De Nederlandse expeditie naar Bali in 1906

Geplaatst op 11 juli 2014 door Boeroeng

weduwenverbranding baliDe Nederlandse expeditie naar Bali in 1906
Masterscriptie Tom Hubert Willem Quist BA
Militaire geschiedenis Universiteit van Amsterdam

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

19 Responses to De Nederlandse expeditie naar Bali in 1906

  1. Wal Suparmo (@WSuparmo) schreef:
    29 februari 2020 om 19:54

    Bali heeft 4 PUPUTANS meegemaakt dat is en zelfdoding van mensen geleid door de raja.Honderden volwassenen , kinderen en vrouwen met zuigelingen op hun arm en in witte klederdracht.Gingen de Hollande troepen tegemoet om dood geschotem teworen.De PUPUTAN van 1906 was toen tegen de Nederlandse troepen onder leiding van Hendrik Colijn die MP later was geworen.Al de troepen (behalve de Ambonesen) werden gedecoreerd door Koningin Emma en Wilhemina op het Malieveld in den Haag, voor hun helden daden.

    Beantwoorden
  2. RLMertens schreef:
    15 juli 2014 om 15:40

    Expeditie= verzending. Een wetenschappelijk onderzoekingstocht naar een ver land. De expeditie naar Bali was verre van ethische normen; over weduwen etc. Het ging om opium! Al vanaf de VOC tijd was opium handel een zeer winstgevende zaak. Onder de mom van die zielige opium schuivers te beschermen etc. trok het gouvernement de handel naar zich toe en bezat het monopolie, vastgelegd als Dienst van Opiumregie en ondergebracht bij het Departement van Financiën!
    Tot aan 1942 waren de verdiensten hieraan meer dan welk ander Indisch export product. Het was een doorn in het oog, dat ook de Balische vorsten deze handel bedreven. Vandaar deze expeditie. Men zocht een aanleiding en dat was die strandjutterij, die nb.overal in de archipel voorkwam- zie ook Atjeh. Lees; Ewald van Vught; De val van Bali en vooral Wettig Opium. Het laatst genoemde boek met een voorwoord van prof.W.F.Wertheim, die in de jr.’30 werkzaam was bij het Departement van Justitie en met deze opium wetgeving te maken kreeg. – Het is beschamend dat deze masterscriptie van Tom, Quist, BA van de UvA’dam hierover met geen woord rept. Geschied vervalsing? .

    Beantwoorden
    • Jos Crawfurd schreef:
      15 juli 2014 om 16:01

      Heer Mertens is er niet altijd zaken verzwegen in die tijd;de openbaarheid is heel ver te zoeken en wanneer iets boven water komt,wordt het ontkent.
      Wat dat betreft heb ik totaal geen enkele waardering over de geschiedenis betreffende de tijd over Indië. Ik hecht meer geloof aan de Ouderen onder ons,daarom mist ik die lezingen in de Bintang op de TTF;af en toe heb je er een,de rest is nu via Video in die nieuwe ruimte op de TTF.
      Mvg Jos Crawfurd

      Beantwoorden
    • Jan A. Somers schreef:
      15 juli 2014 om 16:58

      “ondergebracht bij het Departement van Financiën” Toen al de juiste plek. Nu gaat het om de accijns op tabak, alcohol, benzine. Bij het Ministerie van Financiën.

      Beantwoorden
    • RLMertens schreef:
      16 juli 2014 om 16:29

      Ik hoop op een reactie van Tom Quist en vooral van zijn begeleiders: prof.dr.W.Klinkert en prof.dr.H.Amersfoort.(of zijn zij onkundig van deze publicatie op I4E?) @ Crawford; Mijn argwaan is begonnen toen ik (als jongetje) het woord ‘pacificeren'(= vrede brengen) opzocht, wat toen veelvuldig na 1900 in Indië werd gebezigd. Nou al die gewesten, die gepacificeerd werden, hebben het toen geweten, wat vrede was. Daarom is het niet vreemd dat daarna alle (oorlogs)handelingen een eufemistische benamingen kregen; expeditie, politionele acties, voor orde en rust etc. Mevr.Verbeet gaat straks op 15/8 as.bij het Indisch monument een toespraak houden. Dit doet zij ook omdat dat haar vader als Indië ganger toen uitgezonden werd; ‘in dienst van de vrede’. Dus ook een vrede missie? Voor de Indonesiërs? J.Pondaag – Comité Ned. Ereschulden!,reageerde hierop in Trouw van 28/6 jl. en doet een oproep om de Ned.( Indische)geschiedenis te herschrijven. Daarna volgenden reacties tegen Pondaag’s zienswijze. Dus straks heet ‘politionele acties, vredes acties’.

