Vandaag, zondag 26 juli, was er een kleine herdenking ‘Opheffing KNIL’ op het landgoed Bronbeek. Met het Comité van Toezicht van het KNIL-monument en directeur museum Bronbeek, hebben de bewoners van Bronbeek vandaag de opheffing van het KNIL herdacht. Oud KNIL militairen, de heren J. Aarts en F.G. Drijsen hadden de eer om een krans bij het KNIL monument te leggen. Vooraf hield Paul-Jac Verhoeven (directeur museum) een toespraak over de laatste dagen van het KNIL in 1950.
Nieuws museum Bronbeek
Inhoud
1. Koning op Bronbeek
2. Expositie en symposium ‘Oorlog in beeld’
3. 10 jaar themazondagen
4. Balinese empu schenkt bijzondere kris
5. KNILveteraan Cornelis Ottevanger 100 jaar
6. Kunst en ambacht op de Open Monumentenzondag
7. Week van de koloniale geschiedenis
8. Herdenkingen
13 sept: Symposium ‘Oorlog in beeld’
Sprekers
Dr. Remco Raben (universitair hoofddocent bij de afdeling Geschiedenis van de Internationale Betrekkingen aan Universiteit van Amsterdam) schetst tijdens het symposium het historisch kader van de periode 1945-1950. Vilan van de Loo (ghostwriter, schrijfster en spreekster) brengt vrouwelijke oorlogsverslaggevers in de periode 1945-1950 aan het voetlicht. Defensie.nl.
. 
...................
Indisch4ever 
Pak Somers,
De Gurkha’s van na 15 Augustus1945? Zonder hen waren die Jappen nooit verslagen!
Nou ja de atoombommen deden de finishing touch..
Dus die organisatie deugt voor geen cent. Ook dat ze de Bersiap slachtoffers weren is al een teken aan de wand.
Hoop dan maar als alternatief dat de 4-daagse organisatie.er wel oren naar heeft voor volgend jaar de 100ste 4-daagse. Zou toch wel een stunt zijn. Ga het proberen. Wie kan kontaktgegevens van die Ghurka’s uitvlooien op internet?
Misschien verkeerd begrepen. De Gurkha’s uit onze Indische geschiedenis, en daardoor bij ons direct bekend, behoorden tot de troepen van SEAC aan wie velen van ons het leven en de vrijheid hebben te danken. Dat was tijdens de bersiap, waar zij een eind aan hebben gemaakt. Ten koste van vele gesneuvelden die niet mogen bestaan. Zij zijn herbegraven op het Britse ereveld in Jakarta. Is daar van Nederlandse/Indische zijde ooit hormat aan gegeven? Ik denk van niet, zij bestaan toch niet? Net zo min als onze bersiapslachtoffers.
Misschien een goed idee om ook deze (Ghurka’s, en ook de Punjabi’s) redders in grote nood op de een of andere manier te gedenken, net als hier de Canadezen en Polen als “bevrijders” op 4 en 5 mei worden herdacht.
Monumentje, opgericht en in stand gehouden door “de Indische Gemeenschap”? Misschien iets voor het IP om over na te denken.
Pak Pierre
“te gedenken, net als hier de Canadezen en Polen als “bevrijders” Nee, dat mag niet, dat is van na 15 augustus. Ze bestaan ook helemaal niet. Ik ben hun lot te weten gekomen toen ik op Kembang Kuning zocht naar de gesneuvelden van de Exeter uit de Slag in de Javazee. Als misdienaar was ik de dag na die slag betrokken bij hun begrafenis op Kembang Koening. Maar ze waren herbegraven in Jakarta, op een Engels ereveld. En als bijvangst waren daar de graven van onze gesneuvelde bevrijders. Als je ze gaat herdenken, moet je ook onze bersiapslachtoffers herdenken, en dan wordt er misschien op 15 augustus geen krans van de Indonesische ambassade gelegd. Zou vervelend zijn, moet de ambassadeur weer opdraven enzo..
Of misschien als troost een detachement Ghurka’s met hun kromzwaarden uit Engeland overvliegen. Denk dat die nog wel weten om te gaan met hun variant van de klewang.
En dat begeleid door een Ghurka Piper Band. Ik zou meteen uit mijn denkbeeldige rolstoel opspringen.
Huib
Meervoudig ja!!!! En hun doedelzakspelen is minstens zo goed als van de Schotten. Gore rot muziek, maar oh zo mooi!!! Daar ga je echt kapot van. Hadden ze op de 4daagse moeten inhuren! Niet eens zo duur, retourtje Engeland, en een lekkere rijsttafel. Ik zie het al helemaal voor me. Maar ja, als antwoord op mijn email aan de organisatie kreeg ik als antwoord dat dat van na 15 augustus was. En verrek, ze hadden nog gelijk ook! Die kukri hebben ze nog op de Falklandeilanden gebruikt.
Pak Pierre,
Uit Ned.Nw.Guinea, zijn we stilzwijgend vertrokken.
Ons Bataljons werden niet genoemd ja zelfs jaren en jaren
in de vergetelheid . Ook enkele gesneuvelden werden achter gelaten.
Plunjebaal inleveren en je rug strekken. Afmars !
siBo
Tja Bo, ondank is ’s werelds loon.
En Nederland is niet zo sterk in het belonen en eervol herdenken van haar strijders. Anders zouden mensen als Pak Oebroes Brijl niet zelf achter al die achterstallige bintangs aan moeten zitten.
En aan die strijders die na WO II dienden in Indië en NNG zit bovendien een luchtje. Dus afblijven, verzwijgen, in de doofpot duwen en gauw schadevergoeding betalen aan iedere vrouw uit de desa die oud genoeg is om weduwe te kunnen zijn van een te velde standrechtelijk geëxecuteerde vrijheidsstrijder ……
Misschien als troost een vrolijk Brits marsliedje uit WO 1 dat je ook zal kennen, naar ik meen ook nog gezongen door onze bloedeigen Blue Diamonds in de tijd dat ik in het kader van de dienstplichtwet tot oorlogsmisdadiger werd opgeleid:
Pack up your troubles in your old kit-bag,
And smile, smile, smile,
While you’ve a lucifer to light your fag,
Smile, boys, that’s the style.
What’s the use of worrying?
It never was worth while,
soPack up your troubles in your old kit-bag,
And smile, smile, smile.
Pak Pierre
Heer Bo, vergeet niet dat er een Regiment Van Heutsz bestaat dat de tradities van het KNIL hoog(???) moet houden. Ik heb geen idee hoe u die nep-KNILlers vindt, onhandig zwaaiend met hun klewang die ze net bij de foerier hebben opgehaald. Ik zie op 15 augustus bij het Indisch Monument liever een paar nog levende KNILlers staan, rollator en rolstoel toegestaan. Maar wel ECHTE KNILlers! En als dat regiment niet meer bestaat, met dank aan de bezuinigingen, hebben we tenminste nog ECHTE KNILlers over.
Volgens mij is het regiment Pan Heutsz inmiddels gekrompen tot bataljon, dat nog wel de KNIL tradities in ere houdt en de vaandels voert.
Uit dat bataljon zal wel de erewacht worden gerecruteerd die de jaarlijkse 15 augustus ceremonie mag opsieren, gewapend met klèwang en getooid met hun mooie (origineel bamboe?) KNIL-topi’s. Als ik mij niet vergis wordt de vlaggenparade wel uitgevoerd door krasse knarren, gezien hun tjongors mogelijk ex KNIL. Allemaal slechts voor het “decor”, helaas.
Welke tradities? Toen ik 1963- 1964 op de legerplaats De Wittenberg, later herdoopt tot Generaal Koot Kazerne, was gelegerd was er ook een bewakingscompagnie Pan Heutsz. Kenmerkend was de zwarte das op het uniform en de klèwang, die de sergeant van de week als teken van zijn waardigheid aan zijn koppel had bungelen. Ze aten in de reusachtige “vreetschuur” wel met de Wittenbergse pot mee, dus voor zover ik weet geen extra bordje rijst op het weekmenue.
Ook geen anak-anak kolong meer en geen vrouwen die in de tangsi een apart plekje hadden om voor hun mannen te koken en te wassen. De “beroeps” woonden braaf in eengezins doorzonwoninkjes in omliggende Veluwse plaatsjes als Voorthuizen, misschien ook in de negorijen Stroe en Garderen, toen nog streng “Bible Belt”.
Pak Pierre
Bedankt Bo voor de dagorders. Toen ik ze las was het of ik er bij was, in de houding onder de tropenzon, toen ze werden voorgelezen.
“De Almachtige moge U allen behoeden en leiden”. Zo besloot koningin Juliana haar dagorder.
Tja … we weten zo ongeveer, 65 jaar later, hoe Toean Allah de Almachtige over het lot van die militairen heeft beschikt. Niet voor iedereen zou Hij in Zijn wijsheid een zonnige toekomst in petto hebben.
Wat later delegeerde Nederland bij monde van haar premier de verantwoordelijkheid voor de bescherming van haar Papoea’s in NNG ook aan Toean Allah. Tja …….
Pak Pierre
Er werden twee dagorders uitgegeven, één door Koningin Juliana:
“Aan officieren, onder-officieren, korporaals en soldaten van het KNIL, waar zij zich ook mogen bevinden.
Met ingang van 26 juli 1950 houdt het KNIL op te bestaan.
Met die dag eindigt de lange bewogen en roemrijke historie van bijna 120 jaren.
Uw vaandels, waarvan er 4 de Militaire Willemsorde dragen als hoogste dapperheidsonderscheiding, tonen de daden aan van moed, beleid en trouw, welke zo talrijk zijn in de geschiedenis van het KNIL.
Nooit werd tevergeefs een beroep op U gedaan.
Trouw hebt gij door de tijden heen Uw plicht vervuld.
Ik besef, dat thans de overgang naar een ander leger of naar de burgermaatschappij in Uw aller leven diep ingrijpt en ik begrijp zeer wel de moeilijkheden, welke dit voor velen Uwer meebrengt.
Ik voel echter bij de woord niet alleen achterom te mogen zien, maar met U de blik vooruit te moeten richten. Dit vooruit zien is voor U persoonlijk zeer verschillend. Maar moge het U allen gegeven zijn een nieuwe plaats in de maatschappij zo nodig met volharding te zoeken en te vinden, een plaats, waar gij, als burger of als militair, aan de weerbaarheid en opbouw Uwer [ ] Uw eigen, waardevolle bijdrage kunt leveren.
Nederland laat U gaan, Indonesiers, in het volle vertrouwen dat gij de goede zaak van U land trouw zult weten te dienen.
Nederland verwelkomt U terug, Nederlanders, in zijn midden en ontvangt U naar zijn beste vermogen.
Ondanks onze moeilijkheden zullen wij het nu toch moeten klaren.
Toont U allen waardige erfgenamen van een groots verleden door in deze nieuwe periode evengoed te weten wat gij wilt als voorheen.
De Almachtige moge U allen behoeden en leiden,
Juliana”.
En één door de legercommandant:
“ Nu wij staan aan de vooravond van de opheffing van ons oude Leger, richt ik mij in een laatste dagorder tot U.
Hare Majesteit, onze geëerde Koningin, heeft ons reeds in Haar zoeven aan U voorgelezen dagorder de weg gewezen, die wij van morgen af hebben in te slaan.
Het KNIL moge van morgen af tot de geschiedenis behoren, zijn tradities van trouw, opofferingsgezindheid en kameraadschap nemen wij op ons verdere levenspad.
De jaren, die gij in het KNIL hebt doorgebracht, zijn niet verloren. Zij hebben U gevormd tot de man die gij zijt en die, beseffend wat dit ogenblik van hem verlangt, streeft naar de verwezenlijking van de wens van Hare Majesteit nl. Om met inzet van zijn volle persoon alles veil te hebben voor wat hem het hoogste is.
Het heeft Hare Majesteit de Koningin behaagd onze vaandels te noemen. Deze vaandels welke tot zo vele voortreffelijke daden hebben geïnspireerd, zullen door mij naar Nederland worden gebracht. Zij zullen aldaar een plaats krijgen, welke een passende herinnering aan het oude KNIL en zijn historie zal vormen. Gij hebt vernomen dat op 26 juli een afwikkelingscommando wordt ingesteld, dat zich bezig zal houden met het verzorgen van de belangen van die Uwer, die nog niet volledig zijn overgegaan naar de K.L. Of de APRIS, dan wel nog niet gedemobiliseerd of gedemilitariseerd zijn en die op deze grond, onder verantwoordelijkheid van Nederland, de status van K.L.-militair krijgen.
Deze regeling moet worden beschouwd als blijk van erkenning Uwer uitmuntende diensten.
Mijn persoonlijke dank wens ik U tenslotte te betuigen voor alles wat gij in deze moeilijke dagen aan discipline en vertrouwen in de Regering en de Legerleiding hebt weten op te brengen.
Hun beste wensen vergezellen U.”