Tijdens de Japanse bezetting verdween de blanke bevolking van Nederlands-Indië
in honderden kampen, volledig afgesloten van de buitenwereld. De mannen werden
gescheiden van de vrouwen en kinderen. Voor de meeste mensen duurde deze
internering bijna drie jaar of langer. In totaal werden 140.000 burgers en
militairen geïnterneerd. Ruim 120.000 Indo-Europeanen, Nederlanders met een
Indonesische vader of moeder, bleven buiten het kamp. Over deze laatste groep
bereidt het Museon een tentoonstelling voor.
—–
De tentoonstelling is een onderdeel van het project Buitenkampers, de kleur
van overleven, dat het Museon samen met HollandHarbour Producties is gestart. Naast de tentoonstelling komen er een film, een tv-uitzending, een lezingenserie en een website Lees verder.
(15/06/2012)
De film over de Buitenkampers
(Uit een nieuwsbrief van Holland Harbour). Met grote vreugde kunnen wij berichten dat de financiering van de documentaire over de ‘Buitenkampers’ rond is. Mede door de bezuinigingen bij de culturele fondsen is het lange tijd spannend geweest of wij de financiering van de film ook daadwerkelijk bij elkaar zouden krijgen. Gelukkig blijken vele partijen overtuigd van de noodzaak dit verhaal te vertellen. En binnenkort starten wij dan ook met het filmen van deze historische documentaire. De film wordt geproduceerd door Holland Harbour en geregisseerd door Hetty Naaijkens – Retel Helmrich
Lees verder bij de stichting verfilming Japanse burgerkampen
...................
Indisch4ever 
Ik denk dat het getal van 120.000 te laag is. Ik baseer me op dr L de Jong en wat eigen nattevingerwerk.
Toch ….. een compromis is:
Het is beter dat men op de tentoonstelling en in de film geen duidelijk getal als definitief presenteert, maar de diverse inschattingen van diverse deskundigen.
En waarom niet een uitleg dat de burgerlijke stand in Indië niet zo volledig functioneerde als in Nederland (up to 99,9%) ?
Vertel erbij dat het Nederlandszijn te Indië een eigen vorm en inhoud had.
En gelieve te onderstrepen dat een meerderheid van die Nederlandse gemeenschap een gemengde afkomst had met hun eigen manier van Nederlandszijn.
Zoals Maxima al zei: dé (klemtoon) Nederlander bestaat niet.
Het prototype van Nederlanderzijn bestaat niet.
Is het zo moeilijk om de gegevens hoeveel Nederlanders (Totoks en Indischen) in Nederlands Indie wonen te verzamelen.
De CBS van Nederlands Indie had de cijfers verzameld vanaf 1930, tot en met 1941 ( dus vlak voor de komst van de Japanners).
Ik mag toch aannemen dat na 1945 weer werd geregistreerd bij de CBS in Jakarta ( hun gebouw staat toevallig naast mijn oude school )
Ook kan men de cijfers t/m 1941 extrapoleren , en combineren met de geschatte cijfers hoeveel procent Indischen waren ( tussen 70 en iets meer dan 85%) .
Zo moeilijk is het ook niet , toch ?
Ik heb hier over Totoks en erkende Indischen.
Klik om toegang te krijgen tot nidi-report-64.pdf
klik op het plaatje
Het is bijzonder moeilijk om juiste cijfers over de periode 1942 1946 op Java boven tafel te krijgen. Op de foto een gedeeltelijke weergave van een toenmalig ANP bericht wat op 4 oktober 1945 op de telex werd gezet. Er word melding gemaakt over 10 tot 7 miljoen overledenen vanwege de grote hongersnood in op Java 1944. Later zou Prof. L. de Jong met een getal tussen de 2 en 3 miljoen komen. vermoedelijk kan alleen heel diepgaand en uitgebreid onderzoek inclusief berichtgeving uit de Indonesische archieven in Jakarta genuanceerd uitsluitsel geven. De grote hongersnood van 1944 op Java zal ook de vele buitenkampers en grote moeilijkheden gebracht hebben. Het is daarbij een wonder dat de kampen ondanks de grote schaarste niet geheel en al uitgehongerd zijn. Hier is de link naar de telex berichten ; http://www.anp-archief.nl/page/2296266/nl
– de inhoud van de telexen geven een zeer gefragmenteerd beeld van de toestand op Java maar zijn wel curieus.
Volgens mij functioneerde de burgerlijke stand goed, maar de inwoners gingen er slordig mee om. Als je na geboorte netjes was aangegeven, kan je nu nog alles terugvinden. Zo ook de trouwerij van mijn ouders. Het probleem zit volgens mij bij dat ‘netjes’. Maar ook zoals bij mijn moeder. Haar echten was correct verwerkt, zij heeft bestaan! Zij staat ook in de huwelijksakte, en genoemd in mijn geboorteakte. Maar van haar twee oudere broers is van de geboorte niets bekend, waarschijnlijk ook niet geëcht. Ik weet ook niet hoe of ik van hun bestaan en overlijden op de hoogte ben geraakt.
Bovenstaande mening geldt overigens alleen voor de (Indo)Europeanen. Hoe het bij de andere etnische groepen was, weet ik niet.
Jan A. Somers, op 13 september 2012 om 17:13 zei:
Bovenstaande mening geldt overigens alleen voor de (Indo)Europeanen. Hoe het bij de andere etnische groepen was, weet ik niet.
——————————————————————————-
Bij de “inlandse”bevolking is het waarschijnlijk problematisch.
Men gebruikte geen familie naam .
En wordt pas in de Inlandse of eigenlijk speciale B.S ingeschreven als je uit bepaalde groep komt ( dacht met Raden titel) en dat je ook 75 of 100 gulden salaris hebt.
Ik zelf , geboren na Indonesia merdeka werd ingeschreven in een aparte geboorte akte ( ben geboren in Budi Kemuliaan Djakarta ).
De inschrijving van de Indonesiers ging pas begonnen vanaf 1950 of 1951.
(Heb ooit een topic geplaats over CaPil=Catatan Sipil in Indonesia)
Ik heb mijn brief nog wat aangescherpt opdat over de bedoeling des schrijvens geen onzekerheid bestaat, daarbij heb ik onze webmaster als Dr. Boeroeng aangemerkt, niet wetend of dat op zijn kennis of op zijn specifieke gastrologische capaciteiten slaat.
ik heb Email gestuurd aan
-Museon, de conservator en de directie,een ezel stoot zich geen tweede keer tegen dezelfde steen maar je weet maar nooit
-HarbourHolland Production, een van de organisatoren van de tentoonstelling
-Het Indisch Plantform, die moeten toch op een of andere manier bij de organisatie van het Gebeuren betrokken zijn lijkt mij
-Het indisch Herinnerings Centrum; die hebben toch wel know-how over de Buitenkampers in huis en kunnen daardoor Museon voor uitglijders behoeden
-Moesson, hopelijk bekijken ze de informatie over de tentoonstelling voordat ze ueberhaupt wat publiceren
Ik moet nog uitvogelen wie precies subsidie voor het project heeft gegeven, die wil toch ook weten hoe de belastingcentjes worden besteed.
Ik moet nog een briefje schrijven aan Tong Tong Fair want het lijkt me interessant dat ook zij aandacht besteden aan de Buitenkampers bij de TTF 2013. Het zou hen sieren een onderdeel “Buitenkampers” in hun programma vrij te maken, bvb een discussie met Museon. Ik zal dan uit Italie komen en op de eerste rij zitten, ik heb wel wat brandende vragen voor hen.En dan mag Dr. Boeroeng de Talkshow leiden en lijden. Hopelijk komen er ook veel Buitenkampers. Mijn moeder was zowel Binnen- als Buitenkamper, die mag overal bij komen.
@ Jan
Banyak terima kasih voor je aanvulling.
Kijk , ik ben zeer verbaasd over het verhaal van PIA Media , over de situatie van de buitenkampers die min of meer vogelvrij zijn , blootgesteld aan de bedreigingen / vervolgingen, moordpartijen van de pemuda’s . Of waren het de zgn ploppers ?
120-000 0f zelfs tot 200 of 220.000 zijn behoorlijk aantallen die potentiele slachtoffers kunnen zijn .
Zoals we gelezen hebben heeft men over tientallen duizend slachtoffers (tot zelfs 20.000) .Jammer zonder duidelijke onderbouwing .
En nu lees je weer andere verhalen van de kant van Museon.
@ William Deymann
Als er al “verhalen” zijn over de buitenkampers , hoe zit het dan met niet vertelde verhalen over de “warga negara’s” , die later alsnog naar Nederland gingen .
Ik vind het verschrikkelijk dat men toch stiekem naar anderen gaat wijzen.
Heb nml van een Indische sobat gehoord dat ze eerst buitenkampers waren , de Indonesiers(wijkgenoten-buren) kent de familie goed ( Belanda baik-goed volk) , en toch ging men “vrijwillig” in de kamp ( vader-KNIL geinterneerd) .
Later bleek dat andere familieleden in de zelfde wijk niet naar de kamp gingen maar in hun eigen huizen bleven.
Ik denk dat ze die 2 of 3 jaren hadden overleefd door veel barang te verkopen of ruilen .
Die verhaaltjes over ruilen van kleiding en andere barang voor eten lees je ook in diverse boeken/ kampverhalen.
Gelukkig is er dus niemand tegen een tentoonstelling over de ‘Buitenkampers’. Ik ben niet zo reageerderig op reacties van een aangekondigde tentoonstelling. Maar vandaag voor een keertje wel. In het persbericht van museon.nl staat duidelijk dat de titel ‘Buitenkampers, de kleur van overleven’ een werktitel is. Misschien wordt het wel de Buitenkampers, de geur van het overleven. Want de wijze waarop bijvoorbeeld de Nederlandse regering(en) van toen en nu omgaan met de ‘Indische Erfenis’ stinkt soms geweldig naar ‘ontkenning en verdringing’. Maar ok dat is een ander verhaal. Vandaag hen ik de conservatrice van Museon een mailtje gestuurd. Want hoe meer positieve hulp zij krijgt des te beter de tenstoonstelling mogelijk zal worden. Hier mijn briefje/mailtje van vandaag (ik was in de stemming)
Dag mevrouw van Grootheest,
mag ik u alvast veel succes wensen met de a.s. tentoonstelling Buitenkampers, de kleur van de het overleven.
U heeft nu al veel kritiek te verduren op dit initiatief o.a. via https://indisch4ever.nu/2012/09/04/tentoonstelling-film-buitenkampers/#comment-31415
Het zal ook een enorme uitzoekerij zijn om te bepalen wie er wel en niet tot de buitenkampers behoorden. Een term die pas ‘in’ kwam lang nadat het duidelijk was geworden dat er in Indië zovelen in kampen hadden verbleven en daarmee de ‘buitenkampers’ enigermate buitensloten van de verschrikkingen en het verdriet wat zij daar hadden ondergaan.
Mijn moeder Julie was ook een buitenkamper. Nou dat heeft zij geweten. “Oh jij zat niet in kamp” … en Oh wat een geluk voor jou dat je niet in een kamp zat. Enz. Stiekem werden veel buitenkampers er ook (door totok’s) van verdacht met de Japanners en de Indonesiërs gecollaboreerd te hebben.
En hoe kan men die ‘buitenkampers’ nou tellen? En waar houd je op met tellen? Voor af na de Bersiap? De Bersiap kampen tellen immers niet mee als ‘kampervaring’ want de kampen werden door de nieuwe regering immers ‘opvangkampen’ genoemd want er was geen vijand meer.
Je had dus vanaf 1942 Nederlanders – Indo-Nederlanders die geregistreerd stonden als Nederlander. Je had grotere groepen Indo-Nederlanders die nog niet genaturaliseerd waren. Dus eigenlijk Statenloos waren en uiteindelijk moesten kiezen om dan maar Indonesiër te worden. Die hebben daar achteraf veel last mee gehad. Want de opgewonden bevolking maakte nauwelijks onderscheid tussen blank en Indo.
Mijn schattingen liggen dus aanmerkelijk hoger dan de ‘officiële’ cijfers. Het gaat er dus om om boven tafel te krijgen wie er vanaf 1942 tot pakweg 1949 toen de onafhankelijkheid een feit werd, buiten de kampen zijn gebleven en vermoord, vervolgd en gediscrimineerd zijn door de Nederlandse en Indonesische regering. Niet alle ‘opvangkampen’ gingen dicht nadat de Bersiap formeel voorbij was in april 1946 er waren immers heel veel oorlogswezen met een Indo achtergrond. Waar konden zij naar toe?
Een ander voorbeeld. Mijn achter-oom Pa van der Steur heeft tussen 1892 en 1942 bijna 7000 kinderen waarvan het grootste deel gemengd bloed had een thuis gegeven. Deze kinderen kregen zelden de Ned. nationaliteit maar waren wel 50% Nederlands. Die kinderen van ‘de Steurtjes’ hadden ook weer gedeeltelijk totok bloed en ook zij werden niet altijd ontzien door de opstandige Indonesiërs.
Het buitenkamper verhaal kan inderdaad wel verteld worden tot 16 augustus toen de Japanners capituleerden. Maar zorg dan wel voor een genuanceerde ‘after story’.
Wat mij betreft geef ik u 100% toestemming om uit mijn blog alles te gebruiken wat u denkt nodig te hebben. Mocht u vragen hebben. Geen probleem!
Vriendelijke groet en nogmaals veel succes met alles wat u onderneemt,
William Deymann
1.
Het zal ook een enorme uitzoekerij zijn om te bepalen wie er wel en niet tot de buitenkampers behoorden. Een term die pas ‘in’ kwam lang nadat het duidelijk was geworden dat er in Indië zovelen in kampen hadden verbleven en daarmee de ‘buitenkampers’ enigermate buitensloten van de verschrikkingen en het verdriet wat zij daar hadden ondergaan.
2.Mijn moeder Julie was ook een buitenkamper. Nou dat heeft zij geweten. “Oh jij zat niet in kamp” … en Oh wat een geluk voor jou dat je niet in een kamp zat. Enz. Stiekem werden veel buitenkampers er ook (door totok’s) van verdacht met de Japanners en de Indonesiërs gecollaboreerd te hebben.
————————————————————————————-
1.Enorme zoekerij ?
Hoezo ?
Je hoeft alleen het totaal aantal geregistreerde Nederlanders ( Totok en Indo) die bekend zijn te weten.
Zie o.a de CBS cijfers . Vanaf 1930- t/m 1940-1941 zijn de cijfers bekend.De cijfers van 1941-942 kan men schatten (extrapoleren ?).
Van het aantal geregistreerde Nederlanders kan men ook schatten hoeveel de Indo/Indische Nederlanders zijn .
Er kunnen 3 cijfers uitkomen , 70% zijn geen totoks.
En er zijn ook 2 andere schattingen 80% of zelfs 90% van de Nederlanders hadden een Indische/Indo achtergrond ( Bron De Indo ).
En van die 3 cijfers kan men ook onderverdelen in “blanke”Indo en de donkere Indo .
De eerste groep die blank zijn gingen meestal gelijk geinterneerd.
De “donkere”groep waren meestal de KNIL-ers ook geinterneerd.
De rest ( 200-220 Dr de Jong) zitten waarschijnlijk als buitenkamper.
En hadden de ontberingen / evt. bedreigingen van de ploppers / ziekte-honger etc overleefd.
Zie ook het verhaal ” Archief van Tranen”.
Het is interessant om te weten hoe hun ervaringen waren !
2.
Hoe donkerder van uiterlijk je bent , hoe minder de kans je geinterneerd werd.
Het is een feit(dacht ik) .Behalve mannelijke KNIL-ers.
Het is goed dat je over deze aspect hier wil vertellen , het was altijd een “verzwegen”verhaal dat bij de 1ste generatie Indische repatrianten wel een probleem geweest .
Hoor zo veel verhaaltjes.
Een andere verhaal was , dat sommige iets donker gekleurde buitenkampers min of meer vrijwillig de kamp ingingen omdat ze het beter vonden voor hun veiligheid.
Was het zo geweest , was het incidenteel of gebeurt het vaker ?
citaat: “Een andere verhaal was , dat sommige iets donker gekleurde buitenkampers min of meer vrijwillig de kamp ingingen omdat ze het beter vonden voor hun veiligheid.” Dat zijn mensen uit mijn straat in Soerabaja ook overkomen. Niet alleen uit veiligheid, maar ook omdat de armoe toesloeg, in het kamp (waarvan de poort in het begin nog open stond) zou er voor je worden gezorgd.
De indeling belanda/belanda indo is niet volledig. In Soerabaja had je ook de belanda kira kira betoel. Moest naar het kamp. Van de kinderen in ons gezin werden mijn broer en zus belanda kira kira betoel > naar het kamp. Zelf werd ik belanda indo, er was een donkere ‘tante’ met me meegekomen naar de registratie-ambtenaar. Niet naar het kamp, maar de Kenpeitai bleek ook niet leuk. Gelukkig al heel lang geleden.
Prof. Dr. Boeroeng h.c. dan toch, vermaard Genealoog en Indoloog.
Pak Pierre
Je vergeet gastroloog. Ik ben net terug van achteren.
Koning, keizer, admiraal,
Boeroeng kennen ze allemaal
Pak Pierre
Ik heb dus een openbrief aan het Museon opgesteld en ik ga die aan verschillend eorganisaties sturen:
Mijne Dames en Heren
Ik las met bewondering maar later met stijgende verbijstering het schaamteloze Persbericht over de komende tentoonstelling “Buitenkampers, de Kleur van Overleven “. Degene die het bericht samenstelde geeft niet de indruk zich eniger mate in de materie ingelezen danwel ervoor geinteresseerd te hebben.
BINNENKAMPER-BUITENKAMPER
De schrijver meent althans zonder bronnen te vermelden dat “de blanke bevolking van Nederlands-Indië in honderden kampen verdween” en dat “ruim 120.000 Indo-Europeanen, Nederlanders met een Indonesische vader of moeder, buiten het kamp”bleven.
In tegenstelling tot deze opinie schrijft bvb Hans Meijer in zijn boek “In Indie geworteld” dat circa 48.000 Indo-Europeanen in de oorlog in een Japans kamp hebben doorgebracht (blz 226). Ik heb zelfs de indruk dat mijn Indo-Europese opa (KNIL-militair en later in het kamp gestorven), mijn moeder en haar broertjes en zusje en mijn Inlandse oma, de laatste zelfs vrijwillig, in het kamp zaten.
Dus de bewering van Uw schrijver bevat geen grond van waarheid, is huichelachtig en leunt tegen een leugen aan.
De schrijver van het Persbericht valt in wezen niets te verwijten want bvb
-de samenstellers van de documentaire 2602 maakten dezelfde fout, door Indo-Europeanen uit de kampen en de documentaire weg te cijferen
-de schrijvers van het stripboek “de Terugkeer”, uitgegeven door Het Indisch Herinnerings Centrum (deze naam is niet komisch bedoeld)) laten helemaal geen Indo-Europeanen in de kampen zien, maar dat zijn ook “omgekeerde racisten, of woorden van gelijke strekking door de schrijvers zelve gebruikt.
-De heer de Jong van het Indisch Platform heeft laatst hetzelfde in een open brief gedaan.
Deze Indische mythe of eufemistisch omissie blijkt een structureel element in de verhalen van de belanda’s, de Totoks of blanke Nederlanders te zijn. Het lijkt alsof zij, de blanken het slachtofferschap, de gevangenschap in de Japanse kampen willen monopoliseren, om aan tegeven dat zij weliswaar de kolonialen, de blanke overheersers waren maar ook geleden hebben in die kampen. De Indo-Europeanen passen hierbij niet in het plaatje en worden gezien bovenstaande gemakshalve over het hoofd gezien, dus vergeten. Op deze manier worden de kampen door de kolonialen ex-post gekoloniseerd.
Doordat het Museon a priorie van deze de Indische mythe uitgaat is zij ten enen male bevooroordeeld en daarmee disqualificeert zij zich in wezen. Ik betwijfel gezien het Persbericht of het Museon wel het juiste Instituut is om deze bij de Indische gemeenschap wel erg gevoelig liggende tentoonstelling te organiseren
CIJFERS
Over cijfers valte te twisten maar ik wil toch daar kort op ingaan. Hans Meijer geeft zelf aan dat de informatie van de door Uw schrijver aangehaalde 120.000 Indo-europeanen afkomstig is uit een Pasarkrant van Maart 1997. Het wetenschappelijk gehalte van dit cijfer hoeft geen betoog. Lou de Jong in zijn Koninkrijk der Nederlanden !11b geeft daarentegen een cijfer van 220.000 Buitenkampers aan.
KLEUR
De werktitel Buitenkampers, de kleur van overleven komt mij wat vreemd over , aangezien kleur een existentiele grond van discriminatie was in Ned. Indie. Kleur is een erg gevoelig onderwerp en dient met een pincet aangepakt te worden. De titel zou een beledigend element kunnen zijn voor de Indo-Europese bevolkingsgroep en indien voldoende aanwezig, gegronde redenen kunnen zijn voor een aanklacht in deze . Ik raad U danook aan contact te zoeken met het Meldpunt Discriminatie Internet om de werktitel tegen het licht te houden en narigheid te voorkomen.
AANBEVELING
Overwegend bovenstaande lijkt het mij noodzakelijk een sturingsgroep in het leven te benoemen, bestaande uit Indokenners zoals Prof. Wim Willems of Boeroeng van de website Indisch4ever.nu, die de taak heeft de informatie aangaande de Buitenkampers te screenen en Uw Museon voor een modderfiguur te behoeden.
Peter van den Broek
Nou volgens Hans Meijer in zijn boek ” In Indie geworteld” blz 226 komt die 120.000 uit de Pasarkrant van Maart 1997, dus dan heeft het Museon het wel over zuiver wetenschappelijk niveau.
Maar even serieus: Er woonden in Ned. Indie in 1942 260.000 Nederlanders en 30.000 Europeanen. zie Beets, Het Gebaar15, Mansvelt “Groep” 105-106, 490, Verslag Visman I, 53 ev.
De meeste schattingen voor Indo-Eurpeanen varieren van 160.000 tot 200.000 zie de Jong Het Koninkrijk XI-a 408-4098, Touwen-Bouwsma Ethnische Loyaliteit 17, Ellemers Indische Nederlanders en Beets Het Gebaar, 17. Daarvan verbleven 28.000 militairen en 20.000 burgers in de kampen dus dan waren tussen 118.000 en 152.000 Buitenkampers.
De Jong bvb baseert zich op een Japans rapport en zegt dat ongeveer 220.000 BIJNA alle Indische Nederlanders aan internering zijn ontsnapt. Uitgaande van 170.000 Indo-Europeanen (the wise kid )op 260.000 Nederlanders schat ik het aantal BUITEN op zijn hoogt 140.000 kan bedragen (volgens de Jong).
Wij weten dat Japanners wat defintie- en kleurproblemen hadden met de Indische Nederlanders, dus het kon gebeuren dat in één en hetzelfde Indisch gezin de donkeren buiten het kamp bleven en de lichteren naar het kamp gezonden werden.
Het schijnt dat rekenen niet het sterkste punt is van historici en musealen, alfa-mensne hebben altijd problemen met rekenen.
Zie mijn eerder posting met plaatje.
In deel 11b kwam de Jong terug op een schatting geschreven in deel 11a.
Hij ging uit van 280.000 Indische Nederlanders. 60.000 werden geinterneerd en 220.00 niet.
De niet-Nederlandse Europese burgers in het Beetsrapport waren voor een deel geboren/opgegroeid in de Nederlandse gemeenschap.
Men zag zichzelf eerder als Nederlander . Ik ken voorbeelden van families die dachten dat zij Nederlander waren , maar in 1950 bleek dat niet zo te zijn en werden ze ingedeeld bij de Europese nationaliteit van bijv een grootvader.En weer anderen waren tot Indonesiër verklaard. Ik ken ook een voorbeeld van iemand die pas na verstrijken van de periode om het Nederlandschap aan te vragen er achter kwam dat hij Belg was door zijn grootvader.
Hij moest zich vestigen in België.
Het Beetsrapport is gebaseerd op de gegevens van de burgerlijke stand, maar enkele tienduizenden die zichzelf zagen als Nederlands of min -of- meer erbij horend zaten niet in die burgerlijke stand.
Daarom is de inschatting van 280.000 Indische Nederlanders per januari 1942 niet eens zo gek.
Even terugkomend op die stereotyperingen.
Iemand anders omschreef dat zo:
Ik geloof dat Hans Meijer ergens schreef dat het aantal indo-europeanen 170.000 was, laten we zeggen per 1 januari 1942.
Als men dan 50.000 indo’s wegstreept omdat die in de kampen zaten dan kom je op 120.000.
Maar waar is die 170.000 op gebaseerd ?
Even terug naar de buiging voor de Jap als een vernedering voor Nederlanders.
nl. de manier waarop deze Nederlanders de groet moesten uitvoeren,dat was vernederend.
Brullend -ongeremd slaan – trappend ten aanschouwe van een ieder werd de ”overwonnende” Europeaan op straat de les gelezen door ’n ”soldaat” en niet alleen voor één op schildwacht staande Jap.
Wij stonden wel’ns stiekem te kijken (nonton) wie weer de pisang was en daar hoefde je echt niet lang op te wachten.
siBo
Tja, uit de heupen. Leuk op te merken dat de Japanners die bij ons lab op bezoek kwamen, en eentje kwam bij ons werken, keurig voor mij bogen. ’s Avonds zei ik tegen mijn vrouw: zijn vader kent mij misschien nog van de Kenpeitai. Als hij bij ons op bezoek kwam heb ik er maar niet naar gevraagd.
Ik vind toch jammer dat ik geen gelegenheid heb om een afspraak te maken met die knuppels van het Museon om over die tentoonstelling te discussieren. Ik wil me niet als deskundige Buitenkamper te kijk zetten maar ik heb gezien hun geschrijf toch iets meer kennis in mijn duim van het gebeuren dan dat hele zooitje ongeregeld,
Ook stel ik voor een commissie met deskundige Indischen te benoemen , de weblog staat er vol mee, die de tentoonstelling screenen voordat die geopend wordt, dit om nog grotere blunders van het Museon te voorkomen, de kans op blunders lijkt mij levensgroot. Ik herinner me ook een tentoonstelling op Bronbeek van HIHC , de titel ben ik vergeten maar de Japanse vlag waarvoor mijn moeder moest buigen niet, meneer Bo Keller heeft me toen al de fouten in de tentoonstelling aangewezen.
Waarom worden al die Indische tentooonstellingen zo slecht georganiseerd, de samenstellers lijken wel Indolent. Wat mij tegenstaat is de onverschilligheid en minachting voor , de oppervlakkigheid t.o. het onderwerp
Ik ga maar weer een open brief schrijven en mezelf uitnodigen bij die Dames en Heren
Peter van den Broek, op 7 september 2012 om 09:51 zei:
Waarom worden al die Indische tentooonstellingen zo slecht georganiseerd, de samenstellers lijken wel Indolent.
——————————————————-
Omdat het mss de londho’s te veel invloed hebben en veel van de betrokkenen , de Indischen al tjape geworden zijn .?
Jammer .
Nog steeds wordt er gebogen en gekropen voor Nippons symbool.
Soms denk ik er aan om een buigcursus te verzorgen maar dan wel op de toenmalige schandelijke wijze.Gelukkig,tot nu toe alleen bij denken gebleven.
siBo
9
e.m.
Het gaat mij om het rassistisch vooroordeel dat vooral bij de postkolonialen heerst zoals
-de 2602 een documentaire gefinancieerd door de stichting het Gebaar , dus door onze belastingeld waarbij de Indische nederlanders onder de vloerbedekking worden geveegd
– de Terugkeer, het stripboek uitgegeven door Het Indisch Herinneringscentrum (what’s in a name) waarbij het bestaan van Indischen in de kampen volledig wordt ontkend
– dan die brief van J De Jong van Het Indisch Platform over non-Indischen in het kamp
het vervelende is dat het bestaan van de donkere Indischen in de kampen door Indische organisaties worden ontkend
En dan willen het Museon een tentoonstelling over de Buitenkampers organiseren en dan maken ze bij de introductie van die blunders , dan ben je toch niet meer geloofwaardig. En wij Indishcen maar ja=knikken, daar ben ik tegen , dan kunnen toch gelijk ophouden met proud to be an Indo of Indisch 3.0 dan betekent je toch niets
Het is ook wel zo dat zoals het stukje geschreven is, het bevestigt een aantal stereotyperingen.
Zoals…
*Alle blanken zaten in de kampen ( niet waar) ..
*dus er zaten geen niet-blanken in de kampen ( niet waar)
*Indo’s zijn niet blank, dus blankuitzienden zijn geen indo’s ( niet waar)
*Alle indo’s zaten niet in de kampen ( niet waar)
*Indo’s zijn geen Europeanen of Nederlanders (niet waar)
*De Nederlandse gemeenschap was overwegend zeer blank ( niet waar)
*Slechts een minderheid was van gemengde afkomst ( niet waar)
Ik heb daar al vaak over geschreven, nu wil ik wat zeuren over getallen.
Als de schrijver van Museon dat getal van 120.000 zo bedoelde, ben ik benieuwd wat de bron is.
Dit is mijn bron:
citaat Tijdens de Japanse bezetting verdween de blanke bevolking van Nederlands-Indië in honderden kampen, volledig afgesloten van de buitenwereld. De mannen werden gescheiden van de vrouwen en kinderen. Voor de meeste mensen duurde deze internering bijna drie jaar of langer. In totaal werden 140.000 burgers en militairen geïnterneerd. Ruim 120.000 Indo-Europeanen, Nederlanders met een Indonesische vader of moeder, bleven buiten het kamp.
Ik heb niks tegen cijferneukers want als er een is dan ben ik het wel. Want Boeroeng, het gaat niet om de aantallen maar wat de aantallen voorstellen, want als je goed lees dan heeft het Museum, dus niet de eerste de beste boerenlullen, over de BLANKE bevolking in de kampen …. en de ruim 120.000 Indo/Europeanen buiten de kampen.
Dat is toch van god los dat ze steeds maar die rassistische tweedeling maken, die nergens op gebaseerd is en nergens op slaat en het is ook nog een leugen. Ze proberen op die manier impliciet de Japanners van rassisme te beschuldigen maar zien hun eigen en diepgeworteld rassisme en postkolonialisme volledig over het hoofd, de splinter en de balk weet je wel
Als die would be musealen, de leugenachtigen, zich onsterfelijk belachelijk willen maken door met deze rassistische en postkoloniale brilop een tentoonstelling willen organiseren , dan handelen ze te kwadertrouw en willen ze deze mythe in stand te houden, ik kan me niet indenken dat daarbij een zichzelf respecterende wetenschapper betrokken is.
Ik dacht dat het toch wel in Nederland was doorgedrongen dat ook IndoEuropeanen in het kamp zaten maar dat is door de alziendeblinde en verlichte geesten van het museum volledig over het hoofd gezien. En dan moet ik dat bijelkaar geharkt zootje ) dierbare dingen van mijn familie toevertrouwen. Ik vertrouw die mensen nog geeneens de verzameling voetbalplaatjes van mijn zoon toe.
Kunnen ze niet serieuse en ter zakekundige mensen inschakelen, ipv deze goedwillende amateurs, ik weet zeker dat op deze blog mensen met meer kennis van zaken bevinden dan dat afvalhout van het Museon, schappen van onwetendheid.
Het wekt bij de burger veel vertrouwen dat deze docu niet werd gemaakt door Pia Media met medewerking van de een of andere beroemde indische historicus.
Is het een schrijffoutje dat er staat 120.000 ?
Maak er maar 220.000 van.
Men zal dat getal van 120.000 toch zeker niet zo in de film zetten ?
De uitleg van “Indonesische vader of moeder” is niet goed.
Veel mensen gaan werkelijk denken dat het om een echte directe vader of moeder gaat.
Schrijf dan voorvader of voormoeder.
Boeroeng, mijn opa heeft als buitenkamp kind de jappentij meegemaakt en heeft een indonesische moeder en een nederlandse vader. Ik heb nog meer voorbeelden, ook indos met een indonesishe vader en een nederlandse moeder. Er zit dus een kern van waarheid in. Niet iedereen zit het indonesisch bloed ver!
De meeste indo’s in die jaren hadden geen directe Indonesische ouder, geen vader of moeder, maar wel een oma, overgrootoma etc.
Als de omschrijving is ‘voorouder’ dan klopt het helemaal, want daar zit in de directe ouders, grootouder, overgrootouder etc.