I.M. Ellen van der Ploeg

EvdploegMoesson op facebook schrijft:
Afgelopen 6 februari is Ellen van der Ploeg overleden. Samen met lotgenote Jan Ruff-O’Herne gaf zij de ‘troostmeisjes’ in Indië een stem en een gezicht. Als enigen durfden zij na de oorlog de stilte te doorbreken rondom het seksueel misbruik van jonge meisjes en vrouwen door Japanse soldaten. In 2007 vertelde Ellen aan Moesson hoe zij haar angsten moest overwinnen om naar buiten te treden. Ze vreesde de reacties van de buitenwereld, maar zette toch door. ‘Je doet het of je doet het niet. Er is geen middenweg.’
Ellen van der Ploeg, zeer gewaardeerde Moesson-abonnee sinds 1958, is 90 jaar geworden.
Foto: Frédérique Vlamings

Dit bericht werd geplaatst in diversen. Bookmark de permalink .

4 Responses to I.M. Ellen van der Ploeg

  1. It is because of women of courage, like Mevrouw van der Ploeg, that we, the second and third generation, are learning about the horrors of WWII…even in the U.S. we are taking note and spreading her story. Lest we forget….

  2. CJ Lentze schreef:

    Prachtig dat zij een pionier is geweest in het aan het licht brengen van het lot van de ‘troostmeisjes’.

    Rust zacht, Mevrouw van der Ploeg.

  3. bokeller schreef:

    Hopelijk ben ik niet de enige,die deze vleeskeuring nog persoonlijk had
    mee gemaakt.Ongelooflijk dat het nu in twijfel wordt getrokken,af en toe
    een expositie en verder niets.
    De ellende en vernedering hoe dat verliep maar ook de vast beradenheid
    zich te verzetten en de” gevangenen ”oudere dames,die met stukken brandhout rondliepen en één blok vormden om de” uitverkorenen” nmi eventueel met geweld te beletten afgevoerd te worden.
    Deze beesten niet gewend aan zoveel tegenwerking namen grondig
    wraak door al deze dames,ongeacht leeftijd/ziekten en de kinderen
    met hun karige barang naar de gevangenis af te marcheren.
    Wat ze daar aan legering en viezigheid aantroffen tart iedere beschrijving.
    Dames,voor U allen m’n diepste buiging.
    siBo

  4. Hauw Nio schreef:

    Ook ik was in de Japanse tijd in Bandoeng en v.h. Chr.Lyceum noodgedwongen naar een Chinees/Japanse school gedirigeerd.
    We kregen wel eens bezoek van de Japanse soldaten die ’n praatje wilden maken en bij hun afscheid nog wat spulletjes voor mij hadden; hun Samurai zwaard niet!

Geef een reactie

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *