Update 13 februari: TFIR op Radio 1 en Java Post over de reacties op nu.nl
.
update 11 februari: Aanmelden bij de TFIR als rechthebbende voor de eerste claim kan op de website.
Briefpost kan verstuurd worden naar: Postbus 764, 3500 AT Utrecht.
.
update 10 februari : TFIR op de TV, zie dit fragment
TFIR op fb meldt dat omroep MAX een foutje maakte met het cijfer van 73.000 Nederlanders aan de spoorweg.
update 9 februari. De website met emailadres staat nu online
update 9 februari , Volkskrant:
Nederlandse staat incasseerde bijna 1,5 miljoen gulden (4,9 miljoen euro), geld dat was bedoeld voor de krijgsgevangenen die het werk aan de ‘dodenspoorlijn’ hadden overleefd.
De onlangs opgerichte stichting Task Force Indisch Rechtsherstel onderzoekt in samenwerking met advocaat Liesbeth Zegveld of er namens de ex-dwangarbeiders een groepsclaim (op basis van indexatie en rente over 60 jaar) bij de staat kan worden ingediend. Morgen maakt de stichting haar plannen in Den Haag bekend.
update 8 februari: De persconferentie is wegens familie-omstandigheden afgelast.
Op dinsdag 10 februari a.s. presenteert de stichting Task Force Indisch Rechts-herstel (TFIR) de eerste claim betreffende het uitgebleven rechtsherstel voor de Indische gemeenschap.
In Perscentrum Nieuwspoort zal de voorzitter van de TFIR de eerste claim betreffende de verkoop van de Birmaspoorlijn toelichten: de 17.391 Nederlandse ex-dwangarbeiders, die tijdens de Japanse bezetting aan de beruchte spoorweg tewerkgesteld waren, en hun erfgenamen hebben recht op uitbetaling van de zogeheten Birma-Thailanduitkering. Slechts een aantal van hen was op de hoogte van deze uitkering.
...................
Indisch4ever 
Graag willen weten waar ik een formulier voor claim kan aanvragen
Zie de laatste toevoeging aan mijn artikel:
Een kleine rekensom, die zich graag laat corrigeren door feitelijke gegevens. Volgens de Handelingen van de Tweede Kamer ging het om 100.003 Engelse ponden. In 1954 was dit, aldus de website http://www.fxtop.com, het equivalent van 1.062.000 Nederlandse guldens (en niet, zoals door Molemans aangegeven in Opgevangen in andijvielucht, 760 duizend gulden). Dit bedrag gedeeld door de individuele uitkering fl 61,73 = 17.204 personen. Het aantal Birma/Thailandkrijgsgevangenen was volgens de Stichting TFIR 17.391. Als deze cijfers juist zijn, dan heeft 99% van de krijgsgevangenen gebruik gemaakt van de regeling.
Alles is mogelijk als de bron goed wordt aangesproken
door een bekend staand persoon.
Weet 2 voorbeelden (boleh di tjek) waar afgedane zaken
waar toelages (Guldens) aan verbonden waren na ruim
dertig jaren ,in Euro’s ,zonder koers verschil uitbetaald werden.
siBo
Essentieel in deze discussie is toch of de overheid destijds aantoonbare fouten heeft gemaakt. Niet of onvoldoende bekendheid geven aan de regeling zou één kunnen zijn, de regeling te vroeg sluiten een ander. Ik zie op basis van wat we nu weten geen bewijzen voor dergelijke fouten.
Bij het hanteren van een verdeelsleutel moet natuurlijk altijd voorzichtigheid worden betracht. Rond 1967 zijn de laatste uitbetalingen gedaan van het geld dat rechtstreeks voortkwam uit de spoorlijn. Het latere moest uit algemene middelen van de Nederlandse overheid. Natuurlijk had die overheid op enig moment kunnen zeggen: de uitkering wordt nu door inflatie substantieel lager, en dus gaan we een correctie toepassen. Voor een dergelijke overweging was echter geen aanleiding, omdat per jaar nog slechts een paar aanvragen binnenkwamen.
Flauwekul.
a. Het was een lump sum, die verdeeld moest worden onder het aantal rechthebbenden.
b. We weten niet welk percentage de eerste jaren geen gebruik maakte van de regeling.
c. Inflatiecorrectie toegepast in later jaren leidt tot rechtsongelijkheid ten opzichte van de eerdere betalingen.
d. Het was niet meer dan een symbolische uitkering. 61 Gulden voor een paar jaar werken aan de spoorlijn? Dáárop een inflatiecorrectie willen toepassen lijkt me een grotere belediging voor de doelgroep dan het feit dat een deel daarvan niet is uitbetaald.
De inflatie van 2015 is veel verder geaccumuleerd dan de inflatie van 1958 tov 1954.
Wie in 1958 dat bedrag ontving kende de inflatie niet van 1958-2015 met dat bedrag.
Dus geen centje pijn voor hen tov van een gecorrigeerd bedrag in 2015.
Dat bevroren bedrag van 1954 dient verhoogd te worden naar goed economisch gebruik van inflatiecorrect en rente-op-rente . Dit niet doen is een diefstal en belediging van de voormalige slaven en hun erfgenamen.
Die verdeling is vanaf het begin niet beschouwd als symboliek, dacht ik.
Dus dat is geen overweging. Maar als wel .. dan is er de symboliek van vergeten zijn en desinteresse van ambtelijke top en de politiek.
Mijn vader zat niet aan de spoorweg , maar was dat wel zo, ik zou die paar euro gaan claimen. Verdelen over acht kinderen van hem en dan houd ik net een paar euro over voor een flesje wijn. Feitelijk niet de moeite waard, maar wel symbolisch en de overheid even op de vingers tikken van ” ….. hee ploppors …. hoe gaan jullie toch om met de inwoners van de kolonieën. Nog steeds… het VOC-syndroom ?”
Je kunt natuurlijk ook zeggen.. dit heeft niks met koopmansgeest en VOC-mentaliteit te maken. De overheid maakt zoveel regels. De politiek denkt dan : zo dat is geregeld, we gaan over tot de orde van de dag. Heel normaal dat men met duizenden regeltjes er veel vergeten.
Nu ben je me even kwijt, Boeroeng…
Ik had het idee – en ik hoop dat iemand me corrigeert als ik het mis heb – dat de lump sum in de jaren zestig al was uitgegeven. De overheid heeft de regeling juist opengehouden – met overheidsgeld – om tegemoet te komen aan de mogelijkheid dat er nog ex-krijgsgevangenen waren die niet gereageerd hadden en alsnog een aanvraag wilden indienen. Ik zie niet in hoe de overheid in dit specifieke geval de Indische gemeenschap tekort heeft gedaan.
Was de regeling onvoldoende bekend in Indische kringen? Er waren krantenadvertenties van de overheid en de kwestie kwam ter sprake in door Indo’s gelezen kranten in Indonesië. Indische belangenorganisaties waren ermee bekend. Ik kan me eigenlijk niet goed voorstellen dat het gaat om veel mensen die er NIET mee bekend waren, met uitzondering misschien van de groep die verder was gemigreerd – naar Amerika en Australië. Maar ik vraag me af of de overheid in dat pre-digitale tijdperk wel de mogelijkheid had om iedereen te traceren die er mogelijk aanspraak zou kunnen maken op de regeling.
Hoe groot was de groep eigenlijk die wél aanspraak kon/kan maken maar dit niet deed uit onwetendheid? Het zou zomaar kunnen dat nabestaanden niet weten of hun ouders of grootouders een aanvraag hebben ingediend. Daarbij is er de mogelijkheid dat mensen wél wisten van de regeling, maar er geen gebruik van maakten omdát de hoogte ervan in geen verhouding stond met wat ze te verduren hadden gehad of geen zin hadden voor een paar losse centen zich weer te moeten richten op die rottijd. We weten het niet.
Waarom dan toch die stelligheid dat de regeling onvoldoende bekend was? Ik moet bekennen dat die stelligheid me stoort. Het gaat er impliciet van uit dat de indo een onwetende sul is die alles over zich heen laat gaan, van niets weet en in zijn zieligheid niet zelf actie kan ondernemen maar vooral geholpen moet worden. Kijk, en dát vind ik nu weer een onderwerp voor het postkoloniale debat.
Mas Rob,
Nu weet ik niet of het oorspronkelijke bedrag allang verdeeld was onder ca 11.000 aanvragers.
Volgens TFIR zijn minstens 6.424 rechthebbenden (ex-dwangarbeiders dan wel hun erfgenamen) nooit uitbetaald.
Ik ben ervanuit gegaan dat het bedrag van 61 gulden de uitkomst was van het totaal ontvangen gedeeld door 17.391.
Misschien vergaloppeer ik me met verwijzen naar de VOC-mentaliteit en is het simpelweg een kwestie van een regeling vergeten. De topambtenaar van 1954 die verantwoordelijk was vertrok, zijn opvolger wist van niks. Of ambtenaren stuurden wel naar boven een boodschap, maar op dat niveau was men druk met andere zaken, kzegmawa. En de politiek? Die wist nog minder van niks.
Mij lijkt
* Het is bizar om mensen te gedenken met een bedragje van 1954. Toen was 61 gulden voor de gewone man toch wel een leuk kadootje. Altijd meegenomen. Nu is 28 euro een aalmoes met een geur van ‘i dont give a damn’. Pas dat bedrag aan , zoals normaal is met inflatie en rente-op-rente. Volgens de gebruikelijke normen.
* De Nederlandse militaire dossiers zijn redelijk goed bewaard gebleven en ook in 1954 was het mogelijk een lijst te maken van bijna alle militaire krijgsgevangenen die te Birma-Siam waren. Een grote meerderheid was met adres te achterhalen (pensioenadministratie) en aan te schrijven
En de rest was grootdeels te bereiken door meer publiciteit te maken.
Twee taken die de overheid naliet.
Mochten jullie allen mijn bevindingen hier nog niet hebben gelezen:
Ik zie écht in de verste verte geen zaak. Naar het schijnt is Zegveld nog bezig het dossier te bestuderen. Het lijkt me sterk dat zij wél een zaak ziet. Mocht dat zo zijn, en mocht zij die winnen: chapeau, bij voorbaat.
Misschien blijft ze toch veel meer brood zien in weduwen …..
Pak Pierre
Misschien is er een gang naar de rechter nodig om het bedrag per persoon te verhogen met inflatiecompensatie en rente-op-rente.
Of anders is de extra publiciteit vanwege haar klinkende naam genoeg pressie daartoe.
En hoe zit het dan met de bewijslast van niet betaalde salarissen voor Knillers en ambtenaren.
Is dat ook niet te bewijzen? En een promotie kort voor de overgave die voor de pensioenrechten ook werd weggewuifd omdat de generaal die de promotie gaf ook gesneuveld was en niet meer officieel in de boeken terug te vinden.
Heb er zelfs nog wat correspondentie over gevonden in de nalatenschap van mijn moeder.
Het was allemaal Sehr Kleinlich van de Staat na de strijd bij de verdediging van het vliegveld Andir en 3,5 jaar Japanse krijgsgevangenschap. En dan nog als dank getjingtjangd door de peloppors in Okt/Nov 1945.
De Ind. weduwes kregen tenminste nog 20.000 euri al was het bijna 70 jaar later en na een rechterlijke veroordeling.
Huib
Huib;geef mij even uit de losse pols om dit alles maar te lezen en verder laat liggen: Dus geen aanvraag doen of alle formaliteiten invullen.
Begrijp mij niet verkeerd hoor; Er zijn die bereidwillig zijn en de kar willen trekken, met of zonder die advocaat Zegveld.
Tenslotte is het die schofterige regering die dwars blijft en genoeg gerampokt hebben en zich meer bezighouden met onze nieuwe medelanders.
Zeventig jaar na vernederd en beledigd en wat voor rot gevoel dan maar ook; worden we nog steeds beduveld.
Ik wacht op jouw verlossend advies.
Mvg. Jos H Crawfurd.
“En hoe zit het dan met de bewijslast van niet betaalde salarissen voor Knillers en ambtenaren.” Dat is niet het moeilijkste. Tot op de laatste cent bekend en opgeschreven. Gebrukt voor het bepalen van de pensioengrondslag. Ik heb die gegevens bij mijn vader gezien. Inclusief promoties. Alleen niet betaald. (pensioen wel!)
Inderdaad Heer Jan A Somers: Mijn Oma kreeg achteraf ook BackPay en kregen wij kleinkinderen elk 5 Gulden. Wah gelijk Es Pasrah gegeten en Semangi. Ken nog toen: Jouw perut&darmen nog kuat tahan al die vervelende rommel.
En toen einde maar.
Mvg. Jos H Crawfurd.
Ik denk dat ik maar lekker blijf tidoeren.
Pak Pierre
Hoe weten (klein)kinderen of hun (groot)ouders niet van de claim hebben afgezien?
Dat is een hele sterke van buitenzorg.
Plus dat ze nog met bewijzen moeten komen!
En mbt de andere claims zal het deksel vd beerput en doofpot nodig gelicht moeten worden….
***Vermogensrechtsherstel dat in Nederland veelvuldig voorkwam, was in Indonesië niet aan de orde. Uit onderzoek van de commissie-Van Galen is gebleken dat de tegoeden van rekeninghouders en de verzekeringspolissen van Nederlanders bij de Nederlandse financiële instellingen in Indonesië niet door de Japanse bezetter waren geroofd…..
Nederland kreeg wel een aantal maal goederen terug waarvan bij de SCAP ( Supreme Commander for the Allied Powers) het vermoeden bestond dat zij uit Nederlands-Indië waren geroofd. De Nederlandse overheid heeft een deel ervan verkocht en de opbrengst werd gebruikt om de schulden van de kolonie en de Republiek Indonesië mee af te lossen. De individuele oorlogsgetroffene met een claim was hiervan de dupe. Van de honderden claims die waren ingediend kregen slechts enkele verzoekers hun goederen terug. In dit opzicht kende het beleid in naoorlogs Nederland en Nederlands-Indië overeenkomsten: de wederopbouw van het land kwam vòòr de vergoeding van materiële verliezen van een individuele oorlogsgetroffene.
http://www.oorlogsgetroffenen.nl/thema/rechtsherstel/09_Oorlogsschade_roof_rechtsherstel_NI
Net gehoord op radio 1: sinds afgelopen maandag heeft TFIR 500 aanmeldingen ontvangen van rechthebbenden en erfgenamen .
Ze schatten dat ca 7000 mensen nog niks geclaimd hebben.
Ach Pak Boeroeng.
Dat verschil was er altijd geweest zelfs in
de Interneringskampen en direct na de bevrijding (?)
Dat was de Koloniale tijd waar velen in opgegroeid waren.
Het is gelukkig over gegaan. Hoop ik !
siBo
Het 1ste verwijt is dat de overheid onvoldoende heeft gedaan de rechthebbenden op te sporen.
Het 2de verwijt is dat het bedrag wat men alsnog kan opeisen is zonder rente en indexering en de stichting wilt die aanpassing afdwingen door mogelijk juridische actie en dan wel collectief namens rechthebbenden.
Simpel een kwestie van schulden die de overheid dient te betalen. Maar die overheid heeft er een handje van die schulden niet te willen betalen. Zie de backpay-kwestie,
Het is ook louterend voor Nederland in het kader van een postkoloniaal debat, die zou kunnen uitwijzen voor de grote massa dat de overheid systematisch de bewoners van het Indisch archipel als tweede- of derderangs behandelde. En dat is het patroon van het hele koloniale tijdperk.
“…die zou kunnen uitwijzen voor de grote massa dat de overheid systematisch de bewoners van het Indisch archipel als tweede- of derderangs behandelde”.
– welke bewoners worden bedoeld?
– zou het kunnen zijn dat niet (alleen) de overheid, maar juist de grote massa die bewoners als tweede- of derderangs behandelde??
— alle bewoners
— dat zou best kunnen
De presentatie van Task Force Indisch Rechtsherstel haalde de landelijke media deze week
Mensen gaan op het internet zoeken naar informatie en oa komt men uit op I4E
Maandag 9 februari had I4E 1220 bezoekers terwijl het gemiddelde per dag in die week daarvoor 620 was.
Bijna een verdubbeling ! De statistieken gaven aan dat men vooral naar het TFIR-topic ging.
Een verdraaid slechte start van de betreffende stichting:Gisteren;maandag avond op NOP2 dat er op 10februari in Nieuwpoort de uitzending zou plaats vinden. Daar ik op bewuste dag niet behoeft op te passen;belde ik Nieuwpoort of er misschien nog een plekje vrij was. Ik kreeg te horen dat het niet doorgaat en ze verder als receptie mij verder niet van dienst kunnen zijn. Ik zou zeggen Birma Taskforce Rechtsherstel; dit is natuurlijk een gemiste slag en ben dan verder benieuwd naar de aanstaande resultaten.
Ik was in de beginne juist zo enthousiast en vol belangstelling hoe de bal geslagen wordt.
Ik wacht af; met de mededeling alles aan gedaan te hebben om iemand van de medewerkers te kunnen spreken.
Jammer mensen:een gemiste slag; denkelijk een herkansing geboden!!
Mvg. Jos H Crawfurd.
Geen goede start zo. Maar wel begrijpelijk als een belangrijk iemand van TFIR ineens alles laat vallen om aandacht aan de familie te besteden.
Bel maar niet. Ze hebben het al druk genoeg zo. Volg de komende tijd deze sites:
http://www.tfir.nl/ en https://www.facebook.com/stichtingTFIR
Zal ik inderdaad doen Boeroeng en jouw advies opvolgen; maar juist om die redenen, heb ik Nieuwpoort benaderd.
Sterkte met de betrokken familie en wens hen mijn oprechte deelneming toe.
Mvg.Jos H Crawfurd.
Foutje van MAX, die 73.000 ( ach ja…. wat weten die kids nou) maar toch is het weer omroep MAX die aandacht heeft voor een Indië/ Indische kwestie..
MAX heeft een gat in de markt ontdekt.
Boeroeng; goedemiddag zonet Nieuwspoort gebeld; helaas krijg te horen dat het geen doorgang kan hebben vanwege familie omstandigheden.
Weet jij er wat van; hopelijk hun telefoon nummer.
De receptie van Nieuwpoort kan het mij niet vertellen.
Mvg.Jos H Crawfurd.
Jos, ik had zondag gemeld dat de persconferentie niet doorging. Maar misschien komt er nog een persbericht een dezer dagen.
Vandaag; maandag 9 februari 2015 was op het nieuws van 18.00u over de Birma spoorlijn.
Denkelijk gaat er iets positiefs gebeuren.
Mvg.Jos H Crawfurd.
Nog even wordt al dat ge-FAKE; echt een FAKE en heeft het nooit bestaan en wij met z’n allen FAKEn of Taken?? Wat mag er nu weer genomen worden????
Mvg. Jos H Crawfurd.
en waarom wordt de Japanse staat niet aangeklaagd? Dat dient U aan de geachte Heer ted Hartman te vragen
Of zo: Artikel 14 van het Verdrag van San Francisco. Hierbij was bepaald dat Japan bij de verplichting tot herstelbetalingen niet geacht kon worden zijn mogelijkheden te overschrijden. Indonesië heeft vanwege dit artikel 14 het Verdrag van San Francisco niet willen tekenen., Nederland integendeel wel en kreeg weinig tot niks. .
Indonesië dat 4 miljoen doden en een uitgeputte oorlogs-economie als gevolg van de Japanse bezetting kende, vroeg van Japan in 1951 $ 17,5 miljard oorlogsschade, maar kreeg na acht jaar onderhandelen slechts $ 223 miljoen herstelbetaling en $ 400 miljoen economische hulp uit te betalen in termijnen over twintig jaar met ingaan van 1958. Dat is dus ongeveer 3,6% van het gevraagde bedrag. van een kale kip kan je geen veren plukken.
Om niet om eenzijdig over te komen presenteer ik hierbij wat economie voor mummies. Let op!!!
Mevrouw Molemans heeft het in claim 7 over de Indonesische Herstelbetalingen van 600 Miljoen + rente aan Nederland. Dit te betalen in 30-jarige termijnen, Nederland was in een gulle bui. Het bedrag was ongeveer 15% van het gevraagd bedrag . Dus Nederland plukte wel de veren van een kale kip.
Boekhoudkundig technisch gezegd of op zijn Engels Cash Flow technisch: Indonesie kreeg iets meer dan 600 miljoen van Japan waarvan zij een deel rechtstreeks doorschoof naar Nederland als Herstelbetalingen, wie werd door wie hersteld????
Dus met andere woorden Japan betaalde via een omweg Herstelbetalingen aan Nederland, + rente wel te verstaan. De vraag is waar dat geld, dat Japanse geld gebleven is en dat vraagt mevr. Molemans zich ook af. Misschien is het wel uitgekeerd aan die fake weduwen, nee dat is een Indianenverhaal.
@Dhr. Peter van den Broek zegt: 9 februari 2015 om 15:27/…/Dus met andere woorden Japan betaalde via een omweg Herstelbetalingen aan Nederland, + rente wel te verstaan. De vraag is waar dat geld, dat Japanse geld gebleven is en dat vraagt mevr. Molemans zich ook af. Misschien is het wel uitgekeerd aan die fake weduwen, nee dat is een Indianenverhaal.@
— OMG! Perpetuum mobile … daar gaan we weer. Nee hè, komt-ie weer met z’n eigen Indianenverhaal. Winnetoetieny … dus dan maar hardleers de inmiddels nog slechts eenzijdig afspeelbare grijsgedraaide 78-toerenplaat er weer opgelegd.
Gelukkig hebben we Java Post. Hoef je je niet druk te maken zelf niet in herhalingen te vervallen. “Copy & Paste”:
Zo houd je ook nog eens tijd over om uit te vogelen waarom een overeenkomst tussen twee partijen waarbij het investeringsrisico -van een mogelijk verlies dat zich kan voordoen wanneer een debiteur zijn beloofde betalingen niet na komt of niet meer aan de overeengekomen voorwaarden voor het krediet kan voldoen- op een onderliggende waarde aan een derde partij wordt overgedragen, een credit default swap wordt genoemd.
Ik vermoed dat ik daar nog wel even zoet mee ben …
e.m.
#en waarom wordt de Japanse staat niet aangeklaagd?# Vraagt U dat maar aan de zeer geachte Heer Ted Hartman
Of anders : Artikel 14 van het Verdrag van San Francisco. Hierbij was bepaald dat Japan bij de verplichting tot herstelbetalingen niet geacht kon worden zijn mogelijkheden te overschrijden. Indonesië heeft vanwege dit artikel 14 het Verdrag van San Francisco niet willen tekenen. Nederland dus wel. Indonesië dat 4 miljoen doden en een uitgeputte oorlogs-economie als gevolg van de Japanse bezetting kende, vroeg van Japan in 1951 $ 17,5 miljard oorlogsschade, maar kreeg na acht jaar onderhandelen slechts $ 223 miljoen herstelbetaling en $ 400 miljoen economische hulp uit te betalen in termijnen over twintig jaar met ingaan van 1958.
Voor de volledigheid en ik wil niet EENZIJDIG zijn zoals sommige mensen beweren op dit blog: ik ga terug naar Mevr. Moleman, Claim 7 de Indonesische Herstelbetalingen aan Nederland. De Indonesische Republiek betaalde een bedrag van 600 miljoen + rente aan de Nederlandse overheid zodoende zijn alle bestand financiële vraagstukken volledig en definitief geregeld.
Dus boekhoudkundig ziet het er grosso modo zo uit. Japan gaf aan Indonesie Herstelbetalingen (debet op de Indonesische balans) en Indonesie gaf datzelfde geld aan Nederland (kredit op de Indonesische balans). De balans is dan in evenwicht. Al met al kan gezegd worden dat Japan via een omweg al 600 miljoen aan Nederland heeft betaald. De vraag is , waar dat geld in Nederland gebleven is? En dat vraagt Mevr. Meulemans zich ook af. Misschien is het wel weggegeven aan die fake weduwen. Nee. dat is een Indianenverhaal.
@Dhr. Peter van den Broek zegt: 9 februari 2015 om 15:11/…/ Al met al kan gezegd worden dat Japan via een omweg al 600 miljoen aan Nederland heeft betaald. De vraag is , waar dat geld in Nederland gebleven is? En dat vraagt Mevr. Meulemans zich ook af. Misschien is het wel weggegeven aan die fake weduwen. Nee. dat is een Indianenverhaal.@
— OMG! Perpetuum mobile … daar gaan we weer. Nee hè, komt-ie weer met z’n eigen Indianenverhaal. Winnetoetieny … dus dan maar hardleers de inmiddels nog slechts eenzijdig afspeelbare grijsgedraaide 78-toerenplaat er weer opgelegd.
Gelukkig hebben we Java Post. Hoef je je niet druk te maken zelf niet in herhalingen te vervallen. “Copy & Paste”:
Zo houd je ook nog eens tijd over om uit te vogelen waarom een overeenkomst tussen twee partijen waarbij het investeringsrisico -van een mogelijk verlies dat zich kan voordoen wanneer een debiteur zijn beloofde betalingen niet na komt of niet meer aan de overeengekomen voorwaarden voor het krediet kan voldoen- op een onderliggende waarde aan een derde partij wordt overgedragen, een credit default swap wordt genoemd.
Ik vermoed dat ik daar nog wel even zoet mee ben …
e.m.
Ik denk dat dhr Marawasin mijn verhaal anders leest. Ik heb een vergelijking gemaakt en met reden. Het gaat mij erom dat Nederland haar oorlogsclaim t.o. Japan bij het verdrag van Los Angeles kwijtschold en het 10 jaar later t.o. Indonesië, die er economisch veel slechter aan toe was, toch te gelde maakte. Ik suggereer een zoete wraakactie. Op Javapost heb ik iets heel anders geschreven dhr Marawasin, een goed verstaander leest dat maar twee keer of een half woord.
En over die #fake# weduwen dient U dat vonnis van de Nederlandse Rechtbank maar eens nauwgezet en -keurig te lezen. Daar ging de landsadvocaat, ik weet niet hoe die heet de Braauw & Zn of zo, volledig nat tegenover 1 vrouw, hij viel over de verjaring van de eis tot schadevergoeding als ik het goed lees. Dat wordt bij die claims ook een item.
Ik begrijp uit de uitspraken uit Uw buurt dat daarover toch enige misverstanden bestaat. Ik begin ik met fake en dan druk ik me eufemistisch uit, maar dat heb ik al eens gezegd, ik verval in herhalingen t.o. U., dat heeft met leeftijd te maken.
Over CDR heb ik wel zo mijn gedachten, is moeilijker te begrijpen dan dat vonnis in de Rawagede zaak
Wellicht bedoelt men 4,9 miljoen gulden (1,5 miljoen euro)
Juist omgerekend is 4.9 miljoen gulden 2,227 miljoen euro.
emailadres van de Task Force is info@tfir.nl
en waarom wordt de Japanse staat niet aangeklaagd?
Heer Hans; omdat ze onder een hoedje spelen met de Nederlandse Regering: Zie de handelsbetrekking en de z g. Vredesbesprekingen onlangs waar een dochter meegegaan is waarvan haar vader een van de Argentijnse moordenaars van is en nu die piloot nog steeds gevangen zit; omdat zijn medecollega’s op Bali lieten weten dat hij gevangenen uit het vliegtuig heeft laten vallen.
Wij doorsnee burgers mogen het niet weten en zijn verplicht de schatkist aan te zuiveren voor degenen die totaal niets uitvoeren…..en maar roepen dat het Indonesië zo corrupt is: Welke ketel zit nou niet vol roet!!!
Mvg. Jos H Crawfurd.
Dat had ik ook altijd gedacht maar een mens is nooit te oud om te leren. Dus heb ik dat advies opgevolgd uit nieuwsgierigheid.
Ja een commissie is een beproefde methode van onze regeerders om iets om zeep te helpen zonder dat er ooit verder nog een haan naar kraait. Waarschijnlijk ook met al die Indische schadeclaims gebeurd.
Huib
Huib: Eigenlijk zijn wij de mensen die niet naar Nederland wilden en richting Papua afreisden op advies van Mr.de Rijke die gepolst werd door de Nederlandse Regering om toch maar deze strohalm aan te nemen; voor een tweede keer berooid en afgeknepen en uiteindelijk ook nog gekort op de AOW.
Het is wel vernoemd als een stuk Nederland; zie: Nederlands Nieuw-Guinea, maar de Indische bevolking werd gekort als zij de 15jarige leeftijd zijn gepasseerd.
Als ik dit weer oprakel; krijg ik een boel commentaar naar mijn hoofd geslingerd en kan alleen maar om lachen.
Ik blijf geduldig wachten op mevrouw Griselda Molemans.
Mvg. Jos H Crawfurd.
Ja Pak Somers nog even en de directe nabestaanden en erfgenamen zijn ook dood.
Maar gelukkig allemaal afgescheept met eenmalig afscheepsommetje.
De enigen die er blijkbaar goed aan verdiend hebben zijn de leden van al die vergeefse commissies van onderzoek. Mogelijk met de verholen opdracht om tot geen conclusie te komen.
@ Pak Lemon
Eerder nav van een dergelijk advies op I4E al een mailtje naar SAIP gewaagd.
Netjes antwoord ontvangen dat de weduwe van de KNIL brigadier J.C.Otto keurig haar weduwen en wezen pensioentje heeft ontvangen tot haar dood in Januari 1961 op 50 jarige leeftijd..
Dus daar zat weer een meevaller in voor de Staat.
Over andere schadevergoedingen werd niet gerept.
Wie het weet mag het zeggen maar ik denk ook dat de belangenverenigingen een weledelgeleerde hooggeachte rechtsgeleerde in de hand moeten nemen op no Cure No Pay basis.
En bij Cure zeg maar 10 à 15% money in de pocket voor de rechtsgeleerde of wat er gebruikelijk is.
Huib
“Mogelijk met de verholen opdracht om tot geen conclusie te komen.” Hoeft niet hoor. Als je wilt dat een probleem een stille dood krijgt, moet je een commissie oprichten.
“Over andere schadevergoedingen werd niet gerept.” Daar gaat SAIP niet over! Alleen over Indische pensioenen.
Zoals Huib zegt: We zijn de klos voor de zoveelste keer.
Cap
Toch goed om weer in herinnering te brengen hoe men toen door het gebrek aan financiële middelen, verloren gegane of geen administratieve gegegens e.d. in de toekenning van schadevergoedingen bleef steken in een juridisch afschuifsysteem.
*** Oorlogsschade, roof en rechtsherstel in Nederlands-Indië
In februari 1942 stelde de Nederlands-Indische regering dat oorlogsschade te land die was veroorzaakt door de vijand of door de eigen overheid in principe zou worden vergoed. Voor uitwerking van dit beginsel in een wet bleek echter geen tijd meer. Enkele hoge Nederlands-Indische ambtenaren en landvoogd H.J. van Mook bleken in 1945 geen voorstander van een volledige materiële schadevergoeding. In het kader van het herstel van de koloniale economie was er weinig geld om oorlogsgetroffenen geheel te compenseren. De bodem van de staatskas was nagenoeg in zicht en politiek Den Haag benadrukte dat de kolonie financieel autonoom was. De keuze voor rehabilitatie van oorlogsgetroffenen lag voor de hand.
In 1946 stelde de Nederlands-Indische regering enkele commissies in – de commissie-Hens en de commissie-Hart – die advies dienden uit te brengen over de oorlogsschadeproblematiek. Zij slaagden er echter niet in de materiële schade te kwantificeren en te reconstrueren. De adviezen van beide commissies leidden niet tot een oplossing van het vraagstuk. Ook de Commissie Achterstallige Betalingen (CAB) die in 1951 onder meer onderzoek deed naar de materiële oorlogsschade kwam niet tot een oplossing van het vraagstuk.
Na de soevereiniteitsoverdracht trachtten oorlogsgetroffenen hun claims in te dienen bij de Republiek Indonesië. De Indonesische regering wees de plicht tot vergoeding van defensieschade echter bij noodwet af.
http://www.oorlogsgetroffenen.nl/thema/rechtsherstel/09_Oorlogsschade_roof_rechtsherstel_NI
LICHTPUNTJE :
: tot op de dag van vandaag neemt de Stichting Administratie Indische Pensioenen (SAIP) aanvragen van voormalige krijgsgevangenen en burgergeïnterneerden in Japanse kampen in behandeling. Zie hiervoor de website van de SAIP. De uitkering is overerfbaar, maar wordt zonder indexatie uitgekeerd. Mocht u als rechthebbende of als kind van een voormalig geïnterneerde staatsburger een aanvraag indienen bij de SAIP en de niet-geïndexeerde uitkering ontvangen, kunt u me dit dan laten weten via info@andijvielucht.nl?
“Dus zijn de mensen die al die (financiele) ellende toen al hebben meegemaakt nu weer de klos” De meesten zijn al dood. Een aantal is daarmee bezig. Een ander aantal speelt in blessuretijd. Er zijn zo van die zaken die zich vanzelf oplossen.Vinden de huidige belastingbetalers prima.
Toch is het niet weg als de nooit uitbetaalde salarissen tijdens krijgsgevangenschap alsnog met interest wordt uitgekeerd. Om maar te zwijgen van verlies van have en goed.
Eerst tijdens de Jap. bezetting alles verkopen om toch maar aan voedsel te kunnen komen voor de Buitenkampers en steeds aganebischer gaan wonen en dan zoals in veel gevallen ook dat weer moeten achterlaten tijdens evacuatie in de Bersiaptijd.
En als klap op de vuurpijl weer alles wat daarna is opgebouwd opnieuw moeten achter laten om na Zwarte Sinterklaas hals over kop het land uit gemieterd te worden zonder kans je bezittingen tegen aanvaardbare prijzen te verkopen en berooid met de boot naar Nederland in 1958 met gedwongen achterlating van een goedlopende onderneming en onroerend goed.
Met dank aan de Konfrontasi Politiek van die arme Boengs en de halstarrigheid van de Ned. regering om niet toe te geven wetende dat USA op de hand van de tegenpartij is en dreigt de Marshall hulp stop te zetten.
Om nog maar te zwijgen van evt. banktegoeden of verzekeringen die je ouder(s) gehad kunnen/moeten hebben. Hoe kon mijn moeder anders haar 3 oudste kinderen in 1955 al op het vliegtuig naar Nederland zetten om hun Ned. middelbare school voort te kunnen zetten.
Smartengeld is ook nooit weg om de Oprichting van Een Gedenksteen voor Bersiap Slachtoffers
te financieren.
De mensen die in de burgerkampen verzeild raakten zijn natuurlijk ook al hun bezittingen kwijt geraakt. Maar dar schijnt een deal met Japan voor te zijn gesloten. Maar nooit aan de belanghebbenden door de Staat blijkbaar uitgekeerd. En nu wordt het moeilijk met al die Euri ’s in Griekenland en waar al niet meer. Dus zijn de mensen die al die (financiele) ellende toen al hebben meegemaakt nu weer de klos
Huib
De versplintering van Indische organisatie onder nieuwe voorzitter IP lijkt te beginnen! Wij gaan weer helemaal af naar de jaren 90! En het hele trajet van het IP onder Herman Bussemaker wordt gekopieerd! Trek toch plan B uit de kast en neem een advocaten in de handen en daag de Regering via het Internationale gerechtshof.
Nog even een link om het geheugen op te frissen:
De zwarte zak van Sinterklaas heeft een groot gat in de bodem en is daarom leeg(geplunderd).
PM
Als dhr Mas Rob de moeite neemt de website tfir.nl te bezoeken dan leest hij:
Het bestuur van stichting Task Force Indisch Rechtsherstel bestaat uit voorzitter Sylvia Pessireron (journalist en auteur van ‘De vergeten soldaat’ en ‘Gesloten koffers) en secretaris/penningmeester Eddy Neter (archiefonderzoeker).
Het researchteam bestaat uit journalist en documentairemaker Griselda Molemans (ja,ja Mevr. Moleman zet wel door, wat een teleurstelling voor de zwartkijkers), archiefonderzoeker Flory Neter-Polak en fiscaal analist Henry Neeter (gelukkig geen historicus, die hebben als het op geld aankomt de ballen verstand).
Voor de ingewijden, het gaat om claim 6. Zelfs zonder een zakjappaner, kon je uitrekenen dat een gedeelte van het geld niet was uitgekeerd. Er zijn oeverloze discussies (nou ja dat werd ook door sommigen betwijfeld) gevoerd om met een zakjappaner te bewijzen dat 1+1=1 is.
Het schijnt dat advocaat Liesbeth Zegveld van Prakken d’Oliveira Human Rights Lawyers er ook bij betrokken is. Dat wordt dus weer heerlijk modder gooien. Hoeveel zou zij voor dit klusje wel krijgen ????. Ik hoor onze stuivertellers al tandenknarsen.
Waar een eenvoudige vraag al niet toe leiden kan: historici hebben geen verstand van geld, het tandengeknars van stuivertellers is al hoorbaar, zwartkijkers zijn teleurgesteld en het wordt tijd voor heerlijk moddergooien. En in dit alles speelt een zakjapanner een geheimzinnige rol.
Tja … en dat terwijl ik even dacht dat de strijdbijlen waren begraven en de vredespijp rondging.
Misschien heeft iemand toch ontdekt dat roken, ook van een vredespijp, dodelijk is en de potentie – vóór het overlijden – ernstig kan aantasten.
Dan kan je inderdaad beter de pijp begraven en de tomahawk doen rijzen uit zijn graf.
Pak Pierre
Synopsis …?!
e.m.
Karl May Weggen.
Pak Pierre
.. en de voorzitter is mevrouw Molemans?
Eindelijk dat hier iets aan zal worden gedaan na zoveel jaren.