19 juni 1907: Menscheneters in onze Oost! 

Rotterdamsch nieuwsblad, 19 juni 1907 Over de afschuwelijke, barbaarsche toestanden, die er nog steeds schijnen te heerschcn op het onder Nederlandsch gezag staando Indische eiland Flores, schrijft het Soerabaiasch Handelsblad: De verspreide stammen, die tusschen de kampongs Keo on Waimake (Zuidkust Flores) wonen, zijn alle nog menschenetors. Men vindt in deze streek geen enkel graf; niemand wordt in dit land oud! Zoodra iemand grijze haren krijgt en ouderdomsgebreken vertoont, is het zijn tijd om te sterven en voor de jongeren is het tijd om feest te vieren. De oude van dagen wordt op de slachtbank geplaatet, om straks, onder het rumoer en gejoel der menigte, boven het vuur te worden geroosterd. Koninklijke Bibliotheek

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

6 Responses to 19 juni 1907: Menscheneters in onze Oost! 

  1. Arthur Olive schreef:

    In Amerika eten ze hond, tenminste dat dachten die twee Russen toen ze in New York van de boot stapten en een “Hot Dog” bestelden.
    De eerste maakte het broodje open en schrok zich kapot waarna hij aan zijn comraad vroeg welk gedeelte van de hond die in zijn brood kreeg.

      • Ron Geenen schreef:

        Nu begrijp ik waarom bijna alle reclames op de tv op een bases van het laagste intelligentie pijl zijn gemaakt.

      • Jan A. Somers schreef:

        Ja, er moet geld worden verdiend. Zelfs de Romeinen wisten dat:. Pecunia non olet, geld stinkt niet.

    • P.Lemon schreef:

      @ welk gedeelte van de hond…

      ***Hondenvlees eten staat voor ons vrijwel gelijk aan kannibalisme. In Zuid-Oost Azië staat de trouwe viervoeter regelmatig op het menu.
      Ook nu nog staat de hond op het menu in onder meer Nigeria, Indonesië, Zuid-Korea, China, Vietnam, Thailand en de Filipijnen. Uit deze opsomming blijkt al dat honden vooral worden geconsumeerd in (Zuid-Oost) Azië. Ieder jaar zijn dat er naar schatting 13 tot 16 miljoen.
      Voor mijn MA-thesis heb ik in de winter van 2015 drie maanden veldwerk gedaan in Indonesië. Het eten van hondenvlees wordt daar vooral geassocieerd met christelijke etnische groepen, zoals de Batak Toba en Batak Karo uit Noord Sumatra en de Minahasa uit Sulawesi. Het fenomeen beperkt zich echter niet tot deze gebieden, maar komt voor in de hele archipel. Mijn onderzoek richtte zich vooral op Yogyakarta in centraal Java.

      Straathonden komen veelvuldig voor in Indonesië, maar dat geldt niet voor Yogyakarta, waar ze al decennia lang worden bejaagd voor hun vlees. Omdat ze schaars zijn geworden in de stad, worden de honden nu uit andere gebieden gehaald, met name uit de westelijke en oostelijke flanken van het eiland Java. Omdat er in die gebieden nog altijd hondsdolheid voorkomt, geldt er een verbod op het transport van dieren die de ziekte kunnen overdragen (Wout Eijkelkamp studeerde afgelopen zomer af aan de opleiding Cultural Antropology & Development Sociology in Leiden)

      https://www.foodlog.nl/artikel/onze-trouwe-viervoeter…-met-uitjes-en-sambal

  2. Wal Suparmo schreef:

    Ik begijp echt niet dat je van “oud en taai vlees” , kan feest vieren. Echt anders als je van jong, mals en fris kindervlees kan genieten.

Laat een reactie achter op bokeller Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *