Het gemeentebestuur van Surabaya heeft een nog niet uitgewerkt plan de begraafplaats Peneleh in de stad te ontruimen en bestemmen voor groen en woningbouw.
De rijksdienst voor het cultureel erfgoed ( in engels: cultural heritage agency), een afdeling van het ministerie van OCW, stelt de gemeente Surabaya voor een deel van de begraafplaats te renoveren .
Men bezoekt Indonesië en doet lezingen en gesprekken.
In december werd er een film gemaakt en een database met 15.000 namen van mensen die op de begraafplaats liggen is overhandigd.
Er zijn plannen duizenden foto’s te maken per graf en deze met de database op een website te zetten. Lees meer: CultureelErfgoedPeneleh en Zoek deze archieftopics
...................
Indisch4ever 
Beste redactie,
Tijdens een kumpulan met mijn Indische familietak onlangs, bekeken we foto`s van het graf van de oma van mijn echtgenote.
De oma, Wilhelmine Dahmen (geb. Soerabaja 1892) gehuwd geweest met Henri August François Lazar Launy, overleed in 1948 te Semarang; haar echtgenoot Henri Launy ( geb. Modjokerto 1884) kwam in mei 1945 om in kamp Bangkong.
De vraag rees of de begraafplaats, waarvan de ligging en naam niet bekend was, nog zou bestaan waar oma begraven was.
Zoekend kwam ik uit op uw interessante site en vermoed dat het n.a.v. de berichten, die ik op uw site las handelt om de begraafplaats Kobong te Semarang.
De berichten en mooie verhalen op Indisch4ever uit 2013 en 2021 gaven mij het beeld en vermoeden, dat het kerkhof nu volledig verdwenen zou zijn en vanaf 1976 plaats had gemaakt voor andere bebouwing o.a. een winkelcentrum enz.
Op de site van de Indische schrijfschool werd een bijzonder familieverhaal van Rudy Hartung “een eerbetoon, en over oma Clara” d.d. 31 maart 2022 als volgt afgerond: “Opmerking: Inmiddels zijn alle stoffelijke resten van begraafplaats Kobong naar de nieuwe Christelijke begraafplaats Kedung Mundi overgeplaatst Ze liggen op een aparte plek van deze begraafplaats. De Christelijke begraafplaats Kobong van Semarang bestaat niet meer.”
Al met al dacht ik, dat ik weinig vragen nog zou kunnen beantwoorden: of de stoffelijke resten van oma Dahmen inderdaad zijn overgebracht naar Kedung Mundi en of haar graf er ook niet meer zou zijn bijvoorbeeld en er min of meer van uit gaande, dat de gehele begraafplaats Kobong sinds 1976 plaats zal hebben gemaakt voor een andere stedelijke bestemming.
Nog wat zoekend op internet zag ik echter tot mijn verbazing en verrassing, dat een vlogger uit Indonesië een jaar geleden een film op YouTube had geplaatst over zijn rondgang op (resten van ??) de overwoekerde begraafplaats Kobong. ( Zie site https://www.youtube.com/watch?v=gmiQOv3RLz0 ) Bepaalde typen graven in de film kwamen vrij herkenbaar overeen met de foto’s van het graf van genoemde oma Dahmen.
Bovendien vragen wij ons ook nog af waar opa Henri August François Lazar Launy na overlijden in kamp Bangkok op 22 mei 1945 begraven zal zijn geweest.
Op de site van “japanseburgerkampen.nl” staat hij vermeld onder nummer 848 Launy H.A.F.L. kampnr. 29162 M ovl.22-5-1945 leeftd. 60 . Ondanks de hulp van de sites van o.a. de Oorlogsgravenstichting m.b.t. Ereveld Candi en Kalibanteng blijft vooralsnog onduidelijk waar opa Lazar, zoals hij thans in familiekring wordt genoemd, begraven en eventueel herbegraven zal zijn geweest.
Ik ben erg benieuwd of dit bericht gemis aan informatie over de laatste rustplaatsen in de familiegeschiedenis nog zal kunnen aanvullen ! Met dank!!
Oud nieuws,je zou het Ereveld lopend moeten afleggen:Klepekkan….en wat geen Ereveld is,is nu bewoond of liever gezegd:Er wordt op gewoond.
met vriendelijke groet,Jos Crawfurd.
Het grootste deel van de burgerbegraafplaats Kembang Kuning ziet er goed uit! In de Werfstraatgevangenis zat iemand in onze cel die prachtige spookverhalen over Kembang Koening wist te vertellen. Werd inderdaad druk bewoond! Op het ereveld Kembang Kuning is het prachtig stil. Kun je goed luisteren naar de wind.
Peneleh door de ogen van Lionel Sluyter aka Londoh: http://javapost.nl/2013/11/26/met-sluyter-in-surabaya/
Mas Rob,inderdaad is Londoh te vroeg gestorven.Op bijeenkomsten waren we de laatste tijd vaak samen,ook op z’n site veel van gedachten gewisseld juist vanwege de Nw-Guinea gangers. Jammer,ook dat is het leven. Leuk dat U het er nu over begint.Ja ik ken zijn buurt wel,vanwege mijn tijd in Amsterdam.
Met vriendelijke groet,Jos Crawfurd.
Ja, Jos..
Het project, je welbekend neem ik aan, waar Londoh veel tijd en energie in had gestoken en hem na aan het hart lag: http://blog.londoh.com/?itemid=1515
Mad Rob dat is ook de reden om niet te veel op de voorgrond te treden wat Papua betreft. Indonesia is m’n Roots en zit diep gegrift in mijn soul&hearth;Papua is het laatste gedeelte van mijn jaren dat mij bind met Indonesia. We zijn gewoonweg verscheurd in onze gedachtegang en kunnen en willen geen keuze maken voor waar we nu vertoeven. Oude bomen moet je niet verplanten en zeker geen waringin.
Met vriendelijke groet,Jos Crawfurd.
http://www.pentalpha.nl/baroe/index.php/diversencxcxc/articles-2/peneleh-1998
http://www.pentalpha.nl/baroe/index.php/diversencxcxc/articles-2/peneleh-2009
http://www.pentalpha.nl/baroe/index.php/diversencxcxc/articles-2/peneleh-impressies
Hans Vervoort heeft in 2006 wat kranten en politici aan hun jasje getrokken over Peneleh
Uiteindelijk heeft van Baalen toen kamervragen gesteld.
Het waren natuurlijk nietszeggende antwoorden die hij kreeg.
De regering had geen interesse om iets te doen met Peneleh.
http://www.hansvervoort.nl/index.php?page=10_1&photoalbumId=14149&photoimageId=735&size=medium
Wat had je anders gedacht? Dode kolonialen. Misschien is koloniaal op zichzelf al een vergeten woord?
Mas Boeroeng dat is toch logisch,voor zover ik mij nog kan herinneren is Peneleh voor de burgers bestemd. Mijn Oma zaliger van Moederskant is er ook begraven.Kembang Kuning is er groots opgezet als Ereveld,dat wil niet zeggen dat er geen burgers begraven zijn. Om die redenen was er geen beleving voor Kamervragen en gaan we verder met koffie drinken.
Mvg Jos Crawfurd.
Het ereveld Kembang Kuning is pas van na de oorlog! En maakt maar een klein deel van de begraafplaats uit. Maar vóór de oorlog bestond deze burgerbegraafplaats Kembang Koening al lang. Ik kwam er regelmatig als misdienaar voor uitvaarten. Heel spannend. Overigens zijn op het ereveld veel (bersiap)burgerslachtoffers begraven. Het merendeel???
Nogmaals,ik heb het over Peneleh. Kembang Kuning: menig familielid is er begraven,maar nu heeft K.K. een immens Ereveld beste lezers.
Mvg Jos Crawfurd.
citaat: “is Peneleh voor de burgers bestemd.” Hieruit had ik begrepen dat u dacht dat Kembang Kuning oorspronkelijk niet voor burgers was bestemd. Inderdaad heeft deze begraafplaats nu een groot (en mooi) ereveld, maar het oorspronkelijke (vooroorlogse) burgerdeel is nog groter. Na de slag in de Javazee was ik betrokken bij de begrafenis van de slachtoffers van de Exeter, hierover heb ik ergens in javapost een stukje geschreven. Er was toen natuurlijk nog geen ereveld. Deze slachtoffers zijn na de oorlog overgebracht naar het Engelse ereveld in Jakarta. Net als de Brits-Indische militairen uit de noodgraven. Overigens liggen op het ereveld Kembang Kuning heel veel burgers, slachtoffers van de bersiap.
Zie voor enkele foto’s hoe het eruit ziet tegenwoordig op http://imexbo.nl/foto-s-algemeen.html Helemaal onderaan de pagina.
Zelfs een Pos Perjagaan is aanwezig… (illegaal, want hij is niet offciëel in dienst gesteld)
Het punt is dat de grond enorm veel waard is voor (chinese) investeerders (waar Surabaya de moord van stikt) en “renovatie” een vraagteken is voor de gemeente Surabaya. Wat brengt meer op is the question: Renovatie (met hulp uit Nederland???) en kleine werkverschaffing voor de lokalen of meteen een goede vangst uit grondverkoop aan investeerders en aansluitend jaarlijks bayar pajak???
Want grondverkoop levert aardig enkele procenten op voor de “tanda tangan” van de big shots aan het roer toch…. Laten wel wezen.
Het is nog steeds zo, dat de orang kecil niet zo belangrijk is voor de instanties en die paar werklozen die dan werk kunnen krijgen uit een “renovatie.” ? Ach, die vinden elders wel weer een plaatsje onder de jembatan toch.
Het idee van Jan Somers is, m.i. , haalbaar: Verzamelen misschien op het burgergedeelte van kembang Kuning? Is toch al een bekende plek waar men regelmatiger komt. En dat de Nederlandse “hulp organisaties dan hiervoor ene jaarlijkse bijdrage afstaan aan de gemeente Surabaya voor onderhoud van dit speciaal gedeelte.
(Misschien in samenwerking met de OGS die het ereveld beheert en onderhoudt??)
Peneleh is niet ook bepaald aantrekkelijk voor “argeloze” toeristen, die een bloemetje willen plaatsen. En bovendien Peneleh “herbergt” wat oudere graven en dus m.i. meer historisch bekend dan bekend uit familie verbanden, gelet op de leeftijd van dit kerkhof. Zal het wel dan veel bezoekers trekken?
Een rekensommetje – als er inderdaad geld voor over is van regeringszijde – moet toch een uitkomst kunnen brengen? Wat is goedkoop en brengt het meeste rendement op (uit oogpunt van sentiment zal men misschien denken?)
1) Graven ruimen, verkassen, plaatsje op Kembang Kunign en bijdrage voor onderhoud en huur of
2) Removatie met kans op weinig bezoekers die ene kaartje kopen voor toegang?
Bovenstaand is slechts mijn bescheiden gedachten bijdrage over Peneleh, mede omdat ik er vrij vaak kwam en omdat ik er voorouders heb liggen, echter wel in de sfeer van voorouders en ook omdat ik nog in leven zijnde familie leden te Surabaya heb.
Hai Hansie,niet vergeten als je er weer naar toe gaat om het graf van mijn Oma te bezoeken mevrouw Samson-Abels.
Mas Boeroeng weet het nummer en de kosten verhaal je maar op mij. Terimah hasih banyak ya.
@Jos, waren Nono Abels en familie in de Jl Kanginan dan ook familie van jullie?
Tussen twee haakjes: Heb je nog een spaarbank boekje waar je niets mee doet? Hayoo, samen doen? Huis van familie Priem (dat kleine ding destijds) recht tegenover jullie naast de brandgang is een 4 verdieping pand geworden en staat al tijden leeg.
Wat denk je? Kleine warung beneden (jij kookt en ik reken af want ik heb een nieuw telmachine) en bovenste 3 verdiepingen toko met allerlei tetek bengek voor de kleine man met niet al te dure spullen?
Gaan we concurreren met de overkant Jl Kacapiring 11 🙂
@Pak Pierre, tja het is moeilijk allemaal en voor zover ik weet is er op de grond al ge-opteerd, net als zovele andere huizen die gewoon opgekocht worden en leeg staan. (Overkant bijv waar Jos en familie hebben gewoond JL Kusuma Bangsa).
De Jl Legundi ( een zij-zijstraatje van de straat waar Jos en ik hebben gewoond) barst van de gekochte huizen die leeg staan en wachtend op sloop, zodat er weet ik veel wat voor gigantische dingen gebouwd kunnen worden…. Allemaal investments van dat grote opkomende land en ook zelfs enkele jongens uit Yemen. Eh sorry, ik lieg, niet alles. In dat straatje staan 3 huizen op naam van iemand die Jos ook kent en wonend in de Jl. kacapiring 11. (Waar vroeger lokduifjes op Jos zaten te wachten…..Jos !!!! Duivenpastei, weet je nog? )
Gr/H
Iedere bescheiden bijdrage is er eentje, Pak Boers.
De hamvraag is: Hoe nu verder?
Ik heb “iets” met oude kerkhoven, vooral die op eilanden. Als ik ergens op de wereld even tijd had, dan ging ik zo’n kerkhof bezoeken. Alleen al voor de rust die zo’n plaats meestal uitstraalt. Aan de graven kon ik zien wie er wanneer voorbij was gekomen en met een beetje geluk nog meer.
Mijn overgrootmoeder van moeder’s kant stierf aan boord van het schip van haar man en werd begraven op het Caribische eiland St. Thomas. Daar ben ik helaas nooit geweest. Een oudoom van mij ligt op Malta begraven. Zijn graf was er in de tachtiger jaren v.d.v.e. nog, 120 jaar na zijn overlijden! Verweerd, maar zijn naam op de steen nog duidelijk leesbaar.
Terug naar Peneleh. Misschien wordt het nooit Père la Chaise of Campo Santo, maar toch ……… de moeite van een eerste “bescheiden bijdrage” waard. Eerst in gedachten en woorden en onderzoek, daarna in concretere plannen en verder ………
Als Indische Semaranger heb ik geen plek meer om de graven van mijn grootouders te bezoeken. Het Europese kerkhof Kobong is rigoureus gebongkar en getransformeerd in iets totaal anders (een “mall”?), zo heb ik begrepen. Peneleh zou voor mij een substituut kunnen zijn. Wandelen tussen de graven, namen lezen, geboorte en sterfdata, een gedicht, een spreuk, een gebed. Wegdromen in een ver verleden. Voor mij wellicht alleen nog in virtuele zin, maar soedah ……
Ik heb de energie niet (meer) om een Project Peneleh (met anderen) op te pakken, zelfs niet voor het eerste oriënterende spit-, graaf- en contactwerk.
Maar ik wil het ook niet houden bij sentimentele praatjes. Indien gevraagd wil ik wel blijven meedenken op de achtergrond en naar mijn draagkracht de dompèt opentrekken t.g.v. een of ander goed beheerd “Penelehfonds”.
Het moet allemaal wel realistisch blijven, natuurlijk. Als het lot van Peneleh al in handen blijkt van hele rijke Chinezen en de lokale autoriteiten, dan moeten we maar niet proberen dat lot met kwartjes
en dubbeltjes af te kopen.
Dan moeten wij berusten. Niets is voor eeuwig ……
Pak Pierre
Een grote waardering voor deze sympathieke Indo. Petje af,alleen niet te lang ya,omdat al gundul lho.
Deze Indo houdt nu eenmaal van dongèng. Als te lang, die kakelende pitik gewoon de nek omdraaien toch, of klagen bij Boeroeng.
Pak Pierre
Nickname vroeger in Indië o.a. ook “Pitik”, want Pierre = Piet = wah so leuk, Pitik = kip.
http://www.pentalpha.nl/baroe/index.php/diversencxcxc/articles-2/peneleh-2009
Je kunt een paar monumenten restaureren en dan wordt het een plantsoenversiering.
Maar hele grote stukken restaureren is al veel geld en wie betaalt het permanente onderhoud en bewaking ?
Veel mensen weten niet dat ze familie hebben liggen daar.
Ik heb ook familie op Peneleh: een oud-oudoom en zijn nazaten.
Als men die database van begraven mensen op het internet zet dan kan men meer bekendheid krijgen in Nederland.
En dus meer kansen op sponsors.
Indische sites die willen wel dat nieuws doorvertellen hoor.
Peneleh is toch een stukje Nederlands-Indisch erfgoed in den vreemde, naar ik heb begrepen heel mooi aangelegd en vol met prachtige grafmonumenten.
Het behoud daarvan, geheel of gedeeltelijk, zou de gehele “Indische gemeenschap” in Nederland en elders moeten aangaan, de 1ste, 2de, 3de en volgende generaties.
Hier zou een gremium dat zich gaarne etaleert als “vertegenwoordiger van de Indische gemeenschap” goed werk kunnen verrichten, door een iegelijk binnen die gemeenschap wakker te schudden en te zorgen dat er fondsen komen voor restauratie en behoud van het oude kerkhof. Misschien kan dat gremium kijken hoe de Stichting Oorlogsgraven haar zaakjes aanpakt en daarvan leren, misschien is er een vorm van samenwerking mogelijk, om expertise te delen en exploitatiekosten te reduceren.
Ach … ik roep nu maar wat vanaf mijn zolderkamertje, toch in de hoop dat ergens in de woestijn mijn roep in goede aarde valt. Of is iedereen van de Indische gemeenschap nu té driftig bezig met de organisatie van stille tochten en het componeren van petities?
De Europese begraafplaats Kobong in Semarang waar o.m. mijn grootouders liggen is al lang gebongkar ten gunste van een nieuwe bestemming voor de levenden. Daarmee is voor mij één van de belangrijkste redenen om Indonesia, c.q. Semarang op mijn oude dag te bezoeken vervallen. Ik ben indertijd als jongen van 14 voorgoed weggegaan zonder afscheid te nemen van de graven, ik zou dat heel graag alsnog willen doen, maar daarvoor is het dus te laat.
Pak Pierre
Pierre,
15 jaar geleden heeft iemand al die graven in kaart gezet, wie daar lagen, wat er op de zerken staan genoteerd en nog meer achtergrondinformatie gezocht.
De Indische Genealogische Vereniging heeft dit in 3 boekjes gepubliceerd.
Mevrouw Bouwhuis heeft veel computerwerk gedaan hiervoor.
Er zijn ook 2 mensen in die graven met jouw achternaam.
Ook met de naam Toorop
—–
Die boekjes hebben een namenindex.
Dit zijn de familienamen van de begravenen, maar ook de familienamen uit de kanttekeningen, bijv de familienaam van een moeder.
Download deze 3 indexen in één pdf-bestand:
Klik om toegang te krijgen tot namenpeneleh.pdf
Pak Boeroeng, bedankt voor de verwijzing. Mijn achternicht Ruth Bouwhuis – de la X heeft mij, bescheiden als ze is, nooit verteld dat zij mede de basis heeft gelegd voor de registratie van graven en namen van Peneleh.
Indrukwekkende lijst van bekende Indische namen. Namen die in de hele archipel voorkwamen. Namen van mensen die de voorouders zijn van de Indische gemeenschap in de diaspora in Nederland, Atabal, de VS, Canada, Australië en zo meer.
Reden te meer om zo’n kerkhof, of wat er nog van over is, te behouden als stukje Nederlands-Indisch erfgoed in den vreemde en als een “must” om te bezoeken bij iedere toeristische rondreis door Indonesia.
Met wat ondernemingszin van jonge energieke enthousiastelingen uit de 2de of 3de generatie (mijn generatietelling begint bij de uittocht van de volwassenen uit Indië/Indonesia in de late veertiger, vijftiger en zestiger jaren v.d.v.e.), poen, betrokkenheid van de hele Indische gemeenschap én de welwillende medewerking van de plaatselijke autoriteiten zou zo’n project kunnen lukken.
Ik heb begrepen dat het kerkhof nu wordt “bewoond” door Indonesische daklozen. Die zouden kunnen worden betrokken met werk in de grote schoonmaak, de restauratie, bewaking, onderhoud, rondleiding van bezoekers. Met het verdiende geld kunnen ze elders buiten het kerkhof een huisje huren, dagelijks een bordje rijst voor hun gezin kopen en hun kinderen naar school zenden. Win-win situatie.
Allemaal te ambitieus gedacht? Ik hoop dat iets of iemand met de nodige passie en “entrepreneurial spirit” de draad oppakt en durft door te gaan met een haalbaarheidsstudie, om mee te beginnen.
Het idee om de plaatselijke bevolking te betrekken bij en te enthousiasmeren voor een onderneming waar zij van nature niet aan zou beginnen is overigens niet van mij, maar van de Nederlander, thans Indonesiër Willy Smits die op basis daarvan zijn orang-oetan reservaat en nog meer met veel succes runt in Sulawesi.
Pak Pierre
Goed idee Pak P.
De probleem is dat men (Nederlandse zijde) de medewerking van de betreffende dienst moet krijgen.
Dan wordt het problematisch.
Het idee om de plaatselijke bevolking mee te btrekken werd al jaren toegepast.
Zoals men ook doet als ze een grote moderne appartementen complex bouwen.
Dan worden de SATPAM(security) vaak gehaald van de plaatselijke pemuda’s/plaatselijke jago’s.
De housekeeping vaak de zusters of verloofde’s.
Die mensen kennen de plaatselijke verhoudingen en pikorde, en elke buitenstaander werd gelijk geidentificeerd.
Bij een overheidsinstantie(Dinas Pertamanan) wordt het dan moeilijker.
Maar dan kan je de “schoonmakers” uit de plaatselijke bevolking nemen.
Vaak zijn ze “in dienst” bij de nakomelingen van overledenen .
Men vertelde mij , dat kuburan X-Y nog steeds di-urus wrden omdat de nakomelingen in Nederland een kleine bijdrage geven.
Bij andere kuburan waarvan geen nakomelingen zijn bekend of nooit meer komen wordt het verwaarloosd en na een tijdje opgeruimd.
Zie ook de 2 ex kuburan Belanda in Jakarta.
In Petamburan en de Museum Taman Prasasti
http://en.wikipedia.org/wiki/Taman_Prasasti_Museum
http://wisata.kompasiana.com/jalan-jalan/2012/12/31/kawasan-makam-belanda-di-peneleh-surabaya-521099.html
Bericht uit
De DKP ( Dinas Kebersihan dan Pertamanan ) ging accoord met een Nederlandse voorstel en United Nation(PBB) die van plan waren om de Maam Peneleh “up te graden”in een soort konsep wisata historis
(historich toerisme)
De vraag is wil de de U.N het bekostigen, en de nakomelingen in Nederland traceren.
Willen ze ook hun bijdrage leveren ?
Bron Kompasiana
Ik lees in reactie op Europese begraafplaats Kobong in Semarang o.a. het volgende: “Boeroeng zegt:
2 maart 2013 om 23:43
Pierre,
15 jaar geleden heeft iemand al die graven in kaart gezet, wie daar lagen, wat er op de zerken staan genoteerd en nog meer achtergrondinformatie gezocht.
De Indische Genealogische Vereniging heeft dit in 3 boekjes gepubliceerd.
Mevrouw Bouwhuis heeft veel computerwerk gedaan hiervoor.
Er zijn ook 2 mensen in die graven met jouw achternaam.
Ook met de naam Toorop
—–
Die boekjes hebben een namenindex.
Dit zijn de familienamen van de begravenen, maar ook de familienamen uit de kanttekeningen, bijv de familienaam van een moeder.
Download deze 3 indexen in één pdf-bestand:
Klik om toegang te krijgen tot namenpeneleh.pdf”
Mijn oud-dorpsgenoot en familielid Monseigneur Joseph Lijnen (o.a. bouwheer van de St Josephkerk/Gedangan kerk in Semarang) was daar begraven. Ik heb slechts een gedeelte van het opschrift en een matige foto. Graag zou ik meer gegevens en liefst een goede foto van zijn voormalig grafmonument willen hebben
Penders,
Even voor de duidelijkheid ( ook voor andere lezers)
De penelehboekjes gaan over graven te begraafplaats Peneleh te Soerabaja.
Jij zoekt een duidelijke foto van het graf van msg Joseph Lijnen te Gedangkerk in Semarang.
Misschien is er een foto in zijn bisdom te Semarang of waar hij vandaan komt , bisdom Weert of in het archief van zijn orde?
Penders,
Heb je de naam Ida Maria Penders in je bestanden ? Gehuwd te Meerssen in 1915 met Frans Dolmans ?
Frans ging als militair naar Indie en keerde terug met twee gewettigde kinderen.
Zo ja… misschien had je deze linkjes nog niet ?
* https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/index/nt00466/A366FF70-1D6B-4123-B7A4-A71A6754047A?searchTerm=dolmans
* https://www.nationaalarchief.nl/onderzoeken/archief/2.10.50.02/invnr/408/file/NL-HaNA_2.10.50.02_408_0210?eadID=2.10.50.02&unitID=408&query=
Er valt daar weinig te renoveren! En vanuit Nederland komt ook geen bijdrage daarvoor. Mijn mening: netjes ruimen, net zoals we dat in Nederland doen, en de resten netjes herbegraven (Kembang Kuning?) met een eenvoudige gedenksteen. Die geesten zijn aardig hoor! Voor mijn werk bij TNO kwam ik redelijk vaak op begraafplaatsen en strooivelden voor crematie-as (in niet al te beste staat). Nooit problemen gehad!
Ik was er in 2009 en schrok van de toestand van de graven, Ik kon ook de plaats van graven van familie van mij niet vinden, De grafstenen waren verdwenen. Gaten in graven. Het was ronduit verschrikkelijk. Ik hoop dat renovatie mogelijk is, maar ik heb er een hard hoofd in.
Ben er in 2011 geweest. Dit kan je geen begraafplaats meer noemen, maar een begraaf-ruïne! Mensonterend, zoals de meeste de graven er zwaar gehavend bij liggen!
Je moet daar maar een huis hebben op de voormailge grond van overledenen. Ik wil niet graag bezoeken krijgen van de geesten van de overledenen.