.
..
Mail van Huib Otto:
Ik zend u hierbij een aantal foto’s van een tweetal werkstukjes die mijn vader maakte tijdens zijn krijgsgevangenschap.
De twee eerste foto’s betreffen voor en achterzijde van een kunstig portret van mijn moeder en de laatste drie zijn foto’s van een driedelig fotolijstje ook gewijd aan mijn moeder. Kennelijk was “Beebs”zijn koosnaampje voor haar. Ze waren zo’n 7 jaar getrouwd en ze was 27 jaar toen hij in het kamp verdween.
Dit naar aanleiding van een blog over Indisch erfgoed en het advies van de heer Bo Keller, die ik in de korte tijd dat ik deelneem, zeer heb leren waarderen.
Ik hoop dat u deze foto’s van de voor mij zeer dierbare kleinoden zult willen plaatsen.
met vriendelijke groet, Huib Otto
...................
Indisch4ever 
Pak Bo,
Hartelijk dank voor uw visie en adviezen.
Mijn vader was beroeps en was gelegerd in Tjimahi toen de oorlog uitbrak. Hij heeft ook o.a. in het Tjihapit kamp gezeten aan het eind van de oorlog, geloof ik
Pak Huib,
M’n gedachten gaan ook kanan/kiri met siPritél -upil en anderen.
M’n gedachten gang over Uw kenang-kanangan en ik wil eigenlijk van
huisvlijt niet spreken,want het is met een en uit een tijd vol on-
zekerheden vervaardigd gezien de daarbij gebruikte symbolen
Geloof (kruis)- Hoop (anker)- Liefde (hart) wat nog benadrukt wordt
door de inkijk wat het beeld perspectief geeft in zijn herinnering.
Maar ook het iets ..(?) mee willen mededelen ,wij zijn vol goede moed.
en dat is te zien in de marcherende miliciens achter de Kawat.
Was Uw vader toen dienstplichtig?
Vaak ziet men een gesloten poort-kawat of een barak,dat een toekomst
verlangen uitbeeld, Straks als de poort open gaat ,wij buiten de
kawat en vieze barak staan tsja, dan wordt alles beter.
Over het zeer kunstig kunstwerk,heb ik een afwijkende menig en wel in het goede nl. gedurende de eerst tijd ontplooiden bij vele Indo’s
hun artistieke talenten die ze via-via de kabar anggin ten gelde
maakten. Het kunstige frame was al klaar en alleen het beeld en
naam dienen nog ingestands worden.
Het geen helemaal niets wil zeggen over je Pa’s kwaliteiten,
Dan een vraag ,en wat ik zo’n beetje van heb opgestoken,werden
deze kleinoden met een touwtje/haakje op de man gehouden.
Weet u soms ook hoe U Pa dat deed ?
Ook een hele kleine tip, mocht U om wat voor reden dan ook het
”WEG” schenken , Eist dan, dat een door U met de hand
geschreven achtergrond verhaal bij het voorwerp blijft .
Ik heb teveel gezien hoe men toen met afgestane schenkingen
om ging.
siBo
.
Pak Boeroeng bedankt voor de plaatsing van deze twee kleinoden en ook de Bapaks Toby en Pierre dank ik voor hun waarderende woorden.
En Pak Pierre, wat betreft koosnaampje konden ze er bij ons thuis wat van. Ik heb bv. drie oudere halfzusjes die Djekkie, Mops en Muis door min moeder werden genoemd. Een jonger broertje werd Tjipoet en een zusje Bangkong. Dit alles in de categorie koosnamen.
Tot de laatste kwalificerende bijnamen die je noemde zijn we gelukkig nooit hoeven te komen.
Heeft Pak Rutte al beloftes gedaan in die richting om geen Indische musea meer te sluiten wegens koerang oewang of koerang warga?
Dan is alle hoop vervlogen voor het voortbestaan van die musea. Of misschien toch Bronbeek met een Oranje als stichter?
Nou, dat zijn écht kunstwerkjes. Papa Otto had talent.
“Beebs” was in Indië geloof ik een veel voorkomende koosnaam van liefhebbende Indo-mannen voor hun vrouwen. Een van mijn vele ooms noemde zijn vrouw ook “Beebs”. Zal wel van het Amerikaanse koosnaampje “Baby” zijn.
Come to think of it: Een groot filosoof vertelde eens dat voor koosnaampjes van vrouwen vaak dieren werden gekozen. In het begin van de relatie waren ze klein, dus “muisje”, “duifje”, “baby” voor een menselijk diertje, tot de relatie sleur was geworden en het diertje al maar groter werd, met bijvoeglijk naamwoord: “domme geit”, “rund”, “dikke kamerolifant”.
Oeps … off topic. Sorry Huib. Mijn gedachten gaan weer kanan kiri door de kepala. Maar, ik meen het, prachtige krastekeningen en teksten! Goed bewaren en als niemand van je (klein)kroost belangstelling heeft, niet naar de balang ermee doch schenken aan een Indisch (oorlogs)museum dat nu eens niet wordt opgedoekt bij de zoveelste bezuiniging.
Pak Pierre
Prachtig gemaakt en wat een dierbaar bezit!