Nancy Jouwe schrijft op Indisch Anders over het boek Bitterzoet Indië:
Het is misschien wel haar magnum opus. Zoiets wordt meestal omgeven door een zweem van gewichtigheid en zeer geleerde doch moeizame stof. Geleerd is het zeker, maar Bitterzoet Indië leest vooral als een trein. De vlotte pen van Pattynama en de vaardige redigeerhand van Jo Radersma leveren een helder leesbaar boek af dat tegelijkertijd doordrenkt is van kennis. Bijna luchtig let op, bijna beschrijft Pattynama de culturele beeldtaal van Indisch Nederland. De oppervlakkige lezer zou onwetend kunnen blijven van hoe achter bijna elke zin uren noeste onderzoekarbeid en denktijd verscholen zitten. En dat is knap.
Ik ben altijd al gecharmeerd op Professor Pattynama;niet vanwege haar titel.
Haar eenvoud siert;jammer dat ze gestopt is met haar lezingen in de Bintang op de TTF.
Ik ga beslist haar boek kopen en ook vanwege de recensies van Nancy Jouwe.
Ik vroeg haar afgelopen ontmoeting in de Bintang over haar Vader:de koning zonder land meer;dit heeft eveneens te maken met de politiek van eer.
Mvg Jos H Crawfurd.
hr.Jos Crawfurd
ik deel uw bewondering voor Pamela.Heb veel vriendschap van
haar ouders ondervonden tijdens mijn verblijf in voorm. NNGuinea.
fb
Ik ken een GAD buschauffeur in Hollandia met diezelfde naam:Bakker.
Mvg Jos H Crawfurd.
die chauffeur heb ik niet gekend..
ikzelf had toen nog alleen maar een motor rijbewijs.
fb
Maar wat vinden U van haar stelling in het interview met haar in Moessoen van September 2014: Ik geloof niet dat het verhaal van de Indische generatie Het Indische verhaal is…….Ja elke generatie zal zijn eigen verhaal maken. Dat migratieverhaal is heel belangrijk voor de eerste generatie, maar het is hun verhaal, ook wel van de tweede generatie, maar daar ligt de focus op wat je met het verhaal doet….en de derde generatie heeft er weer een heel andere kijk op, heel fragmentarisch
Het verhaal van de 1e (en 2e) generatie is wel HET Indische verhaal. Daarna komen de verhalen van de 3e, 4e enz generaties nazaten.