Uitreiking Moblisatie-Oorlogskruis aan nabestaanden J.C. Otto

Geplaatst op 19 juli 2014 door Boeroeng

Burgemeester drs. J.C.G.M. Berends MPA reikt op maandag 21 juli 2014 postuum het Mobilisatie-Oorlogskruis uit aan de heer J.C. Otto. De onderscheiding wordt in ontvangst genomen door zijn zoon H.P.C. Otto, in aanwezigheid van zijn familie. IAF.

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

6 Responses to Uitreiking Moblisatie-Oorlogskruis aan nabestaanden J.C. Otto

  1. Jan A. Somers schreef:
    20 juli 2014 om 17:04

    In een mensenleven kunnen heel prachtige dingen gebeuren.

    Beantwoorden
  2. Huib schreef:
    19 juli 2014 om 17:43

    Nog een anekdote gehoord over oom Thijs Otto, broertje van mijn vader.

    Hij kwam in aanmerking voor een MWO voor bepaalde daden en toen zijn meerdere hem dat vertelde zei hij doe maar een goed promotie dan kan ik mijn vrouw en kinderen beter van te eten geven
    Hij was toen gewoon soldaat.

    En die buitengewone promotie heeft hij gehad!

    Mijn vaders promotie tot sergeant vlak voor de oorlog uitbrak werd verdonkeremaand want de paperassen waren missing tijdens de bezetting. En niemand van de hoge omes die het nodig vond om voor even het dienstkloppen te vergeten, behalve een lagere in rang op kantoor die er over heeft gereklameerd. Maar hij vond geen gehoor.

    Zo denk ik er eigenlijk ook over. Maar het is wat ik al zei. Nu kunnen zijn overlevende kinderen eindelijk met een soort grafrede zijn korte leven uit de vergetelheid halen en eens officieel herdenken.

    Hoe er verder ook over wordt gedacht, Ik ben Pak Brijl heel dankbaar voor zijn inzet.

    Huib

    Beantwoorden
  3. Huib schreef:
    19 juli 2014 om 17:23

    Boeroeng

    Het verhaal is eigenlijk al bekend. Vorig jaar wilde ik weten wat Pa voor een bintang op zijn oude foto op zijn uniform had.

    Pak Brijl wist het en zei bovendien dat hij nog steeds recht heet op een Mob Bintang. Ik vond het oké en dacht het is een kwestie van gewoon opsturen en niet al te veel onkosten maken in deze moeilijke tijden.

    Maar eigenlijk ben ik al vanaf mijn 14e jaar op zoek geweest naar het graf van mijn vader. Offcieel was hij vermist. Als er een paar lessen aren uitgevallen haalde ik mijn vriendjes over om met mij naar Pandoe kerkhof te fietsen en te helpen zoeken naar zijn gedenkkruis. Nooit gevonden.

    Ook in de 80-er jaren met mijn vrouw naar Pandu om te zoeken. Vergeefs.

    Daarna kontakt gezocht met het Rode Kruis hoe het precies zat en daarna weer met de Oorlogs Gravenstichting. Hij was vergeten net als enkelen meer die met hem zijn omgebracht en in putten gedonderd. Want de stoffelijke resten konden niet meer worden geidentificeerd.

    Eindelijk tweede helft 90-er jaren is er een gezamenlijk gedenkteken in Pandu geplaatst en nu dus na bijna 70 jaar kunnen we hem voor het eerst “ten grave dragen” in figuurlijke zin en gedenken.

    En nu dus mede dank zij Pak Jac. Z. Brijl, het echtpaar Jeekel en Bert van Willigenburg is zijn verhaal vastgelegd en bewaard voor het nageslacht.

    Hij heeft zijn kinderen niet kunnen zien opgroeien en zijn kinderen moesten het zonder hem doen.

    R.I.P. is ook voor hem nu van toepassing.

    Beantwoorden
  4. Bert van Willigenburg schreef:
    19 juli 2014 om 16:18

    Zoals jullie kunnen weten was Huib bezig met de Vierdaagse van Nijmegen misschien even geen tijd gehad

    Groet en succes maandag Huib

    Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *