden zich in Den Haag. Ook veel Indische mensen die in Nederland gingen wonen kozen voor deze stad en overleden er. Dat is te zien aan de grafstenen. Bijvoorbeeld met deze foto van de begraafplaats Nieuw Eykenduynen te Den Haag.
Maria Hampar was 1902 geboren te Smyrna, Turkije. Wat nu Izmir heet. Ze was gehuwd ca 1923 met Joachim Martin Sarkies, in die periode werkte hij bij Wehry&Co te Soerabaja. Geboren 1898 te Malang, overleden 1966 in Teheran. Zijn ouders waren Henriette Persijn en John Martin Sarkies, eigenaar van het Sarkies Hotel, te Embong Malang in Soerabaja, waar oom Lucas Martin eigenaar was van het oranjehotel.
Haar zoon Eugene Carapiet Joachim, was geboren 1925 in Soerabaja en overleed in 2008 te Den Haag. Het zal wel zijn dat hij zijn moeder in 1986 hier begroef.
Zijn overgrootvader de Armeniër John Shahnazar Sarkies vestigde zich ca 1847 in Java en werd in 1904 begraven te Singapore waar zijn neefjes hotels hadden. John Shahnazar Sarkies leidde handelsfirma Sarkies Edgar & co. De beide firmanten waren voorvaders van Boy Edgar..
Henriettes Persijn stamvader Claas Persijn uit Amsterdam arriveerde in 1778 te Batavia.
...................
Indisch4ever 
De violist bij de witte pijl is Eugene Lucas Sarkies , ook wel Tolly genoemd.
TongTong/Moesson= archief.
————–
Ter herintreding van de kampungketjilvreugde:
Hans vermeldde een nazaat van echtpaar Johan-Poland.
Een andere nazaat van hen was Gerrit Niggebrugge die was gehuwd met Biata Lazare.
Haar graf is eerder voorbijgekomen in deze serie ‘de Weduwe’.
Gerrit en Biata waren schoonouders van Jan Boon, Tjalie Robinson van Tong Tong
Ik kijk het even na in mijn EXCEL-sheet. Eén Sarkies werd op 29 Oktober 1945 slachtoffer van de Bersiap in Soerabaja.
Verder is er informatie over de Sarkies en het Oranje hotel te lezen , tegenwoordig het Majapahit Hotel. Over de inhoud valt te twisten.
Klik om toegang te krijgen tot BRIEF-HISTORY.pdf
E.L. was in elk geval ook de eigenaar/directie van Hotel Sarkies in de Embong Malang en het werd gerund door een nazaat van H. Johan (die met dochter van Fientje Poland en Toonjte was gehuwd.)
In 2932 werd Sarkies door de heer Cramer overgenomen. Na de oorlog werd Sarkies hotel een dependance van het Oranje hotel en was E.L. daarmede ook de eigenaar. Wat ik ook weet is dat E.L. een paviljoen had naast het Oranje hotel waar hij zijn praktijk uitoefende.
Toonjte = Toontje
2932 = 1932
Bert…en Boeroeng: …Schaken… en vooral Tigran Petrosian…die behoort tot de Petrosian tak waar ik ook weer aan ben gerelateerd…Maar hij is in Rusland gevormd… Trouwens op de Armeense lagere scholen is schaken een onderwijs vak…
Boeroeng: Niets te danken. En wat betreft de familie Evers…. Laat ik me niet over uit. Ben bang dat ik dan “neef” moet zeggen tegen een zeer welbekend vogeltje hier op dit forum 😉 😉 😉
En Zuid Holland grenst al akelig dichtbij aan Brabant… nog meer LOL De lumpia bakgeuren zijn al snel te ruiken…
Het Oranje Hotel in Soerabaja is berucht/beroemd/befaamd om het vlagincident op 19 september 1945.
De dag ervoor dropte een B-24 Mitchell (Liberator) een RAPWI-eenheid o.l.v. captain Prentice (3 Engelsen en 4 Nederlanders) in Soerabaja. Bij de landing wachtte een Japanse officier (wellicht vergezeld van een ere-peloton en een muziekkapel) met auto’s hen op en begeleidde ze naar het Oranje Hotel. De hotelmanager Martin Sarkies ontving zijn gasten en begeleidde hen naar hun kamers. Die avond offreerde Sarkies een feestelijke maaltijd aan zijn geallieerde gasten. Volgens de Engelse commanderende officier fungeerde Jack Boer daarbij als ceremoniemeester.
Ik las dat Lucas Martin Sarkies, stichter en eigenaar van het Oranje Hotel overleed 10 januari 1941 te Lawang. Wie was dan de eigenaar en beheerder in het najaar van 1945 ?
Zijn zoon Eugene Lucas (=Tolly) jurist , opgeleid te Leiden en bekend krontjongspeler ?
Wat ik begrepen heb is dat het Orange hotel in Soerabaja het eigendom was van de familie Sarkies, zie ook de familiegeschiedenis op de website van de hotelfamilie Sarkies. Ook het Raffles Hotel in Singapore was het eigendom en werd beheerd door de familie Sarkies.
Het RAPWI-rapport vermeldt dat de hotelmanager Martin Sarkies van Armeens afkomst was. Hij zal wel familie geweest zijn en vanwege zijn afkomst werd hij niet geïnterneerd. iemand moest toch het hotel leiden?
…Hij zal wel familie geweest zijn en vanwege zijn afkomst werd hij niet geïnterneerd. …
Een bewering die niet te staven is, want er waren genoeg Armeniers (of nazaten) die wel geinterneerd werden en sommigen met dodelijke afloop. En ik weet sowieso al dat er tenminste één Armenier vlakbij het Oranje Hotel in kleine stukjes werd gehakt. Wellicht dat de heer Somers hem bij elkaar mogen vegen… een oom van me.
“dat de heer Somers hem bij elkaar mogen vegen” Nee, bij het Oranjehotel werd dat gedaan door de gemeentereiniging. Die had ook de resten van het vlagincident in no time verwerkt.
Hoezo Heer Hans Boers kan ik mijn bewering niet staven?.
Ik lees duidelijk dat de hotelmanager van Armeense afkomst in het hotel werkte, althans dat wordt expliciet in het RAPWI-rapport vermeld, dat toch on-line te lezenis , kan iedereen toetsen.
Europeanen werden toch vanwege hun afkomst geïnterneerd of niet? In Soerabaja werden zoveel Europeanen niet geïnterneerd, zoals Zwitsers, Zweden, Belgen, Italianen en ook Duitsers.
Wellicht kan dhr Boers aangeven om welke reden zijn Armeniërs in Soerabaja WEL werden geïnterneerd?
Wie is eigenlijk die Armeniër die vlakbij het Oranje Hotel in stukjes werd gehakt en wanneer gebeurde dat precies. Gebeurde dat ook op 19 september 1945 ? Dat verhaal ken ik niet, althans wordt niet door Indonesische bronnen bevestigd.
En van wie wist dhr Somers dat de gemeentereiniging de boel schoon maakte vlakbij het Oranje Hotel. Zeker niet van de dames van het InternationaleRode Kruis CICR tegenover het hotel, Die zagen helemaal niet dat vlak voor hun neus het IEV een optocht van kinderen organiseerde, zwaaiend met het Rood-Wit-Blauw., trouwens dat laatste hadden de Japanse autoriteiten verboden, terwijl de Indonesische vlag doodrustig in Soerabaja in top hun van vele gebouwen hing.
Die dames van het Rode Kruis konden trouwens niks zeggen want ze maakten deel uit van een neutrale organisatie. Hun baas, ir. M.E. Keller zou zeker niet goedkeuren, dat ze zomaar verhaaltjes verspreidden. Keller de Zwitserse viceconsul was te bang dat de neutrale positie van zijn land als dat van het CICR zou worden aangetast, zoals de Engelse officier in zijn RAPWI-rapport meldde.
Het Nederlandse of Indische Rode kruis kon geen activiteiten ontplooien want de Indonesische nationalisten verdachten hun ervan als dekmantel op te treden van het NICA of Nederlands-Indisch Gouvernement.
Kennelijk heeft dhr Somers wat problemen met de naam en faam van Jack Boers want het is toch opvallend, dat Boer regelmatig in Soerabaja in beeld was:
1) Boer is aanwezig in het Oranje Hotel als het RAPWI-team in het hotel wordt gehuisvest
2) Volgens de Commanding Officer CO captain Prentice van het RAPWI zou hij een belangrijke rol vervullen bij het Internationale Rode Kruis in Soerabaja
3) vlagincident bij het Oranje Hotel: vaandrig Lansdorp hijst samen met Boer de Nederlandse driekleur in top van het hotel
4) Nadat Boer zich bevrijd uit Indonesisch gevangenschap meldt hij zich aan bij de Britten. Hij wordt opgenomen in het 3rd Indian Field Regiment. Hij redde met gevaar voor eigen leven de commandant van dit Regiment, lt.col J.F.S. Rendall uit een hachelijke positie bij het Darmo-ziekenhuis tijdens de 1ste slag in Soerabaja.
5) Boer en 10 Gurkha’s nemen deel aan de reddingsoperatie op 10 november 1945 waarbij meer dan 3500 gegijzelden worden bevrijd. Bij de bevrijdingsactie sneuvelt er slechts 1 man, (één) Gurkha, ondanks dat de gegijzelden door bijna 200 cipiers bewaakt worden.
“In Soerabaja werden zoveel Europeanen niet geïnterneerd” En de meeste Nederlanders ook niet. In Soerabaja woonden veel meer dan 3500 Nederlandse mannen! Bij onze bevrijding zagen we zo’n man aan het schilderen. En kregen we bolletjes rijst toegestopt.
“dat de gemeentereiniging de boel schoon maakte vlakbij het Oranje Hotel. “Toen ik daar kort na het gevecht arriveerde was alles alweer keurig op orde. Ik hoorde van die vechtpartij pas in het Rode Kruiskantoor, buiten zag je er niets meer van. Bevestigd door Hario Kecik! Dat zullen die dames toch niet geschrobd hebben?
“Die dames van het Rode Kruis konden trouwens niks zeggen” Nou, dat waren anders gezellige kletsmajoors hoor.
“terwijl de Indonesische vlag doodrustig in Soerabaja in top hun van vele gebouwen hing.” Uiteraard. De Japanners keken wel uit de zaak nog verder te laten escaleren. Ze wisten drommels goed dat ze voor orde en rust geen voldoende capaciteit hadden, vandaar hun samenwerking met de PRI.
” het IEV een optocht van kinderen organiseerde, zwaaiend met het Rood-Wit-Blauw.” Dat heb ik ook niet gezien, maar ik zat toen ook gezellig koffie te drinken met de dames.
” problemen met de naam en faam van Jack Boers” Nee hoor (met Boer zonder s). Geweldig dat die man daar allemaal tijd voor had. Alleen jammer dat ik hem op 10 november niet bezig heb gezien. Om vier uur in de ochtend sliepen we nog, pas om zes uur werden we gewekt door de bewaarders.
” door bijna 200 cipiers bewaakt worden” Dat zijn gevangenenbewaarders, geen bewakers. Nauwelijks tot niet bewapend. En ze waren al snel gesmeerd.
@ de heer Peter van den Broek.
1)…. Rapwi vermeldt dat de hotel manager heer Martin Sarkies van Armeense afkomst was…Oom Martin ging mortibus dood in 1941. Rapwi was na de oorlog. Is Rapwi zaligmakend? Dus het zal wel een andere oom Sarkies geweest zijn toch? En die heet geen Martin.
1a) Uit ervaring in het naspeuren wat betreft mijn familieleden ( Nederlands alsmede Armeens) weet ik dat er in de administratie van diverse instituten fouten zijn gemaakt en dat is niet erg omdat we allemaal mensen zijn die fouten maken. Maar doet u a.u.b. niet alsof alles feilloos werkt en is samengesteld. Mijn persoonlijke ervaring: mijn beide ouders bijvoorbeeld.
2) U schreef: Hij zal wel familie geweest zijn. Natuurlijk behoorde hij tot de Sarkies familie. Niks ” zal wel”.
2a) U schreef:..Wellicht kan dhr Boers aangeven om welke reden zijn Armeniërs in Soerabaja WEL werden geïnterneerd?… Het zijn niet MIJN Armeniers. Het zijn mijn Armeense familieleden en als u dat niet op een nette manier kunt neerpennen, dan gelieve u deze arrogante schrijfwijze tegenover mij te laten, want van u ben ik het ZEKER niet gediend.
3) U schreef: Vanwege zijn afkomst werd hij niet geinterneerd. U schrijfstijl deed mij misleiden: alsof in het algemeen de Armeniers vanwege hun afkomst NIET geinterneerd werden en DAAR reageerde ik op met: Ik ken genoeg Armeniers (uit mijn familie) die WEL werden geinterneerd en vlak voor het einde van de oorlog zelfs het leven lieten in de kampen. Zie bijv. de website van de OGS https://oorlogsgravenstichting.nl/persoon/71325/johnny-johannes
4) Ik vulde mijn antwoord zelfs aan met het feit dat een oom van mij vlakbij het Oranjehotel in de buurt nabij Simpang in stukjes werd gehakt. Om uw nieuwsgierigheid te bevruchten (NIET bevredigen). Een zoon van oudoom Johnny werd in mootjes gehakt. Op de foto die ik bij het OGS geplaatst heb staat hij rechts op de foto. En voor de rest loop ik niet te koop met namen van mijn andere familieleden van Armeense bloede, die slachtoffer van de oorlog zijn geworden. En of zij wel of niet in de Nederlandse of Indonesische administratie te boek staan en u zich daarop beroept, zal mij een worst wezen omdat ik voor mezelf weet dat het zo was en ik daarvan de bewijsstukken heb in mijn prive familie archief.
Per slot van rekening:
U heeft nog steeds die arrogante belerende toon in uw schrijfwijze. C’est le ton qui fait la musique Monsieur. !!
Ik hou het wat betreft de slachtoffers van de oorlog en na-oorlogse periode op DIT DRAADJE voor gezien, want het heeft niets te maken met de titel van het draadje en omdat het voor de begrafenen alsmede webmaster Boeroeng niet respectvol is.
Ik heb alweer spijt dat ik me heb laten verleiden tot een weerwoord en bijdrage op dit draadje want as usual draait het weer uit op een potje “Ik heb gelijk en jij niet”.
@Hr Hans Boers
Het topic gaat over een Sarkies waarbij vermeld wordt dat Lucas Martin Sarkies eigenaar was van het Oranje Hotel . Ik haak daarop in , want ik na de bevrijding vindt in het hotel het vlag-incident plaats.
Ik kwam toevallig het RAPWI-rapport van de Commanding Officer captain Prentice tegen waar hij de gebeurtenissen in het Oranje Hotel beschrijft, waarbij hij aangeeft dat dhr Martin van Armeense afkomst, de hotelmanager was.
Ik merk nu pas dat ik de eerste ben, die letterlijk uit het RAPWI-rapport citeer. Voorheen heeft niemand dat gedaan. Het RAWPI-rapport is van belang (zaligmakend is een smakeloos begrip) want het geeft een ooggetuigenverslag aan van iemand, die op het moment van het vlagincident in het hotel verbleef. Wat degenen die zich buiten het hotel bevonden is toch van horen zeggen en heeft geschiedkundig geen waarde, dhr Somers kwam gewoon te laat, at the wrong time at the right place. Maar natuurlijk heeft oral history waarde maar heeft niets te maken met van-horen-zeggen.
Ik heb het nog gecheckt. Van de familie Sarkies zijn nbij de Oorlogsgravenstichting namen, op één na, bekend die in de Japanse bezettingstijd zijn overleden. Die ene werd op 29 oktober, tijdens de eerste slag in Soerabaja het slachtoffer van de Bersiap.
Als de Oorlogsgravenstichting fouten maak, dan ben ik niet te beroerd een opmerking op hun site te maken. Dat kan beter gedaan worden, nabestaanden kunnen dan de juiste slachtoffers herdenken, Hormat brengen. Ik snap niet dat dhr Boers niet hetzelfde doet, als het zoveel van waarde/van betekenis voor hem is.
