update van 20 maart
amweb.nl:
Verzekeraars zijn niet tekort geschoten bij het uitkeren van levensverzekeringen aan Nederlanders die in de jaren 50 en 60 uit Indonesië vluchtten. Dit stelt het Verbond van Verzekeraars in reactie op het boek ‘Opgevangen in Andijvielucht’ van Griselda Molemans. In boek stelt Molemans dat de verzekeraars in veel gevallen ten onrechte nooit tot uitkering zijn overgegaan.
Het verbond geeft in een reactie aan bereid te zijn om zaken op te helderen als er vragen rijzen over de afwikkeling van oorlogsschade in toenmalig Nederlands Indië. “Maar in historisch onderzoek tot nu toe vinden we geen aanwijzingen dat hier ruim zestig jaar geleden sprake is geweest van belangrijke tekortkomingen, eerder in tegendeel.”
bericht van 18 maart:
volkskrant:
De 380 duizend Nederlanders die tussen 1950 en 1970 Indonesië moesten ontvluchten, hebben nog miljoenen euro’s tegoed van de Nederlandse overheid. Maar ook banken en verzekeringsmaatschappijen hebben een forse schuld in te lossen aan hen. Een groot deel van de levensverzekeringen en banktegoeden, die na de inval van Japan zijn overgebracht naar New York, is nooit uitgekeerd.
Dat blijkt uit het komende week te verschijnen boek Opgevangen in Andijvielucht van journaliste Griselda Molemans. Molemans baseert zich op het rapport Netherlands Indies Money and Banking uit 17 juni 1945 dat in het archief van de Federal Reserve in New York ligt.
Lees het tweede artikel van de Volkskrant
...................
Indisch4ever 
Als je 10 blz per uur lees dan heb je het boek in een week rustig en vooral goed gelezen. Dan kunnen we met Pasen er zinvol over discussiëren .
Ik heb begrepen dat het boek uit twee delen bestaat, het pension- en het financiële gedeelte. Kan iemand over het eerste gedeelte wat zeggen anders zitten we tot Pasen eieren aan het schilderen, zo blijft de vaart en interesse erin
Te goed? Wat te goed? Laat mij niet lachen. Ik hoop in elk gaval dat mevr. Griselda Meulemans al deze brieven/opmerkingen leest.
Cap van Balgooy
Heer van Balgoy waarom zo negatief denken,uiteindelijk is mevrouw Molemans een onderzoekster en auteur,geen Juriste. Het is aan de Nederlandse Staat om tot de orde van de dag te komen,tenzij Griselda stappen onderneemt. Probeer op z’n minst waardering te hebben voor dit alles.
Mvg Jos Crawfurd.
Dit is hét moment voor de grote Indische leiders om het estafettestokje van mevrouw Griselda Molemans over te nemen en de beuk erin te gooien, natuurlijk eerst na gedegen SWOT-analyse van de vijand.
Nou ja … gun ze (die grote leiders) nog even de tijd om het boek goed te lezen.
Voor de goede orde: Voor mij hoeft niemand zich in te spannen.
Ik weet niet wie mijn overtocht naar Nederland heeft betaald. Ik denk mijn stiefvader, Cornelius (Kees) Rader, die met mijn moeder in Semarang moest achterblijven. Hem ben ik sowieso veel dank verschuldigd.
Opgevangen werd ik als 14 jarige knaap in het huis mijns vaders, in Den Haag. Daar was het in die jaren ook geen vetpot en ruimte was er evenmin.
Erger nog dan de in contractpensions opgevangen repatrianten MOEST ik, net als de jonge kostgangers die mijn vader benevens zijn eigen na-oorlogse gezinnetje ook nog in huis had, de dagelijkse schep groente, wat het ook was, ongetwijfeld ook vele malen andijvie, OPETEN.
De repatrianten in de contractpensions waren nog vrij – dat neem ik tenminste aan – om hun prak rechtstreeks door de plee te spoelen, dus niet eerst via hun spijsverteringsstelsel.
Pak Pierre
>>>>>>>>>>Opgevangen werd ik als 14 jarige knaap in het huis mijns vaders, in Den Haag. Daar was het in die jaren ook geen vetpot en ruimte was er evenmin. <<<<<<<<<<<<<<<<
U kwam nog in de plaats van uw keuze, Den Haag. De meeste alleen staande moeders met kroost werden in een of ander gat gedumd zonder zelf stromend (warm) water, maar met een zwengel pomp in de keuken en een kolen potkachel waar op het water gekookt moest worden voor het baden, koken en kleren wassen. Aan het eind van de maand, in een koude winter, was er niet genoeg geld om kolen te kopen en moest mijn moeder naar de gemeente om een een tientje te lenen, dat van de volgende maand (78)gld weer werd afgetrokken.
Ruim een jaar later, mijn moeder was intussen hertrouwd met een vriend waar zij samen heeft gewerkt in Djakarta, kreeg ze reuma aan haar handen. De dorp dokter gebeld en hij kwam met de plaatselijke pastoor. Onderzoekt mijn moeder haar handen en zegt tegen de pastoor: U heeft gelijk. Stiefvader vroeg wat hij er mee bedoelde. Pastoor antwoordde toen: Mevrouw is getrouwd met u als protestant en dat is voor een katholiek verboden. Dat ze nu ziek is, is de straf van god. Ze kunnen me wat, al die geloven. Ik word er nu nog kots misselijk van al die gelovige idioten.
Sorry, maar ik moest mij even afreageren.
Ron Geenen, on 26 maart 2014 at 21:00 said (tegen ondergetekende):
“U kwam nog in de plaats van uw keuze, Den Haag”.
@ Heer Geenen,
Kleine correctie: De beslissingen werden voor mij genomen. Ik had als 14 jarige knaap GEEN keuze. Ik verging in het eerste jaar van heimwee en voelde mij niet thuis in vader’s huis. Ben zelfs een keer van huis weggelopen. Verdere details zal ik u en andere lezertjes besparen. Ik ben goed terecht gekomen.
Ik wil hiermee alleen een voorbarige conclusie uwerzijds rechtzetten. Met respect voor uw verhaal.
Iedereen die in de oorlogse en na-oorlogse mallemolen terecht kwam als kind of volwassene heeft zijn eigen verhaal. Het is niet aan mij om aan andermans verhaal een waardeoordeel te plakken.
Pak Pierre
>>>>>>>>>>>Ik wil hiermee alleen een voorbarige conclusie uwerzijds rechtzetten. Met respect voor uw verhaal.
Iedereen die in de oorlogse en na-oorlogse mallemolen terecht kwam als kind of volwassene heeft zijn eigen verhaal. Het is niet aan mij om aan andermans verhaal een waardeoordeel te plakken.
Pak Pierre<<<<<<<<<<<<<<<<<
Dat respecteer ik in U.Ik heb er ook geen behoefte aan een beoordeling cijfer voor te krijgen. Echter ik ben een persoon die alleen maar dat gene wat ik heb ervaren, kan vertellen. Dat doet me goed en lucht mij op. Andere verhalen en ervaringen moeten worden bevestigd worden door derden, voordat ik het publiceer of over discussieer. Zie o.a. http://www.myindoworld.com/bersiap-masacre-in-padang-west-sumatra/
Geloven doe ik niet!
Ron Geenen, welke is de relatie tussen het onderwerp van het boek van Molemans en de bersiap. Graag uitleg.
>>>>>>>>>>>>>Ron Geenen, welke is de relatie tussen het onderwerp van het boek van Molemans en de bersiap. Graag uitleg.<<<<<<<<<<
Geen, Lance. Dat berichtje was een side step voor Pierre.
“Ron Geenen, welke is de relatie tussen het onderwerp van het boek van Molemans en de bersiap.” De heer Geenen zal wel zijn eigen mening brengen. Zelf heb ik maar een week in een goed contractpension (Warmond) gezeten, maar het gaat wel om mensen die een bevrijding hebben verwacht, maar in de bersiap zijn terecht gekomen. Je kan het onderin je harde schijf wegwerken, maar het blijft in die harde schijf staan. Als je je spullen in de oorlog nog niet was kwijt geraakt, dan nog in de bersiap. Incusief verzekeringspolissen.
Ach heer Lance,
Wie een beetje in de wetten van oorzaak en gevolg gelooft zal niet uitsluiten dát “bersiap” in directe relatie staat tot het onderwerp van het jongste boek van mevrouw Griselda Molemans.
Lezertjes die slechts geloven in verifieerbare feiten en wat geleerden hebben opgeschreven zullen griezelen van “what if” scenario’s.
Als eeuwig dromertje denk ik er wel eens aan dat zonder die bloedige bersiap het dekolonisatieproces vreedzaam ZOU KUNNEN ZIJN verlopen, zonder het zenden van een expeditionaire macht en zonder politionele acties. Dientengevolge ZOU er geen aanleiding hoeven te zijn voor Indonesia om een hele bevolkingsgroep het land uit te pesten en dat vervolgens Nederland zich niet genoopt zou zien door het hele land noodopvang te regelen voor de honderdduizenden instromers.
Het is wat mij betreft dus zo gek nog niet om in de Bersiap en de Opvang in andijvielucht een oorzakelijk verband te zien.
Pak Pierre
Griselda M. eens een bekende verschijning op de tv sport, nu auteur.En hoe. (na het lezen van het krantenartikel). Eentje, die mi tot de bodem gaat voor dit onderzoek naar ons (andijvie)verleden. Ik ga er van uit dat IF4 ever haar de (volle) ruimte geeft voor aanvullende toelichting/commentaar etc.Mijn kleinzoon schreef eens een schoolscriptie (toen hij als Turk werd aangesproken) met als titel; ‘proud to be Indo’. Ik ben trots op deze 2e en 3e generatie! Djempol! .
Griselda Molemans leesr regelmatig mee en ze kan reageren.
Ze weet ook dat ze een gastpikirans kan maken.
Maar misschien heeft ze het de komende weken druk met het boek uitgeven. Ze doet dit in een eigen uitgeverij.
Dit is op Space van Ron ,Antoine KRAFT herblogd.
Hans, ik hoop echt dat er eindelijk gerechtigheid komt en dat Griselda’s werk beloond wordt, ook voor jouw en je oma.
Je moet jezelf natuurlijk wel aanmelden bij een maatschappij. Zij kunnen niet ruiken dat je een polis hebt gehad, dat je nog leeft, en je adres. Van lijfrenteuitkeringen wordt mij af en toe (terecht) gevraagd of ik nog in leven ben. Vroeger konden ze dat bij de gemeentelijke administratie, maar dat mag niet meer.
Ben benieuwd hoe dat is gegaan met die (Indische) vrouw die 10 jaar dood in haar Rotterdamse huis lag.
Kennelijk al die tijd van haar geen attestatie de vita, maar wel trouw AOW gekregen en wie weet wat nog meer voor (aanvullende) uitkeringen.
De kunst van het tidoeren tijdens werk beheersen ze niet alleen in het goede Indonesia.
Ach ja …. dat is waar ook …. niet de mensen lagen te tidoeren, maar die verdomde rot computer …….
Pak Pierre
Van de AOW krijg je dit soort vragen nooit. Die gaan af op de gemeentelijke basisadministratie. Je hoeft je AOW ook niet zelf aan te vragen, dat gaat vanzelf met die gemeentelijke administratie.
>>>>>>>>>>>>Van de AOW krijg je dit soort vragen nooit. Die gaan af op de gemeentelijke basisadministratie. Je hoeft je AOW ook niet zelf aan te vragen, dat gaat vanzelf met die gemeentelijke administratie.
<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Dat geld dan alleen voor Nederland. Omdat hier in Amerika alleen zij die 10 jaar en langer hebben gewerkt, in aanmerking komen voor SSA (AOW) hebben velen het nooit in Nederland aangevraagd.
Doordat ik hier iedere donderdag samen lunch met andere Indo's, hebben een paar anderen en ik hun verteld dat een ieder, die vanaf zijn 15de tot het jaar dat ze Nederland hadden verlaten, recht hadden op 2% per jaar van dat pensioen. Diversen krijgen een extra uitkering van tussen de 12 en 18% en zijn nu happy campers. Twee hebben zelf nog hun dienstplicht in Nederland uitgediend.
