Dat lijkt misschien op de namen van de vechters bij een kickboxwedstrijd of een rapper fight maar het betreft ijskoude lekkernijen. IJs Shanghai kennen de meesten wel. Heerlijk verfrissend, geschaafd ijs met stroop susu, vruchtjes, jonge kokos en melk. We kregen het zelden, de koelkast deed pas in de jaren zestig zijn intrede en de ijscoman had het niet in zijn karretje. Maar op pasar malams was het de lekkernij die altijd op mijn verlanglijstje stond en soms kreeg ik het op een feestje bij een indische tante.

Een tijdje geleden waren we in een country store in de VS waar allemaal spulletjes uit de jaren vijftig of eerder rommelig en gezellig waren uitgestald. In zo’n winkel kan ik uren ronddwalen. Het opmerkelijke hier was dat niet alleen de spullen gedateerd waren, ook de meeste verkopers hadden al wat jaren achter de rug. Ouderwets klantvriendelijk mét kennis van zaken. Ik dwaal af, de reden voor dit verhaal was een kraampje naast de winkel waar je geschaafd ijs met warme Maple Syrup (Esdoorn stroop) kon krijgen. Sugar-on-Snow, heette het. Amerikaanse IJs Shanghai zou je zeggen ware het niet dat hierbij grote plakken pickles (augurken) en grote brokken donuts worden geserveerd. Een vreemde combinatie. We hebben het geproefd en het is echt lekker zelfs met de augurken. Het was ook nog gratis want de clou is dat ze geld verdienen met de verkoop van maple syrup. Niet te missen zoals je kunt zien op de foto. Voor wat betreft de prijs gaat het bij maple syrup ongeveer hetzelfde als bij olijfolie, van dure eerste persing van een speciale soort tot goedkope blends.Komt het op jurering aan dan gaan onze douze points toch uit naar het indische IJs Shanghai met rozenstroop. Misschien was de buitentemperatuur daar medeschuldig aan, het vroor toen we Sugar-on-Snow proefden en IJs Shanghai genieten we meestal op zomerse dagen. Of zouden chauvinisme en nostalgie ons oordeel hebben bepaald?
Chauvinisme en nostalgie, ijskoud de besten.
auteur: F.G. Geuther © 2015