“Ik heb alweer spijt dat ik me heb laten verleiden tot een weerwoord” Daar heb ik ook last van. Maar soms is het wel leuk, een gok maken wat voor antwoord je krijgt, en dan, pats boem! Ja!! Maar wat de andere lezers/reageerders daarvan vinden? Ik heb daar zo” n idee over.
Tjee, die meneer Boer doet toch veel! Knap werk! Een ster als geen ander van onze Indische gemeenschap.
Die Japanners kenden toch de etiquette t.a.v. belangrijke buitenlandse bezoekers. Heel wat anders dan een Japans eerbetoon in het water gooien, een aantal jaren later in Nederland.
Dat RAPWI-team maakte afspraken met de Japanse luchtverkeersleiding zodat voortaan de geallieerde vliegtuigen normaal van het vliegveld gebruik konden maken.
Waar staat dat het RAPWI-team (wie) afspraken maakte met de Japanse luchtverkeersleiding (wie), zodat voortaan geallieerde vliegtuigen “normaal van het vliegtuig gebruik kon maken? In het rapport dat ik beschikbaar heb, lees ik dat nergens.
Hopelijk kende de Japanners beter het etiquette, dan het vlagetiquette!!!
Tjonge jonge Hans ,ik ga niet met jou in discussie w.b.Soerabaya en bersiap ,om de doodsimpele reden ,dat ik er geen bal van af weet ,en dat wil ik graag zo houden maar als schaker intrigeerd dat Armenie mij ,Petrosian ( heb diverse keren tegen hem gespeeld ) was geboren in Tbilisi in 1929 en gestorven in 1984 ,dus maar 55 jaar oud ,er zijn diverse standbeelden en monumenten voor hem opgericht in Aparan en Yerevan ,schaken is inderdaad een verplicht vak op school ,hier in Nederland wordt het ook veel onderwezen op scholen maar is geen verplicht vak .Armenie met maar 3 miljoen inwoners hoort nog steeds tot de 4 sterkste schaaklanden ter wereld ,toch knap voor zo,n klein landje ! In Amsterdam heb je een redelijk grote groep Armeniers ,bijna allemaal werkzaam in de horeca ……….p.s maak je niet zo druk om sommige mensen jangan repot of zoiets ze weten niet beter
Hoi Bert, dank voor support….
Keurig van jou dat je Tigran als tegenstander hebt gehad. gewonnen? De pa van mijn overopa zat ook in Tbilisi maar werd ontboden bij de Shah van Perzie. Die vond de dompet van mijn overopa zeer belangrijk en wilde daar wel een een beetje uit hebben om zijn leger van rats en bonen te kunnen voorzien zodat zijn leger weer kracht had, helaas om te schaken tegen de Turken, maar de Perzische soldaten gebruikten pionnen in de vorm van kogels.
Klein landje inderdaad, maar zo ongeveer het zelfde aantal zit in buitenland of zelfs ietsje meer. Frankrijk spant de kroon. Rotterdam mag ook niet achterblijven wat betreft de zich daar gevestigde Armeniers en zelfs in een stadje ergens tussen BREDA He, wie woont daar toch alweer) en Rotterdam (waar ik dus verblijf in dat kleine stadje) zitten er in mijn apartementencomplex al 2 families, maar geen schakers, helaas….Eentje kan goed lavash maken. En dan natuurlijk ook nog heden ten dage een hele bups in Iran en omstreken.(Iraq, Lebanon etc)
Zomaar een vraagje Bert: Heb je je ooit afgevraagd hoe dat kleine landje zich economisch bedruipt? Geen natural resources, niks komma niks. Enkel hoge bergtoppen met wat geiten/schapen en verdwaalde herten….Hint: Denk aan rijke olieboeren en voetbal clubs eigenaren 😉
Fijne avond nog.
Armenian population
See also: History of the Armenian Americans in Los Angeles
Glendale has one of the largest communities of Armenian descent in the United States.[35]
Armenian families have lived in the city since the 1920s, but the surge in immigration escalated in the 1970s. Armenian Americans are well integrated into the city, with many businesses, several Armenian schools, and ethnic/cultural organizations serving this ethnic group. Most of the Armenians in Glendale arrived in the city in the past two decades.[36] The city of Glendale is home to one of the largest Armenian communities outside of Armenia.
https://en.wikipedia.org/wiki/Glendale,_California
Ik had heel goede Armeense vrienden toen ik op de lagere school in Surabaya zat. Zij hielpen mij met mijn huiswerk en waren uitstekende leerlingen.!
@ Senor Robert(o)…. Hoogstwaarschijnlijk heeft u dan in de buurt van Ketabang gewoond? Of anders nabij de Palmenlaan?
“Waar staat dat het RAPWI-team (wie) afspraken maakte met de Japanse luchtverkeersleiding (wie)” Waarom zo moeilijk doen? Uit luchtverkenningen was gebleken dat de start/landingsbaan geblokkeerd was. Dat de wederzijds te gebruiken radiotelefoniefrequenties niet bekend waren. Gebleken is dat er niet op dat vliegtuig is geschoten, de Japanners hielden zich dus aan de capitulatie. Dan stuur je toch wat parachutisten (18 september, drie Nederlandse en vier Britse militairen). als kwartiermakers. Die overleggen met de Japanse verkeersleiding over het gereed maken van de banen, wisselen de te gebruiken frequenties uit en regelen onderdak in Soerabaja. Het Oranjehotel, was het enige Japanse officiershotel.
“geen kwartiermakers,” Dat was een gemakskwalificatie van mij. Dat eerste team moest alleen nog maar vaststellen, op diverse criteria (ook bijvoorbeeld gezondheidstoestand, en aanwezige medische zorgverlening), hoe of de toestand erbij lag. Waarna met de volgende teams daarop verder kon worden ingespeeld. Daar is een arts handig bij! Ze wisten van niks, hadden zelfs geen onderdak. Maar het Oranjehotel had een wachtpost, ik zag alleen maar officieren in- en uitlopen. Zo ontvang je militaire gasten. Dat was later tenminste ook mijn militaire ervaring, en niet alleen in Nederland.
“Gelukkig wees de hotelmanager Martin Sarkies, dat de telefoons nog werkten. ” Beter lezen!!!! Het ging om de communicatie tussen vliegtuig en vliegbasis, niks hotelmanager. Een vliegtuig moet de luchtverkeersleiding toestemming vragen om te landen (en uiteraard ook op te stijgen). Hij krijgt dan informatie over windsnelheid en windrichting, de instructies hoe aan te vliegen, welke aanvlieghoogte, dalingssnelheid enz. Daarvoor moet de vlieger beschikken over de frequentie van de basis, en de basis moet beschikken over de frequentie van het vliegtuig. Dat leerde ik op de officiersopleiding, voor verkenningsvluchten en luchtwaarneming voor de artillerie. We vlogen op het kleine vliegveld Seppe bij Breda.
Ik weet niet waar bovenstaande informatie op gebaseerd is, maar ik lees uit het verslag van de RAPWI andere dingen.
SEAC HQ in Kandy had besloten dat het vliegtuig, een B-24 Mitchell “Liberator” een 7-koppige RAPWI team zou droppen in Surabaya.
Na een tussenstop op de Cocos Island kreeg het RAPWI-team een uur voordat Surabaya bereikt zou worden, parachutes uitgedeeld, tevens was hun bagage en rantsoenen in containers verpakt, die met parachutes zouden worden gedropt.
Maar dhr Somers kan toch zijn bronnen aangeven, of gebruikt hij louter zijn verbeelding om de gebeurtenissen in Soerabaja te beschrijven ?
Nog een aanvulling: In de Ned. almanakken RA 1867 wordt het huwelijk tussen John Shannazar Sarkies en echtgenote en wat betreft de naam van zijn echtgenote als volgt geformuleerd:
NANAGAHN BARSEIGH JOHANNES.
Eh, dit was de schrijfwijze gehanteerd door een ambtenaar die niet zo goed de Armeense taal beheerste. En evenmin beheerste de aangeefster de Nederlandse taal, dus….—> Nanajan (Barsikh) Johannes —-> Nanajan Barsikh Hovhannes is exact op zijn Armeens.
@Hans :Je schrijft op je website dat je familiebanden hebt met de familie Evers ,nou laat si Boeroeng ,die nou ook hebben ,ik haalde laatst ene Chris Evers aan en vroeg Boeroeng of hij deze persoon soms kende ,ja schreef hij dat is een oom van mij ,nou ook toevallig ! Het leven zit met toevalligheden in elkaar .Wat betreft die Armeniers,daar zitten heel sterke schakers tussen o.a Petrosjian en Aronian ,beiden wereldkampioen schaken geweest .
Veel dank voor je aanvullingen, Hans Boers !!
En als je gerelateerd ben aan Evers van Padang, dan hoor ik het wel van je.
Er waren voor 1900 ook families Evers te Java, maar die zijn niet verwant aan Evers uit Padang
Ter aanvullende informatie Maria Hampar en overigen voor zover mogelijk.
De familie Hampar(ian) kwam oorspronkelijk uit district AYDEN (waar Smyrna onder viel). Omdat sedert de jaren 1880 en verder de anti Armeense stemming begon op te leven, resulterend in de gruwelijk genocide, vertrokken familieleden op 2 okt 1922 en 30 maart 1923 voorgoed naar de USA, waar zij goed boerden. Een nazaat van deze familie (en eensluidende naam als haar tante dragend) heeft een makelaarskantoor te Glendale. De familie Hampar(ian)_heeft de gruwelijke genocide van 25 april 1915 (1,5 miljoen slachtoffers) overleefd en welker genocide hoofdzakelijk plaats vond in het oostelijk deel van Turkije. (Buurt van Lake Van en Anatolie).
Snorremans Hitler heeft later deze genocide als voorbeeld gebruikt om een ander volk te decimeren en wel in grotere getale.
John Shahnazar Sarkies (Sarkisian) was geboren te Nor Jugha Isfahan Perzië op 25 sept 1831 en exact 5 maanden eerder te Semarang zijn nichtje Anna Johannes te Semarang werd geboren.
Zoals gebruikelijk destijds werd John in de leeftijd van 10 jaar naar de Armeense school te Calcutta gestuurd ter opleiding en vertrok van daaruit naar Batavia, alwaar hij zijn handels carriere opbouwde en uitbreidde. Beurtelings woonde hij te Batavia, Soerabaja, Melbourne, Singapore en Calcutta.
Op 10 jan 1866 huwde hij te Batavia met Nanajan (Basil John) Johannes en hieruit kinderen die later terug emigreerden naar Calcutta India. Nanajan werd geboren te Basrah op 22 juli 1847 en overleed op 29-2-1936 te Singapore. Familie van Nanajan is te lezen op http://www.imexbo.nl/fam-basil-johanness.html en tot haar familieleden behoren enkelen die ook in het hotelwezen en nachtkroeg gebeuren belangen hadden en zelfs een van moord verdachte achterneef te Bandoeng.
Het Sarkies Hotel in de Embong Malang Surabaja was een zogeheten pension hotel (minder ster allure dan het Oranje Hotel) maar meer gericht op “kostgangers” die voor een langere periode een goedkoper onderdak nodig hadden. Behalve het hoofdgebouw had de familie ook nog enkele naburige huizen in bezit welke men kon huren.(Vooral gericht op gezinnen.)
Behalve het Oranje Hotel te Surabaya was er ook nog een Oranjehotel te MAKASSAR en qua oppervlak gelijkwaardig aan het Oranje Hotel te Surabaya, doch iets minder gericht op het flamboyante uitgaanspubliek van Java. Makassar was nu eenmaal een beetje de Vervanmijnbed show en hoofdzakelijk gericht op de handel en doorvoer van handelsproducten…. Alhoewel?
Er kwam wel regelmatig een boot vol toeristen langs, afkomstig uit een groot werelddeel aan de overkant van de oceaan en ooit eens ontdekt door Columbus en de toeristen droegen van die grote Stetson hoeden en bij hun was alles veel mooier en groter en luxueuzer en (ge-)weldadiger….maar ze namen toch wel de moeite om langs te varen…typisch gedrag van die gasten…. Asterix en Obelisk zouden zeggen: “rare jongens die Romeinen.”
… Dit Oranje hotel te Makassar werd geleid door de heer Creet. (Familie van Joseph Johannes via diens zuster.) Voor geïnteresseerden, zie de pagina https://www.imexbo.nl/creet-en-hotels.html