>>>>>>>>>Ach ja …. dat is waar ook …. niet de mensen lagen te tidoeren, maar die verdomde rot computer …….
Pak Pierre<<<<<<<<<<<<<<
Even op bovenstaande inspelen. Ik belde eens de SVB op een tijdstip net na hun begin van de werkdag. Ik kreeg toen het verzoek een poosje te wachten voor het opwarmen van de computers. Ongeveer 20 minuten later nog een keer gebeld en, terwijl ik een theelepel in een kopje (koffie?) hoorde roeren, werd mij verzocht terug te bellen met het zelfde bovenstaande verzoek. A conflict of interest!
“Dat geld dan alleen voor Nederland.’ Uiteraard, maar dat weten ze in Nederland. Maar misschien weet u het niet: Als je niet in Nederland woont sta je niet bij een gemeente ingeschreven. Bij de administratie van de AOW weten ze dan natuurlijk uw adres niet, uw leeftijd, en of u nog leeft. Ik kan er niets aan doen, maar totdat u zich aanmeldt bestaat u niet. Het is ook veel handiger je via e-mail bij de SVB te melden. Dat kan uit het buitenland, (dat heb ik meerdere oud-kennissen met succes verteld) en is veel goedkoper dan bellen. Hun website en e-mailadres staat op Google.
>>>>>>>>>Dat kan uit het buitenland, (dat heb ik meerdere oud-kennissen met succes verteld) en is veel goedkoper dan bellen. Hun website en e-mailadres staat op Google.<<<<<<<<<<<<<
Weer zoiets. Ik bel van uit California voor 3 cent per minuut naar Nederland.
>>>>>>>>Je moet jezelf natuurlijk wel aanmelden bij een maatschappij. Zij kunnen niet ruiken dat je een polis hebt gehad, dat je nog leeft, en je adres. Van lijfrenteuitkeringen wordt mij af en toe (terecht) gevraagd of ik nog in leven ben. Vroeger konden ze dat bij de gemeentelijke administratie, maar dat mag niet meer.<<<<<<<<<<<<<<<<<<
Niet iedereen is wel opgeleid, gestudeerd en bij machte om te weten waar hij/zij moet zijn om wat te vragen. Het zou voor die maatschappijen eigenlijk verplicht moeten zijn het op een of andere manier te moeten publiceren en dat met naam en toenaam. Toen ze die verzekeringen afsloten, liepen ze zich uit de naad om de handtekeningen te krijgen, niet waar. Daar kreeg je namelijk je courtage van.
Pelita is een prachtige organisatie die Indische mensen met raad en daad bijstaat. Je moet er wel naar toe om hulp te vragen. Verzekeringsmaatschappijen mogen niet openlijk namen publiceren!
Pelita is een prachtige organisatie die Indische mensen met raad en daad bijstaat. Je moet er wel naar toe om hulp te vragen. <<<<<<<<<<<<
En iedere familie weet dat?
Ron Geenen schrijft:
-Hans, ik hoop echt dat er eindelijk gerechtigheid komt en dat Griselda’s werk beloond wordt, ook voor jouw en je oma.-
Dank je Ron.
Ik ben net begonnen het boek van Griselda (opgevangen in andijvielucht) te lezen en kwam je naam tegen op blz. 90).
>>>>>>>>>>Dank je Ron.
Ik ben net begonnen het boek van Griselda (opgevangen in andijvielucht) te lezen en kwam je naam tegen op blz. 90).<<<<<<
Dank Hans, maar ik heb dat boek nog niet ontvangen en ben dus wachtende. Het zal wel binnenkort komen, denk ik.
Meneer Geenen,
hoe krijgt U dat interessante boek de lucht van andijvie toch zo snel in de VS. Ik heb op bol.com als bij Van Stockum gekeken maar het boek is niet in voorraad. Ik zou het boek zsm wil hebben want een gefundeerde reactie is wel op zijn plaats
Vanaf maandag 24 maart worden de boekwinkel bevoorraad, dus in de loop van de week zal u het vrijwel overal kunnen kopen, althans dat schrijft Griselda op haar facebook pagina:
https://www.facebook.com/OpgevangenInAndijvielucht
>>>>>>>>>Meneer Geenen,
hoe krijgt U dat interessante boek de lucht van andijvie toch zo snel in de VS. Ik heb op bol.com als bij Van Stockum gekeken maar het boek is niet in voorraad. Ik zou het boek zsm wil hebben want een gefundeerde reactie is wel op zijn plaats<<<<<<<<<<<<
Ik heb dat boek nog niet, maar ik heb er 2 besteld via de crowdfunding procedure.
Je moet maar durven of is het onwetendheid dat velen hun polissen in het oorlogsgeweld zijn kwijtgeraakt en op die goed bewaarde administraties nul op het rekwest kregen. En natuurlijk kregen de uitzonderingen daardoor meer uit de pot dan werd geclaimd. De aanval ( op Molemans) is ws hun beste verdediging.
* Het Verbond: “In het eindrapport, dat in januari 2000 werd gepubliceerd, concludeert deze commissie dat nabestaanden destijds meer uitgekeerd kregen dan waar ze op grond van polisvoorwaarden aanspraak op konden maken. De administraties van verzekeraars in Nederlands Indie, die in 1958 werden genationaliseerd, hadden de chaotische oorlogsjaren volgens Van Galen juist relatief goed doorstaan.” *
Tja …. “relatief goed doorstaan” kan dus betekenen dat nogal wat van de administratie, maar niet zoveel als onder gegeven omstandigheden zou mogen worden verwacht, verloren is gegaan of niet meer terug te vinden, want ergens op een grote stapel in een donker vochtig hok in Jakarta, half opgevreten door de rajaps .
Als bij de “nogal wat” ook de gegevens van Oma van Schaik zaten/zitten en als Oma van Schaik niet meer in het bezit was van haar polis, dan kan je Aegon, als rechtsopvolgster van Nillmij, moeilijk verwijten dat ze de claim op uitkering niet heeft gehonoreerd.
Pak Pierre
Pak Pierre, het is wel erg kort door de bocht door te schrijven:
-als Oma van Schaik niet meer in het bezit was van haar polis, dan kan je Aegon, als rechtsopvolgster van Nillmij, moeilijk verwijten dat ze de claim op uitkering niet heeft gehonoreerd.-
Bijna alle documenten zijn “afgepakt” of te wel “in beslag genomen” (na de Zwarte Sinterklaas). Gelukkig had ze wel privé documenten dus kon ze wel de gegevens opnoemen, maar dat zijn geen officiële documenten/polis, dus werden niet geaccepteerd, hoewel de Nillmij WEL de polis gegevens had!
Ik blijf het een vreemd verhaal vinden. Mijn ouders hadden uiteraard ook geen papieren meer. Vonden ze in Nederland geen bezwaar, hun administratie was bepalend, mijn vader moest zich alleen kunnen legitimeren. Een maatschappij was geloof ik de ‘Schiedamse’, bestaat al lang niet meer. De andere maatschasppij weet ik niet meer.
Sorry Hans, ik wilde niet breedvoerig zijn. Ik weet maar al te goed dat mensen in Indië, dus ook je oma, in de beroering (dit woord is ook een understatement) van de oorlog, bezetting, vlucht, internering, bersiap, evacuatie, rampokkerij, enz. heel veel zijn kwijtgeraakt.
Dat heb ik ook al laten merken in het laatste deel van de eerste zin van mijn eerdere reactie van 20 dezer, 2257 uur: “… ook al is die polis door de oorlog of wat daarna gebeurde verloren geraakt”.
Als is gebleken dat de Nillmij WEL de polisgegevens had maar desondanks geen coulance heeft willen betonen dan is dat de maatschappij en haar rechtsopvolgster heel kwalijk te nemen.
Mijn hamvraag naar de bekende weg waarvan het antwoord toch kan helpen de kwestie op te lossen: Waaruit is gebleken dat Nillmij wel degelijk wist dat oma polishoudster was?
Ik wil niet de wijsneus uithangen hoor. Denk wel graag gevraagd en ongevraagd mee, zeker als het gaat om thema’s die ook dicht bij mijn bed liggen.
Pak Pierre
Pak Pierre:
-Mijn hamvraag naar de bekende weg waarvan het antwoord toch kan helpen de kwestie op te lossen: Waaruit is gebleken dat Nillmij wel degelijk wist dat oma polishoudster was?-
De Nillmij bestond in de 60-er jaren niet meer en haar rechtsopvolger zegt dat de polis gegevens onvindbaar zijn.
Overigens vind ik het de omgekeerde bewijslast om aan te tonen of de Nillmij wel of niet wist of oma polishoudster was: al het goed is zou dat in hun administratie terug te vinden zijn, of mogelijk hebben ze de administratie niet goed overgedragen aan hun opvolger.
Er waren toen nog geen computers, dus geen digitale opslag, alleen maar veel paperassen, dus niet leuk en niet gemakkelijk om iets op te zoeken, dus zeg je maar: ik kan het niet vinden!
Tja … ik ben niet uit op een pennenstrijd, Hans. Ik ben slechts geïnteresseerd en ga ervan uit dat je de case van je oma niet aan de openbaarheid zou hebben prijsgegeven als je niet zou hebben gewild dat er reacties op zouden komen.
Dus nog even, als het mag ….
Uit je antwoord aan mij van 22 dezer 0113 uur, laatste zinsdeel
“…. hoewel de Nillmij WEL de polisgegevens had!” kreeg ik de indruk dat het geen vermoeden was maar dat je oma of de persoon die haar na de oorlog bij Nillmij/Aegon vertegenwoordigde BEWIJS had van dat feit.
Uit je laatste antwoord krijg ik de indruk dat dit NIET het geval is. Dan moet je er toch ook rekening mee houden dat net dat stukje administratie/dossier waarin ook de gegevens van je oma waren verwerkt/opgeborgen verloren is gegaan door oorlogshandelingen, de bezetting van Nederlands-Indië door Japan en alles wat erna kwam, o.m. de mogelijk stroef, zo niet chaotisch verlopen nationalisatie van de maatschappij door Indonesia (zie het citaat van P. Lemon van 21 dezer 1553 uur en de 1ste alinea van mijn reactie daarop ).
Ik weet het natuurlijk niet, ik was er niet bij. Maar onder gegeven omstandigheden mag je niet uitsluiten dat Nillmij/Aegon te goeder trouw is geweest en inderdaad in de voorhanden dossiers uit Indië/Indonesia niets van je oma heeft terug kunnen vinden. “Dan wordt het lastig” heb ik geschreven, weer met gevoel voor understatement.
Wat mij betreft eindig ik hiermee mijn bijdrage in deze. Ik heb mijn zegje nu wel gezegd en wil absoluut niet drammerig en gelijkhebberig overkomen; ik heb geen enkel belang bij een “gelijk”.
Pak Pierre
Pak Pierre,
Hiermee is toch duidelijk dat je of eigenlijk mijn oma, afhankelijk is van de verzekeringsmaatschappij.
Het was in de oorlog en de periode al geen pretje en van alles en nog wat raakte kwijt, maar overleven was toch belangrijker dan op je documenten/polissen te letten? Daar had je overigens niets over te vertellen, je moest maar afwachten of je de volgende dag nog leefde en te eten had….
Ik was te klein (in de oorlog geboren) en inmiddels is mijn oma er niet meer, alleen nog wat documenten waarvan ik wat kopietjes heb.
Dat is de bron vanwaaruit ik reageer. (En vanuit de acties die onlangs hierover gedaan zijn: bijv. het opvragen van de polis(sen)).
Ik heb de polis situatie van mijn oma als voorbeeld gekozen, natuurlijk geldt een dergelijk verhaal ook over de verzekering polissen van mijn ouders.
Enfin, ik heb alle kopietjes aan Griselda Molemans gegeven, misschien kan zij er wat mee, in elk geval weet zij de wegen te bewandelen om klaarheid te krijgen.
Griselda heeft er zelf om gevraagd, dus krijgt ze tevens mijn volle medewerking.
Een ander punt:
Ik vind het vreemd en jammer dat verder niemand in de familie van mijn moeder totaal geen interesse in het (Indische/Indonesische) verleden heeft.
Mijn opa van moederskant (de man van de oma van de polis) was op 30 augustus 1945 overleden in het ziekenhuis van het gevangeniskamp Petamburan te Batavia.
Via de door mij opgevraagde informaties bij het Rode kruis, kwam ik erachter waar hij mogelijk begraven kon zijn. (graf was er niet meer).
Aangezien hij vanuit het interneringskamp Bandoeng door de jap wegens ernstige darmziektes naar Petamburan hij toch beschouwd kan worden als een oorlogsslachtoffer.
Immers: hij heeft geen jappenkamp verlaten en is nooit bevrijdt.
Nu heeft de oorlogsgravendienst hem toch als zodanig erkent en is zijn naam ook op de namenwand te Bronbeek terecht gekomen.
Maar evengoed blijf ik het jammer en triest vinden dat de rest van de familie, van wie toch hun ouders/grootouders uit Indië/Indonesië kwamen, zo weinig interesse voor hun eigen afkomst/historie hebben .
@ Hans pan Schaik:
Tja … nu je mij wat voer voor pikirans in de mond stopt ga ik toch nog (graag) even in op je verzuchtingen.
1. Verzekeringmaatschappijen staan niet bekend als liefdadigheidsinstellingen. Ze hebben alle aandacht voor jou als ze je zieltje moeten winnen en als je je premie nog niet hebt betaald. Als jij je zieltje hebt verkocht en je solidariteitspremie hebt gestort en een keertje om een tegenprestatie vraagt in de vorm van schadevergoeding of uitkering, dan toont de instelling haar andere gezicht.
Coulance in het licht van uitzonderlijke omstandigheden? Vergeet het maar. Ik hoop voor jou dat Griselda M. of een andere Walla met voldoende invloed op de machtigen der aarde iets voor je kan doen, maar ik vrees het ergste. Als er nog ergens een dossier met gegevens van je oma bestaat, dan ligt het zeer waarschijnlijk in Jakarta, diep in de donkere snikhete kolong van een oud verwaarloosd gebouw, bevlekt en broos door vochtinwerking en half opgevreten door de rajaps. Soms is het voor je zielenrust beter om je zegeningen te tellen, los te laten en vergeten dat je “gelijk” hebt doch het niet hebt gekregen.
I know, I’ve been there many times.
2. Er is geloof ik al veel gezegd en geschreven over de tanende belangstelling voor de Indische wortels van de jonge generaties Indo’s. Je ervaringen binnen jouw familie stemmen naadloos overeen met wat zich afspeelt in andere. Ik denk zelfs in de meeste Indische families, maar ik moet oppassen dat ik nu niet meteen op de vingers wordt getikt door oplettende, zeer geleerde en van zichzelf overtuigde meelezertjes, want ik heb geen keihard bewijs dat is gebaseerd op grondig, wetenschappelijk verantwoord onderzoek.
Het is een vaststelling gebaseerd op waarneming binnen mijn eigen familie en die van goede bekenden. De vraag die ik mij voortdurend stel is, of we daar nu verdrietig over moeten zijn of blij. Voor alle zekerheid schrijf ik op wat ik weet over mijzelf en mijn naaste familie, hoe wij “Indisch” werden in de bredere context van de geschiedenis en zo verder. Stamboomonderzoek helpt daarbij. Voor het geval de volgende generaties later, eenmaal zelf oud en grijs en wijs en nog niet der dagen zat geworden, toch belangstelling krijgt.
Pak Pierre
>>>>>>>>>>>>>Het is een vaststelling gebaseerd op waarneming binnen mijn eigen familie en die van goede bekenden. De vraag die ik mij voortdurend stel is, of we daar nu verdrietig over moeten zijn of blij. Voor alle zekerheid schrijf ik op wat ik weet over mijzelf en mijn naaste familie, hoe wij “Indisch” werden in de bredere context van de geschiedenis en zo verder. Stamboomonderzoek helpt daarbij. Voor het geval de volgende generaties later, eenmaal zelf oud en grijs en wijs en nog niet der dagen zat geworden, toch belangstelling krijgt.
Pak Pierre<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<<
"Vaststelling gebaseerd op waarneming"
Dit is het beste stuk wat ik van je heb gelezen en bedankt daarvoor.
Nou … ik begrijp dat ik dus niet in aanmerking kom voor de oeuvreprijs.
Pak Pierre
Mijn oma had een verzekering, die door de NILLMIJ (Nederlandsch-Indische Levensverzekering- en Lijfrente-Maatschappij) is overgenomen. De Nillmij is verder overgenomen door Aegon.
Maar Aegon zegt dat ze niets in het archief kunnen vinden.
Tja … als oma de polis niet meer kon/kan overleggen, dan wordt het lastig, ook al is die polis door de oorlog of wat daarna gebeurde verloren geraakt.
Ik ben bang dat velen uit Indië in een zelfde schuitje zitten.
Pak Pierre
IAF meldt dat er een verklaring in de Volkskrant stond over het onjuiste gebruik van het woord Indiëgangers en repatrianten
http://indonesie.actieforum.com/t8148-opgevangen-in-andijvielucht-griselda-molemans#22058
Maar niks over de hele 380.000 groep “Indonesische vluchtelingen” noemen. Dat klopt niet voor de grote meerderheid van de groep .
N.a.v 2e artikel Volkskrant.
Geen wonder dat het Nationaal Archief deze uitgesponnen aanklacht tegen Staat en Politiek liever gecensureerd (?) zag opgetekend.
De indische weggejaagde en gevluchte gemeenschap ( was zelf een knaap van 12 en had dus geen notie) werd wel spijkerhard door nederland behandeld, ondanks of dankzij de nog heersende armoe in het land. Als je het afzet tegenover de huidige materiële voorzieningen voor de niet-nederlandse vluchteling, is er nog een oude morele schuld en rekening te vereffenen.
Ff tussendoor: hoeveel pensioen, aow, verzekeringsgelden of anderszins ontvangt het huispersoneel (en hun erfgenamen) dat voor Indiëgangers, ontheemden, Indo’s, belanda’s of anderen heeft gewerkt? En wie betaalt dat pensioen? Hun voormalige werkgevers?
Dat is een aardige van meneer Frans ……
Door de – in de meeste gevallen gedwongen of door pesterijen sterk aangemoedigde – uittocht uit het jonge Indonesia van die paar honderdduizend (Indische) Nederlanders en nog wat groepen die over dezelfde kam werden geschoren, moet zich een sociale ramp hebben voltrokken, want misschien even zoveel Indonesiërs die in de een of andere rol voor ze hadden gewerkt raakten hun baan en daarmee hun bestaanszekerheid kwijt.
Hamvraag voor een nieuwe poll (voor de liefhebbers): Wie is voor die ramp verantwoordelijk, de oud werkgevers die, vaak zelf berooid, hun heil elders moesten zoeken of het gouvernement van Indonesia, c.q. zijn Kepala Besar Boeng Karno, die aanleiding was van de uittocht?
Hoe hard het nu ook klinkt, het was in die tijd en daarvoor niet de gewoonte om een oudendagsvoorziening voor huispersoneel te treffen, dat deden ook de Indonesiërs niet die er huispersoneel op na hielden.
Veel vertrekkers zullen op de valreep hun trouwe bedienden een handvol Roepiahs hebben gegeven, plus wat bulletjes om te gebruiken of te verkopen. Mijn moeder en tante zonden ook nog lang na aankomst in Nederland postwissels naar hun getrouwen én hun kinderen.
Pak Pierre
AOW krijg je alleen voor de jaren woonachtig in Nederland.
Hoge ambtenaren die vanuit Indie nog voor en vlak na de overdracht in 1949 naar Nieuw Guinea gingen kregen ook geen pensioen van de regering.
Ze werden kortverbanders genoemd en kregen om de drie jaar betaald verlof en overtocht om met hun gezin naar Nederland te gaan voor drie maanden.
Ik geloof maar weet het niet zeker dat de hoge ambtenaren die uit Nederland kwamen wel een pensioen kregen en om de 6 jaar, 6 maanden verlof kregen.
Kort verbanders die over de 50 jaar oud voor goed in Nederland kwamen konden meestal geen baan vinden in die tijd en velen moesten van de steun leven.
Tja Pak Arthur …..
Of die zogenaamde “kort verbanders” – ik zie die term in de onderhavige context voor het eerst – recht of onrecht is aangedaan in het licht van de toen geldende usances kan ik bij gebrek aan informatie niet beoordelen.
Aangezien je spreekt van “hoge ambtenaren” en niet van kleine boengs met de rang van schrijver 2de klas vermoed ik geen list en bedrog maar een “package deal” die, over het geheel genomen, door betrokkenen acceptabel werd bevonden.
Wel meen ik te weten dat in die vijftiger en zestiger jaren v.d.v.e. – over die periode heb je het geloof ik – in Nederland werk volop was voor iedereen, ook voor de 50-plussers die redelijk gezond en fit uit Indië of Nieuw Guinea terugkeerden.
Zeker voor terugkerende “hoge” ambtenaren was ergens op de vele ministeries wel een bedje gespreid, al dan niet dankzij hulp van kontjo’s uit Indië die al goede pangkats hadden veroverd.
The old boys’ network van oud Indiëgangers werkte in die tijd voortreffelijk.
Pak Pierre
Pak Pierre
Deze kortverbanders zoals ze zichzelf noemden, waarschijnlijk omdat ze alleen 3 inplaats van 6 jaar moesten werken voordat ze met verlof gingen wisten dat een pensioen niet in hun contract was.
Ik kende zo’n persoon . Hij was architect en hoofd van de RWD (Residentie Waterstaats Dienst) West Nieuw Guinea.
Ging voorgoed naar Nederland in 1955 en kon na een half jaar geen baan vinden.
Uiteindelijk heeft hij een baan aangenomen voor een Nederlandse Beton Maatschappij via “The old boys network” in Accra, Ghana.
Een kontjo uit Nieuw Guinea was daar eigenaar.
Het gezin van deze man bleef echter in Nederland.
@ Pak Arthur,
Nou …. het is met die architect uiteindelijk goed afgelopen. Het OBN (Old Boys’ Network) had goed gewerkt. Mogelijk had zijn “wachttijd” te maken met zijn in de tropen opgebouwde specialisatie die hij niet zonder meer “down the drain” wilde laten wegvloeien, c.q. beter te gelde kon maken in de tropen en niet rond de 55ste breedtegraad.
Ik heb van heel nabij een oud Deliplanter gekend. “Deventenaar” van huis uit met voor- en naoorlogse ervaring in NOI en Rhodesië (tegenwoordig Zimbabwe). De goede man, 50 +, kwam na enig zoeken uiteindelijk terecht bij Badger in Den Haag, branch van een Amerikaans ingenieursbureau. Zijn functie zal een heel andere zijn geweest dan die van tabaks- en theeplanter en misschien nederiger, maar hij had een baan en was er tevreden mee.
Pak Pierre
Wel of geen pensioen hangt toch gewoon van de arbeidsovereenkomst af? Lezen voor je tekent. Mijn vader was Indisch ambtenaar, met om de zes jaar Europees verlof + pensioenopbouw. De premies waren gelukig in Nederland terecht gekomen. Het kan zijn dat bij kort verband geen pensioenrechten worden opgebouwd. Maar dat weet je, kan je zelf voor lijfrente zorgen.
Tja … formeel hebt u natuurlijk weer gelijk, Pak Somers.
Maar voor veel Indische “repatrianten” lagen de kaarten toch iets anders.
Voor de oorlog was een door de werkgever aangeboden regeling voor ouderdoms- en nabestaandenpensioen (ik gebruik het moderne jargon maar even) niet gebruikelijk, zeker niet in de private sector.
