Meer Foto’s hier te bekijken — Op 10 februari jl. werd het Mobilisatie Oorlogskruis postuum toegekend aan Johan Willem de Ruyter de Wildt die destijds omkwam op de Suez Maru (29-11-1943).
Dochter Noor ontving het MOK uit handen van Overste Jacques Brijl. Reeds vele onderscheidingen heeft Jacq Brijl mogen uitreiken, nu heeft ook deze familie dankzij Brijl Erkenning en iets tastbaars. De plechtigheid vond plaats te Den Haag in aanwezigheid van familie en vele vrienden en belangstellenden. Tevens ontving achterkleinzoon Valentijn het Demobilisatie Insigne KNIL, en de cirkel is rond….
Onder de aanwezigen o.a. Fam. Brijl, Voorzitter Indisch Platform Silfraire Delhaye, Namens de Veteranen Ton Lutter, Stg. Halin Max Rijkschroeff,
Min. Defensie Klaas Meijer.
Video impressie
Muziek: Koor Suara Kita olv Rick Doop
– De vader en dochter die elkaar nooit hebben gekend, sluiten nu een bijzondere
verbintenis.- ( Telegraaf)
Zie ook Foto’s Ellen M — Artikel Haagse Veteranen Societeit – artikel Telegraaf – op MIN DEF – en op Historiek
...................
Indisch4ever 
“De voorzitter van het Indisch Platform dhr. Silfraire Delhaye, kind van een Japanse vader, hield een aangrijpende toespraak, waarin hij excuses aanbood – ook al kon hij daar niks aan doen – voor wat de Japanners haar familie hadden aangedaan.”
Ik weet het niet, maar het begint toch een beetje merkwaardig te worden allemaal. Een, twee keer per week een uitreiking gaat bijna richting lopende bandwerk. En dan een toespraak waarin namens Japan (??) excuses worden aangeboden…De geachte voorzitter voelt zich gemachtigd namens Japan te spreken?? Of drukt op hem een niet te torsen kwelling omdat hij een Japanse verwekker heeft? Kan hij niks aan doen, hoeft hij geen verantwoording voor af te leggen, laat staan enige schuld op zich te nemen.
Hoe het zij, hier worden toch afzonderlijke zaken door elkaar gehaald.
Misschien tijd voor een time out en nadere bezinning op al die moks..
Silfraire bood excuus aan vanuit zichzelf, niet namens Japan, dat heeft u verkeerd begrepen Loekie.
Dat vermoedde ik al, Nelly, maar dat is toch triest dat de man zich blijkbaar verplicht voelt om dat te doen. Hij is toch niet verantwoordelijk voor wat is gebeurd, hij heeft toch nul komma nul schuld. Moet hij niet meer doen, anders ben ik bang dat hij zich moet beraden op[ zijn positie als voorzitter. Hij kan niet met deze en gene het gesprek danwel het gevecht aangaan met een gevoel en houding van: mea culpa.
Wij hadden een Amerikaanse mea culpa president. Het gevolg is wat we nu hebben.
En dank zij de Russen?
Er is geen tijd voor time out. Het vinden van familieleden is vaak een hele klus. Daarnaast worden wij allemaal ook niet jonger. De dappere heer Jacq. Z. Brijl, die het allemaal belangeloos doet, is ook dicht bij de 90!
Dat is waar natuurlijk. Maar ook daarom misschien goed om (sommige) taken over te dragen aan personen die wat jonger zijn en niet alles over te laten aan één man (met alle respect).
Het zijn steeds de oudjes die het doen. Vind maar een jongere met belangstelling voor onze geschiedenis, die bereidt is om als vrijwilliger liefdewerk wil doen.
Het kleine “Indo” tijdschrift (een kleine 40 paginas) wordt door Rene Creutzburg al 55 jaren uitgebracht. Een team van ook oudere Indo’s, mannen en vrouwen, helpen hem. En er zijn nog steeds een kleine 2000 leden uit 18 landen die dit maandblad niet willen missen. Al is het maar alleen om op het toilet te kunnen lezen!
Jawel, maar toen Rene begon was hij ook een jongere. En bij deze uitreiking zat o.a. Ton Lutter, namens de veteranen. En Ton oogt niet bepaald bejaard. Nu ken ik Ton niet en ik weet niet wat zijn link is met de veteranen, maar ik bedoel: wellicht zijn er toch wel jongeren te vinden.
Hopelijk
Loekie,
In beginsel helemaal met U eens; intussen zijn ook een aantal andere mensen actief bezig op vrijwillige basis en onbetaald, dit zelfde werk te doen. Ik ben dus niet de enige die dit werk doet.
Ik ben er dus gelukkig van verzekerd, als ik er niet meer ben, dat het werk wordt voortgezet.
En Loekie waarom er steeds meer uitreikingen zijn, ….dat is is nl heel simpel te verklaren.
Doordat de Media steeds meer aandacht en bekendheid heeft gegeven aan deze mogelijkheid, hebben zich steeds meer families zich o.a. tot mij gewend voor hulp.
En we praten over duizenden families, die nog nooit een “bintang” voor hun echtgenoot,
(groot)vader, oom/neef hebben ontvangen. Zo hebben zich na het laatste verhaal in de
Telegraaf, rond het Japanse Hellschip “Suez Maru” meer dan 50 families mij om hulp
gevraagd.; ik heb dus nu behoorlijk wat werk te doen.
Hoop dat ik hiermede het e.e.a. wat duidelijker te hebben gemaakt.
met vriendelijke groet
Jacq. Z. Brijl
dhr Delhaye hield een zeer emotioneel persoonlijke speech, en hij heeft in feite via mij ‘het spijt mij’ gezegd tegen mijn vader. Hij had het niet hoeven doen, maar hij deed het, en dat siert hem….
Zo is het maar net.
Pak Pierre
Ben normaal niet zo gevoelig maar het ontroerde mij wel het moment tussen de dochter van de omgekomen soldaat en de afstammeling van een Japanse soldaat nu voorzitter van het Indisch Platform,prachtig om te zien !
Beste Boeroeng,
Mede namens Mies, wil ik je onze oprechte dank aanbieden, voor de fantastische mooie wijze jij al deze bijzondere reportages en foto’s bij elkaar hebt gevoegd in I4E! Chapeau!
Ik denk dat vele families, die hun echtgenoot, (groot)vader, oom. en neef tijdens WOII in ZO Azië hebben verloren – na meer dan 70 jaren stil verdriet – heel dankbaar zijn voor de geweldige wijze waarop je deze reportages op I4E hebt gebracht.
Mede namens hen allen nogmaals hartelijk bedankt
Mies & Jacq, Z. Brijl
Veel dank Mies en Jacq.
Toevallig heeft Nelly, de stille vennoot, dit topic gemaakt.
Dan natuurlijk ook heel veel dank en Chapeau voor Nelly!
mhgr.
Jacq.