Eric Neyndorff is al 7 weken in Indonesië en gaat binnenkort terug.
Dit is nr 12. Lees ook de eerdere delen. en zie de foto’s op Facebook.

Beste lezers,

Ik ben met een minibus van Kediri naar Surabaya gegaan. De bus zou om 9 uur vertrekken en ik hield rekening met de beroemd Indonesische jam karet (rekbare tijd). En dus schrok ik toen ik van de receptie van het hotel om 8:30 uur al een telefoontje kreeg dat de bus al stond te wachten, ik heb daarom in alle haast uitgechecked en hoop dat ik niets vergeten heb. De reis van 120 km duurde zo’n 5 uur. Ik wist dat er rondom Kediri suikerriet wordt verbouwd, maar zoveel heb ik nog nooit gezien ook zag ik veel vrachtwagens waarop de suikerriet was opgestapeld. Ik heb op de website historische kranten, een aankondiging gelezen dat mijn vader in 1927 werd overgeplaatst van een suikerfabriek in de buurt van Kediri, maar ik heb de fabriek niet kunnen vinden.

Surabaya is net als Jakarta een erg grote stad en het verkeer is er naar. Dus erg druk. Ik kwam via Sidoarjo de stad binnen, maar heb dit jaar nog niets gezien van de ramp veroorzaakt door Lapindo, waarschijnlijk omdat ik vanuit het zuidwesten de stad binnen kwam. Toen ik in 2009 in Surabaya was, heb ik op weg naar Porong wel de enorme dijk gezien die opgeworpen is tegen de modderstroom, die nu nog steeds voortduurt. De snelweg is er voor omgelegd moeten worden.

Ik ben op woensdag naar Kembang Kuning gegaan en heb daar het graf bezocht van Willem Neyndorff, de broer van mijn vader. Ook dit Ereveld is goed onderhouden en echt een bezoek waard. Helaas kom ik door het veranderde reisschema niet in Semarang, maar de Erevelden Kalibanteng en Candi zal ik dan op de volgende reis bezoeken.

Na het bezoek aan Kembang Kuning ben ik naar Ciputra World gegaan, een van de nieuwe malls, die erg groot zijn, en waar je alle grote merken vertegenwoordigd ziet. Op donderdag ben ik ‘s- morgens naar Tunjungan Plaza gegaan. En ‘s-avonds werd ik voor het avondeten uitgenodigd in de Grand City mall. Ik heb zo enkele grote malls gezien en vind ze wel erg mooi. De prijzen in de winkels en restaurants zijn voor Indonesische begrippen erg hoog.

Toen ik in 2011 in Surabaya was, werd ik uitgenodigd om een dag op een school in Sidoarjo iets in het Engels over Nederland te vertellen. De kinderen hadden Engelse les, ik mocht daarom geen Bahasa Indonesia spreken. Ik heb aan dat bezoek enkele Facebook contacten overgehouden. Toen de kinderen hoorden dat ik dit jaar weer in Indonesië zou zijn, vroegen ze of ik weer naar de school wilde komen. Ik ben dus op vrijdag om 7:30 uur met een taxi op weg gegaan naar Sidoarjo. De school begint om 8 uur. Ik werd zowel door de leerkrachten als de kinderen ontzettend enthousiast ontvangen. De kinderen wisten zelfs nog wat ik ze 2 jaar geleden verteld had. Alle kinderen wilden met me op de foto, zelfs de onderwijzeressen vroegen om met op de foto te mogen. Zo’n mooie man ben toch ook niet. Maar ook dit bezoek was een succes.

Zaterdag ben ik in het gebouw geweest van de PT Perkebunan Nusantara geweest. Dit is volgens mij het oude kantoor van de HVA geweest. Het gebouw is, in tegenstelling tot het gebouw van de NIS de Lawang Sewu in Semarang, goed onderhouden ik zag panelen, ontworpen door Nieuwenkamp en door de Porceleynen Fles in Delft gemaakt. De panelen geven de diverse onderdelen van de activiteiten van de HVA weer, zoals de suikeroogst en de theepluk. Het interieur zag er nog uit, zoals het in 1925 bij de oplevering was. Prachtig, ik heb enkele foto’s gemaakt.

Ook ben ik in de Chinese wijk in Surabaya geweest, waar ik in een boeddistische tempel naar binnen ben gegaan. Ik ben ook door enkele oude wijken van Soerabaja gegaan waaronder de katholieke kerk in Kepanjeng, waar net een bruiloft werd ingezegend. Ook ben ik bij de jembatan merah geweest en het museum van de helden, omdat ik wat wil weten van de wijze, waarop Indonesië aankijkt tegen hun vrijheidsstrijd. Helaas was het museum dicht.

groetjes Eric .