4 februari , de start van het project Gepeperd verleden.
Verslag met foto’s en film door Elmi
Een reizend onderzoek naar de betekenis van gedeelde koloniale thema’s vanuit verschillende perspectieven. Actuele thema’s in een breder perspectief.
In 2018 start het Indisch Herinneringscentrum met Gepeperd Verleden: een programmareeks rondom vijf thema’s dekolonisatie, verzet, migratie, racisme en slavernij
Tijdens de kick-off passeren de vijf thema’s de revue.
Tijdens panelgesprekken spreekt moderator Wim Manuhutu in diverse samenstellingen met: Reggie Baay (auteur van o.a. Daar werd wat gruwelijks verricht), Marjolein van Asdonck (hoofdredacteur Moesson), Lara Mariette Nuberg (historica en blogger van Gewoon een Indisch Meisje), Stephanie Welvaart (socioloog en onderzoeksassistent binnen het project Getuigen & Tijdgenoten), Bo Tarenskeen (theatermaker en mede-oprichter van Theater na de Dam), Yomi Hitijahubessy (Zwart onder Oranje) en vast panellid, journalist Ricci Scheldwacht (o.a. journalist en auteur van Echte Hockeyers douchen niet). Ron Habiboe (historicus en onderzoeker o.a.project De Doden Tellen) was door ziekte verhinderd.
Vocaliste Esther Nijhove zorgde, samen met gitarist Marcel Atapary,tweemaal een muzikaal optreden tijdens het middagprogramma.
DANSPERFORMANCE ASIAN PERSUASION
Tijdens de kick-off namen Nita Liem en Rajiv Bhagwanbali ons mee in de thematiek en dansen een duet uit de voorstelling AsianPersuasion van collectief Don’t Hit Mama.
Asian Persuasion is een mobiel laboratorium, waar de fricties in ons hedendaagse global village in dans, fotografie en tekst aan de kaak worden gesteld. Een verhaal over familiebagage uit een koloniaal verleden.
Oprichtster Nita Liem beweegt tussen twee werelden: de oude traditie versus het hier en nu – Javaanse hofdans en hiphop. Het parcours dat ze bewandelt komt voort uit haar eigen reis van Indonesië naar Nederland. Onderweg strijden verschillende kwaliteiten om de voorrang – soms vullen ze elkaar aan. Wat kies je als tweede of derde generatie en welke bagage kiest jou? Wat neem je mee, wat laat je achter?
Historica en blogger van Gewoon een Indisch meisje Lara Mariette Nuberg is één van de panelleden tijdens Gepeperd Verleden. Ook vertellen zij en videograaf Armando Ello over de reportagereeks die zij gaan maken i.h.k.v. Gepeperd Verleden.
Lara: “Nu ik me meer verdiept heb in de Indische geschiedenis, verbaas ik me steeds meer dat een Indisch perspectief zo vaak ontbreekt in debatten over bijvoorbeeld dekolonisatie, migratie en racisme. Ik hoop er tijdens deze reportagereeks achter te komen waarom dit zo is en hoe Indisch Nederland denkt over deze thema’s en hoe dit zich verhoudt tot andere perspectieven van nazaten uit andere voormalige koloniën van Nederland.”
Jeremy Flohr las een fragment voor uit het dagboek van zijn opa Rugebregt. Zijn opa, KNIL-militair, kon een opdracht niet uitvoeren. Het was onmogelijk voor hem om een groep Indonesiërs op een open veld te fusilleren.
Er was niet veel gelegenheid voor het publiek om mee te discussiëren, maar wel werd een aantal keren om onze mening gevraagd en kon er, via je mobiel, worden gestemd.
Uiteraard liep het programma uit, maar er was nog wel tijd voor een borrel en een hapje. En ondertussen begonnen Lara Nuberg en Armando Ello vast aan hun reportagereeks door een aantal gasten te interviewen.
...................
Indisch4ever 
Ik heb de video wat lukraak gelezen maar wat mij opvalt is
a) een uitspraak van Wim Manuhutu
” Kennis is Macht”. In het zaaltje van de adelborsten op het KIM staat verder “Karakter is Meer”. Dat is het kernpunt in de discussie over Indische Geschiedenis. Kennis weliswaar machtig maar het gaat om de wijze waarop de Indo van welke generatie danook met die Kennis omgaat, de ethiek van de kennis als macht, wat natuurlijk in het tijdperk van GAFA Google, Apple, Facebook en Amazon op moderne wijze (post-modern?) begrijpelijk wordt.
b) een uitspraak van Ricci Scheldwacht
“zijn we wel bruin genoeg” hoef je aan mij, een volbloed Indo en één die verder gemigreerd is, niet uit te leggen. Alsof het post-koloniaal denken pas nu tot de Indo, eerste en wellicht tweede generatie is doorgedrongen. Nu wordt toch duidelijk waarom Indo’s in de Zwarte Pietendiscussie ontbraken.
Nu kan ook een begin gemaakt worden de post-fascistische begrippen als halve Indo,emengdbloedigen of woorden van gelijke strekking uit het Indo-vocabulaire te bannen. Opgeruimd staat netjes.
Wordt vervolgd.
To bie kontinjoet
en hij liet een poet.
Heb dat debat geheel geprobeerd te volgen. De enige spreker die ik goed kon volgen en voor mij persoonlijk zin had, is Reggie Baay. En deze man is eigenlijk nog niet eens zo oud, geboren in 1955 heb ik begrepen. Ergens weten de vele jongeren niets of niet veel en proberen dat te compenseren met toneel of iets in die richting. Wat dat betreft heb ik iemand in de leeftijd van over de 70 met ervaring gemist. Daar zouden de aanwezige jongeren wat van hebben kunnen leren. Vooral leren door zich in die oude tijd te begeven, want beoordelen met de zienswijze van vandaag en totaal ervaringloos, heeft weinig zin.
Indo is letterlijk en figuurlijk ontstaan in en voortgekomen uit een koloniaal bestel. Meer nog: Indo is opgevoed, opgegroeid en volwassen geworden in dat bestel. Indo was deel van dat bestel. En toen dat bestel werd opgeheven, moest Indo even zoeken, dat is bekend.
Nu willen de moderne deskundigen dat Indo gaat nadenken over dat koloniale bestel, met de bedoeling dat Indo gaat beseffen en uitspreken dat dat bestel zo fraai niet was. Dat betekent dan dat Indo zich van dat koloniale dna moet ontdoen en dat vervangt door een schuldgevoel en verder met solidariteit met eenieder die ook is voortgekomen uit enige vorm van kolonialisme.
Indo moet dus zogezegd zich bekeren. Indo moet opnieuw geboren worden. Hij moet wedergeboren worden. En als hij dat doet, dan is hij een volwaardig mens geworden.
Bovenstaande is een deel van het verhaal.
Het andere verhaal is dit: net als bij een AA-bijeenkomst, moet Indo bekennen en delen dat hij na het opheffen van de kolonie soms of vaak slachtoffer is geweest van racisme en discriminatie. Pinda Poepchinees en zo. Als Indo dat doet, dan heeft hij niet alleen het koloniale afgeschud (wedergeboren), maar dan heeft hij ook het besef en de motivatie om als wedergeborene te vechten tegen elke vorm van racisme en discriminatie. Kijk, en dan is het doel bereikt, dan is Indo opnieuw geprogrammeerd.
Ach ja.
Je fantaseert, Loekie.
Toch weer een ijzersterke van si Loekie !
ijzersterke fantasie, dat wel
Met dank aan dat koloniaal bestel: zonder koloniaal bestel geen Indo, geen I4E, geen Javapost. Lekker rustig. En ik ken jonge historici (niet alleen maar jong, maar ook geen Indisch verleden!)waar ik mijn petje voor afneem! Een enkeling ben ik hier een enkele keer tegengekomen, de meesten houden zich ver van gedoe.