Dutch filmmakers Hetty Naaiijkens Retel-Helmrich and Leonard Retel-Helmrich were in NY on April 18,2013 to attend the World Premiere of their first collaborative directorial effort “RAW HERRING” (or as it is called under its Dutch title “NIEUWE HARING”).
Lees meer.
...................
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
Bertha Lammerts van Bueren-de Wit
XXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
Indisch4ever 
Over buitenkampers…. ga verder hier:
Geen dank Heer Derk HilleRislambers, de eer is geheel aan U en de Uwen. Eindelijk wordt aan een niet onbelangrijk deel van de Indische Geschiedenis aandacht geschonken, alhoewel het aan bovenstaande reacties over dit onderwerp helemaal niet te merken is, integendeel er wordt rustig gekabbeld over zaken waarvan mij de relevantie met het onderwerp volledig ontgaat, het is alsof over dit onderwerp een banvloek rust zelf afgeroepen door Indische Nederlanders.
Het kan niet op . Het Museon zal tijdens de TTF een tentoonstelling houden over “Buitenkampers”. Ik had mij tijdens de voorpublicatie deep down kwaad gemaakt over het sprookje/de mythe dat alleen Totoks naar de Binnenkampen moesten en alle Indo’s naar de Buitenkampen. Ik heb toen op geheel mijn eigen wijze een nogal boos briefje geschreven aan Museon, waarvan zelfs de honden geen brood lusten. Schijnbaar heeft dat wel wat losgemaakt bij de tentoonstellingsmakers. ik heb nu hun publicatie gelezen en die doet toch meer recht aan de waarheid over Buitenkampers. Ik nodig mijn moeder uit om samen naar de tentoonstelling te gaan, zij is bij uitstek de deskundige op Buitenkampersgebied. Lijkt me wel een interesante dag te worden, gezellig met mijn moeder en na afloop lekker op het terras bij het GemeenteMuseum zitten
van den Broek, op 23 april 2013 om 21:45 zei:
Geen dank Heer Derk HilleRislambers, de eer is geheel aan U en de Uwen. Eindelijk wordt aan een niet onbelangrijk deel van de Indische Geschiedenis aandacht geschonken, alhoewel het aan bovenstaande reacties over dit onderwerp helemaal niet te merken is
——————————————————————————–
Ben benieuwd wat de redenen geweest waren waarom er zo weinig gepraat werd.
Terwijl de buitenkampers geen kleine groep was.
Iets dergelijks zult u weer meemaken bij het Indisch Monument in Den Haag op 15 augustus a.s.. “Toen was het vrede!!!”
Pak Surya,
Ik heb in een ander stukje bij een ander topic (ik weet niet meer welk en wanneer) geschreven hoe mijn moeder – en met haar mijn zuster en ik – niet in het kamp hoefde en buitenkamper werd, alhoewel reeds opgeroepen zich voor het kamp te melden
“We” zijn de bezettingstijd doorgekomen, t.w. mijn grootmoeder (Omi) van Sumatraans-Javaanse komaf aan het hoofd van de huishouding, haar dochters mijn moeder en inwonende vrijgezellentante, mijn zusje en ik, plus inwonend (in “het paviljoen”) bediendenpaar met allemachtig veel kinderen.
Periodiek kwam er een Chinees op de fiets langs – ik kan hem bijna uittekenen, met indrukwekkende gouden tand in zijn altijd lachende mond en met helmhoed – die in de voorgalerij met Omi onderhandelde over de prijs van een gouden kabajaspeld, ring of gouden tientje, want Omi was voor de oorlog spaarzaam geweest en had regelmatig van haar weduwenpensioen iets van edelmetaal gekocht.
Zo zijn we allen de oorlog doorgekomen. Moeder en tante, beiden onderwijzeres, gaven bovendien thuis – clandestien – Nederlandse les voor een paar gobangs. Ook ik heb van tante lezen, schrijven, taal en rekenen geleerd zodat ik op achtjarige leeftijd, toen de scholen open gingen na de oorlog en bersiap, niet net als zovelen met een achterstand begon.
Nu mijn antwoord op uw vraag, niet wetenschappelijk onderbouwd:
Ik heb een idee dat “buitenkampers” weinig over hun status praatten omdat:
(1) Zij zich – zeer ten onrechte – schuldig voelden t.o.v. hen, vaak vrienden of familie, die wél achter de kawat verdwenen en het in bepaalde opzichten inderdaad beroerder hadden
(2) Hun lot en leed door de buitenwacht toch niet serieus werden genomen. Die buitenwacht dacht – alweer zeer ten onrechte – dat het normale leven voor de buitenkamper gewoon doorging, net als in het bezette Nederland. De buitenkamper was echter in bijna alle gevallen verstoken van regulier betaald werk en moest maar zien te overleven in een omgeving die hem niet zelden vijandig was gezind. Dat zal uit de film ook wel blijken, ik heb hem (nog) niet gezien.
Ik heb in Nederland vaak van totoks de vraag te horen gekregen of ik “in het kamp” had gezeten. Als ik dan “neen” zei kwam er altijd een opgeluchte reactie, eentje van “gelukkig, nu hoeven we niet droevig te kijken en kunnen we direct verder met onze vrolijke conversatie”. Nooit werd gevraagd hoe “we” als buitenkampers in bezet Nederlands Azië hadden overleefd.
Tja … hoe kom ik nu weer op het topic “Nieuwe haring”. Muulek, muulek. Langs een omweggetje misschien: Ik herinner me dat – via “de distributie” – tussen de eerste blikconserven die ons na oorlog en bersiap in Semarang bereikten ook blikjes “pilchards” zaten. Geen nieuwe haring dus, maar haring in tomatensaus, die we toen ook met rijst aten. Ik kan zo’n blikje nu nog met smaak “gado”, c.q. zo maar in één ruk uitlepelen, zonder rijst of brood, maar nog steeds mét schuldgevoel.
Vijfenzestig jaar continu vrede en welvaart. Kom er maar eens om in de rest van de wereld. Ik heb niet te klagen.
Pak Pierre
Bij de naam van de film “Buitenkampers” moest ik aan dhr Derk HilleRisLambers terugdenken. Als bij toeval gaf hij net hiervoor een reactie.op deze blog.
Wij hebben in het verleden een wat geanimeerde discussie gehad over de documentaire 2602, die over de Binnenkampers.
Ik wil hem namens mijn familie, ook Buitenkampers hartelijk bedanken dat zijn Stchting “Verfilming Japanse Bezetting” de realisatie van de film “Buitenkampers” heeft mogelijk gemaakt… Daarvoor hulde.
Dank, Peter van den Broek, voor deze vriendelijke woorden! Ik heb ze overgebracht naar mijn medebestuursleden.
Boeroeng is het mogelijk deze reacties door te zenden aan Hetty en Leonard, ik denk datr ze dat heel er op prijs zullen stellen. Ik ben te computer dom om dit voor mekaar te krijgen, Joty
Joty,
Je kunt toch alleen de link doorsturen ?
Hadden we (I4E) – ik geloof een jaartje geleden – niet al een topic (ik denk n.a.v. het onttronen van JPC in Hoorn) dat heel veel soortgelijke reacties uitlokte, tot aan “Nathaniel’s nutmeg” en de “ruil” van Nieuw Amsterdam met Suriname en/of Run?
Als ik mij goed herinner veel overlap met wat ik nu lees, doch misschien zijn er voor de ware liefhebber nog wat nieuwe gezichtspunten uit die serie te peuren.
Pak Pierre
Titel: Nathaniel’s nutmeg
[how one man’s courage changed the course of history)
Auteur: Giles Milton
ISBN 9780340696767
De Slegte v.a. € 6,00
Nederlandse vertaling:
‘Nathaniels nootmuskaat’
ISBN 9789029065009
De Slegte v.a. € 6,50
NBD|Biblion recensie
In dit vlot geschreven populair-wetenschappelijke werk schildert Milton met veel gevoel voor detail en karaktertekening de Engelse rol in de strijd om de specerijenhandel in de zeventiende eeuw. Die rol was en bleef marginaal. De Hollanders hadden met hun meedogenloze aanpak meer succes. Maar het gaat Milton eigenlijk om twee verhalen. Hoe Nathaniel Courthope enkele jaren een klein nootmuskaateiland verdedigde tegen een Hollandse overmacht, en hoe een groep Engelse handelaars door de Hollanders gruwelijk werd vermoord in Ambon. Beide verhalen zijn zowel in Engeland als in Nederland vrijwel vergeten. Het gaat fout als Milton ons wil laten geloven dat in 1667 het Oost-Indische eiland Run werd geruild voor Nieuw-Nederland. Desalniettemin een boek dat het waard is om gelezen te worden. Met bibliografie, alfabetisch register en zwartwitillustraties. Kleine druk.(Biblion recensie, Drs. B. Hummel) BRON: Bol.com
Zie ook: http://blog.londoh.com/item/795/catid/5#more
e.m.
Inderdaad is de Ambonsche Moord (1623) niet alleen vergeten, het is de VOC-archieven nauwelijks uitgekomen. Ik heb er in mijn dissertatie aandacht aan geschonken, met als bron: deel V (1870) van J.K.J De Jonge en M.L. van Deventer, De opkomst van het Nederlandsch gezag in Oost-Indië, Verzameling van onuitgegeven stukken uit het Oud-Koloniaal Archief. ‘s-Gravenhage, Martinus Nijhoff. Ik dacht dat ik het had geleend bij de KB in Den Haag.
Interessant bij dit soort verhalen is de beschrijving van martelingen, toentertijd tortuur, heel normaal bij verhoren, als het maar volgens de voorschriften ging. Het waterboarden is echt niet in Guantanamo Bay uitgevonden! Ook was die moordpartij niet gruwelijk, maar heel normaal!!!
“the Amboyna massacre”
De Engelsen die daar woonden op grond van een verdrag van 1619 werd door Gouverneur Herman van Speult beschuldigd van een complot kasteel Victoria te veroveren.
Maar ook al kan moeilijk worden getwijfeld aan aan het rechtmatige van het vonnis,,het vellen er van is onstaatkundig geweest in hooge mate.
Het heedt den Engelschen koning en Engelschen volk tegen Nederland in het harnas gebracht zooals nooit van te voren.
Nederlands Indie Land en Volk Geschiedenis en Bestuur Bedrijf en Samenleving.Deel 1. 1929 (o.l.v Prof D.G Stibbe)
Pembantaian Amboyna (BI) – Amboyna Massacre (Eng) – Ambonse Moord (Ned)
http://nl.wikipedia.org/wiki/Ambonse_Moord
Ik meen dat met name de zweep- atau stokslagen nog jaarlijks op Ambon worden nagespeeld/opgevoerd. Een mannen-ritueel, waarbij men elkaar met ontbloot bovenlijf bewerkt met een soort wilgenteen (tak,twijg) en degene die het elkaar afranselen het langst volhoudt is de winnaar.
e.m.
Tja … ieder nadeel hep s’n foordeel, zo blijkt maar weer.
Wat is de hoofdprijs, een batok klappermelk met suiker, uitgereikt door Miss Amboyna herself?
Pak Pierre
@Wat is de hoofdprijs,/…/@
Miss Amboyna herself!!!
Over nieuwe haring gesproken, op het eiland Bali heb je volgens mij ook een vorm van ‘a fighting manhood ritual’. Ook hier geldt, the winner takes his one night stand. Reminds me of:
e.m.
Uit het verslag van de Raad van Ambon: “met water, d’een min d’ander meer gepijnicht, naerdat se eerst frivolijck en met ongefondeerde redenen weijgerden iets te bekennen.” En later: “na kleine of geene torture met water”. De secretaris van de Raad deed niet zo moeilijk!
Tja … Pak Eppeson,
Dank voor Elvis’ beroemde “One night with you”.
Ik vond zijn “I forgot to remember to forget you” trouwens veel mooier, want poëtischer en meer een afspiegeling van wat vurige liefde hoort te zijn, een eeuwig smachten naar het onbereikbare, een “die of dood”.
Maar goed, geen nacht, maar een zonovergoten dag met Miss Amboyna lijkt mij zelfs op mijn oude dag ook niet te versmaden.
Pak Pierre
Ik wil niet in boven- en hoogstaande discussie treden over New York en wat of hoe, alhoewel al die 4 Engelse oorlogen me wel geschiedkundig boeiden, natuurlijk was het uit het hoofd leren van al de jaartallen der Engelsen oorlogen een heidens karwei, maar de volhouder wint met geuzenvlag en wimpel. Ik kijk altijd met wat vertedering naar de Hr.Ms schepen De Zeven Provincien en De Ruyter broederlijk naast elkaar
Ik ga maar terug naar het topic want daar zijn wel heel opmerkelijke dingen te vermelden.
Het is toch wel bewonderingswaardig dat 2 Indischen een film maken over een bij uitstek Nederlands gerecht als Nieuwe Haring en dit dan in de VS presenteren.
Maar hun meesterwerk is wel de trilogie over een Indonesische familie, ik heb wat beelden gezien en de natuurlijke manier van filmen, wordt wel bereikt door hun speciale techniek (one shot??). maakten behoorlijk veel indruk op me, Ze hebben voor de film belangrijke onderscheidingen gekregen zoals die op het Sundance festival. Om daar te komen moet je wel van goede huize komen. Daarnaast werd de film ook getoond in het MOMA, de fim heeft dan wel de status van een kunstwerk bereikt.. Ik ben danook trots op hun want wat lees ik in het artikel.
======The brother and sister filmmakers, who are of Indo descent,=======of Indo descent, dus er wordt niet gerept over Dutch-Indonesians, Indo-Dutch, mixed of het ergste is wel Eurasiens( waar is dat land eigenlijk) nee gewoon Indo…daar zwelt mijn borst wel op van trots, eindelijk iemand die ook in een andere taal over Indo heeft….. als ze de volgende keer vragen wat ik ben, dan zeg ik: “sono Indisch”. Ik heb dit ook even bij wat Bekende Indische Nederlanders (BIN) gecheckt. Er zijn er niet zoveel met een Engelse website, Marion Bloem heeft het over Dutch-Indonesian……adoeh seg!!!!!!! R. Risolles, onze beroepsindo heeft helaas geen Engelse versie, ik ben wel benieuwd naar zijn vertaling
En als klap op de vuurpijl, mevr. Hetty Naaiijkens Retel-Helmrich gaat een film maken over Buitenkampers, eindelijk erkenning, gerechtigheid en de waarheid over de buitenkampers komt in de publiciteit. Kan ze eindelijk uitleggen waar de naam “Buitenkampers” vandaan komt………..Ik vind het opmerkelijk dat in Nederland dat onderscheid niet werd gemaakt. Maar ja in Indie werd altijd onderscheid naar kleur gemaakt,
Het koloniale traject dwz expanderen om verder te kunnen (over)leven ging niet zonder leed te veroorzaken:
De donkere kant van Tempo Doeloe
Ewald Vanvugt beschrijft in ‘Zwartboek van Nederland overzee. Wat iedere Nederlander moet weten’ het wangedrag van Nederlanders in de andere werelddelen – vanaf 1570, toen Willem van Oranje de eerste kaperbrieven uitgaf, via het afslachten van de tienduizenden walvissen in de noordelijke wateren, de Chinezenmoord in Batavia in 1740 en de lucratieve opiumhandel in het Verre Oosten, tot de oorlogsmisdaden tijdens de Atjeh-oorlog en de ‘politionele acties’ in Indonesië in de twintigste eeuw. Het zijn gebeurtenissen die maar al te vaak in de doofpot verdwenen en in de schoolboeken discreet werden verzwegen.
en….
http://www.antenna.nl/~fwillems/nl/ev/tillema.html
In Zonder Tropen – geen Europa! (1926) beschrijft Tillema de reis, met ruim 300 door hem gemaakte foto’s. Tillema meende jarenlang dat als de westerlingen hun afhankelijkheid van tropische grondstoffen zouden beseffen – olie, rubber, kapok, copra en al die andere produkten die aan hun comfort zoveel bijdragen – zij uit ingeboren gevoel voor rechtvaardigheid een deel van hun overvloed zouden doorgeven aan de mensen in de tropen. Hij verzamelde foto’s van de inheemse arbeiders als het bewijs van zijn stelling: het zijn de tropische produkten en vooral de tropische mensen die de luxe in het westen mogelijk maken.
Kaperbrieven behoorden tot het volken(zee)recht en werden door zeevarende naties uitgegeven. Zij moesten als kaper wel bepaalde vlaggeseinen tonen. De jonge staten hadden nog geen oorlogsmarine, hiervoor kregen bepaalde schepen het recht vijandelijke schepen te overmeesteren. De kosten hiervoor moesten ze halen uit de veroverde goederen. Hiervoor golden regelingen, niet op eigen houtje. Omdat de schepen van de VOC voor hun bescherming onderweg ook geen bescherming kregen, konden ze kaperbrieven aanvragen.
Bedankt voor de herinnering Pak Lemon, want in een eerder stadium had Pak Ed Vos mij al op dit boek geattendeerd maar is niet op mijn verlanglijstje terecht gekomen. Nu wel!!! Als Minister President Mark Rutte nu ook nog over de brug komt met zijn VVD-verkiezingsbelofte ‘alle burgers 1000 euro’ dan veegt dat mijn inmiddels uitpuilend boekenverlanglijstje in één klap helemaal schoon.
