Pak Pierre is een vaste lezer van Indisch4ever, maar nog véél langer leest hij Tong Tong/ Moesson :
Daar lag hij dan in de brievenbus, Moesson’s jubileumnummer.
Doeh …. bekend gezicht op de “cover”. Nog eens goed kijken en vergelijken met andere foto’s. Neus, tanden, oren, minuscuul moedervlekje het zelfde. Vrouw er bij gehaald ter verificatie.
Kan niet missen: Moesson’s hoofdredactrice Marjolein in volle glorie, slechts (wishful looking) bedekt door haar bladen.
Voorwaar een mooi Indisch meisje en als hoofdredacteur zeker heel bekwaam en toegewijd, maar nu zij zichzelf als covergirl van het jubileumnummer heeft geëtaleerd, een beetje in mijn achting gedaald. Tot nu toe dacht ik dat narcisme een ziekte is waar alleen mannen last van hebben. Maar ja …. Tjalie op de voorplaat? Zo knap was hij niet met zijn kuping lowo.
Ik ben sinds de vroegste tijden trouw lezer van Tong Tong/Moesson. Eerst als meelezertje via het abonnement van mijn moeder. Toen zij overleed ging het abonnement over naar haar zuster, die met mijn moeder een flatje in Den Haag deelde. Toen tante 10 jaar geleden op 101 jarige leeftijd overleed heb ik haar abonnement overgenomen. Als ik dadelijk dunia verlaat, dan moet ik nog maar zien of ik het abonnement aan eentje van de volgende generatie kan doorgeven.
Ik wens Moesson nog een heel lang leven toe. Maar hoe het verder gaat als de generaties Tempo Doeloe en Satoe Setengah, waartoe ik mijzelf reken, allemaal dood en bij God in de hemel zijn weet ik niet. Hoe staat het met de belangstelling van de volgende generaties voor het rijke Indische leven? Zal die voldoende zijn om het enige echte Indische maandblad te laten voortbestaan? Een (niet representatieve) steekproef onder de bibit in mijn omgeving doet mij het ergste vrezen.
Ikzelf voel mij nog tot de moderne Moesson aangetrokken door de verhalen die over het oude Indië gaan. Het toenemend aantal artikelen over het huidige Indonesië en de latere generaties BIN-ners (Bekende Indische Nederlanders) die in de diaspora zijn geboren zeggen mij niet veel. U merkt het al, ik ben niet alleen op het gebied van muziek in de fifties (v.d.v.e.) blijven steken.
“Jack Poirrié’s perikelen” is het eerste waar ik naar grijp als een nieuwe Moesson mijn bus inglijdt Ik vind Jack, zoals si Tjalie het zou zeggen, “een groot verteller voor het aangezicht des Heeren”. Hij doorspekt zijn verhalen met droge humor en veel relativisme. Blijkens een berichtje in het laatste Moessonnummer zijn Jack en zijn Nel 60 jaar getrouwd. Lezers kunnen hem via Moesson feliciteren.
Ik wens het diamanten bruidspaar langs deze weg nog heel veel gelukkige jaren samen en v.w.b. Pak Jack: Poekoel teroes a.u.b. met uw “perikelen”, I WANT MORE!
Pak Pierre
...................
Indisch4ever 
Marjolein’s fen, is Geert Onno Prins en hij verdient ook hulde voor het op poten houden van de Moesson.
In nr 1000 had hij deze column:
eppeson, het is mijn fout. Ik had er 1 poll van kunnen maken .
Nu vullen sommigen maar 1 poll in .
Geef neks….
Of I4E-lezers zijn nakal en saboteren de boel.
Ik reken even uit: 1.000 Moesson, 12 Moesson per jaar betekent dat Moesson al meer dan 83 jaar wordt uitgegeven, dus sinds 1929.
Ik moet me ergens vergissen want Moesson wordt toch sind 1958 of zo uitgegeven…??
Ergo, het rekenen kunt u beter aan anderen over laten!
e.m.
De Tong Tong verscheen 2-wekelijks
Ik heb niet plaatje-voor-plaatje geteld, maar het bewijs lijkt geleverd op de eerste twee en laatste twee pagina’s van het jubileumnummer met die mooie covergirl, inclusief Moesson’s voorlopers (pelopors) “Onze Brug” en “Tong Tong” (die naam blijf ik de mooiste vinden).
Pak Pierre
Ik heb de plaatjes wel geteld.
Het zijn er 1003 !!!
Hoe kèn ?
@ Pak Boeroeng,
Tel nog eens, zonder er jenever bij te drinken. Als je dan weer tot 1003 komt ligt de fout bij Moesson en had het jubileumnummer dus 3 maanden eerder moeten uitkomen, maar toen was de foto van Marjolein misschien nog niet klaar.
Pak Pierre
Pierre,
Ook met cola-tic kom ik op 1003.
Wel of geen ijs erbij.
Ik probeerde te tellen zonder cola…..gevonden:
1 blanco hokje
2 plaatjes die backcovers leken
———
also….
dus toch 1000 edities (Onze Brug, TongTong, Moesson)
Dag heer Boeroeng, kunt u wat helderheid verschaffen. Er zijn 19 abonnementen aangemeld waarvan 30 een leeftijdscategorie aankruisen. Zijn 11 abonnees vergeten ook het eerste gedeelte in te vullen?
e.m.
Om on topic te blijven. Narcisme is geen ziekte maar een vorm van gedrag. Pak Pierre op de voorplaat als de enige lezer die duizend moessons meemaakte was zeker een optie.
En Allah zeide: laat er 40 dagen en nachten hevige regens vallen over de ongelovigen in Nusantara die zich onttrekken aan de Ramadan. Voor hen een ramp voor eens de zomer…
Dat “eens” in de laatste zin moet zijn voor “ons” (in Nederland).
Ach ja Pak Vos, het is altijd mijn droom geweest om eens als beroemd Indo op de voorplaat van Moesson te prijken, maar ja …. het is gegaan als met die jaarlijkse hujan bintang op Koninginnedag, altijd viel iemand anders in de prijzen. Ondank is ’s werelds loon; nobody loves me.
Overigens, over Narcisme gesproken. Op zich geen slechte persoonlijkheidsstoornis want voor menig lijder dé prikkel om iets groots tot stand te brengen, doch gevaarlijk indien de neiging tot (zelf)bewieroking niet door anderen in toom wordt gehouden. Daar gaat het vaak mis.
Pak Pierre
P.S. In narcistische bescheidenheid (is dat een contradictio?) moet ik schrijven dat die 1000 Moessons wat overdreven zijn. Mijn moeder kwam in 1956 in NL aan (ik was in 1952 met mijn zusje “vooruit gezonden”, iets wat menig kind in die tijd overkwam), vanaf die tijd begon ik mee te lezen, zij het ook met lange onderbrekingen, wegens mijn werk vanaf 1957 op de voornamelijk “wilde” Grote Handelsvaart, oftewel de “Never Come Back Lines”. Thuis gekomen met verlof haalde ik de schade in, maar ik zal wel eens een stapeltje over het hoofd hebben gezien.
P.
Doeh … even iets verduidelijken:
In de 2de alinea van mijn bovenstaande reactie schreef ik bewust “lijder” met lange “ij”, van “pijn lijden”, weet u wel. Ik had bij nader inzien ook kunnen schrijven: “…. voor menig lijder (aan die stoornis) en leider …….. “.
Nu maar weer gauw terug naar mijn spiegel.
Pak Pierre
@ Marawasin Ik voel me zeer vereerd vergeleken te worden met de Tijl Uilenspiegel van Charles De Coster : vrijzinnige, vrijgevochten levensvisie, een drang naar waarheid en eerlijkheid. een sociaal-bewogen figuur, bezeten door een drang naar zelfbeschikking in een brede humanistische instelling. Daar herken ik me heel narcistisch in. Trouwens het boek is aan te raden.
Maar ik reageer op bovenstaande foto en wel op de koffer. Ik herinner dat mijn ouders zo’n koffer, wat donkerder van kleur uit Indie meegesleept hebben. Er zaten allemaal stickers op, misschien van verre bestemmingen . Wat ik me wel herinner is dat de naam van mijn vader in witte letters op de koffer geschilderd was.
Er moet ook ergens een houten hutkoffer rondslingeren. De volgende keer ga ik maar bij mijn moeder op zolder rondneuzen, misschien vind ik nog wat interessants uit Indie.
En Heer B. Pierre, ik pareer Uw antwoord met een floret:
“What’s in a name? That which we call a rose
By any other name would smell as sweet”
Bij zo’n tekt springen de tranen in mijn broek. Ik neem niet aan dat U voor zoiets laag bij de gronds van Sjakie Spier Uw kostbare tijd verspilt!!!! Ik ben zelf in hun huis in Verona geweest.
Het blijkt maar weer dat je geen Shakespeare behoeft te zijn om het werk van Sjakie Spier te kunnen beoordelen, en het laag bij de gronds te vinden.
Sjakie Spier ken ik niet.
Een indo in Italie misschien?
Het moet een groot schrijver of dichter geweest zijn of een goede vriend/kennis om zijn huis in Verona te bezoeken.
Wij kijken vol bewondering naar de bezoeker op. De glorie van Sjakie Spier straal op hem af.
C’mon, shake that thang man! Ik kijk even in mijn broek wanneer u het mij permitteert..
Ons Marjolein verdient een Lied……
Het refrein heb ik al:
Die laatste 2 zinnen van het refrein moet door een achtergrondkoortje gezongen worden
The Indo Koffergirls?
Potentiële tekst op de flyer: ‘Duik in de Moesson met The Indo Koffergirls!
e.m.
het Knokke Songfestival betreft, herinner ik me eerder de namen van Sandra Reemer en Lydia (van de Melodystrings: send me the pillow) en Annke Grönloh. Later ook nog Patricia Paay.
U heeft gelijk, maar ook Dave Berry 😉
Is P.Paay ook indisch 😉
La Paay is niet Indisch. De misvatting ontstond omdat ze in Rotterdam bekend werd als zangeres van een indorockbandje.. Eind jaren zestig.
Alweer gelijk heer Boeroeng. Ze moeten van u het predikaat Indisch4ever echt verdienen hè?
http://indorock.pmouse.nl/evergreens.htm
e..m.
memang eppeson
4ever Indisch verdien je met bloed, zweet en tranen …
Ja Knokke. U heeft gelijk. maar ook van Dave Berry 😉
Leuk dat er en andere muziekliefhebber op dit blog is verschenen. Ik ken nog een “Goodbye to Love”, van the Carpenters. Even mijn zakdoek pakken. Zo mooi! Zo mooi. Mantap!
Het richten op het Amerikaanse. Dat deden overigens al die indische ouderen (mijn ouders) al toen ze naar Radio Australie luisterden en veel van mijn nichten en neven zijn ook naar de US ge-emigreerd. 😉
Ja! Karen Carpenter, wat een stem; top of the world. Jammer van de anorexia. Maar mag ik nog even treug naar uw punktijd meneer Vos. Tegelijkertijd had je de opkomst van groepen zoals Queen en de Zweedse Eurovisiesongfestivalwinnaar ABBA. Ik vermoed dat in huize Vos, u voor Queen was en uw moeder voor ABBA. Of was het juist andersom? 😉
e.m.
ps
Wat het Knokke Songfestival betreft, herinner ik me eerder de namen van Sandra Reemer en Lydia (van de Melodystrings: send me the pillow) en Annke Grönloh. Later ook nog Patricia Paay.
Ik wil reageren op dhr. Eppeson Marawasin. Ik wijs hem erop dat ik naar een lezing over Caravaggio over zijn schilderij Narcissus ben gegaan en niet naar een over Narcissus. Dit is één van de vele storende fouten die dhr Marawasin maakt, ik ga daar niet verder op in anders ben ik morgen nog niet klaar. Ik heb uit uw woorden wel begrepen wat “begrijpend lezen” betekent, dat komt toch uit Uw koker. Alleen niet begrijpend lezen begrijp ik niet
Misschien is het dhr. Marawasin ontgaan dat mijn kritiek zich richt op het gebruik van het woord Narcissus, als dit een kwinkslag is mag ik iemand, zoals Marawasin ook uitmaken voor gek, dezelfde psychologische klasse van stoornis.
Velen die kritiek hebben geuit op Marjolein richten zich niet op de inhoud van de Moesson of de betekenis van het bezoek van Rutte maar louter en alleen op de vorm, het narcisme van Marjolein, uit hun schrijven blijkt niet ten enen malen dat de Heren iets van die persoon (Freud) begrepen hebben
En hoe moet ik U opmerking bestempelen over Mevr. Ducelle, toch zeker niet selectieve verontwaardiging. Ik vind U woordkeus uiterst onzorgvuldig.
En even op bovenstaande discussie (sic) doorteborduren.
En wat het songfestival (van Knokke) betreft was ik nogal Indisch uitgericht, misschien heeft U dat volledig in Uw franse tijd niet gemerkt, maar mij is toch op jonge leeftijd voor altijd bijgebleven Margie Ball, goodbye to love, U weet wel identificatie met het Indische
Heer Peter, ik gun u de Tijl Uilenspiegel en het laatste woord.
e.m.
Heel wijs Pak Eppeson, als ik het zeggen mag.
Ik had en heb ook geen zin tijd en woorden te verspillen aan deze meneer, die niet eens de moed heeft zijn commentaar onder volledige naam te spuien.
Let but ……
Pak Pierre
Ja, zegt u dat wel teveel om op te noemen. A propos, ik denk dat ‘fast cars’ ook too much zou zijn voor Kia.
Paul Weller van The Jam met hun laaste ‘a town called malice’. Maar dat was al geen punk meer dacht ik.
Iggy Pop, Ian Dury and The Blockheads, die in drie fameuse woorden het ruige rockleven schetsten. The Clash natuurlijk, waarvan zelfs Bruce Springsteen (mijn rock hero) hun ‘London calling’ live covered.
Siouxie and The Banshees, volgens mij ook een ontdekking van John Peel. Een favoriete band van me The Cure. Robert Smith produceerde dacht de platen van Siouxie, maar dat weet ik niet meer zeker.
Maar ik geloof dat met de laatste twee weer meer in the ‘new wave’ hoek thuis horen. Is het niet? Dan krijg je namen als The Stranglers, The Smiths en later Morrisey. In Amerika Patti Smith en Mink DeVille. Maar ik vrees, dat ik er niet zo ‘encyclopedisch’ in thuis ben als u meneer Vos. Maar het roept wel weer mooie herineringen op.
Tja, wat het songfestival betreft. Corrie Brokken weet ik niet meer, ’n Beetje’ van Teddy Scholten weer wel. ‘Non ho l’eta’ kan ik me beter herinneren. Maar in de beginjaren van mijn MULO-tijd was ik vanwege de meisjes ‘franstalig’ georiënteerd. ‘Près de ma rivière’, ‘Aline’, ‘Vous permettez monsieur’ 🙂
Ach ja!
Nou …. gelukkig kan ik dan toch nog een beetje meepraten en een duit in het zakje doen: Corrie Brokken won met “Net als toen”, als ik mij niet vergis zonder indianentooi.
Those were the days ….. toen songfestivals nog werden gewonnen met liedjes en niet met lawaai en circusacts. Voor de francofiele songfestivalliefhebbers was er ook nog een keertje France Galle met “Je suis une poupée de cire ….” en Françoise Hardy met ……. , ja met wat ook al weer?
Overigens, wat een prachtzin, die laatste zin uit het liedje van Mary Hopkins:
“For we were young and sure to have our way”. Nu moet de jeugd weer leren leven met onzekerheden en tegenslag. Ook niet slecht voor later.
Pak Pierre
Ah … mijn hart gaat spontaan weer sneller slaan meneer De la Croix. U hebt de naam Françoise Hardy laten vallen. Mijn oudere broers hadden Brigitte Bardot, maar ik had Françoise. Even terug in de tijd en dan even stilzetten: ‘Be still sad heart and cease repining!’***
Tous les Garçons et les filles, Vola, Dis-lui non, Ton meilleur ami, L’amour s’en va. En dat liep dan synchroon met The Fab Four, Stones, Who, Animals, Pretty Things, Spencer Davis etc,etc,
Maar ook met Johnny Halliday: Tes tendres années (Spiegelbeeld), Pour moi la vie va commencer. Gilbert Bécaud: Et maintenant, Nathalie. Jacques Brel: Ne quite pas, Marieke en natuurlijk ook ‘Mijn vlakke land’.
Eigenlijk wat meneer Vos al aangeeft: teveel om op te noemen. Back to the future dan maar weer.
***regel uit The Rainy Day van Henry Wadsworth Longfellow (1807-1882)
e.m.
Ah ….Brigitte Bardot. Als ik haar nu zie prijs ik mij gelukkig dat het tussen haar en mij nooit wat is geworden ………
Pak Pierre
Maar waarom fluister ik jouw naam nog
Hoor ik steeds je stem
Ik zie je levensgroot hier staan nog
Omdat ik niets vergeten ben
Waarom ruik ik steeds jouw geur nog
Of je bij me bent
Wat is er toen met mij gebeurt toch
Ach … had ik jou maar nooit gekend
(Benny Neyman)
Ach had ik jou maar OOIT gekend …
Zondagse verzuchting van
Pak Pierre
Anoniem van boven was ik dus. Niet opgelet en dus niet gezien dat mijn “details” van hun vaste plekje waren verwijderd.
Pak Pierre
Tja … van de vier heerlijkheden duurt heerlijkheid het langst!
anoni e.m. 😉
Dan kent u beslist The Jam. Wire, Joy Division, Echo and the Bunnymen, The Chameleons, Bahaus te veel om op te noemen.
The Ramones waren overigens pure R&R rock
Overigens van The Buzzcocks (ook zo’n goede groep) wordt een meidengroepversie van “Ever Falling in love (with a car you shouldn’t have fallen in love witth)” gebruikt voor de reclame van het automerk Kia.
Ach ook die muziek was moessongebonden 😉
Wat Mary Hopkins betreft; vroeger kenden we vrijwel alle namen van de Eurovisisongestivalwinnaars (+ de titel van hun liedjes) uit het hoofd.
Tegenwoordig weet je het allemaal niet meer. Niet interessant.
Wie kent Gigliola Cinquetti (en daarnaast ook nog de old school punk/wave) nog?
De jeugd in ieder geval niet: Non ho l’età 😉
Pak Eppeson, wat weet u van The Undertones, zanger Feargal Sharkey. Mijn moeder vond zijn solosingletje “A good heart ” zo mooi. Sta je dan in je hemd als liefhebber van punkmuziek. Ik keek in mijn cd kast en vond er een 7-tal cd’s van The Undertones ;-). Leuke huppeldepupmuziek om een goed gevoel bij te krijgen. Zelfs die ouwe knakker John Peel vond hen goed.
Dag meneer Vos, John Peel heeft ze geloof ook ontdekt toch? Zo iemand als Frits Spits en later Giel Beelen bij ons. Nee integendeel, goede smaak uw moeder, want die Feargul Sharkey had ook nog eens een mooie stem. Zeg tegen iemand ‘a good heart is hard to find’ en het blijft lange tijd nagalmen.
Maar ik dacht dat The Understones niet echt into Punk waren toch? Meer ontsnappen uit de harde werkelijkheid van Noord-Ierland; The Casbah of zoiets was zo’n nummer. The Ramones en Johnny Rotten & The Sex Pistols zeggen mij iets meer en vooral die gekke manager van de laatste band en het nummer God save the Queen natuurlijk.
The British Wave, die voor Punk zat was eigenlijk meer mijn ding.
Afijn, zoals Mary Hopkins in die dagen a zong:
“Those were the days, my friend
We thought they’d never end
We’d sing and dance forever and a day
We’d live the life we’d choose
We’d fight and never lose
For we were young and sure to have our way”
e.m.
Ja hoor, daar is heer Peter weer zijn ‘selectieve verontwaardiging’. Leest alleen wat hij denkt dat er staat en trekt daar dan strooplikkerig zijn conclusíes uit. Je zou bijna filosofisch constateren ‘wat je zegt ben je zelf’. Want zeg nu zelf wie gaat er naar een lezing over Narcissus?
Lees nou eerst eens wat er staat. Een ode, een kwinkslag, een terugblik, een vooruitblik, waardering, en respect. Dat alles nog slechts in één alinea:
(Citaat) ‘ Voorwaar een mooi Indisch meisje en als hoofdredacteur zeker heel bekwaam en toegewijd, maar nu zij zichzelf als covergirl van het jubileumnummer heeft geëtaleerd, een beetje in mijn achting gedaald. Tot nu toe dacht ik dat narcisme een ziekte is waar alleen mannen last van hebben. Maar ja …. Tjalie op de voorplaat? Zo knap was hij niet met zijn kuping lowo.’ (einde citaat)
Wat staat er nu:
“Voorwaar een mooi Indisch meisje!”
“Als hoofdredacteur zeker heel bekwaam en toegewijd!”
“Als covergirl van het jubileumnummer een BEETJE in mijn achting gedaald!”
De relativerende ondertonen (maak er nu weer geen The Undertones van) en kwinkslagen is des individuele I4E-lezer.
Een terechte bijdrage aan de column ‘gastpikirans’ verzorgd en voorbeeldig opgebouwd uit zeven alinea’s in ongeveer 400 woorden. Hoe vergezocht is het dan om over een uit zijn verband gerukte ‘kwinkslag’ moedwillig te willen struikelen.
Voor de volledigheid onderbouw ik mijn reactie met citaten van I4E-medelezers.
Citaat 1:
David, op 9 juli 2012 om 17:51 zei:
Is het de webmaster mogelijk en toegestaan om de cover van de 1000e Moesson duidelijk op de site plaatsen? Als ik het op een van de foto’s goed zie, is op die cover een blotige Marjolein te zien, bedekt door Moessons of iets anders. Als dat al zo is, wil ik mijzelf een paar vragen stellen. (einde citaat)
Citaat 2:
David, op 9 juli 2012 om 21:34 zei:
Gaat mij eigenlijk hierom: het 1.000e nummer van een tijdschrift, welk tijdschrift dan ook, is een geweldige mijlpaal. Je kan dan heel veel dingen bedenken om dat feit op de cover te symboliseren. Inderdaad, één mogelijkheid is om jezelf te laten afbeelden. Maar hoe charmant je ook bent, om jezelf nu tot symbool te maken van een mijlpaal…(einde citaat)
Citaat 3:
eppeson marawasin, op 9 juli 2012 om 22:04 zei:
U heeft een punt heer David. Ik erken! (einde citaat)
Citaat 4:
Peter, op 12 juli 2012 om 09:40 zei:
Marjolein verdient het wel om eindelijk op de frontpage van Moesson te staan. Zij en haar crew hebben ervoor gezorgd dat Moesson ueberhaupt nog bestaat als Indisch blad an sich. Ik herinner me een interview dat ze er eigenlijk een glossy blad van wilde maken maar gelukkig is het een blad voor iedere Indo of Indisch geinteresseerde gebleven. Ze heeft wel moed, karakter, doorzettingsvermogen
en profileringsdrang, dat heb je wel nodig en dan moet je die foto maar op de koop toe nemen. Het zijn wel vrouwen (zie ook Lilliane Ducelle) die bij Moesson de broek al dan niet aanhebben, mijne Heren.
Ik betwijfel ten sterkste of bovenstaande Heren Moesson ooit doorgebladerd hebben, dan kunnen we er on topic op ingaan hoe ze tot die 1.000 nummers eigenlijk zijn gekomen (einde citaat)
¿¿Staat er nu echt’: “/…/ dan moet je die foto maar op de koop toe nemen.”?? Dat is toch eigenlijk een Organic Supply Chain Manager onwaardig!
Zo even m’n broek weer ophalen.
e.m.
ps
Die mevrouw Ducelle was toch ook een vrouw die als een mening haar niet welgevallig was zij je dan eigenmachtig royeerde als abonnee. Toch?
Mijn hemel toch, iemand psychologisch beoordelen op basis van 1, zegge en schrijve 1 foto en dan nog het etiket opplakken van narcist, lijkt me toch iets van god los.
Maar elke pseudopsycholoog dient toch beter te weten dat narcisme als ziektebeeld toch complexer is, als gedacht
U kunt toch moeilijk beweren dat Marjolijn een pathologisch narcistische persoonlijkheid heeft.
Misschien is schrijver zelve iets te veel verliefd op zijn eigen spiegelbeeld.
Dit naar aanleding van een lezing over het schilderij van Caravaggio over Narcissus
Misschien wil I4E fuseren met Moesson?
aandeelhouders willen niet….
Wadoeh … slim seh, die aandeelhouders van Indisch4ever!
Wie heeft een abonnement? Poll houden met leeftijdsgroepen (tot 30 jaar, 30-40 jaar etc. of zoiets)? Ben ook wel benieuwd!
ai.. weer een sterke tip !!
En direct gedaan Boeroeng, bravo, ik heb daarom ook al gestemd.
Ayyyyyy
best wel manis hoor die Marjolein..
jajaja… wishfull looking, dat was de bedoeling ook van de fotograaf..