Deze website schrijft Indisch stelen noemt Soeters dit. Ik kende het nog niet.' Zo'n geraffineerde diefstal uit de salon, die door niemand wordt opgemerkt totdat achteraf een kostbaar stuk huisraad blijkt te zijn verdwenen, werd in onze koloniale huizen Indisch stelen genoemd.
-
- en
Indische Soos -
- Het archief van Indisch4ever
is best wel te filmen !!
...................
...................
.......... Bekijk ook
de archipelsite
met honderden topics.
Zoekt en gij zult vinden. ! -
Indische portretten
ingezonden door de lezers.
-
Thomson
Nassauschool Soerabaja
Depok
Wie is deze familie
Wolff
Tankbataljon Bandoeng 1939
Is de bruid Günther?
Wilde en Waldeck
Brouwer en Hagen
XXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXXX
XXXXXXXXXXXXXXXXXX
Kerst 1930 a/b Baloeroan naar Indië
XXXXXXXXXXXXXX
Bertha Lammerts van Bueren-de WitXXXXXXXXXX zwieten 214
Bisch
!!!!!!!!!!!
Detachement Verbruiksmagazijn,
Hollandia
van Hall
Smith
Emy Augustina
Detajongens
von Stietz
de Bar
Soerabayaschool ca 1953
Wie zijn dit ?
Damwijk
Klein
IJsselmuiden
van Braam
Zuiderkruis
Foto
Koster
Versteegh
Baume
Falck
Boutmy
Otto
oma Eugenie Henriette Smith
Meliezer-Andes
christelijk lyceum bandoeng
christelijk lyceum bandoeng
Saini Feekes
Mendes da Costa
Anthonijsz
Bromostraat
Wie?
Tambaksari/Soerabaja-1946
Ornek
van Dijk
.Haacke-von Liebenstein
Theuvenet
Sollaart
Berger-de Vries
Foto's gemaakt door Henrij Beingsick
Augustine Samson-Abels
Samson
Huygens
Hartman
Otto en Winsser
Marianne Gilles Hetarie
Constance en Pauline
Versteegh
Lotje Blanken
Charlotte Hooper
John Rhemrev
Schultze
W.A. Goutier
Otto-Winsser
Bastiaans
Verhoeff
Beisenherz
Stobbe
Wendt-van Namen
Harbord
Pillis-Reijneke
Nitalessy-Papilaja
Reijneke
Oertel-Damwijk
Bruidspaar te Semarang
Daniel
Krijgsman
van Dun
Ubbens en van der Spek
Kuhr
Oertel
Nijenhuis-Eschweiler
Wie ben je
Philippi-Hanssens
Tarenskeen-Anthonijsz
Hoorn-Dubbelman
Mendes da Costa
Palembang
Indisch4ever 
Ook ik ben geen fan van theo holman, maar bij het luisteren naar zijn verhaal, werd ik flink geraakt, geboren als 5e kind in ’46. heb ook ik altijd dat schuldgevoel gehad en nooit kon er gepraat worden,de schaduw was voelbaar.
Mooi verhaal, Pak Henk. Bagus sekali. Bedankt.
Pak Pierre
Ik ben blij dat ik voor de Nationale Herdenking 15 augustus niet naar Den Haag hoef te gaan.
Woon in Eindhoven en sinds 1999 organiseert het gemeentebestuur van de Gemeente Geldrop-Mierlo jaarlijks op 15 augustus een plechtige bijeenkomst ter herdenking van de gevallenen in voormalig Nederlands-Indië.Herdacht worden de gevallenen in de periode 1941-1949, tijdens de Japanse overheersing, de bersiap en de politionele acties.
De plechtigheid vindt plaats op de begraafplaats ’t Zand in Geldrop.
Op de begraafplaats is een gedenksteen, onthuld in mei 1999. In augustus van datzelfde jaar is de eerste herdenking geweest.De gedenksteen is er gekomen op initiatief van drie Gelropse oud-militairen. Zij wilden in eerste instantie een herdenkingspunt voor de 3 in Indië gesneuvelde soldaten die op de begraafplaats liggen.
Nadat de familie van de gevallenen accoord waren is de steen gemaakt. Er is direct gekozen voor een herdenkingsbijeenkomst voor de regio. Het eerste jaar waren er ongeveer 100 deelnemers, de laatste jaren is er een vaste kern van ongeveer 400/500 aanwezigen.
Afgelopen jaren zijn er diverse sprekers geweest w.o. “gewone”Indischen.
Ook ik ben in 2006 door het gemeentebestuur gevraagd een speech te houden. Heb dat gedaan en ik moet zeggen dat het me goed heeft gedaan dat ik ( ik was toen 80 jaar) mijn verhaal kwijt kon. De eerste minuten waren moeilijk maar omdat het uit mijn hart kwam raakte mijn speech de aanwezigen. Uit de reacties daarna kon ik concluderen dat zelfs de generatie geboren na de bevrijding, zich enigszins een beeld kon vormen van hoe gruwelijk die oorlogs/bezettingstijd/bersiap geweest is.
Je hoeft geen “pangkat”te hebben om op het spreekgestoelte te staan. Je verhaal moet uit je hart komen en je moet durven, om al zoveel jaren na de bevrijding,je angsten en gevoelens te delen met de aanwezigen, jong en oud.
Adriaan van Dis zegt op zijn website dat hij van gemengde afkomst is, wat hij vele jaren niet wist.
Maar op de voorhand wil ik wel wedden dat als je de sprekers van de Den Haag herdenking sinds 1988 bekijkt, dat indo’s weer zwaar ondervertegenwoordigd zijn.
Jaja.. volgens sjieke sites, organisaties en boeken zaten indo’s nauwelijks in de kampen en waren ze geen Nederlander.
De vader en moeder van Van Dis zijn beiden totok , zijn zusjes zijn weliswaar Indo, maar dat wil niet zeggen dat hij automatisch ook Indo is, misschien is hij een soort stiefindo.Ik heb nooit blauw bloed bij hem ontdekt, hij is zelfs geen allochtoon.
Boudewijn de Groot maakt zelfs in het interview in Moesson (2004) niet gewag van zijn Indo- achtergrond alhoewel het Indische zegt hem niet zoveel. Bij gemis van het blauwe bloed (inlandse sporen) zijn beiden voor mij nochthans geen Indo.
Maar terug te komen op ons aller Theodor H.. Niemand kan hem het morele recht ontzeggen om de herdenkingstoespraak te houden. Hij heeft principieel de geschiedenis aan zijn kant en hij heeft lijfelijk de gevolgen van de oorlog ondervonden (lees toch eensHet blijft toch familie). De criteria die bovengenoemde schrijvers, die Theodor niet zien zitten, zijn op zijn minst arbitrair (smaken verschillen), laakbaar en bijelkaar geharkt (criteria trots, waardig, goed etc ) en bij het criterium van een spreker van gewicht was bvb Chantal Maschke (Boeroeng, excuses voor het over het hoofd zien van Chantal als Indo) helemaal niet aan het woord gekomen en die heeft al in 2008 toch wel wat zinnigs te zeggen over die periode. Theodor H. heeft zeker wat te zeggen en als aan Theodor niet dat recht gegund wordt, vind ik dat een aantasting van zijn integriteit, van zijn Indisch Burgerschap..
@ Boeroeng misschien aan Pierre als hij dat serieus vindt. Ik zat met dezelfde gedachte te spelen maar moest prioriteiten stellen. Totokoverheersing: toen mijn zusje Claudia nog bij een bekende Indische organisatie werkte viel het haar op dat Indischen in de voor hen bestemde Stichtingen nauwelijks tot niet in besturen vertegenwoordigd zijn… Ik kreeg als ludiek antwoord dat Indischen niet van besturen houden… mijn vals gebit viel uit mijn mond en sindsdien loop ik ompong de wereld rond…. Daarom mijn vraag ………Weet iemand hoeveel herdenkingsspreker sinds 1988
a) een totok- of een Indo-achtergrond hebben
b) binnenkamper, buitenkamper, danwel beiden zijn
c)1ste generatie of tweede generatie zijn
Op basis daarvan ben ik huiverig dat Indo’s dan echt aanspraak kunnen maken op meer spreektijd.
Ik wil niet dat de organiserende stichting van post-kolonialisme beschuldigd wordt of de schijn van totokoverheersing op hun schouders laadt. Wel wil ik dat de sprekers vertegenwoordigd zijn op basis van een gerechte ( hun plaats in de Indische samenleving) en (h)erkenbare verdeling, dat lijkt mij toch het minste waar ik als Indische burger het morele recht op heb.
En ander punt bij de herdenking is of de spagaat tussen Indo’s en Indo’s zichbaar is. Twee jaar geleden bij de voorstellingen van de films 2602 en contractpensions had Kirsten Vos op 3.0 het over de twee langselkaar opererende werelden van Indo’s en Totoks alhoewel ze beiden dezelfde geschiedenis hebben. Daarop voortbordurend vraag ik me af of dat ook bij de herdenking van 15/08 in zijn algemeenheid het geval is
Misschien kom ik naar Nederland over en ga voor de eerste keer naar de 15/08 herdenking, samen met mijn moeder, misschien verteld ze iets over de oorlog, dan luisteren naar Theodor Holman en daarna het Monument bezoeken, staren naar het niets.
Adriaan van Dis en Boudewijn de Groot waren sprekers en ook 2de generatie indoman.
Van de vrouwen van Indische komaf in de laatste jaren denk ik aan Chantal Maschke, Marion Bloem,Winnie Sorgdrager.
1 indo per jaar dus.
Met 70% indo’s in die Nederlandse gemeenschap van toen ga je toch denken of die 1 indo per jaar wel evenredig is.
Oeps….. totokoverheersing ? Nooit echt doorbroken?
Maar ja.. als 70% van de sprekers indo’s zijn dan kunnen de Nederlanders zonder Indië-achtergrond zich nog minder identificeren met iets wat toch al ver van hun bed is.
Vergeetachtigheid
Hij (Theodoor Holman) heeft het recht daar (bij het Indisch Monument) op 15 augustus op het podium te staan”, zo meent Pak Peter van den Broek. Dat is dan Pak Peter’s recht om dat te menen.
Maar hij voegt er aan toe: “Hij (heer Theodoor) zal, zoals vele bovenstaande schrijvers gemakshalve vergeten, de eerste tweede-generatie manlijke Indo zijn die dat mag doen”.
Tja …. als een van de “bovenstaande schrijvers” is het mij dan een behoefte op deze plaats vast te leggen dat ik (nog) niet lijd aan Alzheimer, noch aan de ziekte van Korsakov, ondanks royaal drankgebruik in mijn wilde jaren als bujang. Ik was het niet vergeten, ook niet gemakshalve, alhoewel enige indolentie mij niet kan worden ontzegd.
Maar ik vond en vind het a priori geen tijd worden dat de eerste mannelijke Indo van de tweede generatie het zou gaan doen. Voor mij was en is dat geen criterium en zeker geen reden om dan maar de eerste de beste beroemdheid die aan het signalement Indo voldoet het voornoemde recht te geven.
Voor mij gelden nog andere criteria, maar dat weten de meeste oplettende lezertjes van deze rubriek al.
Dit wilde ik nog even kwijt. Wat mij betreft heeft iedereen recht op haar/zijn eigen mening en op haar/zijn eigen idool, c.q. grote voorbeeld.
Ik zal mij weer gaarne in de discussie mengen als die zal gaan om het WEZENLIJKE van 15 augustus, t.w. de kernvraag WAT wij met die herdenking beogen en WAAROM. Willen wij de herdenking gebruiken om anderen een poepje te laten ruiken zoals Pak Peter van den Broek aan Heer Theodoor vraagt, en zo ja, welke anderen, waarom, of willen wij – ik bedoel de leden van de Indische Gemeenschap die zich serieus met 15 augustus bezig houden iets anders en zo ja wat?
Stichting Herdenking 15 augustus 1945 natuurlijk. Op mijn gammele laptop blijft de 1 hangen.
@ Peter
Over de continuïteit van herdenken heeft, althans volgens de informatie van de website, Stichting Herdenking 5 augustus 1945 een wat andere visie. Ik citeer:
“Ook jongeren komen in toenemende getale naar de Herdenking. Veelal op uitnodiging van hun ouders of grootouders. Vaak ook uit eigen gezonde nieuwsgierigheid naar hun wortels. Uit respect voor hun (voor)ouders. Er is bij hen sprake van behoefte om verhalen te horen die eigen ouders en grootouders (nog) niet hebben kunnen of durven vertellen.
Bij de jongere generatie blijkt nu een groeiende behoefte aan persoonlijke verhalen over toen. Om te kunnen weten. Om de geschiedenis van zichzelf en die van de (groot)ouders beter te kunnen begrijpen.” Zie: http://www.indieherdenking.nl/cms/publish/content/showpage.asp?pageid=27
Met andere woorden, volgens de stichting zijn de persoonlijke getuigenissen van hen die het aan den lijve beleefd hebben juist waar jongere generaties naar op zoek zijn.
Ik ben het met Peter eens dat de continuïteit van herdenken alleen dan gewaarborgd kan zijn als de jongere generaties zich ermee verbonden voelen. De vraag is hoe die verbondenheid kan worden bereikt. Ik zou het eerlijk gezegd niet zo gauw weten.
De columns in het Parool van Theodor Holman zijn van een onvergelijkbaar niveau dan zijn boeken zoals “Familiefeest”. Hij is een getalenteerd schrijver, columnist, radio en tv-presentator en dat heeft hij toch helemaal aan zichzelf als Indisch burger te wijten. Dat zijn woordgebruik soms te wensen overlaat en dat hij een niet een fijnbesnaard mens is volgens “Indische maatstaven” is voor discussie vatbaar.
Maar dat hij recht heeft om daar op 15 Augustus op het podium te staan is boven alle twijfel verheven, nou ja sommigen zullen hem wel van het podium af willen duwen. Hij zal, zoals vele bovenstaande schrijvers gemakshalve vergeten, de eerste tweede-generatie manlijke Indo zijn die dat mag doen, wat Indo in dit verband betekent hoef ik op deze blog niet uit te leggen. Marion Bloem is hem als eerste 2de generatie voorgegaan maar zij was altijd de eerste.
Hij is wel iemand waarmee ik me kan identificeren, alhoewel ik vaak niet met hem eens ben, de toespraak op 15 Augustus heeft voor mij wel een symboolwerking, iemand van de angry young man-generatie en de woede die uit zijn pen vloeit, herken ik wel.
Het geeft ook continuiteit aan het herdenken van de oorlogsperiode in Indie, dus niet alleen achteruitkijken maar ook ruimte geven aan de vervolggeneratie, want hoe wil je die erbij betrekken als je niet één aan het woord laat. Hoe wil je dan de herinnering letterlijk en figuurlijk laten voortleven, want wat voor publiek komt er naar zo’n herdenking, dat is toch veelal de uitstervende 1ste generatie, dus wil je dat veranderen dan moet je wel een andere Nasi Goreng voorschotelen.
Dus nu komt Theodor Holman en dat kan wat spannends opleveren, hopelijk zegt hij iets wat meer in de herinnering blijft hangen dan wat de laatste jaren op de herdenking gezegd werd. Het was misschien keurig, waardig, goed of wat sommigen met prenatale censuur hierboven willen laten zeggen tegen de gemiddelde Nederlander, veelal goedbedoeld maar woorden zo licht door de wind weggedreven.
Ik hoop dat hij wat Indisch zegt, ook iets bedoelt voor de vervolggeneratie, hij wordt tenslotte opa en daarover kan hij toch wat zeggen, het indisch perspectief, het perspectief van de hoop in een ander land . Iets dat de 3de en volgende generaties aanspreekt. zodat zij nooit vergeten waar zij vandaan komen en waarvoor onze en hun grootouders in die oorlogsperiode gevochten hebben en velen voor gestorven zijn.
Als dat gebeurt verklaar ik dat Indischen niet alleen met elkaar praten maar ook elkaar verstaan.
Dus Theodor: om je eigen woorden te gebruiken, laat ze een poepje ruiken (rijmt nog ook).
@ Jan Somers
Ik dacht eigenlijk aan een constructie waarbij degene die spreekt de tekst opstelt in samenspraak met degene die verhaalt.
@ Pak Pierre
Mijn zijdelingse opmerking kwam voort uit de betekenis van “gewoon” als het tegengestelde van “speciaal”.
Mijn opmerking over het in het openbaar spreken ging over eerste generatie indischen die uit eerste hand kunnen verhalen over de Japanse bezetting. Ik vraag me werkelijk af of er van die groep VEEL zijn die (het mag van Pak Pierre ;)) speechvaardig zijn. Nogmaals, het was enkel een idee om de impact en intensiteit van de inhoud niet verloren te laten gaan.
Groetjes uit Sukoharjo
Zoekt en gij zult vinden ….
Bedankt, Mas Rob, dat je ook mij in je adressering betrekt. Al bijna nangis aku.
Op het gevaar af dat ik in vervelende herhalingen verval, wil ik dan toch graag reageren op je reactie, alsmede op de laatste reactie van Pak Boeroeng op het thema.
Eerst Pak Boeroeng maar:
Heer Theodoor is goed van de tongriem gesneden, hij zal dus zeker in staat zijn “een goede speech weg te zetten”. Maar ik ben er niet zeker van of die speech ook goed zal zijn in het volle licht van wat wij op 15 augustus plegen te herdenken. Bovendien vind ik een vlotte bek alleen niet voldoende om bij het Indisch monument, t.g.v. dé gebeurtenis van het jaar voor de Indische gemeenschap, het woord te voeren. Jij hebt aanvullende criteria genoemd als “cachet” (= onder meer “distinctie”) en “gewicht” (waarmee je naar ik aanneem niet dat van Sharon Dijkstra hebt bedoeld). Ik zou willen toevoegen representativiteit en waardigheid.
Dat er in het verleden sprekers (m/v) zijn geweest bij wie men vraagtekens zou kunnen zetten, betekent nog niet dat we in oude fouten moeten vervallen.
Misschien dat je een nieuwe poll kunt opzetten:
Hebben we in Heer Theodoor een 15 augustus spreker op wie wij trots kunnen zijn? Ja neen geen mening.
Mas Rob: Ik vind “gewoon” geen rotwoord. “Gewone mensen” zijn doorgaans geen BN-er, zodra ze dat zijn worden ze “ongewoon” en gaan naast hun sepatus lopen.
“Gewone” mensen kunnen zich in de samenleving zeer wel positief onderscheiden. Daarvoor hoeven zij geen hoge pangkat te hebben, noch een academische titel. Ik ben ervan overtuigd dat er in de Indische gemeenschap veel “gewone” vrouwen en mannen zijn te vinden die zich uitstekend kwalificeren voor het spreekgestoelte op 15 augustus. Mensen dus die ook direct of indirect sterk betrokken zijn bij wat op de 15de augustus in brede zin wordt herdacht, die representatief zijn én “speechvaardig” (jouw woord staat niet in het Groene Boekje, dus bestaat het niet, maar iedereen zal het begrijpen en ik reken het goed).
Pak Pierre
Die interviews uit de eerste generatie zijn er al! Zie Stichting Mondelinge Geschiedenis Indonesië (KITLV).
Natuurlijk is bovenstaande reactie ook gericht aan Pierre en aan alle schrijvers en lezers. Bij nader inzien was de aanhef niet zo gelukkig.;)
@ Nelly & Boeroeng
“Gewone” (eigenlijk een rotwoord, is het niet?) indischen die de oorlog aan den lijve hebben meegemaakt te laten spreken vind ik een symphatieke gedachte. Zij zijn degene die écht wat te vertellen hebben.
Ik zou wel wel willen aan tekenen dat het niet iedereen gegeven is om in het openbaar te spreken. Zonder ervaring is het helemaal moeilijk om een heldere en aansprekende speech te houden. Het zou jammer zijn als een aangrijpend relaas door gebrek aan speechvaardigheden (is dit een woord?) zijn kracht en intensiteit verliest.
Zou het geen aardig idee zijn om één of enkele Indischen van de eerste generatie te interviewen en die ervaringen, bijvoorbeeld rond een gebeurtenis of thema, te verwerken in een relaas uitgesproken door een BIN+ (Bekende Indische Nederlander met ervaring in het openbaar spreken)?
Een aansprekend thema komt nu bij het typen in mijn op: Angst en Onzekerheid.
Je kunt de laatste sprekers en hun teksten vinden op de website van de stichting In 2009 had Fridius Steijlen een speech over het leven buiten het kamp.
Het Indië-monument heeft wel de bedoeling om ook de gebeurtenissen en slachtoffers van na de oorlog te herdenken, maar de 15 augustusherdenking in beginsel niet. Toch kan de stichting eens een spreker iets laten zeggen over de periode na de oorlog.
Ik denk wel dat Holman een goede speech zal wegzetten, daar niet van.
In het verleden was er ook een speech van een dominee, Sharon Dijkstra en de telegraafcolumnist Smalhout. Smalhout ging politiek doen met afgeven op ‘links’.. terwijl de man zelf geen Indië-binding heeft .
Dijkstra, net zo nul Indië-achtergrond speechte maar een eind weg. En de dominee was bekend vanwege zijn relatie met de oranje-familie en idd was hij betrokken bij een van zijn cliënten, worstelend met zijn Indiëtijd. Deze mensen, zonder Indië-verleden, zijn gekozen vanwege hun nationale bekendheid en de bedoeling is de herdenking wat cachet en gewicht te geven. Daar is iets voor te zeggen,…. maar ze passeren zo de gewone mensen zelf. Het is hún herdenking, het was hún leven.
Zou de 90-jarige Paatje Phefferkorn nog een goede speech kunnen geven ?
Waardige Representatie Indische Gemeenschap bij Indisch Monument
Een bont gezelschap van sprekers is prima, Pak Derk HilleRisLambers. Ik kan mij niet alle sprekers en spreeksters uit voorgaande jaren voor de geest halen, maar ik weet zeker dat ik bij geen van hen heb gedacht: “Waarom uitgerekend die”?
Dat dacht ik wel spontaan toen ik gewaar werd dat Heer Theodoor dit jaar was uitverkoren, om redenen die niet alleen ik in voorgaande reacties op dit thema heb genoemd.
Ik ben het van harte met Ibu Nelly eens dat niet per se een BN-er de lezing moet houden. Er zijn genoeg “gewone” (Indische) Nederlanders die dat kunnen en de eer waardig zijn, mensen voor wie ik mij als doorsnee Indische Nederlander niet hoef te schamen.
Pak Pierre
Het zou mooi zijn als de stichting een keer een “gewone Indische Nederlander” liet spreken, iemand van de eerste generatie, ze zijn er nog hoor.
@Pierre de la Croix
zie punt 4: Prinses Maxima heeft gezegd: “Dé Nederlander bestaat niet”. Haar klemtoon lag op het allereerste, vetgedrukte, woord, niet op die “Nederlander”. M.a.w. zij ontkende niet het bestaan van Nederlanders, zoals haar wel wordt aangewreven, maar het bestaan van een enkele Nederlander die alle anderen typeert. Iets als “De gemiddelde Nederlander bestaat niet”.
En dat brengt me op punt 2: Ook de Indische Nederlander is moeilijk door een enkele representant recht te doen. Je moet kijken naar de opeenvolging van al die 15-augustus sprekers over de jaren om een oordeel te vellen over de juistheid van de keuze voor die sprekers.
Denken en herdenken
In antwoord op jouw vragen Waarde Pak Boeroeng:
1. Een iegelijk (m/v) mag(her)denken zoals zij/hij dat wil.
2. Persoonlijk vind ik de keuze van Heer Theodoor als spreker op de 15 augustus herdenking niet gelukkig omdat hij, mede door zijn uiterlijk, door de buitenwereld zal worden beschouwd als dé ware representant van de Indische gemeenschap (waartoe ook ik behoor). Ik voel mij alsdan malu en kan mij waardiger vertegenwoordigers voorstellen.
3. Ik geloof niet dat de vervolgde minderheid van buitenkampers in NL minder aandacht kreeg/krijgt omdat deze in meerderheid bestond uit gemengdbloedigen, zeg maar Indo’s. De belangstelling voor wat er in en om NOI is gebeurd tijdens de Japanse bezetting en daarna was en is in Nederland ijskoud tot hooguit lauw.
We kunnen hoog of laagspringen, dat blijft zo.
4. Tja … tenslotte je vacantiepuzzel. Die heeft HKH Prinses Maxima Dolorosa toch al voor ons opgelost? Er zijn geen échte Nederlanders. Overigens heb ik als Pensionado altijd vacantie. Dus veel tijd om na te denken en dus ook veel tijd om tot andere gedachten te komen. Voortschrijdend inzicht heet dat tegenwoordig. Dus wie weet ….
Pak P.
Op 15 augustus herdenk ik ook mijn ouderen die er niet meer zijn.
Dat was niet de oorspronkelijke bedoeling van de georganiseerde herdenkingen, maar volgens mij doen veel Indische mensen dat.
Het is maar net wat je zelf wilt, toch ?
Wie kan dat mij verbieden ?
Het is wel zo dat de (publieke) aandacht eerder uitgaat naar de interneringskampen en het leven buiten de kampen en na 15 augustus soms onderbelicht is.
Maar toch zie ik op de tv-uitzending van de NOS ook wel enige aandacht voor de periode na 15 augustus 1945.
Het leven buiten de kampen blijft wat duister verborgen, ach ja… dat heb je ook met de oorlog te Nederland.. relatief veel aandacht voor de nazikampen en minder voor het dagelijks leven van de gewone Nederlander.
Er is wel een groot verschil: Nederlanders buiten de kampen waren ook een vervolgde minderheid en dat ging naar een climax in de bersiap (aug 45-dec 45)
In hoeverre is die minder aandacht ingegeven doordat ‘men’ de gemengde Nederlanders niet direct plaatst als ‘echte’ Nederlanders.
Tjaa .. wie is ‘men’ ?
Nou… de publieke opinie te Nederland.
Oh… en wat is ‘echte’?
Das een vakantiepuzzel.
Omong kosong
Ik begrijp dat de heer Theodoor Holman is uitverkoren tot “keynote speaker” op de 15 augustus herdenking in Den Haag. Als dat zo is, dan ben ik ook niet gelukkig met de keuze.
In mijn ogen heeft Heer Theodoor zich louter tot BN-er kunnen opwerken als “vriend van Theo” (die andere Theo), bij leven niet bepaald een verdraagzaam, fijnbesnaard persoon.
Kortgeleden werd Heer Theodoor weer even wereldnieuws toen hij met veel lawaai de totale oorlog verklaarde aan ene San Fu Maltha en al wie met hem zou samenwerken, omdat San Fu een andere kijk op zijn grote konco had dan hij.
Mij rest, denk ik, op 15 augustus a.s. zoals ieder jaar de bendèra te hijsen en met mijn gedachten Pak Jan Somers gezelschap te houden. Ik zal in stilte verwijlen bij ALLEN (dus ook de Indonesiërs) die slachtoffer zijn geworden van de roerige tijden die volgden op “Pearl Harbour”, 7 december 1941.
In het bijzonder zullen mijn gedachten uitgaan naar hen die mij, soms met gevaar voor eigen leven, als kind hebben gevoed, beschermd en liefgehad, daar in Semarang, stadje aan de Javazee..
Pak Pierre
En de slachtoffers van na 15 augustus 1945? o.a. alsnog in de kampen overleden, en bersiap? Ik denk dat ik dat maar weer in mijn eentje moet gaan doen.
Ik ben ook geen Theo&Theofan.
Ik krijg wel de indruk dat hij na het overlijden van zijn moeder in 2000 en onder invloed van zijn dochter Marscha(nu nog zwanger?)hij meer interesse heeft voor de Indische afkomst.
Ik vermoed dat zijn speech ook zal gaan over zijn opa Pieter Holman,postman in het verzet en vermoord door de Jappen.
De column van 2007 in het parool is niet op te vragen online, maar we hadden nog wel dit topic:
http://indisch4ever.web-log.nl/indisch4ever/2007/12/pieter_holman.html
Zijn beide ouders zaten in het jappenkamp en hij heeft meer geschreven en gezegd dat vooral zijn moeder het er altijd moeilijk mee had.
Dan komt de oorlog wel als een schaduw over het gezin en de neiging is er dan ook te ontsnappen daaraan en je af te zetten tegen Indisch. Maar ik denk dat hij dat onderhand wel doorheeft.
Je zou denken dat een schrijver steeds maar items en plots zoekt om over te schrijven. Is de executie van opa Pieter Jacob in 1944 dan niet zo plot?
Maar ja… misschien is dat dan toch weer een paar drempels te hoog voor een boek. Kan ik me wel indenken.
Dit had Rudiono geschreven:
Pertanyaan saya adalah : Mengapa dipersulit atau istilahnya “njlimet”?
Mungkin karena dengan demikian lebih mudah bagi para birokrat untuk menjadi “achterbakse platneuzen” yang “Oost-Indisch blind en doof” untuk melakukan aksi “Oost-Indisch stelen”-nya … hahahaha
——————————————————-
Hij laat hier zien dat de(foute) burokraten ( sommige ambtenaren, rechters, volksvertegenwoordiger ) achterbakse (!!) platneuzen worden die Oost Indisch blind en doof zijn ( niet luisteren naar het volk , en eigen belang nastreefden) om via ingewikkelde corruptiepraktijken het volk kunnen bestelen.
Sommigen zijn zo hebberig dat ze snel door de mand vallen , velen kunnen de dans ontspringen omdat ze zo subtiel mogelijk te werk zijn gegaan.
Vrienden , de term “Indisch stelen” wordt waarschijnlijk gebruikt door de Nederlanders , en gericht tegen hun “inlandse” personeel.
Precies zoals de term “Oost Indisch doof “.
In feite is het Inlands stelen in plaats van Indisch ( Nederlands).
Lees ook de opmerking van ene Rudiono in de bewuste facebook topic.
Men moet ook de context begrijpen.
Er is ook een groot verschil tussen gewoon stelen ( rampas) en de subtiele manier vanaf het eerst “verplaatsen” naar het ontvreemden ( stelen ).
Een kip stelen of kleding stelen van de drooglijn is anders dan het het subtiel verplaatsen en ontvreemden of stelen .
Vaak werd het niet eens ontdekt door de grote toean of nyonya besar.
Als het ontdekt werd dan denken ze dat dat het hun eigen schuld was , dat ze vergeten waren waar ze hun kostbaarheden hadden opgeborgen.
Dus is de subtiele manier van het “Inlands stelen” laat gewoon zien hoe slim en geduldig ze zijn , in tegen stelling tot wat Nir Vos hier beweerde.
Nir Vos schreef :
“Is te ingewikkeld voor hen, dat gaat hun bevattingsvermogen te boven”
Over denigrerend gesproken.
Sorry Nir , ze zijn slimmer dat ze er uit zien.(wink)
Over die tuyul verhaal , dat heb ik ergens gelezen, moest toch er om lachen .
Dat was toch jou verhaal geweest ?
Ed, jij had een tijd geleden ook gezocht naar.. ehh.. ben de naam vergeten.. Het ging over dat er spullen verdwenen en dat een geest de schuld kreeg…
Dat woord indisch stelen of “menucuri ala Indonesia” is natuurlijk weer een begrip dat ter plekke verzonnen is.
Wie Indonesiers kent, weet dat zij direct & zonder omhaal, zonder een proses van mencuri – iets stelen
Dat zgn “indisch stelen” is te ingewikkeld voor hen, dat gaat hun bevattingsvermogen te boven.
Na ontdekking van de vermissing van het object, krijgt iemand anders de schuld: een geest of men weet van de prins geen kwaad.
Ik vind het trouwens ook een denigrerend woord voor Indonesiers.
ja, haha… maar het paste mooi in het rijtje van Peter P. vond ik..
Nee, ik heb ook nooit van dat gezegde gehoord, doet me een beetje denken aan ‘oostindisch doof’. Ik vind het een nare bijklank hebben, als je een beetje doordenkt.
Maar goed, wie ben ik? Ben wel benieuwd of dat ‘Indisch stelen’ wel bij iemand bekend is..
Loh, culik is toch ontvoeren?;…
culik
Nee, ik heb ook nooit van de term “Indisch stelen” gehoord. Ik ken wel de termen “copèt”, “nyolong” of “colong” en “rampok” cq. “rampas”, deze twee laatste zijn meestal gepaard met geweld.
Ben heel benieuwd naar de toespraak van heer Holman, ben eigenlijk niet zo’n fan van de man, diverse boeken van hem gelezen, vind hem vaak plat en onnodig grof.
Het is ook niet een “algemeen”gebruikte uitdrukking die bekend was bij de grote massa.
Dat gebeurt meestal bij mensen die veel personeel kunnen permitteren en daardoor hun personeel niet echt kennen (de asal usul).
Er waren 3 groepen mensen die “veel” binnenpersoneel hebben :
1. de gegoede Orang Belanda ( Totok of Indo Belanda) .
2.Indonesische priyajis die functies bekleden bij de Gouvernement of die economisch gezien het breed hadden.
3.”Rijke” bumiputera’s
Bij de personeel heb je ook verschil in de “ranking”.
Binnenpersoneel en “buiten”personeel die de hoofdgebouw niet mag betreden.
Bij de “binnen”personeel heb je ook gradaties,de vertrouweling (orang yg dipercaya) die zelfs de kamersleutels mag beheren.
Het gebeurt echt , als je al tientallen jaren gewerkt hebt bij die familie , dan krijg je wel bijna onbeperkte vertrouwen.
Vaak werken ze al een paar generatie.
Opmerking over de reacties op de feesboek , soms krijg ik de indruk dat veel van mijn landgenoten niet goed opgelet hadden tijdens hun sejarah(geschiedenis)lessen.
Het principe van stelen door het verplaatsen van dingen zodat ze niet meer gemist worden als ze zijn weggenomen was me bekend. Mijn vader, geboren in het begin van de 20e eeuw, vertelde hier al over.
Over de term “indisch stelen” ben ik minder zeker. Ik denk dat ik die wel eens gehoord heb, maar ik vraag me af of het een algemeen gebruikte uitdrukking was.
Kent iemand deze uitdrukking ” indisch stelen” ?
Het Moessonarchief kent het niet
Google geeft 12 resultaten en 11 zijn terug te voeren op die architect
1 resultaat is dit op facebook
Bestaat het wel, bestond het wel?