Werknemers, ook die in de hogere functies, accepteerden dat als “normaal” en velen waren ook zo verstandig om te sparen voor een stukje land in de bergen of een andersoortig appeltje voor de dorst.
Helaas voor deze mensen kwam eind 1941 onverwacht de grote omwenteling: Oorlog, bezetting, bersiap, exodus. Spaargeld verloren, waardevolle spullen gerampokt, land ingepikt door “onwettige occupanten” en nooit meer teruggekregen.
Zo verging het bijvoorbeeld mijn stiefvader. Meer dan veertig jaar werkte hij in Semarang voor de Amsterdamse handelsfirma Wellenstein & Krause. Hij had alleen lagere school en klom op van jongste bediende tot hoofd van het Semarangse kantoor.
Geen pensioenregeling, maar hij verdiende voor de oorlog genoeg om wat opzij te zetten. Hij was een brave “family man”, geen “big spender”. In 1956 moest hij van de bazen in Amsterdam het kantoor sluiten en kwam hij vrijwel berooid met de “Willem Ruys” in Nederland aan.
Wat hem na aankomst door de firma werd geboden was een levenslange lijfrente voor hem en mijn moeder, die voorzag in een maandelijkse uitkering voor elk van NLG (guldens dus) 60,-. Niet geïndexeerd.
Zo zal het velen zijn vergaan. Realistische plannen gemaakt voor een toekomst die nooit werkelijkheid zou worden. Een toekomst die men in het vooroorlogse Indië niet voor mogelijk hield.
Mijn echte vader had het als schoolmeester in overheidsdienst, bovendien met recht op Europees verlof, beter geschoten.
Pak Pierre
“Voor de oorlog was een door de werkgever aangeboden regeling voor ouderdoms- en nabestaandenpensioen (ik gebruik het moderne jargon maar even) niet gebruikelijk, zeker niet in de private sector.” Zelfs na de oorlog in Nederland ook niet. Van mijn vrouw werd verwacht dat haar man dat wel zou regelen. Bij ontslag werd bij vrouwen het pensioen ook afgebroken, met terugbetaling van de premies. Maar mijn vrouw heeft geprofiteerd van een latere regeling bij PGGM. Wel veel werk om de oude adressen van haar werkgevers (voornamelijk ziekenhuizen) op te sporen. Met de teruggekregen premies kon je zelf een lijfrente regelen. Sommige mensen gingen liever op vakantie van dat geld.
Nog begin tachtiger jaren kwam mijn goede vrouw als directiesecretaresse in dienst van een dochteronderneming van een internationaal opererende onderneming met hoofdzetel in Hamburg. Zij was speciaal uitverkoren omdat zij “native German speaker” was en daarnaast ook uitstekend Nederlands en Engels (au pair in Yorkshire geweest) sprak en schreef.
Als vrouw kon zij evenwel niet deelnemen aan de bedrijfspensioenregling. Die ongelijkheid werd pas eind tachtiger, begin negentiger jaren hersteld, gelukkig voor haar met terugwerkende kracht.
Pak Pierre
De oorspronkelijke kop bij het volkskrantartikel online was
‘Indiegangers-hebben-nog-miljoenen-tegoed’. Hedenochtend.
Ook in de papieren krant.
Ergens in de loop van de dag heeft men die titel veranderd tot :
‘Ontheemden uit Indonesië hebben nog miljoenen tegoed’
http://www.volkskrant.nl/vk/nl/2686/Binnenland/article/detail/3617264/2014/03/18/Indiegangers-hebben-nog-miljoenen-tegoed.dhtml
Het zal wel zijn dat men ineens zag dat Indiëgangers niet het juiste woord was.
Maar hebben de verzekeringsmaatschappijen nog wel die archieven van toen? En vaak van een my die al is opgeheven, is opgenomen in een groter verband?
Als die archieven nog bestaan dan kan met behulp van OGS, Rode Kruis, KNIL-archief, Nationaal Archief, SAIP nog wel iemands dood bewezen worden.
En daarna de erfgenamen gevonden worden. (CBG, SIFA, IGV)
Na vijf jaar vermissing (moet wel als vermist zijn gemeld) kun je een aanvraag indienen voor een overlijdensverklaring. (het is juridisch dood). Hoe het dan verder gaat weet ik niet, maar het lijkt mij niet moeilijk. Verder inderdaad de door u genoemde organen. De Nederlandse archieven zijn er nog steeds, maar inderdaad ingewikkeld. Er is een website voor, maar ik ben dat vergeten. Greetje heeft het heel lang geleden gebruikt om haar pensioenrechten te zoeken. Ging goed.
@hr Somers ” Er is een website voor, maar ik ben dat vergeten”
Was dit het?
De pensioenfondsen en levensverzekeraars in Nederland hebben op 1 januari 1995 een informatiepunt opgericht waar niet opgevraagde ouderdomspensioenen kunnen worden geregistreerd….
Het informatiepunt heet Project Niet Opgevraagde Pensioenen (PNOP) en is gevestigd in Amsterdam. Pensioengerechtigen die menen hun pensioen te hebben misgelopen, kunnen hier informeren of het ouderdomspensioen als ‘niet opgevraagd’ door het fonds of de verzekeraar is aangemeld. Vanaf 1 april kan de informatie worden opgevraagd onder nummer 020-6064777.
Actueel:
Mijnpensioenoverzicht.nl wordt verzorgd door de Stichting Pensioenregister. De Stichting Pensioenregister is opgericht door de Sociale Verzekeringsbank (SVB) en alle Nederlandse pensioenuitvoerders.
Op mijnpensioenoverzicht.nl ziet u, naast uw AOW, hoeveel pensioen u hebt opgebouwd en bij welke pensioenuitvoerder (pensioenfonds of -verzekeraar). Ook ziet u wat uw nabestaanden krijgen als u overlijdt. AOW en pensioen dat u al ontvangt, wordt niet getoond. Wat u op deze website niet vindt, is wat u zelf voor uw oude dag hebt geregeld.
Hoe komt u bij uw pensioengegevens?
U krijgt toegang tot uw gegevens met uw DigiD.
Uitkeringen (meestal testamenten) die niet kunnen worden uitgekeerd omdat de begunstigde niet is te vinden, worden (altijd???) opgeborgen in de consignatiekas van het Ministerie van Financiën. Met een verjaringstermijn van ??? jaren. Is op de website van dat ministerie te vinden. Een paar jaar geleden stond daar een bericht dat voor de erfenis van Mw. M.H Somers (mijn vrouw heet zo ook) de gerechtigden niet konden worden opgespoord. Toen ik me aanmelde waren ze een beetje verlegen, maar het was toch zo. Dat bericht heb ik later niet meer gezien.
Prachtig als je internet machtig bent, maar wat about de oudjes, die misschien alleen het woord computer kennen?
Dit oudje heeft al veel op de computer gevonden, en boeken geschreven. In 1946 bestonden nog geen computers. Mijn ouders hadden zelfs geen telefoon. Toch hebben ze het bij twee verzekeringsmaatschappijen goed geregeld, en goed contact met de SAIP. Met jongelui heb ik de ervaring dat zij de woorden ‘brief’ en ‘postzegel’ kennen als de klok waar de klepel is verdwenen. Een beetje zielig. Bij de geboorte van mijn kinderen moest ik in de telefooncel de dokter bellen. Weten de jongelui nog wat dat is?
Tja … in die goeie ouwe tijd kon je, als je bofte, ook bij rijke en/of vooruitstrevende buren terecht om in noodgevallen te bellen.
Bij de telefoon stond meestal een potje waar je dan een dubbeltje in moest stoppen. Klein particulier initiatief in zuinig Nederland.
Pak Pierre
Op basis van deze 2 te maken kanttekeningen:
*Het Verbond van Verzekeraars ontkent dat de administratie in New York ligt. Voor aanvragen wordt alleen in Nederlandse archieven onderzoek gegaan.
*de schuld die Nederland de Indonesische vluchtelingen oplegde voor opvang en levensonderhoud.
( nou ja …verkeerd gebruikt bijvoeglijk naamwoord: nederlandse vluchtelingen uit Indonesië)
Stroop de mouwen op, er is een vracht aan arbeid te verrichten voor het IP en BEGO
Geen terugtrekkende opmerking meer plaatsen maar pukul terus:
” We zijn in overleg, hoewel het steeds moeilijker wordt. Er zijn veel dingen onder het kleed geveegd.”
Voorzitter Silfraire Delhaye van het Indisch Platform
( Het doel van het Indisch Platform is het opkomen voor en het bewaken van de rechten en de belangen van -de leden van- de aangesloten organisaties.
Het Indisch Platform werd in 1991 op verzoek van de toenmalige Minister-President, Ruud Lubbers, opgericht om als aanspreekpunt en overlegorgaan te dienen met betrekking tot de algemene en specifieke belangen van de Indische gemeenschap.)
Bond van Ex-geïnterneerden en Gerepatrieerden van Overzee, B.E.G.O.
De Bond van Ex-geïnterneerden en Gerepatrieerden van Overzee (BEGO) is één van de oudste verenigingen, die zich bezighoudt met de belangenbehartiging van oorlogsgetroffenen uit voormalig Nederlands Indië. De BEGO werd in 1970 officieel opgericht. Merkwaardig is het feit, dat de BEGO minder bekend is bij het grote publiek, al zijn er vele wapenfeiten te melden.
De BEGO zal zich blijven inzetten voor de belangen (in de ruimste zin van het woord) van de leden en de gemeenschap uit voormalig Nederlands Indïe. De activiteiten vallen uiteen in drie hoofdgroepen.
Advies aan individuele leden in geval van materiële en immateriële problemen.
Doorverwijzen naar bevoegde instanties en het volgen van het verloop van dit proces.
Activiteiten in de richting van politiek Den Haag en op die manier invloed uitoefenen op het ontstaan en uitvoeren van wetten en regelingen voor oorlogsgetroffenen.
Daarnaast blijft de BEGO ook ruimte bieden aan onderling contact, gewoon gezellig zonder poespas. Want ook een kumpulan, een pasar, een rijsttafel en lekkere hapjes horen onlosmakelijk bij onze identiteit.
“Voor aanvragen wordt alleen in Nederlandse archieven onderzoek gegaan.” Klopt. Mijn ouders hoefden destijds niet naar welk werelds oord dan ook te gaan, gewoon naar de Nederlandse maatschappij in Indië waar die verzekering was gesloten. Ze zijn keurig geholpen. Voor particuliere pensioenverzekeringen is er een Nederlandse website. Er zijn in Indië heel veel verzekeringen in het buitenland gesloten, die waren lekker goedkoop. Die archieven liggen natuurlijk daar ter plaatse, maar je zal er weinig aan hebben: kleine lettertjes!
* Indiëgangers? De meeste mensen waren er geboren en getogen. Nederlandgangers is een betere term
* Indonesische vluchtelingen? Weer een journalist die het verhaal niet helemaal snapt ?
* 251 miljoen in 1945 . Wat is die grondsom dan in 2014 aan euro’s En wat is het totaal niet uitgekeerde bedrag dan ?
* Jos, verwacht er maar niks van.
Ja,laten we maar gewoon afwachten.Ik zit ook niet op dat geld te wachten.Ik ben benieuwd tzt naar de nadere uitwerking ervan.doch ik vraag me af,waarom dat voorheen niet afgehandeld is.Ik denk,dat het financieel vrij pittig in elkaar zit om te begrijpen.
In Tegoeden 2000 staat er op blz.242 wat mijn Ouders’ onroerend goed is,helaas de Nederlandse Staat heeft wat dat betreft een hele lange adem en hypocrisie ten top.Ik ben tot dusver die capabel is van het gezin om nog te blijven trekken aan de bel,daarom hoop ik dat Mevrouw Griselda Molemans nog wat voor mij kan betekenen. Mijn laatste daadwerkelijke poging deed ik vorig jaar en neem nu een pauze en ga nog een paar nachtjes slapen.Who knows.
Mvg.Jos Crawfurd.