De slavenhandel -‘Mensenhandel’ zoals Ewald Vanvugt zegt- heeft altijd wel bij belangstelling gehad. Terwijl ik eigenlijk met KNIL-geschiedenis van vader verder zou moeten na de tetralogie van Pramoedya Ananta Toer, ben ik nu aan het lezen in ‘Het Negerboek’ van Lawrence Hill. Op de plank liggen overigens nog ‘De zwarte met het witte hart’ van Arthur Japin en ‘In het Voetspoor van de Panter’ van Griselda Molemans:
e.m.
Hartelijk dank voor alle informatie .Heb een boek gekregen dat heet: How One Mans’s Courage Changed the Course of History van Giles Milton, te bestellen bij AMAZON. Giles Milton is een bekende journalist en schrijver,
Raad jullie aan dit boek te lezen. Had geen enkele notie dat de globalisatie en kolonisatie met zo veel geweld en terreur tot stand is gekomen. Niet alleen t.o.v. de Inheemse bevolking maar ook t.o,v, elkaar ( Engelsen,Portugezen, Spanjaarden, Nederlanders ) . De vraag van Dop Baer hem te helpen fondsen te werven voor de Prahu Belang hebben een nieuwe wereld voor mij geopend. Joty ter Kulve
Jeetje…. weeer wat geleerd!
Nog geleerder!: In ca. 1610-1621 hadden Engelsen handelsposten op Poelau Ai en Poelau Roen. Ze zijn er toen door JPC eruit gegooid, hij verdacht ze van steun aan de Bandanezen. Na de Eerste Engelse Oorlog (Vrede van Westminster, 1654) hebben zij zich weer op Poelau Roen gevestigd. Bij het uitbreken van de Tweede Engelse Oorlog zijn ze er in 1665 opnieuw uit gegooid. Zij behielden echter hun aanspraken, die ze pas lieten varen met het vredesverdrag na de Derde Engelse Oorlog 1673. Ik weet niet of er wel een link was met de situatie in Amerika. Wel is het zo dat de Engelse grief over de Ambonsche Moord in 1623 pas in 1667, met de Vrede van Breda, definitief werd bijgelegd.
Wikipedia met als zoekterm New Amsterdam geeft oa aan:
Quote:
“English capture
On August 27, 1664, while England and the Dutch Republic were at peace, four English frigates sailed into New Amsterdam’s harbor and demanded New Netherland’s surrender, whereupon New Netherland was provisionally ceded by director-general Peter Stuyvesant. This resulted in the Second Anglo-Dutch War, between England and the Dutch Republic. In June 1665, New Amsterdam was reincorporated under English law as New York City, named after the Duke of York (later King James II). He was the brother of the English King Charles II, who had been granted the lands.[5]
In 1667 the Treaty of Breda ended the conflict. The Dutch did not press their claims on New Netherland. In return, they were granted the tiny Island of Run in North Maluku, rich in nutmegs, and a guarantee for their de facto possession of Suriname, captured by them that year.
In July 1673, during the Third Anglo-Dutch War, the Dutch briefly occupied New York City and renamed it New Orange. Anthony Colve was installed as the first Governor. Previously there had only been West India Company Directors. After the signing of the Treaty of Westminster in November 1674, the city was relinquished to the English and the name reverted to “New York”. Suriname became an official Dutch possession in return.””
Unquote
Dus New Netherlands, het gebied rondom de mond van de Hudson River was New Netherlands met als citadel Nieuw Amsterdam, dat dus werd geruild voor Run en Nieuw Amsterdam, omgedoopt in New York, werd geruild voor Suriname.
Wat prachtig !! Ik hoorde dat Leonard colleges gaat geven over zijn manier van filmen aan de universiteit van New York
New York, wat eens Nieuw Amsterdam was en door ons in de Gouden Eeuw met de Engelsen geruild is voor het eiland Run in Banda.
Dank Hetty, dank Leonard jullie zijn met trots onze kanjers, Joty ter Kulve
Ibu Ter Kulve, kunt u mij de bronnen aangeven waar u vandaan heeft dat New York is ingeruild voor pulau Run? Ik dacht namelijk dat New York geruild was met Suriname.
Pak van Beek, heb ik gelezen en dat is bevestigd door Dop Baer, die in Jakarta woont. Zal Dop vragen wat zijn bron is .Maar het is absoluut waar, Joty ter Kulve