      Beantwoorden
  3. P.Lemon schreef:
    13 juli 2014 om 20:40

    @PvdenBroek ” de term expeditie wordt alleen gebruikt voor een leger dat naar het buitenland vertrekt …”

    De term ‘expeditie’ of onderneming/veldtocht is ws in gebruik gebleven na de beginjaren van de VOC.(ontdekking/onderzoeksreis) Zoals…

    Abel Tasman vertrok in 1633 vanuit Amsterdam in dienst van de Verenigde Oostindische Compagnie (de ‘VOC’) naar Azië.
    Al spoedig na zijn benoeming tot eerste stuurman werd hij schipper op het jacht ‘Mocha’ waarmee o.a. naar veiliger routes bij de Indonesische eilanden (Ambon) werd gezocht
    Het schip ‘Mocha’ werd eveneens gebruikt als patrouilleschip ter bescherming van de koloniale handel, o.a. in specerijen, waarbij ‘zonodig’ ook strafexpedities(!) tegen dwarsliggende inlandse hoofden werden uitgevoerd.

    In 1648 kreeg Tasman de leiding over een militaire expeditie( !)van 8 schepen met een bemanning van totaal 1150 zeelieden en soldaten. Spaanse zilverschepen komend uit Mexico moesten worden overmeesterd en vervolgens zou de koning van Siam worden geassisteerd bij zijn oorlogen.
    http://www.abeltasman.org/reizen.html

    Beantwoorden
  4. Peter van den Broek schreef:
    13 juli 2014 om 18:56

    de Engelse term Expeditionary Forces werd alleen gebruikt als het Engelse leger Het Kanaal oversteekt, dus naar het buitenland gaat , dat gebeurde in de eerste maar ook in de tweede WO. De Fransen gebruiken deze term ook voor hun leger dat naar Indo-China werd gestuurd.

    Dus de term expeditie wordt alleen gebruikt voor een leger dat naar het buitenland vertrekt en dat is bij het KNIL toch niet het geval of het was voor hun al een expeditie om naar Bali te gaan, dus vandaar die naam. Ik blijf het politionele actie noemen avant la lettre.

    Beantwoorden
    • Jan A. Somers schreef:
      14 juli 2014 om 17:12

      Klopt. Maar ik bedoelde niet het KNIL, maar de bataljons oorlogsvrijwilligers uit Nederland.

      Beantwoorden
    • Dirk Teeuwen schreef:
      18 augustus 2014 om 13:08

      Onjuist. Iets naslaan help soms zeer.
      Expedition, journey or excursion undertaken for a special purpose, e.g. for war or exploration (Penguin English Dict. 2003, pag, 487).
      Expedition, 1. an organized journey or voyage, esp. for (…) military purpose (Collins Thesaurus, 1987 pag. 348).
      De zuidelijke staten van Bali, Badung bijv., waren in 1906 in eerste instantie nog zelfstandig. Dus buitenland voor het Indisch Leger (pas KNIL sinds 1930) en waren dus buitenland voor iedereen die in Indië woonde. Dat het een politionele actie zou zijn is daarom een compleet kletsverhaal.
      Ik heb u al eens eerder geadviseerd eerst na te denken, dan wel na te slaan voordat u iets vertelt.
      Dirk Teeuwen

      Beantwoorden
      • Jan A. Somers schreef:
        18 augustus 2014 om 16:11

        Het was zelfstandigheid van Bali binnen het indirect bestuur! Geen onafhankelijke, soevereine staten. Even in de literatuur duikend kom je al gauw bij mensen als Resink (Indonesia’s history between the myths. Essays in legal history and theory, 1968), en Kleintjes (Staatsinstellingen van Nederlandsch-Indië, twee delen 1932 en 1933).: “(…) ‘door de ontwikkeling der verhoudingen buiten de wet om (…) vervormd (…) tot het bepalen van de plaats welke deze vorsten en volken innemen in het indisch staatsbestel, waarvan zij een onderdeel zijn geworden.’” en “‘De met inlandsche vorsten en volken gesloten ‘verdragen’, genoemd in art. 34 I.S., zijn geen internationale tractaten, maar ‘politieke contracten’, (…) daar er geen onafhankelijke rijken in den archipel meer zijn sinds den val van het sultanaat Atjeh.’” Ter verduidelijking, Atjeh werd sinds het traktaat van 13 augustus 1814 binnen de Indische archipel als enige onafhankelijke staat aangemerkt.
        In mijn dissertatie heb ik dit in de eerste stelling aangegeven: “1.-In tegenstelling tot de door de Compagnie gesloten contracten hebben verdragen, door de Gouverneur-Generaal krachtens volmacht in artikel 44.1. van het Regeringsreglement 1854 of artikel 34.1. van de Indische Staatsregeling 1925 gesloten met Indische prinsen en volken, geen volkenrechtelijke status.” Deze stelling werd als eerste door de commissie gebruikt voor de discussie.

  5. eppeson marawasin schreef:
    13 juli 2014 om 03:16

    Afkomstig van de site van drs Dirk Teeuwen MSc:

    Klik om toegang te krijgen tot baliexp1906.pdf

    Klik om toegang te krijgen tot Lombok.pdf

    e.m.

    Beantwoorden
  6. Peter van den Broek schreef:
    12 juli 2014 om 12:41

    Het is toch wel opmerkelijk dat ook de masterscriptie uitgaat van het eufemisme “expeditie” terwijl deze tocht niks te maken heeft met een ontdekkingsreis of veldtocht.

    Hier is toch meer sprake van een politionele achtie, ook en eufemisme, om de gehoorzame heersers van Bali te tuchtigen en tot orde te roepen. Daarbij vielen aan Balinese kant meer dan 1.400 doden. In dat licht kan je de troepen van de vader van de NSBer Rost van Tongeren moeilijk een Binzondere BijstandsEenheid noemen

    Beantwoorden
  7. Boeroeng schreef:
    12 juli 2014 om 11:30

    Wie weet iets meer over de weduwenverbranding toen te Bali?
    Het ging om adellijke weduwen, toch ? Niet de gewone mensen ..

    Beantwoorden
    • P.Lemon schreef:
      13 juli 2014 om 01:52

      @Boeroeng : “Wie weet iets meer ..”

      Zooals bekend is, had de weduwenverbranding veelvuldig plaats
      onder de Balineezen op Bali en Lombok. Geheel onderdrukt is deze gewoonte niet, getuige de verwikkelingen tusschen het Ned. Gouv*. en het rijkje Tabanan in 1902, ten gevolge van eene weduwe- verbranding, toen de vorst van genoemd rijk werd verbrand. Naar de uitvoerige mededeelingen van R. Friederich had deze gewoonte alleen plaats bij de begrafenis (verbranding) van vorstelijke personen.
      Deze stammen uit de 2^ en 3^ kasten , uit Xatria’s en Wesja’s. liij
      Brahmanen had lijkverbranding zelden plaats; zij trokken uit deze
      gewoonte echter groot geldelijk voordeel , en dit is waarschijnlijk
      een van de redenen, welke het aanzien hebben gegeven aan het
      weduweuoffer bij de Hindoes. Bij de laagste kaste , die der Soedra’s, kwam het weduwenoffer nimmer voor ; hoogstwaarschijnlijk, omdat de leden van deze kaste veelal te arm waren om de hooge kosten aan
      deze plechtigheid verbonden , te betalen. Ook was bij de Soedra’s
      geen sprake van vereering van den man door de vrouw, omdat
      beiden van gelijke afkomst waren; terwijl de bij wijven van een vorst
      veelal uit een lagere kaste, dan zijzelveu, waren.

      De weduwen gaven zich geheel vrijwillig ten offer. //Acht dagen
      na den dood van een vorst of voornaam persoon//, vertelt Eriederich, /’Wordt aan zijne vrouwen de vraag gedaan, of er ook eenigen in het vuur volgen willen; die zich dan opgeeft, wordt aangenomen. . . .
      Zij zijn van het oogenblik, dat zij zich gereed verklaren tot het
      levend verbranden, heilige personen; zij genieten al de eer der
      Pitara’s (de schimmen, zielen van overledenen). Zij mogen niet
      meer den grond betreden, maar moeten altijd gedragen worden.
      Zelfs worden haar offeranden gebracht, en aan al hare wenschen
      voldaan. Desniettemin beschouwt de opvolger van den overledene
      zulke bij wij ven alleen als de noodige dienaressen, die zijn vader na de verbranding gebruiken zal. De vrouwen zelven zijn door gods- dienstige denkbeelden opgewonden, eene priester- vrouw vergezelt haar altijd tot het oogenblik des doods, en schildert haar met gloeiende kleuren de gelukzaligheden van het leven in Swarga (den hemel), het opklimmen tot een hoogere kaste, en hoe zij daardoor echte vrouwen van den overledene zullen worden. Bij deze begoochelingen komen de eer en de voordeelen , die de familie de-vrouw van den opvolger des vorsten verwacht ; de mannen der familie hebben aanspraken op bedieningen ; zij worden dorpshoofden en dergelijke. Zij zijn dan ook de eenige personen , c(ie somtijds de dwangmiddelen bezigen, om de vrouwen niet terug te laten treden.//

      De weduwen, die zichzelven opofferen, onderscheidt men in Satia
      (waarheid, getrouwheid; zulk eene vrouw heet Satia wati : eene
      waarachtige getrouwe) en Bela, dat //samensterven met den meerdere// beteekent. Het onderscheid tusschen de Satia en de Bela bestaat hierin, dat de eersten zich in denzelfden vuurpoel storten, waarin haar man wordt verbrand , nadat zij zich in den val met een kris hebben gedood. De Bela springen levend in het vuur, en wel in een eigen vuurpoel , niet te zamen met haar echtgenoot.

      Bron:
      Het animisme in den Indischen archipel”
      Door:
      ALB. C. KRUIJT
      http://archive.org/stream/hetanimismeinden00kruiuoft/hetanimismeinden00kruiuoft_djvu.txt

      Beantwoorden

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *