Wekelijks ‘Indisch’ is niet meer

Geplaatst op 15 oktober 2014 door Indisch4ever

13-10-2014 in AD editie Zoetermeer

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

8 reacties op Wekelijks ‘Indisch’ is niet meer

Loekie zegt:

15 oktober 2014 om 23:18

Verlaag de prijzen. Een frisdrank voor 3,10 euro is duur. Een rijsttafel voor 32,50 p.p. is duur. We leven in financieel moeilijke tijden. Oudjes die eens per week kwamen eten hebben geen hypotheek, studerende kinderen enz meer. Jongeren wel. Verlaag de prijzen, het bezoekersaantal zal dan stijgen en daarmee de omzet….en zorg voor parkeerplaatsen.

Beantwoorden
Pierre de la Croix zegt:

16 oktober 2014 om 00:27

Tja … in het artikel zegt de heer Frank Deuning, eigenaar van “The Raffles” in de Javastraat en bestuurslid van “Selected Indonesian Restaurants” (SIR) dat de “oude garde van de Indische bevolking”, zeker de helft daarvan, 1 x in de week kwam eten. “Nu die is weggevallen voelen wij dat pijnlijk”, zegt de heer Deuning. Ik neem aan dat hij met “wij” zichzelf bedoelt en de leden van zijn SIR.

Mana boleh …… de oude garde IEDERE WEEK eten en wel in een “up market” restaurant, aangesloten bij de SIR? Ik geloof er niets van.

Die oudjes gingen naar zo’n restaurant als er iets bijzonders te vieren viel. Heb ik ook wel eens gedaan. Lang geleden met mijn Duitse familie naar Garoeda aan de Kneuterdijk om ze iets van “the real thing” te laten proeven. Of minder lang geleden met buitenlandse zakenrelaties naar zo’n glamour tent bij het Amsterdamse Leidseplein, naast het Marriot Hotel (naam vergeten), maar die kosten waren declarabel.

“Tjoetjoe Mas” in Huizen was geloof ik ook “SIR” lid, als ik mij niet vergis gelieerd aan Spaandershoeve in Hilversum. Ging ik mijn 70ste verjaardag vieren met wat vrienden. Forse rekening, maar avond grotendeels verpest door slechte performance van bedienend personeel en de dame die er de scepter zwaaide. Bezwaren werden luchtig weggewuifd. Een brief met klachten aan de eigenaar (volgens de Kamer van Koophandel) bleef onbeantwoord.

Het is waar dat “exotisch” eten al lang niet meer is voorbehouden aan Indische of Indonesische restaurants. Er is keuze genoeg en de jongere generaties uit Indië geborenen zullen inderdaad niet gebonden zijn aan het eten hunner (over)(groot)ouders. Er zal dus wel wat omvallen, maar niet die restaurants die in prijs en prestatie wat te bieden hebben. Laat de club van de SIR dus maar zijn best doen.

Ik weet een goed restaurant in Zeist, ook “up market” en misschien ook lid van de SIR. Niet goedkoop, maar uitstekend eten en uitstekende bediening en prettige sfeer in mooie omgeving. Bestierd door een Indo en zijn blonde vrouw, al 20 jaar of langer. De zaak loopt volgens mij als een trein. Helaas …. ik ben nog niet weggevallen maar ik eet er toch niet iedere week.

Pak Pierre

Beantwoorden
Mas Rob zegt:

16 oktober 2014 om 00:56

Hoogst zelden ga ik naar een Indisch of Indonesisch restaurant. Ik ben, denk ik, een te kritische en te verwende eter. Onwillekeurig vergelijk ik de gerechten met het eten thuis… of met dat adresje dicht bij station Balapan.

Stelling: het lekkerste Indisch/Indonesisch eten krijg je thuis.

Beantwoorden
- Pierre de la Croix zegt:
  
  16 oktober 2014 om 13:10
  
  Tja … ik denk dat je op de stelling niet zo maar “eens” of “oneens” kunt antwoorden. Thuis lekker, lekkerder, het lekkerst hangt toch sterk van de thuiskokkie af.
  
  Ik ben geen keukenprins en stel geen hoge eisen aan mijn eten. Mijn goede vrouw uit Germania kookt van huis uit graag (nog een ouderwets Duitse opvoeding voor nette burgermeisjes genoten) en heeft v.w.b. haar “Indische” repertoire heel wat geleerd van mijn moeder, tantes, (stief)zusters en Bep Vuyk. Haar soto ajam en sateh zijn beroemd tot diep in Duitsland. Ik heb thuis dus niet te klagen.
  
  Maar ik eet ook wel eens lekkerder dan thuis in een of andere aganebistoko uit een plasticbakje of, zoals eerder geschreven, een keertje “hoger op” zoals in Zeist (“Mooi Zeist”) of elders. Want voor mij is “Uit eten” niet alleen culinair genieten; de ambiance is even belangrijk. Voor het laatste heb ik best een extra centje over.
  
  Pak Pierre
  
  Beantwoorden
- Chris zegt:
  
  16 oktober 2014 om 19:38
  
  Ooit 1 maal gegeten bij zo een SIR restaurant. Was best ok hoor maar zeker niet beter dan bij de toko of pasar (maar dan belachelijk duur…). Voor mij dan ook niet voor herhaling vatbaar helaas. Kan me dan ook zeker aansluiten bij de stelling: ”het lekkerste Indisch/Indonesisch eten krijg je thuis.” Of anders.. ”Kreeg je thuis…….”
  
  Beantwoorden
  - Pierre de la Croix zegt:
    
    16 oktober 2014 om 21:47
    
    Oost, west, thuis eten best. Ken ook.
    
    Die restaurant kongsi’s waarvan de leden zichzelf en elkaar bewieroken zijn inderdaad nog geen garantie voor topkwaliteit in eten en service. Het blijft dus een kwestie van tjoba-tjoba en itjip-itjip, maar wie niet waagt, die niet een keer met de neus in een hemelse sateh kambing of sajoer lodeh valt.
    
    Anders gezegd:
    
    The proof of he right oblok-oblok is always in the eating.
    
    Pak Pierre
    
    Beantwoorden
Peter van den Broek zegt:

16 oktober 2014 om 12:16

Peter Felix, eigenaar van Tampat Senang zou eens wat aan Marketing kunnen doen. Ik raadpleeg vaak Tripadvisor om te weten wat voor restaurants in een vreemde stad zijn en hoe het eten is , daarbij vraag ik ter controlle ook aan wat autochtonen hoe de restaurants zijn, een marktonderzoek in het klein. Dhr Felix zal zich wel verbazen als hij de reacties in Tripadvisor lees over bvb de inrichting van zijn restaurant . Ik zou hem aanraden naar restaurant Blauw in Utrecht te gaan: aardig concept, aardig personeel en heel veel jong publiek.

In wezen vergelijk ik elke maaltijd in een restaurant met thuis, behalve McDonalds maar daar serveren ze geen maaltijden. Aan Indisch eten kan ik proeven of het al dan niet vers is het helpt dat ik een tijdje in het Indisch restaurant van wijlen mijn tante gewerkt heb. Een vergelijking loopt altijd mank maar ik ben sociaal en eet mee.

Beantwoorden
Anoniem zegt:

17 april 2015 om 18:55

Wilden tijdje geleden bij Tampat Senang voor 80 personen rijsttafel gaan eten, over prijs was nauwelijks te onderhandelen, logisch dat met zo’n houding je zaak uit de markt prijst.

Beantwoorden