In Ze noemen me baboe verbeeldt regisseur Sandra Beerends het boeiende levensverhaal van de Javaanse Alima. Op de vlucht voor een gedwongen huwelijk vindt Alima in de jaren veertig werk als baboe (kindermeisje) voor een Nederlandse familie. Ze reist met hen mee naar Nederland, waar ze wordt beïnvloed door Indonesische studenten die dromen over een onafhankelijk Indonesië. Bij terugkomst komt haar Nederlandse familie tijdens de Japanse bezetting in een kamp terecht. Daardoor verliest Alima haar familie, werk en huis. Ze wordt verliefd op onafhankelijkheidsstrijder Riboet en raakt zwanger.
...................
Indisch4ever 
https://www.nporadio1.nl/podcasts/fragmenten-nooit-meer-slapen/122537-sandra-beerends-over-haar-film-ze-noemen-me-baboe
Alle Japanse soldaten en zelfs generaals zijn kaal geschoren.Dus de plaat of film KLOPT NIET.
Mijn Zeeuws meisje zeg het anders: Ik ben je baboe niet!
Koos Speenhof:
Hij leefde als een groene sinkee
Een paar uur ver in de kebon
Hij zocht naar een kokki voor zijn makkan
Zo een die lekker piepen kon
Hij kwam haar tegen in de kampong
Met haar oranje slendang aan
Hij vroeg haar: pigi sama sama
En zij zei zacht: saja toean.
Dat is een baboe die je nooit vergeet
Dat is een baboe die je nooit vergeet
Wanneer hij thuis kwam uit de tuinen
Van al die koelie soesah moe
Dan kwam ze met een paitje dingin
Of met een splitje naar hem toe.
Dan werd hij zacht door haar gemandied
Dan stond zijn nassi-goreng klaar
Dan ging ze innig naast hem zitten
En streelde hij haar koele haar.
Dat is een baboe die je nooit vergeet
Dat is een baboe die je nooit vergeet
Er kwam een chocolade-baby
Waar hij wantrouwerig naar keek
Het was een anak perampoean
Die slechts van achter op hem leek
Eens schreef zijn meisje uit Den Bommel:
Zeg Jan ben jij mij heus wel trouw?
Dan keek hij lachend naar Sarina
En riep de bay: tida maou
Dat is een baboe die je nooit vergeet
Dat is een baboe die je nooit vergeet
Wanneer z’n vrienden kwamen eten
Dan hielden ze hari besar
Dan maakten ze een pot vol bami
En geurige sateetjes klaar
En waren dan die orang belanda
Met de makadi niet tevree
Dan maakte ze van twintig blikkies
Een tieleman en dros diner
Dat is een baboe die je nooit vergeet
Dat is een baboe die je nooit vergeet
En als de avond was gekomen
Dan kwam ze met pompaflip
Dan werd z’n kampong goed gekipasd
Waar soms nog een binatang zit
Dan kwam ze met de obat-jamu
En met de sapu lidi an
Dan rook hij naar de kajapoeti
En zij rook naar de doerian
Dat is een baboe die je nooit vergeet
Dat is een baboe die je nooit vergeet
En toen het uit was met haar liefde
Ging ze maar weer de kampong in
Ze had haar borst vol gouden tientjes
En kromo was nog naar haar zin
En als ze dan haar sobat belanda
Soms in z’n luxe ogen zag
Dan sluierde zij zich de haren
Met een bedeesde korte lach
Dat is een baboe die je nooit vergeet
Dat is een baboe die je nooit vergeet
Read more: https://muzikum.eu/nl/123-1693-115028/koos-speenhoff/de-baboe-die-je-nooit-vergeet-songtekst.html#ixzz6608Lkl1h
Speenhoff? Was dat niet die pro-Duitser en antisemiet die tijdens het bombardement op het Bezuidenhout om het leven kwam?
Jij zal het toch wel weten, Loekietje.
Filmrecensie Ze noemen me baboe
Belinda van de Graaf 28 november 2019, 1:00
In de publieks-top-10 van het documentairefestival Idfa prijkt ‘Ze noemen me baboe’ op de vierde plaats. De documentaire van Sandra Beerends over Nederlands-Indië is daarmee de hoogstgewaardeerde Nederlandse film van het festival. Volkomen terecht.
https://www.trouw.nl/cultuur-media/indie-kroniek-ze-noemen-me-baboe-is-een-unieke-en-ontroerende-belevenis~bc426d24/
n de publieks-top-10 van het documentairefestival Idfa prijkt ‘Ze noemen me baboe’ op de vierde plaats. De documentaire van Sandra Beerends over Nederlands-Indië is daarmee de hoogstgewaardeerde Nederlandse film van het festival. Volkomen terecht.
Beerends brengt het koloniale leven in Nederlands-Indië tot leven door het verhaal te vertellen van de baboe, het kindermeisje dat voor Nederlandse families werkte. Beerends, die zelf een Indische achtergrond heeft, deed daarvoor jarenlang onderzoek in (film)archieven. Ook tekende ze de verhalen op van baboes en hun nazaten, om al dat historische materiaal te comprimeren in de vertelling van de Javaanse Alima.
=================
bron =
https://www.trouw.nl/cultuur-media/indie-kroniek-ze-noemen-me-baboe-is-een-unieke-en-ontroerende-belevenis~bc426d24/
The windmills of me mind blazen naar een stukje herinnering aan het Indische leesplankje voor jeugdige beginners, waarop naast “aap”, “noot”, “Mies” enz. ook een plekje was ingeruimd voor “Boe”, met het bijbehorende plaatje van een inlandse vrouw (ik gebruik de koloniale terminologie, om bij die tijd te blijven).
Wie heeft nog zo’n plankje en kan het hier reproduceren?
De baboes bij mij thuis noemde ik nooit “Boe” maar gewoon “Bèng”, “Tas” en “Jem” met stomme “e”. Duidelijk roepnamen. Alleen van Bèng die eigenlijk Soepie heette ken ik de herkomst van haar roepnaam: als kleine gendok (klein meisje) altijd “gembèng” (huilerig). Haar vader was mas oppas op kantoor van mijn grootvader, haar moeder “baboe” in huis toen mijn moeder nog klein was. Het gezin (Javaans) ging altijd mee als mijn opa weer werd overgeplaatst, ook naar de zogenaamde “buiten bezittingen”. Het was Bèng die ons in de bersiapperiode eten dorst te brengen, met gevaar voor eigen leven. Volgens zeggen liep zij van de pasar naar ons huis, dikke soesoer (pruim) in haar mond, “van boom tot boom”.