Ronaldo en de keraklekkernij

rongorengfb: Kennen jullie dat nog van vroeger toen je zelf nog klein was….Als er rijst werd gekookt, kreeg ik de aangebrande rijst(kerak) van de bodem geschraapt met zout….was voor ons een lekkernij….vind t nu nog lekker…

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

9 Responses to Ronaldo en de keraklekkernij

  1. Wal Suparmo schreef:

    Nooit bekend in het buitenland, zelf niet buiten Java of DE EENINGSTE IN DE WERELD. Is BLENG. Dat is een speciale zoort olie dat uit fe aarde/bron komt samen met ZOUT, in KUWU(kabupaten Purwodadi/Grobogan dicht bij Semarang). Met een knal komt het uit de aarde of te wel het geluid “BLENG “,en daar naar genoemt.Om lekker GENDAR temaken van KETAN dat erg GOERIH smaakt. Is Pak Pierre bekend/oot gegeten/geproeft?

  2. Huib schreef:

    “Kerak”, de kinderen ‘vochten’ er om. Zeker tijdens de oorlog en ook er na.

  3. bo keller schreef:

    Geplaatst op 8 november 2013 door .Indisch4ever
    gastpikiransDit is een verhaal van Ruud Schmitt. Die eerder gepubliceerd is in KRIS-nieuwsbrief met verhalen over Semarang.
    !
    ” Blondo” of tai minjak klappa

    Nadat de santen een paar keer was gezeefd, werd het overgegoten in twee ‘wadjan’s’ (woks) van zo’n 60 cm doorsnee. Daarna werd de santen op primitieve, door de kebon gebouwde, stenen ovens aan de kook gebracht. Als brandstof diende de schil van de klappers; dat spaarde brandhout.

    Nadat het water door de hitte was verdampt bleef de olie over die, na te zijn gefilterd, in flessen werd gegoten voor de verkoop.

    Zuinigheid werd betracht en de ‘blondo’ (ingedikt bruine kokos residu op de bodem van de wok) was, eventueel bijgekruid en voorzien van sambal gandaria, een niet te versmaden heerlijkheid bij een bordje warme witte rijst. Het smaakte heel ‘goerih’ (lekker kruidig).

    Hierbij het bordje warme rijst vervangen door verse ”Kerak”
    siBo

    • Jan A. Somers schreef:

      Baboe Soep maakte ook zo klapperolie. Het hele huis stonk er naar terwijl het toch buiten gebeurde. Werd ook in heur haar gesmeerd, niet zo fris. Die aangebrande rijst en de klapperolieprut is inderdaad lekker. Volgens de geleerden krijg je daar kanker van. Maar mensen uit Indië gaan niet zo makkelijk dood.

  4. Ron Geenen schreef:

    Ronaldo,
    Van kerak heb ik nog goede herinneringen. Van moeder en oma geleerd door de kerak eerst buiten in de zon te drogen en vervolgens in de frituur bakken. daarna er uit scheppen en de olie er uit laten lekken op papier. Als laatste wat zout er over heen.
    De beste kroepoek.

    • Paul Vermaes schreef:

      @Ron Geenen: Het verhaal van Ronaldo herken ik helemaal. De rijst werd geliwet en dan krijg je in aluminiumpannen altijd kerak. Die schraap je eruit en eet het met zout op. Drogen van de kerak en daarna frituren tot rangginang was voor de welgestelden: klapperolie was duur. Gelukkig konden we krupuk bakken in een dun laagje olie, maar rangginang zelden.

      • Ron Geenen schreef:

        Paul schrijft: Drogen van de kerak en daarna frituren tot rangginang was voor de welgestelden: klapperolie was duur. <<<<<<<<<<<<<

        Dat is nieuw voor mij en heb nu iets nieuws geleerd.
        Inderdaad was mijn grootmoeder en opa Chevalier voor de oorlog nogal vermogend, want ze hadden een garage bedrijf en verkochten als enige de amerikaanse Hudson en de Soto, en ook bedreven ze een hotel en restaurant en daarnaast renpaarden. Na de oorlog alles kwijt geraakt.

  5. cornelia31 schreef:

    Heden ten dage heb je eigenlijk nooit meer aangebrande rijst, je kookt het in een stomer/magnetron. Maarv die lekker kra..ja, die lust ik ook graag, in spanje heet deze korst van rijst la crosta, dat kan gebeuren bij het koken in ijzeren paella pan als je paella maakt,het is ook hier een lekkernij ..en ja, dan is t toch weer even net als vroeger…

    • Pierre de la Croix schreef:

      Bij ons is de goede oude rijststomer ook in onbruik geraakt. Germaanse invloeden …..

      In de Indische toko kan je gelukkig het verfijnde equivalent van kerak kopen, rengginan. Leeft nooit lang bij mij.

      Pak Pierre

Laat een reactie achter op Pierre de la Croix Reactie annuleren

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *