Feedback krijgen op stukken die verschijnen op dit platform is erg prettig. Evert en ik ontvingen onlangs woorden van waardering op ons nieuwe project Tussen twee generaties. We zijn hier heel dankbaar voor, we worden dus gelezen en dat is een reden om energie te blijven steken in dit project. Na de waardering volgt regelmatig de vraag, persoonlijk of per mail, waarom we dit eigenlijk doen, wat is het nut van schrijven over de Indische cultuur? Op deze vraag wil ik graag een antwoord proberen te geven. Door Blauwe Ogen.
-
- en
Indische Soos -
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
il verwacht wel een reactie op de spitsvondige vraag van de doorluchtige Heer Somers : Kan iemand mij nu vertellen of ik ‘Indisch’ ben?
Dat is toch een uitdaging die Stacey of Lance aanspreekt, want zij hebben zich het meest geprofileerd in de discussie m’n Stacey, Wat weerhoudt U zich van driest te wagen in de arena, zo kan U zich onsterfelijke maken of belachelijk . Valt dhr Somers een onzer aller ervaringsdeskundige in de categorie van nieuwe Indischzijn, of is hij een non-Indo met alle noodlottige consequenties van dien. Mag hij dan beschouwde worden als edel-Indo op dit blog.
Kom Heren schort Uw wapenrok op en neem de rapier op
Om de prangende vraag van de heer Somers te beantwoorden zou ik te zijnent in Delft op de WC gaan kijken.
Ister botol, dan is het onweerlegbare bewijs geleverd. Ister niet, dan moet hem verdere deelname aan de hoogstaande discussies op I4E worden ontzegd.
Pak Pierre
Waarom is de Indo ontstaan? De Indo is niet bij toeval ontstaan. Maar uit (Nederlandse) berekening en Calvinistische verantwoordelijkheid.
De Europese samenleving in het Indië van de gehele 19de eeuw was vooral een mannenaangelegenheid. Deze situatie was mede een uitvloeisel van het verbod voor Nederlandse vrouwen om naar Indië te mogen vertrekken, ingesteld nog door de VOC. Meer dan de helft van Europese mannen in Indië leefde ongehuwd samen met hun njai. De uit deze relaties geboren kinderen werden Indo’s, Indo-Europeanen of Indische mensen genoemd. Als de nazaat wettelijk werd erkend (geecht) door de vader, verkreeg deze de naam, de Nederlandse nationaliteit en juridisch de Europese status. Bij het echten van het kind werd soms ook deze datum als geboortedatum aangehouden. In het andere geval ging het kind op in de inlandse bevolking.
Men had in Nederlands-Indie behoefte aan zowel Europese als aan christelijke burgers. Vandaar dat men bepaalde bevolkingsgroepen wettelijk ging bevoordelen. Daarmee hoopte Nederland op de steun van bepaalde bevolkingsgroepen voor de kolonie. Met vijandige koninkrijken als buren was er behoefte aan een trouwe Europese bevolking. Deze hoopte men te vinden bij christelijke Aziaten, Indo-Europeanen en Indo-Europese weeskinderen, die konden dienen in het leger, de milities en als administratief en geestelijk personeel. De creatie van Europese burgers in Indie werd staatsbeleid. Er werden hiertoe in Indie zelfs volkstellingen gehouden.
In 1820 liet men een algemeen register samenstellen van alle mannelijke Europese ingezetenen en hun afstammelingen. Met Europeanen gelijkgesteld werden die Christenen, die alhoewel niet van Europese origine, maatschappelijk tot die groep waren overgegaan. Daarna was er voortdurend sprake van wisselende criteria, van onderscheid tussen Europeanen en niet-Europeanen, tussen Christenen en niet-Christenen. Hierbij kreeg het rascriterium de overhand. Echter de Christen-Afrikanen (belanda hitam, Zwarte hollanders) en de Christen-Armeniers werden wel tot de met de Europeanen gelijkgestelden gerekend. Christen-Arabieren en Christen-Chinezen niet.
In 1854 werd voor de laatste maal bij een telling onderscheid gemaakt tussen ‘zuivere Europeanen en hun gemengdbloedige afstammelingen’. Het was onbegonnen werk.
(Bron: Geschiedenis van de Indische Nederlanders)
Heel netjes geschreven over het ontstaan van de Indo
waarbij naar voren komt;;
Meer dan de helft van Europese mannen in Indië leefde ongehuwd samen met hun njai
Waarbij bij mij dan iets boven komt, en wel de andere helft dan
In de VOC tijd werden al Hollandse dames op de boot gezet
richting Indië, ook daar zijn geschriften over.
Neem de Oranje stichting en waarom ”Pa” naar Indië toog.
En de opvoedings gestichten alleen al op Java.
Het Indo ontstaan is veel mooier dan vanuit Nederlandse
visie gezien.en dat over een paar 100 jaren.
siBo
Tja …. maar de aanvoer van Nederlandse dames in VOC-tijd ging toch mondjesmaat. Alleen de hoge toeans mochten hun gade meenemen en mogelijk zijn er een paar contingenten weesmeisjes naar Jacatra verscheept.
Het grootste deel van de VOC-dienaren diende “lokaal” in de dringende behoefte aan liefde en genegenheid te voorzien.
Pak Pierre
Kan iemand mij nu vertellen of ik ‘Indisch’ ben?
Hehehe. Hangt er van af wat u met indisch bedoelt; indisch als een apart indo-ras of als cultuur/historische achtergrond (een afgebakende periode). Je kunt evengoed aan een Italiaan vragen of hij Romeins is. Een inwoner uit Rome zal de vraag met “ja” beantwoorden.
Vergeet u ook niet dat de culturele vermenging van Oost en West in Indonesië doorgaat. Maar of wij dat Indisch noemen? De heer Peter zal wel een antwoord klaar hebbenn
….De heer Peter zal wel een antwoord klaar hebben….
Daar zou u wel eens gelijk in kunnen hebben en zeer zeker vanwege het feit dat u Rome en Romeins aanhaalt… Want per slot van rekening weet de heer van den Broek toch (bijna) alles en zeer zeker als het Italie betreft….. Ik vraag me trouwens af of de heer van de Broek u persoonlijk kent? (Aangezien hij met stelligheid zijn mening over uw neus weet te verkondigen… “als Uw platte neus lang was”)… Schijnbaar kent hij u niet, want ik weet dat u geen platte neus heeft…. 😉
Hidoeng pesek op zijn Indisch 😉 Een beetje indo heeft wel een woordenboek tot zijn beschikking
http://www.bol.com/nl/p/indisch-lexicon-cd/1001004002619985/
Heer Hans Boers e.a.
In dien u ervan uit gaat dat u een kind bent van twee culturen, dan weet u dat een ander
woord voor wayang, schimmenspel is of poppenkast.
Uw Hollandse zijde kan zonder blikken of blozen zeggen dat Semar Javaans is en uw Indonesische zijde
Jan Klaasen (en Katrijn) Hollands.
Veel strijd of onduidelijkheid kan daarover niet bestaan.
Met het concept indisch toegepast in 2014 kan ik vaak niet uit de voeten(vingers) omdat het een benaming is
uit een voorbije tijd waarbij men alles wat uit de kolonie kwam Indisch noemde.
Maar het staat iemand vrij om een website in de lucht te houden over de roaring twenties, oldtimers, koloniale bouwwerken of over Indië (Indisch)
omdat het zijn interessegebied is of omdat zijn gevoel daar naar uitgaat..
Als hij maar weet waarover hij het heeft.
Dag meneer Lance, dank voor uw explicatie. 🙂
Tevens dank, dat u onder meer het woord richt tot mij, naast de anderen.
Ikzelf maak me niet zo druk om de betekenis en/of bedoeling of andere verklaringen of wat dan ook over het Indisch gebeuren – heb het ook nooit gedaan – en beschouw mezelf als een vergaarpot van allerlei Europese en non-Europese rassen van mijn voorouders, die toevalligerwijze ooit eens elkaar ontmoet hadden en waar ik dan als eindproduct – een Indo – uit ben voortgekomen.
Mij gaat het in de eerste plaats om het mens zijn met alle facetten van dien en eerlijk gezegd – dank zij mijn jeugd tot en met het bereiken van mijn volwassenheid, verkeerde ik in Indonesische kringen (- en nu op oudere leeftijd nog steeds -) en zijn mijn (Indo-) Europese vrienden – ook op FB – slechts op de vingers van één hand te tellen. Het overgrote deel bestaat dan ook uit Indonesische vrienden/-innen. Op mijn website staat dan ook als leuze, dat ik geen Indonesiër ben maar zielsveel van Indonesië hou met al zijn gebreken en kwalen.
Ik ben er geboren en getogen en mijn middelbare schoolopleiding gekregen en vervolmaakt, nadat ik het “sterven” van Nederlandsch Indië heb meegemaakt en tevens de “geboorte” van het nieuwe Indonesia en de struggling for life van een nieuw land. Niet enkel tot het moment van mijn vertrek naar Nederland, maar uit hoofde van mijn beroep destijds, ook meer dan vaak aldaar mijn werkzaamheden uitgeoefend. Zelfs tot op de dag van vandaag ben ik betrokken bij diverse industriële projecten alsmede aanverwante werkzaamheden aldaar.
De pijnlijke zaken door mij en mijn familie (beide ouders, 2 ooms, 2 tantes, 1 broer en 2 zussen) ondergaan tijdens en als gevolg van een oorlog in een periode van beëindiging van kolonisatie heb ik nooit af willen wimpelen met een wijzende vinger naar eventuele schuldigen. Dergelijke kwalijke zaken gebeurden in oeroude tijden, gebeuren in het heden en zullen in de toekomst gebeuren, zolang er mensen bestaan, die elkaar het licht in de ogen niet gunnen. En daarbij hoop ik dan dat mijn familie leden het niet (weer) zullen ondergaan.
Mijn kinderen heb ik geleerd wat ik wist en weet en wat zij ermee doen is hun zaak, as simple as that. Hebben zij aanvullende vragen, dan kijgen zij antwoord. Hebben zij geen vragen, dan ga ik er vanuit dat zij genoeg weten en verder geen behoefte hebben aan meer. (Op het gebied van Indo/Indisch dan).
Per slot van rekening ben ik straks diegene die aan de Grote Poort moet kloppen en rekenschap moet geven van mijn aardse daden toch? En ik weet zeker dat de Grote Poortwachter echt niet als eerste vraag aan me zal stellen: Ben je Indisch? Neen, de eerste vraag zal zijn: Ben je een goed mens geweest voor je naaste en je familie. (Tenminste dat is mijn visie.).
Zo opdat een ieder klaar staat om de eerste steen te werpen, zeg ik maar.
Ik wens u nog fijne warme dagen toe.
@Pak J.A.S. “Kan iemand mij nu vertellen of ik ‘Indisch’ ben?”
Na bijna alle introspectieve ontboezemingen die we hebben gelezen of van elkaar hebben gehoord, kunnen de personen die het zich afvragen dit zelf bevestigen of ontkennen.
Al is het bijna onwaarschijnlijk, maar als er in de mix aziatisch inheemse voorouders ontbreken, kan de persoon zichzelf toch indisch voelen of benoemen.( zoals de totok )
Voor de nederlander met die gedeeltelijke aziatische genen is er bijna geen ontkennen aan. Een buitenstaander ziet het allereerst aan het uiterlijk en merkt ie het bv aan de tongval,mogelijk ander gedrag en kijk op het leven.
Wel is er door de instroom van andere zgn niet-blanken vanaf de jaren 60, die buitenstaander het spoor bijster geraakt waar de roots van z’n gekleurde medelander ,die tegenover hem staat, liggen. En waar zal bv Jesse Klaver van Groen Links behalve als Nederlander zich bv emotioneel ook thuis kunnen voelen?
P.Lemon, on 24 juli 2014 at 13:43 said:
Een buitenstaander ziet het allereerst aan het uiterlijk en merkt ie het bv aan de tongval,mogelijk ander gedrag en kijk op het leven.
————————————————————————
Froeher , in mijn jonge jaren(adoeh, nostalgia dese) had ik me vaak vergis over de asal usul van bekende actrices/acteurs en andere bekende mensen op tv.
Terwijl mijn Ollandse schoonmoeder zegt, weet je ook dat meprau x of y een Indische afkomst heeft ?
Terwijl ik zou berani sumpah-en dat zij(soms ook een hij) een totok uiterlijk heeft , echt blond , hidung mancung , blauwe ogen en niet bledar bledur praten etc .
Toen had je nog geen internet of I4E.
Pak Surya,
In 1950 kregen wij militaire aanvullingen uit Nederland van
jonge Hollandse mannen,en een van hen viel op door zijn
uiterlijk en naderhand de kleur die hij langzamerhand kreeg.
Wij spraken hem aan als een der onzen en hij snapte ons
niet en bleef bij zijn hollandse maatjes en wij dachten.
”sombong di fen”
Tot dat we te horen kregen van de ”VOOR”kinderen
dat al een tig aantal jaren in Nederland aanwezig waren..
Daarom is in mijn ogen een apart volk in Indië ontstaan
de Indo!
dhr Lance, U dient wel op te letten als dhr Bo Keller iets niet zo onschuldig vraagt, hij is tenslotte één van onze weinige ervaringsdeskundigen en dan is het altijd oppassen geblazen.
Als U zich enigszins verdiept had in zijn vraag en wat verder gezocht had als Uw platte neus lang was dan had U wellicht bemerkt U dat hij een opsomming geeft van parels van de Indische cultuur. BVB het verhaal van Doornroosje vertolkt door Marijke Merckens die bij Wim Sonneveldt in de leer was, doet Tante Lien in het vergeetmijniet zinken. Ik heb ook geluisterd naar Tennistournooi door Wal Neyndorff en dat is ook een eye-opener om met een goed Nederlands woord te besluiten.
Ik kan mij voorstellen dat het niet belangrijk is voor een vakantieuitstapje naar het Zandvoort van Indonesie maar des te meer voor Uw Indische culturele bagage of wat daarvoor door dient door te gaan
En even terug te komen op de derde generatie. Ht gaat mij niet om die generatie af te breken, dat doen ze zelf wel.
Ik kijk er met belangstelling naar. . In 2010 heb ik het boek Aanpassen–aanpassen..aanpassen gekocht. Het meergeneratieboek is samengesteld o.a. door Iris Cousijnsen, haar foto komt ook in Blauwe Ogen” voor naar ik aanneem.
In haar boek zit een duidelijk concept en is goed uitgewerkt, een duidelijke verhaalslijn, de boodschap komt over Indo als continuiteit. Ik ben voor een paar weken ook naar de tentoonstelling geweest in het Museon. Er stonden grote foto’s van mensen die iets meegemaakt hebben, die een gevoel maar ook verhaal hebben. Van de eerste naar de laatste generatie. Het was niet alleen ontnuchterend maar ook ontroerend, Wouter Muller vond ik erg sterk. .
Zo kan het ook, maar misschien ben ik vooral geinteresseerd in de dobberende indo, de Indo in beweging, zacht wiegend op zijn gevoelens gaat hij verder op zijn reis naar ginder, naar het einde der tijden..
Meneer Van den Broek, indien u wist hoe weinig ik op de hoogte ben van de parels van de Nederlandse literatuur, zult u schrikken.
Tot slot wil ik iedereen wijzen op dit interview:
http://www.indisch3.nl/indisch-3-0-op-de-werkvloer-tiffany-tutupoly/
Haar begrijp ik wel, daarvoor hoef ik niet in het huwelijk te treden.
Mas Rob
Je bedoelt natuurlijk eerst lemper in plastic eten.
In pisangblad vind ik het persoonlijk ietsje lekkerder.
Zal wel pure nostalgie zijn en niet meer van deze tijd.
Huib
Nostalgie is niet verboden, leuk zelfs. iets anders is het erop na houden van ideeën uit de tijd van de Neanderthaler.
.
Gewoon een vraagje,zijn deze verhalen bij U bekend
en de tweede vraag, verstaat U ’t wel/
siBo
Gado-2 Speciaal
Aduh Eulis – Samudera Indonesië
Doornroosje – Marijke Merckens
ABC I – Indisch ABC Zeggertjes
Impianku – Samudera Indonesië
Hoogedelgestrenge Mevrouw – Nelly Vogler
ABC II – Indisch ABC Zeggertjes Bersukaria – Samudera Indonesië De automonteur – Wal Neyndorff ABC III – Indisch ABC Zeggertjes Seribu Tahun – Samudera Indonesië ABC IV – Indisch ABC Zeggertjes Pantai Wajamee – Samudera Indonesië Sneeuwwitje – Marijke Merckens ABC V – Indisch ABC Zeggertjes Telaga Biru – Samudera Indonesië Den Varken – Tante Pim Eisinger Ketjil Ketjil – Samudera Indonesië Bijna …. MAAR … Als Niet! – Wal Neyndorff Soleram – Samudera Indonesië ABC VI – Indisch ABC Zeggertjes
Een vraag gericht aan mij? Een aantal Indonesische woordjes (gado-2, samudera) ken ik wel. die personen die u opsomt zeggen mij niets. Vind ik ook niet belangrijk voor mijn vakantie aan het eind van dit jaar op Bali en Lombok.
Lemper gewikkeld in plastic is anders dan die in pisangblad. Maar het blijft lemper, of niet?
Hierboven, dat ben ik.
Een cultuur verandert.
In de cultuur van de Indische Nederlanders is er een dramatische verandering geweest.
Dus de veranderingen zijn ook dramatisch. Groter…. diepgaand.
Het Indisch accent is verdwijnend. Dat is verhollandisering die cultureel en genetisch doorwoekert. Niet te stoppen. Vele jonge nazaten zien zichzelf niet meer als Indisch.
Anderen weer wel,in de traditie van hun familie. Maar wat zij onder Indisch verstaan is anders dan wat de cultuurgenoten zelf in 1940 dachten wat Indisch is.
Maar daarom kan men nog wel het Indisch noemen. Bestonden er in 1940 Indische websites ?
Nee, echt niet. Zijn Indische websites dan een substituut voor de Indische pers en literatuur van 1940 ?
Geen substituut… maar wel een vernieuwing van die mediatraditie.
Het is verstarring om het denken en doen van een groep mensen te bevriezen in een bepaald jaar en alle veranderingen daarna als niet cultuureigen, uit vreemde invloeden geboren opzij te zetten.
Ik heb Indië niet meegemaakt. Maar wie in 1940 nog geen 5 jaar was heeft die cultuur van 1940 ook niet gekend. Die is opgegroeid in een turbulente tijd. Grote veranderingen in de Indisch Nederlandse cultuur.
Is het een substituut als ik zeg dat ik Indisch ben ?
Nee…. ik streef niet naar het soort Indisch zijn van 1940.
Ik ben gewoon Indisch… Punt uit.. Ik kom voort uit Indische families… die opkrabbelden in Nederland.
Ik heb die herschepping niet nodig… ook niet een substituut.
Het is eigenlijk een bit denigrerend om jongeren die zich Indisch noemen en het belangrijk vinden die afkomst te waarderen zo naar de kant te wijzen: “jij hoort er niet bij” of”wat jij wilt is iets anders dat is niet de traditie”
Maar ja… dat is van alle culturen… De ouderen verwijten de jongeren dat zij hun way niet meer kennen.
Elke nieuwe generatie maakt zijn eigen denken en doen, dus zijn eigen cultuur.
Zeker zal wat men Indisch noemt steeds meer verhollandiseren.. Het naampje krijgt een nieuwe inhoud. Waarom zou dat naampje dan persé verworpen moeten worden. Dat gebeurt toch wel…. als nieuwe generaties geen feeling meer hebben met dat naampje.
Tot die tijd….
Laten we dansen op de vulkaan. Laten we dat samen met onze tjoetjoes doen. Ook een Indische traditie…
Boeroeng, siL
Laat ik maar met de deur in huis vallen.
Een goed voorbeeld van cultuur is taal. Je kunt een onderscheid maken tussen een levende taal, zoals het Nederlands, en een dode taal, zoals het Petjok.
Het heeft m.i. geen nut om het behoud van het Nederlands te stimuleren, want deze taal wordt over 100 jaar nog gesproken. Misschien dat iemand zich irriteert aan het gebruik van “vreemde” woorden (al dan niet zelf verzonnen of uit andere talen) en men zich aanzet tot het bevorderen van het zuiver gebruik van het Nederlands, het ABN of iets dergelijks. Ik denk dat behoudens een aantal taalpuristen een aantal mensen daarvoor de schouders ophaalt vele malen groter zal zijn. Het zal hun tijd wel duren.
Dan het petjok. Niet iedereen spreekt dit, maar het zou te gek zijn om te veronderstellen dat je deze taal moet kunnen spreken omdat dat bij jouw Indisch-zijn hoort en het niet beheersen daarvan je minder Indisch maakt.
Het lijkt mij beter om het gebruik van de taal van ons aller herkomst, die van je oma (het Javaans , bahasa Indonesia oid) te stimuleren. Dan kunnen wij in ons Nederlands ook Indonesische woordjes gebruiken of in het bahasa Nederlandse.
Dan de vergelijking met het huwelijk. Iedereen wordt wel verliefd of houdt van iemand. Daarvoor hoef je toch niet noodzakelijkerwijs te trouwen? Er zijn mensen die het prima vinden om samen te wonen, of een latrelatie aan te gaan. Dan zijn er ook personen die er een geheime liefje op na houden en waarbij hun frustratie slechts is dat zij niet voortdurend bijelkaar kunnen zijn. Voorts trouwen mensen omdat het juridische voordelen met zich meebrengt of om roddel uit de omgeving te voorkomen.
Wellicht zouden onze gedachten ook moeten uitgaan naar het behoud van koloniale gebouwen in Indonesië, want die behoren zeker tot de Indische geschiedenis, en niet slechts tot die van de Indo-Europeaan.
Boeroeng we zijn dus niet alleen bestolen van:Huis&Haard,maar ook van onze Identiteit!
Wil de echte Antropoloog opstaan!!!!!!
Mvg Jos Crawfurd.
Boeroeng, on 24 juli 2014 at 01:59 said:
1.Een cultuur verandert.
In de cultuur van de Indische Nederlanders is er een dramatische verandering geweest.
2.Het is eigenlijk een bit denigrerend om jongeren die zich Indisch noemen en het belangrijk vinden die afkomst te waarderen zo naar de kant te wijzen: “jij hoort er niet bij” of”wat jij wilt is iets anders dat is niet de traditie”
3.Maar ja… dat is van alle culturen… De ouderen verwijten de jongeren dat zij hun way niet meer kennen.
———————————————————————————-
1. Ik vraag me af over welke dramatische verandering Pak B bedoelde.
De enige dramatische verandering was de min of meer gewongen vertrek uit Indonesia.
En dat heeft geen invloed op de oorspronkelijke cultuur van een volk .
De Chinese , Vietnamese , Japanse , Indonesische , Javaans(Surinaams) migranten houden nog steeds hun adat en cultuur of op zijn minst houden ze rekening mee.
Bij selamatan ( geboorte, huwelijk, overlijden) doen ze bepaalde dingen die de Hollanders/Nederlanders niet doen.
2. Dat is ook niet goed, ze zijn allemaal “erfgenamen” .
3. Ik denk dat het bij de Indische Nederlanders anders ging.
Velen vragen zich af of ze voor 1942 ( de val van Ned.Indie) een Indische cultuur hebben.
Een duidelijk afgebakend cultuur(uitingen) die door (bijna) iedereen werd herkend en onderschreven.
Toen was meer georienteerd op Nederlandse cultuur.
Er zijn weinig die de Indische cultuur( half “inlands”) omarmen.
Ik vind terecht dat de 2de generatie en verder hun Indisch zijn proberen te (her)ontdekken en desnoods een nieuwe culturele aspecten ontwikkelen.
Je mag hun niet diskwalificeren omdat ze botol tjebok niet kennen ( tegenwoordig heb je cebok semprot) of omdat ze anders lopen, kleden en met elkaar omgaan.
Ayoooo Surya.. Dramatische veranderingen :
1 = de oorlog, daarna de Indonesische revolutie, veel ellende, veel doden, veel angsten en emoties in die periodes, het verlies van positie in de koloniale verhoudingen, het verlies van geboorteland, de exodus…. opnieuw beginnen in KKL (Kouwekikkerland)
Heer Surya Atmadja, behoudens degenen die zich krampachtig oriënteerden op de Nederlandse cultuur, om geaccepteerd te worden door die Belanda, is het de vraag of de andere (eenvoudige) indo’s zich afvroegen of ze een cultuur hadden. Volgens mij deden zij maar wat en vonden het prima zo.
Vandaar de noodzaak in Nederland om het hier nog dunnetjes over te doen. Zo ontstond de eerste pasar malam. Gewoon voor de gezelligheid. Niemand komt het idee om zich te richten op het behoud van de pasar malam.
De pasar malam zal over 100 jaar nog gehouden worden. Over de inhoud kan wel gediscussieerd worden.
Zijn er nog intellectuelen die er een touw aan kunnen vastknopen?
.
Stacey staar je niet al te veel blind op het Indisch zijn..De oude generatie die nog in vmlg Indie zijn geboren hebben toenmalige normen en waarden meegenomen naar Nederland. Ik hoop dat de nieuwe generaties opgroeien tot volwaardige staatsburgers, waar ze ook in de wereld zijn terecht gekomen.
Ze hoeven zich niet voor te staan op hun Indische afkomst. maar zeer zeker ook niet minder te voelen. Bepaalde gevoelens zijn mss genetisch bepaald.
Respect voor ouderen, houden van gezelligheid, Indisch eten, dansen, muziek en ga zo maar door.
Mijn kinderen en kleinkinderen geef ik mee dat ze weliswaar Indisch bloed in de genen hebben ook al is het soms niet meer te herkennen in uiterlijk spraak en gewoontes. Ik leer ze gen apartheid.
Blijf vooral jezelf maar ik wil daarentegen wel dat er voor het Indische nageslacht een monument komt voor Bersiap slachtoffers en Buitenkampmoeders, oma’s en tantes. Want het leed dat die generatie is aangedaan mag onder geen beding voor eeuwig in het vergeetboek raken omdat het maar tweede rangs burgers waren?.
Ook de voorlichting over Indie in Bronbeek moet de nieuwe generaties een juist beeld geven zoals het toen was. En geen verdraaiing van de geschiedenis van de Indische voorouders, zoals helaas nog wel gebeurt.nu.
Dus mocht ik er niet in slagen het voor elkaar te krijgen hoop ik dat jongere generaties de fakkel zullen overnemen. Volwaardige burgers waar Nederland trots op mag zijn. Slampampers zijn er genoeg.
Huib
@Pak Huib, on 23 juli 2014 at 19:40 said: /…/Slampampers zijn er genoeg.@
— Haha … Pak Huib, want als ik aan u vraag, noemt u er dan eens een paar; dan zie ik u er voor aan dat u ze dan ook echt alle één opsomt …;)
Annieweg, Bill Gates is in elk geval geen i-slampamper, wijlen Osama Bin Laden was wel ’n islampamper.
À propos … kwam die naam ook niet voor op het diploma dat je van Neptunus kreeg als je de equator passeerde. Iets in de geest van ‘bewaarder van al het overboord geworpene, s l a m p a m p e r s enz. enz.’ Not sure …
e.m.
Slam the Slampamper’s pamper.
Daarmee krijg je hem ook schoon.
Pak Pierre
Ja stop de pampering. Op de barricaden!
Indozen van alle tijden!
Huib
Maar eerst eten…
Dhr H.Boers, ik weet tenminste waarover ik praat, ik heb tenslotte dat boek veel te duur gekocht (€50-60) en HELEMAAL uitgelezen, kunt U nagaan een fotoboek!!. Dat boek gelezen te hebben kunnen weinigen op dit blog zeggen.
Wat mij reuze tegenvalt is dat Stacey niet vraag wat apenpraat is. Nu geeft U mij een argument (nou ja bij wijze van spreken) dat wie kan beter weten dan een aap van een jongen wat academische apenpraat is, misschien kent U die grap van die twee apen!
Stacey zegt …..Opvallend is ook dat er onder de reacties een gevoel van toeeigenen van de Indische cultuur aan de orde is…….. En daarna heeft Stacey het over dat……… Nieuwe Indisch-zijn…….
Wie eigent wat toe , dan spreekt Stacey zichzelf in deze zinnen toch hartstikke tegen, dan maak je jezelf toch ridicuul en dat binnen drie zinnen. Maar dat is dus het gevoel, de irrationaliteit, alles is in de discussie geoorlooft. Ik beperk me tot op het slaan op de borst
Nieuw Indisch zijn…………… lijkt wel een broodje aap.
.
Het gevoel doet dienst als een legitimatie van een gedachte die ‘gevoelig’ ligt. Gevoelig verwijst uiteraard niet naar een gevoel, het is geen onbestemd begrip, maar naar een onderwerp dat moeilijk is om te bespreken en dat hebben Indo’s bij karrevrachten, kijk maar naar onze geschiedenis zoals Buitenkampers, Bersiap, Onafhankelijkheid, Repatrianten, Geruisloze Integratie en de vele sprookjes en mythen over Indo’s.
Als Indo’s een moeilijk (of te wel: een gevoelig) onderwerp willen bespreken waarbij er sprake is van een risico om, bijvoorbeeld afgewezen te worden of hierdoor in botsing te komen met de ander, dan zoeken Indo’s naar een manier om dit risico zoveel mogelijk te beperken. Misschien bedoelt Stacey dat en dan is de boodschap wel begrijpelijk maar niet verstaanbaar.
Het risico om in botsing met de ander te komen of de hoon van de ander over je heen uitgestort te krijgen en of te verminderen is door zorgvuldig je woorden te kiezen. Hierdoor kunnen de scherpe kantjes worden weggehaald van de ‘gevoelige’ gedachte. Maar dat is vaak niet voldoende, omdat als je teveel scherpe kantjes weghaalt, er niets overblijft van de boodschap die je aan de ander duidelijk wilt maken. , maar de kern van de boodschap moet wel overeind blijven staan.
Wat Stacey doet is mij niet geheel duidelijk, Stacey praat wollig . Stacey gebruikt wel zware woorden maar wat Indisch, Generatie ,Gevoel , Oude en Nieuw Indisch-zijn betekenen laat Stacey volledig buiten beschouwing. Het opmerkelijke is dat velen Stacey begrijpen?? Wat mis ik voor sleutel om Styacey maar ook de schrijfster van het boek “door Blauwe Ogen te begrijpen , mis ik de blauwe bril die bij mij op de Wcpot staat?
Het kan zijn dat mijn taalgebruik door langdurig verblijf in het buitenland te wensen overlaat, maar dat het aan de cultuur, aan de verschillende geschiedenis of aan hetgeneratieverschil ligt, daar geloof ik niet in, dat is een te gemakkelijke en kunstmatige weg om de problemen uit de weg te gaan. Maar misschien is dat de bedoeling van Stacey.
.
Het verhaal is langer geworden als ik heb gedacht en ik hoop dat ik dhr Boers niet al te veel vermoeid heb, ik heb het zo simpel mogelijk gehouden opdat hij het ook begrijpt.
Geachte heer van den Broek.
Dank voor uw dupliek….Ik ben echter een simpele Indoziel met slechts 3 klassen Sekolah Jongkok. Kunt u het alstublieft weer herhalen voor me in slow motion graag. Ik dank u bijvoorbaat :-p
Ik wor sooo moe van al dat moeilijk gepraat en dat met die warmte. Stacey, je doet het goed. !!!! Men beticht je van apenpraat en dat notabene door iemand die brult als een gorilla en heel hard op zijn borst aan het slaan is.
Ah … een gentleman aan het woord. Dag heer Boers, op de MULO vond ik Biologie best wel interessant. Wetenschap over de Alouatta guariba is me altijd bijgebleven. Kon het in het begin amper geloven dat zijn geluid tot ver over de grens ging.
Ben het met u eens; eloquente bijdrage van Stacey. ‘k Vind het geweldig dat de webmaster Pak Boeroeng naast ‘froeher’ óók ruimte laat voor de wijze geluiden en sympathieke stemmen van de jongere generaties. Komt wel goed allemaal. Maar eerst moeten ze Pak Bo Keller meehelpen IHC/Museum Bronbeek her in te richten. 😉
Fijne avond verder Pak Boers!
e.m.
P.S.
Onder een ander topic een jonge twintiger –Indo- die zich opwerpt als tolk/vertaler vanuit het Maleis, in andere gevallen B.I. Mooi toch! Dat zie ik een enkele criticaster van de derde-generatie deze jonge Indo 123 niet nadoen.
Een Indo-jongere die kan zeggen ik spreek Maleis atau Bahasa Indonesia, de moedertaal uit het geboorteland van mijn grootouders, dat moet in deze huidige Nederlandse tijden een heweldige band en gevoel geven [Nieuw Indisch]. Betekent het laatste dan, dat de al wat oudere Indo die –om het plastisch te zeggen- niet met de taal van Baboe Soep is opgegroeid zich nu een mindere Indo moet voelen? Dat hoeft toch niet, tenzij die dat zelf wel zo voelt. Maar daar ga ik verder gelukkig niet over …
X heeft zijn ouderlijk huis geërfd, een groot huis met veel kamers en een grote tuin. Na de begrafenis en het regelen van papieren ging X weer in zijn ouderlijk huis wonen. Dat wil zeggen: eerst ging hij met een aannemer aan de slag. Alles werd uit huis gehaald, behang en verf werden van de muren gehaald. Ramen, kozijnen, leidingen, sanitair, tussenmuren, plafonds, alles, alles ging eraan. Er kwam ook een hoveniersbedrijf. Op een dag ging X het huis binnen en alles rook en was nieuw en fris. X ging in de nieuwe fauteuil zitten, keek rond en dacht: mijn huis, mijn huis. Hij sloot zijn ogen en hoorde een bekende stem: mooi jongen, erg mooi, Het is nu weer jouw thuis.
e.m. U slaat de spijker op de kop. Wat wij als eerste moeten ontwikkelen is het gevoel voor de taal van onze Javaanse/Indonesische oermoeder. Het enige wat wij kunnen proberen te behouden zijn de artefacten (koloniale gebouwen, graven) uit de Nederlands-Indische tijd.
gruces.
Ik denk dat dhr Stacey eerst het betreffende boek dient te uit te lezen. Ik quote (nieuw Nederlands zeker),bij mij is het een surrogaat van apenpraat.
“Ik ben wel min of meer opgevoed als een Indische jongen en niet als een Indisch meisje. Het is voor mij een puzzel om daar uit te komen”.
Dus de auteur is te ver,haar doelgroep kan voelen, de anderen zijn te rationeel: arrogantie van de derde generatie of wat daarvoor doorgaat,
Er wordt hier maar geclaimd als derde generatie en ook nog eens Indo en wat is dat en wat stelt dat nou voor. tel het woord Indisch in zijn commentaar. Het is een gevoel (hoeveel genoemd) en emoties en dat sluit elke discussie uit met diepgaande gevolgen. De nieuwe Indisch-zijn met zijn veel gevoel en emoties, het lijkt wel een talk-show .
Maar waar draait dit gepraat op uit: Stacey wil alleen verschil maken tussen Indischen; de derde generate en dan nog wel de nieuwe Indischen. De welbekende profileringsdwang maar maakt de spraakverwarring alleen maar groter tussen Indischen laat staan wat ik begrijp wat Stacey onder indisch versta, laat staan onder Nieuw-Indisch, Stacey is eigenlijkt te oud want ik ken een Indo van de 4de generatie, een volbloed nog wel, maar miscchien voel ik Stacey niet aan, want ik voel het Indische niet, weer dat claimen,auch Heer Keller kan U mij niet helpen.
Maar laat Stacey praten over Indisch als samenhangend begrip in de geschiedenis praten, wat bindt ons Indischen niet in het Hier en Nu maar in de Geschiedenis want daar zit ons bindend element, een nieuwe bindende taal. Het Indisch dat tussen de oren zit als meer dan haar, dat wil ik horen dan dat apenpraat.
Pak van den Broek,
Ik heb totaal geen idee wat in de jongere Indo,die
helemaal gemengd, van den Helder tot Sluiskil en
veel verder van het Indisch zijn voelt.
Toen in mijn beperkende werkkring veel met de
jongere generatie contact gehad en zover ik me
het kan herinneren alleen ”toehoorders”.
Kom op met je vragen,vroeg ik dan en het
resultaat .
Tjsa opa/oma willen er niet over hebben,
oma was altijd heerlijk bezig en opa zei ga leren
alleen met diploma’s kom je hier verder.
Ik hoop alleen nog mee te maken,dat het IHC
in het museum ”Bronbeek”een betere beeld geeft
over het ontstaan van de Indo.en zijn levenswandel.
op deze wereld.
sibo
.
Wat een negativiteit over een stuk dat iemand schrijft omdat zij geeft om haar Indische cultuur. Gelukkig zijn er meer positieve reacties. Hierbij een beetje gas tegen (en ook mee natuurlijk), van een derde generatie Indische jonge dame. Als ‘jonkie’ kan ik verklappen dat meer Indische jongeren zich willen uiten over hun afkomst, maar dat ‘angst’ voor kritiek zoals van Lance hun tegenhoudt. Want wat weet de derde generatie nou eenmaal van de Indische cultuur? Ik zo willen beginnen bij waarom weet de derde generatie niet zoveel van de Indische cultuur? Hebben ze er het niet voldoende over gehoord en geleerd van de personen (ouders, grootouders) die het zouden moeten overdragen?
Daarbij denkt Lance dat de auteur een totok dan wel Belanda is, nou even google raadplegen en je weet het Lance. Lijkt me geen hogere wiskunde, net als het stuk Als je het voelt, ben je overtuigd. Dat is misschien wel iets om aan te merken, de auteur is een paar stappen te ver op dit platform Door blauwe ogen. Ze gaat ervan uit dat de doelgroep ‘kan voelen’, terwijl het merendeel juist vaak met de ratio aan de gang gaat.
Opvallend is ook dat er onder de reacties een gevoel van toeeigenen van de Indische cultuur aan de orde is. Je bent vooral Indisch als je er geboren en getogen bent. Is de derde generatie opgegroeid met surrogaat Pak Pierre? Ik ben met mijn Indische ouders en grootouders opgegroeid, die mij het Indische hebben ‘overgedragen’, aan die mensen is niets surrogaat aan. Zo echt Indisch als wat!
Nu snap ik wel dat surrogaat een afgeleide van betekent, en dat onze generatie geen authentieke herinneringen zou hebben aan Nederlnds-Indie. En wat dan nog? Genetisch hebben we er een hoop van meegekregen en op vele andere vlakken ook (sociaal, opvoeding, maatschappelijk, historisch). En wat te denken aan de benadering, opvoeding en emoties van de voorgaande generaties op de nakomende? (waarom huilt oma als we het hebben over de oorlog?) Een brok van emotie en frustratie over de oorlog, migratie en integratie die de derde generatie zeker niet ontgaan is. En ook dat is overdracht (naast nasi goreng, Tjendol en indie), en hoort bij het Indisch zijn. Misschien moeten we het Nieuwe Indisch-zijn noemen. Maken we er nog een boek over, met heel veel foto’s en quotes die spreken van veel Indisch gevoel (dat heet nu apenpraat las ik net). Het Nieuwe Indisch-zijn, ja ik zie het wel zitten. Dit was een beetje tegengas van een ‘jonkie’. Who’s next?
Veel dank anak jonkie Stacey
Ach denk maar zo…. we zijn soms op deze weblog zoiets:
Sabine heeft een prima stuk geschreven, hoor.
En het is ook zo dat sommige mensen niet de gevoelswereld van de derde en vierde generatie goed begrijpen.
Andere tijd, andere cultuur , maar toch ook Indisch of Indisch voelend, vooral door familiebanden, maar dan anders.
En als je denkt dat de schrijfster niet indo is…. dan komt het stukje een beetje irri over, dat wel,
Stacey,ik buig niet graag;vooral als het een Japanse militair is.
Voor jou doe ik het en moet je mij laten weten wanneer het weer tijd is om recht op te staan.
Dit is tegengas geven in de zesde versnelling.
Ik hoop van ganser harte dat er nog meer lieden van jouw generatie dit mogen lezen en vast in de startblokken staan.
Hartelijk dank en hou die vaandel hoog.
Mvg Jos Crawfurd.
Hear, hear Stacey! Ben zelf van het bouwjaar ’87 en kan me goed vinden in wat je hier schrijft.
Dank u wel Boeroeng, Jos en CJ! Buigen hoeft niet Jos, Ik doe het liever voor u.
Over apenkool en geminkukeleku wil ik het niet hebben. Daar zijn intelligente mensen voor.
Maar ik ga gaarne in op Stacey’s opmerking en aansluitende vraag: “Je bent vooral Indisch als je er geboren en getogen bent. Is de derde generatie opgegroeid met surrogaat Pak Pierre?”.
Mijn antwoord is “ja”.
Naar mijn mening missen de 2de, 3de, enz. generaties iets essentieels in het pakket dat de generaties die een blote-voeten-jeugd onder de klapperbomen hebben genoten en zeker zij die er volwassen waren, wél hebben.
Ik ken genoeg van die oudjes en jongkies om dit te durven beweren.
Daarmee kijk ik NIET neer op de jongkies die in Maastricht, Tietjerksteradeel, Appingedam, Almere, etc. zijn geboren en getogen en die zich alleen een voorstelling hebben kunnen maken van het Indische leven via de verhalen van hun (groot)ouders, ooms, tantes, Ricky Risolles, Moesson, Tante Lien en in de boeken.
Ik heb het streven van de Blauwe Ogen Club om het “Indische” in zichzelf en anderen van Indische afkomst te ontdekken, wakker te schudden en te cultiveren, ook niet afgekraakt en “onzin” of “apenkool” genoemd. Integendeel, ik betreur het dat heel veel “bibit” die ik ken totaal niet is geïnteresseerd in zijn unieke Indische roots.
Misschien mag ik tot besluit toch iets kapen van een eminent schrijver op dit blog en afd(w)alen tot apenniveau.
Er was eens een oude chimpansee in een dierentuin die lang geleden, in de bloei van zijn leven, werd gevangen in zijn natuurlijke habitat, een woud ergens in Congo. Hij leeft nu al jaren onder soortgenoten die allemaal in de dierentuin zijn geboren en getogen en die, hoewel naar uiterlijk en genetisch materiaal ook chimpansee, in zijn ogen toch anders zijn. Geen échte boschimpansees, want erg aangepast aan het dierentuinleven.
“En wat dan nog” zeiden de jongere chimps tegen die oude zeur toen die weer eens over het bos in Congo begon. “Niets” zei die oude. “Een surrogaat is ook lekker als je het echte niet hebt gekend”.
Laat dat nu precies zijn wat ik in de voorlaatste alinea van mijn stukkie van 23 dezer, gisteren alweer, om 1108 heb opgeschreven. Ik zou er nu aan willen toevoegen: “Geniet er maar van”.
Nu nog een pisang en dan gauw naar mijn nest, hoog in de boom.
Pak Pierre
Nu begrijp ik de titel door blauwe ogen. Het Indogevoel van de derde generatie Indo’s in Nederland , toen ik de foto zag.
Het is de titel van dat boek uitgegeven door het BERUCHTE Indisch Huis. Het boek is in een niet-funktionele plastiek hoes getooid en zo groot dat het zelfs niet in mijn boekenkast past alhoewel er toch ruimte voor is. Ik vind het ook duur voor zo’n boek. Daar hebben wel veel mensen aan verdiend.
Het staat vol met gigantische foto’s van 3de generatie weinig Indisch uitziende would-be Indo’s.Er is eigenlijk meer foto dan tekst,eigenlijk alleen foto , een fotoboek dus.
En natuurlijk staat het vol met gevoel en gevoelige woorden, dat bijna mijn gevoel overloopt.
Een van de gezegende en onsterfelijke uitspraken uit het boek kan ik U niet onthouden,
“Ik denk dat ik me meer Nederlands voel, ik zou best meer Indo willen voelen, maar ik zou eigenlijk niet weten hoe”.
Dat heb je ervan als je Indisch als gevoel gaat benoemen, dan kan je toch niks meer communiceren en daarom komt zulke apenpraat uit de mond en dat gaat het hele boek door . Ik denk dat het Indische vanzelf uitsterft als het tot gevoel word verheerlijkt, vooral als je de uitspraken in dat boek leest.
Indisch lijkt op liefde, is ook gevoel maar dient gecommuniceerd te worden en nog meer. Daarin onderscheid de mens zich. Anders blijft het geminkukeleku, volledige apenpraat.. Wij Indischen zijn afgedwaald tot het niveau der apen, het gevoel
Wees gewoon jezelf…. daaruit volgt dat wouldbe-indo willen zijn gezond is voor een indo.
Niet indo willen zijn is niet zo gezond.
Ik ben een indo. Ik kan er verder ook niets aan doen. Ik ben zo geboren en zo ga ik dood. Maar ik hoef dat niet te benadrukken of te ontkennen. Ik leef mijn eigen leven: ik heb mijn eigen verhaal, mijn eigen identiteit, mijn eigen voorkeuren, mijn eigen zwakheden, mijn eigen leefwereld. Soms gelijk op lopend, dan weer haaks op wat ik herken in andere indo’s.
Ik hoef niets uit te leggen, niets te verdedigen, niets te ontdekken, niets te prijzen en niets af te kraken. Ik heb discussies over het Indisch zijn al lang geleden achter me gelaten. Dezelfde argumenten, dezelfde sentimenten, dezelfde breuklijnen, dezelfde spraakverwarring, hetzelfde onbegrip.
Van mij mag iedereen Indisch zijn, van mij hoeft niemand Indisch zijn.
“Wanneer de ‘tienduizend dingen’ gezien zijn in hun eenheid, keren wij terug tot het begin en blijven waar wij altijd geweest zijn.”
Mas Rob,
Nog één klein kreetje van mij ”Ze moeten het niet
verdonkeremanen ”
Hoe dan ook wij bestaan, ja zelfs hier in Nederland.
siBo
Indo-verduistering …
e.m.
Volledig met je eens Mas Rob, belangrijker vind ik het om de historische vijandschap tussen Indisch en indonesisch of Indo en Indonesiër los te laten. In Indonesië wonen genoeg indo’s die ook Indisch zijn maar die het vaak niet eens van zichzelf weten maar die een andere, Indonesische, richting zijn ingeslagen.
We zoudeNiet moeten vergeten dat de meeste indo’zz getrouwd zijn met een hollandse vrouw waardoor de indische atmosfeer geheel verdwijnt in het huizz. Laat staan de kinderen ervan die totaal niet indisch zijn opgevoed zich helemaal belabberd voelen omdat zij zich heel anderzz door het nederlandse leven gaan qua gedachten maar ook niet weten hoe zich dan wel te voelen en om te gaan met de hollandse mentaliteit, want je benToch van beide kanten. Maar dat indisch zijn, loh, weet niet hoe. een ander voorbeeld van een indonesische vriend die geadopteerd izz door eeNederlands echtpaar. niX indonesisch gezien, zo hollandzz alzz wat maar er knaagt ietzz van binnen en ook de mentaliteit in Ned. izz moeilijk te bevatten. Het zou juist wijzZijn om alzz oudere generatie indo de gebruiken over te geven want geloof me, de jongere generatiezz willen heel graag maar er izz geen ‘leermeester’. ____Ik ben trouwenzz Randy 50 alweer. INederland geboren uit halfbloed peh, opa KNIL-javaanse oma en generatiezz indo’zz v Java, moederzz kant. Heb Indonesische, hollandse, franse, duitse, chinese, joodse, en belgische genen. Hoe moet ik me voelen dan? 🙂 Selamat
Heer/mevrouw Randy,
Er schijnt iets met de “s” op uw toetsenbord aan de hand te zijn. Zet ‘m ietsje verder van de “z”, dan zal het wel gaan.
Maar wat mij betreft mag u zich gelukkig voelen of, indien dat nog niet het geval is, naar dat gevoel zzztreven (oeps … nu begint het bij mij ook al). Hoeft niet per zzze Indizzch te zijn.
Pak Pierre
Maakt u zich verder maar geen zorgen meneer De la Croix, @Heb Indonesische, hollandse, franse, duitse, chinese, joodse, en belgische genen. Hoe moet ik me voelen dan? -:( Selamat@
Ziet u, eind goed al ….
e.m.
Voel je mens.
Nou … soms kan je toch beter afd(w)alen tot apenniveau.
Apen schieten niet met raketten op vliegtuigen en gooien geen bommen op de pet van andere apen.
Pak Pierre
Als fervent dierenliefhebber moet ik zeggen dat de andere primaten noch slechter noch beter zijn dan wij. Ook chimpansees zijn in staat tot zowel grote compassie als grote wreedheden. En hadden ze bommen en geweren tot hun beschikking, wie weet wat er gebeuren zou? Nu kunnen ook wij 3e generatie Indo’s naar de bios voor ’n actuele adaptatie van La Planete Des Singes om zo’n speculatief scenario te zien.
anoniem was ik, cj lentze
Wel eens gebeten door een aap? Dat geeft een akelige wond!
Wat prachtig en teder diep uit iemands innerlijke bekennen wat het Indisch voor ieder individu mag en kan betekenen.
Ik heb die drang altijd,maar komt vaak hautain naar buiten;dat is eveneens Indisch.
Mijn hoop is dat zij dit blijft weergeven en dat er meerderen haar voorbeeld volgen;per slot van rekening zijn ze beter ontwikkeld en hebben die kans voor het oprapen.
Wij,tenminste ik:we moesten flink bikkelen om wat te zijn en te kunnen.
Mvg Jos Crawfurd.
@ Lance
De verhalen dat een 2de (zelfs 3de generatie) Indo die geboren zijn in Nederland en toen bepaalde gevoelens/herkenning voelen als ze voor het eerst in Indonesia kwamen zie ik als de “mysterieuze roep van de toke(h)”.
Wat is de roep van de toke(h) dan ?
Ondanks dat ik vaak cous cous of halal shoarma of pizza eet zal ik waarschijnlijk geen enige gevoelens van “binding”hebben als ik naar Italia of Istanbul gaat.
Helemaal begrepen! Als we Japans eten (lekker!) voel ik me toch ook geen Japanner. Zelfs met mijn herinnering aan Japanners waar ik sterk mee verbonden ben(!?).
Ha we doen ons weer te goed aan lekker buitenlandse eterijen.
Het prentje hierboven (en wie ben ik) stelt geen wajangmasker
voor van Semar”de Clown”
Verder weet ik weinig van de nakomelingen van de 1e generatie
uit Nederlands-Indië.
En nmm. stelt het figuurtje met zijn prachtige sprekende ogen
heel wat anders voor en dat is het punt van ”,Als je het voelt,
ben je overtuigd.”,
Kenners kunnen het wel beter op papier zetten en hierbij doe
ik op mijn wijze.nl.
” Kom binnen als vrind ,laat je zorgen achter je .ik (wij )
zorgen er voor dat het kwade wegblijft .”
siBo
Het lijkt wel een buddhistische tempelwachter, een leeuw of “lion dog” of “foo dog”. Maar ik ben maar leek en kan het goed mis hebben.
Ik begrijp er niets van. Jullie wel?
Hebt u blauwe ogen?
Pak Pierre
En deze dan Pak Pierre
Wadoeh …. siapa dia – Semar?
Pak Pierre
Neen, ik heb geen blauwe ogen, maar ik zou ook niet in staat zijn om dergelijke onzin op het internet te plaatsen.
Het is geen onzin wat Sabine schrijft.
Jij snapt het niet… dat is wat anders
Zoals je niet snapt wat ze bedoelt met ‘blauwe ogen’
Ach …. zin of onzin. Een kwestie van definitie, invalshoek, persoonlijk stokpaardje, communis opinio. Beauty is in the eyes of the beholder.
Dag van nationale rouw zin of onzin? Wie mag het zeggen. De een rouwt en gedenkt liever stiekem in een hoekje, de ander wil ritueel en theater, dus stille tochten en bloemen, kaarsjes en knuffels op de plaats des onheils.
Ik moet op deze zonnige morgen ineens denken aan een prachtig liedje uit de musical “South Pacific”, gezongen door “de Frenchman”, getiteld “One enchanted evening”, en specifiek dit deel:
Who can explain it, who can tell you why
Fools give you reasons
Wise men never try
Dat liedje en speciaal de quote eruit gaat over de liefde, ook een sterk gevoel of bewustzijn dat van binnen komt, een intens gevoel van “die-of-dood”. Een gevoel dat niet, of in ieder geval niet helemaal, langs biologische lijnen kan worden verklaard.
Zo ook n.m.m. het Indisch zijn. Het valt niet aan te leren, ook al kan je perfect “he-eh” (met 2 stomme “e’s”) zeggen i.p.v. “ja” en ook al voel je je heel goed thuis in het huidige Indonesia, kan je geboeid kijken naar het wajangspel en gecharmeerd luisteren naar de gamelan en de tokèk in de nacht.
Voor mij is het “Indisch voelen” geen kunst. Geboren als “Indische jongen” in Nederlands Indië en er getogen tot mijn 14de, toen ik “voor mijn bestwil” door mijn goede moeder naar Holland werd gedirigeerd. Veel te abrupt naar mijn zin, maar soedah, dat terzijde. De omstandigheden waren er naar.
Maar in die 62 jaar nadien is er niets aan mijn Indisch zijn veranderd. Ik was in Indië een kind van 2 werelden, ik ben een kind van 2 werelden gebleven. Nu weliswaar perfect aangepast aan die ene wereld, de westerse, c.q. de Nederlandse. Als een boenglon de kleur van de omgeving aangenomen.
Maar die andere wereld is er altijd, iedere dag, diep in mij. In mijn herinneringen en denken, maar ook in mijn gedrag, mijn smaak en spraak en in mijn vergelijking van mijzelf met “de anderen”.
Is die andere wereld waarin ik “in de geest” leef en waarin ik mij écht thuis voel Indonesisch? Ik vind van niet.
“Indonesisch” verwijst in mijn ogen in eerste aanleg naar etniciteit en/of nationaliteit. Ik heb wel “Indonesisch” bloed, maar daarmee ben ik nog geen etnische Indonesiër. Bovendien heb ik een Nederlands paspoort. Had in het koloniale Indië bij mijn geboorte al het voorrecht als “Europeaan” te worden ingeschreven in het Semarangse register van de burgerlijke stand.
Als Nederlandse Indische jongen met Indonesisch bloed draag ik eigenschappen in mij die uit Nederland zijn én uit mijn geboorte(ei)land Java, dat tegenwoordig deel uitmaakt van Indonesia. Het is een harmonische tjampoeran van 2 culturen die ik als Indische jongen in mij heb verenigd: Die tjampoeran noem ik INDISCH. Niet typisch Nederlands, niet typisch Indonesisch.
I N D I S C H. I N D I S C H. I N D I S C H.
Ik ben bang dat dit diepe gevoel van Indisch zijn, het gevoel dat velen van de generaties satoe en satoesetengah met mij zullen delen, niet overdraagbaar is naar de volgende generaties. Wat zij zullen meekrijgen – als ze dat willen – is een surrogaat.
Eén troost: Voor wie het échte niet kent is een surrogaat ook lekker.
Wellicht vindt u het bovenstaande ook maar onzin, heer/mevrouw Lance. Het zij zo. De gustibus et colorum ……
Pak Pierre
@Lance “Ik begrijp er niets van”
Ergens wel wb de 3e generatie die in het kikkerlandje of buiten Indië/ndonesië geboren en getogen is en de indische ‘cultuur’ nooit 100% met de paplepel binnen heeft gekregen. Als jouw ouders voldoende aziatische genen door hebben gegeven zul je vroeg of laat door die cultuur worden aangesproken.
Dhr. Rick van den Broeke bijv. ging bijzichzelf te rade…
“Wijlen Huib Deetman(kritische spin in het Indisch web) heeft wel eens gezegd dat je alleen kan zeggen dat je Indisch bent als je in Nederlands-Indië geboren bent en daar ook een flink deel van je jeugd hebt doorgebracht. Ik ben geneigd hem daarin gelijk te geven. Ik ben qua DNA weliswaar van Indisch afkomst, maar heb het Tempo Doeloe van destijds niet aan den lijve meegemaakt. Ik houd van de verhalen, maar heb ze zelf niet beleefd in het koloniale Indië van destijds. Mooi al die Indische boeken en verhalen, maar het vertegenwoordigt niet de wereld waarin ik opgegroeid ben. Het is toch meer een fascinatie voor een andere cultuur.
Grappig is ook wel dat tijdens onze reizen naar Indonesië, ik in het gedrag van de Indonesiër veel van mezelf herken. De manier van lachen, de vriendelijkheid, maar ook de neiging moeilijke zaken maar voor jezelf te houden. En niet te vergeten de behoefte om regelmatig Indisch te eten. Ik kan niet zonder! Bijvoorkeur gado gado, met witte rijst en sateh kambing erbij. Enfin, het ‘Indisch DNA’ laat op onverwachte momenten z’n ware aard zien.
Tja ben ik nu een Indo? Wie ’t weet mag ’t zeggen!
Rick van den Broeke
Mei 2014
http://members.upc.nl/rvandenbroeke/identiteit.htm
@ Lance
Ik denk dit: aan degene die het niet voelt, is het niet uit te leggen. Aan degene die het wel voelt, hoef je het niet uit te leggen
Waarom is een wayangmasker van Semar Indisch en niet gewoon Javaans?
In het stukje van v.d.Broeke/Deetman begrijp ik dit gedeelte ook niet
>>Grappig is ook wel dat tijdens onze reizen naar Indonesië, ik in het gedrag van de Indonesiër veel van mezelf herken. De manier van lachen, de vriendelijkheid, maar ook de neiging moeilijke zaken maar voor jezelf te houden. En niet te vergeten de behoefte om regelmatig Indisch te eten. Ik kan niet zonder! Bijvoorkeur gado gado, met witte rijst en sateh kambing erbij. Enfin, het ‘Indisch DNA’ laat op onverwachte momenten z’n ware aard zien.<<
Hier wordt weer verwezen naar Indonesië en naar herkenning in het gedrag van de Indonesiër .
Je zou hieruit kunnen afleiden dat wat wij Indisch noemen eigenlijk Indonesisch is.
Wanneer beide heren weten wat Indisch is hoeven zij toch voor herkenning (of bevestiging?) naar Indonesië toe?
Waarom zijn gado gado, met witte rijst en sateh kambing Indisch en niet gewoon Indonesisch?
Maakt een reis naar Indonesië iemand nu meer Indonesisch of Indisch?
Sorry hoor, ik begrijp dat stuk van Sabine nog steeds niet.
Komt dat door haar blauwe ogen of omdat zij gewoon een belanda/totok is?
Wat heeft e.e.a. nu met het gevoel van trouwen te maken?
Sabine is indo. Daarom heet haar fotoboek ook ” door blauwe ogen”
Blauw = kleur van de indo’s
http://www.bol.com/nl/p/het-blauwdruk-project-presenteert-door-blauwe-ogen/1001004002593758/
Hier vertelt ze over haar opa: http://javapost.nl/2014/01/17/de-sporen-van-mijn-opa/
@Lance “Je zou hieruit kunnen afleiden dat wat wij Indisch noemen eigenlijk Indonesisch is.”
Klopt enigszins omdat een deel van je genenmateriaal reageert of gevoelig blijkt te zijn voor die van je actuele afwijkende culturele omstandigheden of omgeving.
In de tv-serie ‘Spoorloos’ over adpotiekinderen die hun oorspronkelijk ouders/roots terugvinden zie je die herkenning/dat gevoel duidelijk terug.
Bij de indo’s, een mix van 2 of meer etniciteiten leidt dat ws meer tot een soort verwarring om je bij 1 of alle roots thuis te voelen.
Misschien is dat nu dat typisch ‘indische’ van ons.