Waarom herdenken we eigenlijk? 

Geplaatst op 16 augustus 2018 door Boeroeng

robinblock:
Herdenkingen kun je zien als een vorm van heling. Ze zeggen iets waardevols over de verhouding tussen jou als individu en het collectief. Zowel de kracht als de lasten van vorige generaties worden -niet zelden stilzwijgend- doorgegeven aan de volgende. Als je hier persoonlijk een verbinding mee maakt, en daar iets, hoe klein ook, van kunt helen, dan heeft dat een positieve effect op het gehele systeem. Het is een uiting van respect en medeleven naar degenen die voor je kwamen, en het is een hoopvol gebaar voor degenen die na jou komen.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

12 Responses to  Waarom herdenken we eigenlijk? 

    • Indisch4ever schreef:
      17 augustus 2018 om 14:21

      Robin , er stond een link naar je hele stuk, aan het begin. Achter je naam.
      Misschien niet gezien op een mobieltje ?

      Beantwoorden
    • bokeller schreef:
      17 augustus 2018 om 14:51

      .### Een kreet die zegt: “ik leef, ik schreeuw, ik ben er nog.
      De geest overwint”.###

      Ha-ha daar doe ik aan mee en vooral ”Ik ben er nog”

      Alleen de geest overwint wil er bij nog niet helemaal in
      die was kapot.

      Wij hadden honger ,wij keken het karige eten van
      je naaste uit zijn mond ,de lepels/tongen
      schraapten over het bord.
      Ik liep zoals vele anderen met beri-beri poten rond
      en schraapte het kliekje van de vriendelijke Japanse
      wacht naar binnen.

      Mss. zag ik wel geesten, maar geen overwinning,
      dat waren wel de overkomende vliegtuigen met eten.
      siBo

      Beantwoorden
      • Jan A.Somers schreef:
        17 augustus 2018 om 15:58

        Maar met uw geest bent nu veel verder gekomen. Uit uw verhalen begrijp ik dat u leeft in het nu. En afstandelijk kan vertellen over toen. Zonder zielig over uzelf te doen. Zonder rond te draaien in uw oude bubbel.

      • RLMertens schreef:
        17 augustus 2018 om 16:10

        @JanASomers; ‘ met uw geest veel verder gekomen etc.’ – Holman in et Parool 15/8 jl. Herdenken om geheugen verlies tegen te gaan!

      • Jan A.Somers schreef:
        17 augustus 2018 om 16:27

        “om geheugen verlies tegen te gaan!” Dat is eigenlijk een ongepaste rationalisatie. Je herdenkt de slachtoffers van een situatie waar jezelf ook bij betrokken bent geweest. Meer niet. Het mooiste vind ik een bezoek buiten de herdenking om. Kun je echt even stil zijn, zonder al die hotemetoten om je heen. Maar voor die meneer begon toch op 15 augustus de vrede?

      • RLMertens schreef:
        17 augustus 2018 om 23:08

        @JASomers; ‘ongepaste rationalisatie etc.’ – Waarom ongepast? U geeft zelf juist het antwoord; ‘je herdenkt de slachtoffers van een situatie etc.’ Dat doe ik nl.ook. De sitautie vooral!

      • RLMertens schreef:
        17 augustus 2018 om 23:12

        @JASomers; vervolg; Dat geheugen dat vooral die situatie met al die slachtoffers moet blijven vasthouden/herinneren.

      • Ronny Geenen schreef:
        17 augustus 2018 om 17:40

        Ik herinner dat wij als kind in Bangkinangkamp, dat er bij de verdeling van de rauwe rijst, wat rauwe rijstkorrels op de grond vielen. Wij kinderen raapten ieder korreltje op en brachten het naar moeder. Tegenwoordig als de derde, vierde generatie iets niet lust, verdwijnt alles in de prullenbak.
        Vraag me af of die jonge generatie iets hebben geleerd van het verleden.

  3. Ronny Geenen schreef:
    16 augustus 2018 om 17:56

    Ik weet niet waar die Robin dat vandaan haalt, maar zijn opinie toont aan dat hij geen ervaring heeft. Bij het herdenken doe ik niet aan helen. Ik denk alleen aan de familie/slachtoffers. Voor mij is hij niet waard een platform te krijgen.

    Beantwoorden
    • Jan A.Somers schreef:
      17 augustus 2018 om 11:26

      Ik vind het ook een ingewikkeld verhaal. Ik ben maar een eenvoudig mens, ik denk alleen aan de mensen die (ook voor mij) slachtoffer van geweld zijn geworden. En gezien de zielige bezoekersregisters bijna nooit bezoek krijgen. Of, zoals mijn grootmoeder, al helemaal geen graf hebben gekregen, en dus nooit bezocht kunnen worden. Zo besteden wij op het ereveld in Vlissingen de meeste aandacht aan de onbekende soldaten, ‘known unto God’. Zij krijgen nooit bezoek. Hun graven zitten in mijn fotobestand. Daarnaast liggen burgerslachtoffers vaak niet op de erevelden. Mijn schoonmoeder (Vlissingen 15-02-1945) is na begrafenis in een noodgraf overgebracht naar het burgergedeelte van de algemene begraafplaats. Het ereveld dateert van eind 1945, en zij is toen niet daar naartoe overgebracht.

      Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *