Ik was de vorige  week in Leiden, het museum voor Volkenkunde.
Er was een expositie van de liefkescollectie, die het museum verkreeg uit een legaat  van Frits Liefkes, bij zijn leven in de museumwereld werkzaam. Hij heeft vele jaren lang Indonesische objecten verzameld en zijn huis in Leiden was al een museum op zich. Dat is te zien op een film die continu vertoond word.

Vanaf het centraal station Leiden naar het museum is het 8 minuutjes lopen en wie niet pelan-pelan is, doet het binnen 5 minuten.  Voor de entree, als je het museumterrein oploopt, wordt de bezoeker onthaald door een maori-delegatie.
Dit moet het idee geweest zijn van de grote foto en ik dacht…. kom.. da kén ik ook.

Binnen moet je eerst door de zaal van de vaste Indonesië-expositie. Daar sta je dan voor grote beelden uit een hindoetempel. Kort  na 1800 door hoge bestuursambtenaar Nicolaus Engelhard (1761-1831) op zijn eigen landgoed Pondok Gedeh gezet en een aantal jaren later naar Nederland vervoerd.  Gejat dus.
De volgende vitrine laat sieraden uit Lombok zien. 230 kilo gouden en 7000 kilo zilveren voorwerpen waren oorlogsbuit in 1894 . Gejat dus.
Een groot deel werd pas in 1977 aan Indonesië teruggegeven. Maar zijn ze ook echt in musea te Lombok terechtgekomen? Of daar door het Jakarta-gouvernement gejat ?
Het zijn wel mooie stukken die het museum gehouden heeft. Da’s wel fraai.

Er is een brede gang naast deze zaal en daar was de expositie Aanpassen! opgesteld.
Met filmpjes van o.a. Winnie Sorgdrager. En niet te vergeten: het portret van Joty ter Kulve.   Zie de filmpjes uit 2010.

In een volgende zaal staat de  liefkescollectie.
Van sieraden tot hoofdtooien, van krissen tot kistjes, van wandkleden, batikkleden
tot een setje van stoelen en een tafel die gebruikt werd in de televisiebewerking van
‘de stille kracht’.

Het museum heeft nog meer zalen met exposities over andere regio’s, maar ik vond het wel genoeg zo,genoeg geslenterd.  Tip: verwacht niet te veel , dan geniet je nog het meest.