Door Huib Boreel — Beste Indische mensen van de tweede en derde generatie,
Neem even 3 minuten de tijd en lees dit verhaaltje van een tweede generatie Indo (58 jaar) die hier in NL geboren is. Ik schrijf dit niet uit eigenbelang, maar vanwege diep respect voor de generatie van mijn ouders en grootouders die allen min of meer gedwongen hier in Nederland terecht zijn gekomen..In Nederland Door Omstandigheden..
Ik was dinsdag 14 juni jl. aanwezig bij het protest en petitie overhandiging van een groep Indische (oudere) mensen (Stichting Japanse Ereschulden) bij de Japanse Ambassade te Den Haag. Deze groep probeert al meer dan 20 jaar compensatie en erkenning te verkrijgen m.b.t. de ontberingen, achterstallige soldij en het grote leed dat deze groep Indische Nederlanders is aangedaan.
Ik ben ervan overtuigd dat DE MEERDERHEID van jullie ouders, grootouders, ooms of tantes diezelfde ellende hebben moeten meemaken. Echter, deze generatie sterft langzaam uit. Tijdens de bijeenkomst bij de Japanse ambassade waren zegge en schrijve SLECHTS 3 PERSONEN aanwezig van de tweede generatie en NIEMAND van de derde generatie. Ikzelf was diep onder de indruk van de aanwezigheid van oude tot zeer oude Indische Nederlanders. Ondanks allerlei lichamelijke gebreken van velen stonden zij daar, vastberaden, maar onmiskenbaar. Ik was diep onder de indruk van hun verhalen. Alhoewel mijn ouders, grootouders, ooms en tantes mij veel verteld hebben over de ellende die ze hebben moeten meemaken, was ik zeer onder de indruk van de individuele verhalen van de groep die ik bij de Japanse Ambassade en daarna heb mogen ontmoeten. Ieder verhaal op zich getuigd van de vreselijkste ontberingen die onze voorgaande generatie heeft moeten ondergaan en cht, een ieder verdient ons respect om gehoord en erkend te worden!
Waarom schrijf ik dit stukje?
Heel simpel..OM JULLIE ALLEMAAL OP TE ROEPEN OM DE STEM EN ERKENNING VAN ONZE VOORGAANDE GENERATIE NIET VERLOREN TE LATEN GAAN!
Op dinsdag 28 juni a.s. is er een belangrijke zitting in de 2de Kamer waarbij een Kamercommissie VWS, staatssecretaris mw. Veldhuijzen zal ondervragen over o.a. erkenning en compensatie m.b.t. de generatie van onze (groot)ouders. Deze zitting wordt gehouden op dinsdag 28 juni a.s., 2e Kamergebouw Lange Poten 4 te Den Haag, aanvang 16.00 uur.
IK DOE EEN OPROEP AAN ALLE TWEEDE EN DERDE GENERATIE INDOS. KOM OP 28 JUNI A.S. NAAR DEN HAAG!!! ONZE (GROOT)OUDERS VERDIENEN ONS RESPECT EN ONZE STEUN OM EINDELIJK ERKEND TE WORDEN!!! LAAT ONS VOOR EENS EN VOOR ALTIJD DUIDELIJK MAKEN AAN DE POLITICI DAT ONZE (GROOT)OUDERS GROOT ONRECHT IS AANGEDAAN!!
Kom op 28 juni a.s. naar Den Haag. Laat ons omstreeks 14.00 uur verzamelen op het PLEIN en om 16.00 uur plaatsnemen op de publieke tribune van de 2de kamer. Ik hoop echt dat mijn oproep zal werken en hoop nog meer dat er te weinig plaatsen zijn door grote opkomst! Laat dit geen reden zijn om NIET te komen. Komt allen en laat de Haagse politici zien dat de Indische gemeenschap wel degelijk staat voor gerechtigheid en vooral hoe groot onze (kiesgerechtigde) gemeenschap is!
Als laatste.wellicht een overbodige opmerkingwij zijn Indische Nederlanders met een uitzonderlijk fijne, innerlijke, beschaving. Wij demonstreren en steunen in stijl, met de beschaving en waardigheid die wij van thuis hebben meegekregen; het laatste dat ik wil veroorzaken is een chaos in Haagse binnenstad. Dus ik verzoek jullie om in een rustige sfeer naar het PLEIN te Den Haag te komen en in stil protest bij elkaar te komen met zo veel mogelijk Indische Nederlanders. Graag tot ziens op dinsdag 28 juni a.s. om 14.00 uur op het PLEIN te Den Haag. En gn djam karet ja! Kom dus op tijd!
Huib Boreel
...................
Indisch4ever 
Met genoegen stel ik -gelezen de reacties- vast dat de kwestie nog steeds “leeft”
In verband met droeve verplichtingen elders kan ik helaas niet komen. Chapeau(!) voor allen wél aanwezig.
Willem Boreel
Met genoegen stel ik -gelezen de reacties- vast dat de kwestie nog steeds “leeft”
In verband met droeve verplichtingen elders kan ik helaas niet komen. Chapeau(!) voor allen wl aanwezig.
Willem Boreel
Met genoegen stel ik -gelezen de reacties- vast dat de kwestie nog steeds “leeft”
In verband met droeve verplichtingen elders kan ik helaas niet komen. Chapeau(!) voor allen wél aanwezig.
Willem Boreel
Tonari Gumi is géén lekker Japans borrel hapje. Voor de generatie Indo’s en Europeanen die in en buiten de kampen hebben geleefd tijdens de Japanse bezetting zal deze benaming niet als muziek in de oren klinken.
De erkenning en compensatie discussie Japanse Ereschulden die al jaren terecht wordt gevoerd is vooral een politieke discussie die niet alleen in de 2de Kamer of met de Japanse Ambassade gevoerd zou moeten worden. Het is de vraag of er (nog) voldoende ‘draagvlak’ is onder de bevolking in Nederland maar ook in Japan. De Japanners zijn echter altijd bijzonder goed geweest in het creëren van ‘draagvlak’ onder de bevolking. Zij maakten gewoon een Wet en noemde dat vervolgens een ‘stelsel’.
Tonari Gumi wordt ook wel aan elkaar geschreven, tonarigumi. Dit systeem werd in 1940 door Japanse regering in Japan tijdens hun mobilisatie periode geïntroduceerd als verplichte buurtvereniging voor telkens 10 tot 15 gezinnen. Elke ‘unit’ was verantwoordelijk voor efficiënte verdeling van voedsel, water, ziekenzorg maar ook brandveiligheid, buurtveiligheid etc. Het bleek echter ook een succesvol ‘burger’ controlesysteem te zijn. Als je als burger niet goed meewerkte werd je door je eigen buurtgroep bij de Politie aangegeven.
Het Tonari Gumi stelsel werd door de Japanners in 1943 in Nederlands-Indië geïmplementeerd. In navolging van de rekrutering van de romusha’s ofwel werksoldaten die met aanvankelijk mooie verhalen achteraf onder de meest verschrikkelijke omstandigheden te werk werden gesteld. In de loop van 1943 volgde aldus het Tonari Gumi stelsel. Als je daar als burger niet aan gehoorzaamde dan werd je aangegeven bij de beruchte militaire politie de Kempeitai.
Tonari Gumi kwam weer in mijn blikveld nadat het nieuws over de Japanse tsunami in het vroege voorjaar van 2011 wereldwijd onder de aandacht kwam. Het fenomeen buurtvereniging uit 1940 leeft nog steeds in 2011. Er zijn veel lokale en nationale websites met nieuws uit de overal aanwezige Tonari Gumi. Een heldere en korte boodschap uit Nederland over de eerherstel discussie op de Tonari Gumi websites zou de politiek in Japan wel eens wakker kunnen schudden. Naar mijn idee blijft de huidige discussie te veel in de bureaulaatjes van de Japanse Ambassade in Den Haag liggen.
Jammer dat mijn Japans zo beroerd is. http://www.tonarigumi.com/
Al maar eerst Peter. Het gaat er NU om dat er zo veel mogelijk Indische Nederlanders aanwezig zijn op 28 Juni a.s. te Den Haag. Dus…… alsjeblieft lui! KOM OP 28 JUNI A.S. NAAR HET PLEIN IN DEN HAAG !!
Al maar eerst Peter. Het gaat er NU om dat er zo veel mogelijk Indische Nederlanders aanwezig zijn op 28 Juni a.s. te Den Haag. Dus…… alsjeblieft lui! KOM OP 28 JUNI A.S. NAAR HET PLEIN IN DEN HAAG !!
@Huib Boreel. Ik wil alleen niet dat de mensen daar het gevoel hebben dat ze alleen Olympisch bezig zijn; meedoen is belanglijker dan winnen. Want er mag toch dan meer dan 20 jaar toch wel eens wat gewonnen worden, eea dient wel tot een concreet resultaat leiden, lijkt mij. je kan de mensen toch niet met lege handen naar huis laten gaan.
Als je daar de organisatie eens op aanspreek , dat kan toch wel tot interessante onwikkelen leiden en dat geeft de deelnemers extra motiviatie om terug te komen, want de volgende stap is toch weer een bezoek aan de regering. Hopelijk blijft het niet bij een ritueel
Beste Peter,
Ik denk dat mijn oproep een hele andere wending krijgt en dat is geenszins mijn bedoeling.
Ik heb het steeds over de 1ste generatie (groot)ouders, dus we bedoelen hetzelfde. Ik richt me in mijn oproep tot de tweede en derde generatie, wellicht had ik er dus ook (over)(groot)ouders moeten bij zetten…..
Het is niet moeilijk om aan te wijzen wat er allemaal mis is en/of mis is gegaan en/of niet verteld, zoals je terecht opmerkt. Er is inderdaad lang genoeg “geneuzeld”.
Echter, het is niet te laat om de 1ste generatie die nog in leven is juist NU te ondersteunen door aanwezig te zijn op 28 Juni a.s. te Den Haag. Ik weet 1000% zeker dat ZIJ dit op prijs zullen stellen. ZIJ verdienen het dat wij daar staan! Daarnaast heb ik reeds opgemerkt dat mijn aanwezigheid óók uit respect en dankbaarheid is, m.b.t. mijn (groot)ouders en hun generatie die reeds aan Gene Zijde zijn.
Ik begrijp dat je helemaal in Italië zit en niet aanwezig kunt zijn op 28 juni a.s.
Maar voor alle anderen die wél in NL zijn of de mogelijkheid hebben om te komen…….nogmaals mijn oproep: KOM OP 28 JUNI A.S. NAAR DEN HAAG!
Beste Peter,
Ik denk dat mijn oproep een hele andere wending krijgt en dat is geenszins mijn bedoeling.
Ik heb het steeds over de 1ste generatie (groot)ouders, dus we bedoelen hetzelfde. Ik richt me in mijn oproep tot de tweede en derde generatie, wellicht had ik er dus ook (over)(groot)ouders moeten bij zetten…..
Het is niet moeilijk om aan te wijzen wat er allemaal mis is en/of mis is gegaan en/of niet verteld, zoals je terecht opmerkt. Er is inderdaad lang genoeg “geneuzeld”.
Echter, het is niet te laat om de 1ste generatie die nog in leven is juist NU te ondersteunen door aanwezig te zijn op 28 Juni a.s. te Den Haag. Ik weet 1000% zeker dat ZIJ dit op prijs zullen stellen. ZIJ verdienen het dat wij daar staan! Daarnaast heb ik reeds opgemerkt dat mijn aanwezigheid k uit respect en dankbaarheid is, m.b.t. mijn (groot)ouders en hun generatie die reeds aan Gene Zijde zijn.
Ik begrijp dat je helemaal in Itali zit en niet aanwezig kunt zijn op 28 juni a.s.
Maar voor alle anderen die wl in NL zijn of de mogelijkheid hebben om te komen…….nogmaals mijn oproep: KOM OP 28 JUNI A.S. NAAR DEN HAAG!
Enkele jaren gelden maakte ik in een discussie over een film 2602 via deze blog kennis met een alleraardige Indischman. Hij nodigde mij uit om een demonstratie bij te wonen. Door al zijn verhalen was ik nieuwsgierig geworden en bij het eerste bezoek aan Nederland toog ik naar de Japanse ambassade. Ik kwam daar Ted Hartman tegen en raakte vol bewondering en waardering voor zijn uithoudings- en doorzettingsvermogen om zijn kwestie jaar in en jaar , bij weer en wind, bij de Japanse ambassadeur en bij de Nederlandse Staat naar voren te brengen, Ik heb maar voor weinig mensen respect en bewondering maar Ted Hartman is er één van.
Ik was gegrepen door de verhalen die de demonstranten vertelden, het was alsof ik de Indische geschiedenis kon aanraken, dat zijn mensen die nog mijn geschiedenis met zich meedragen.
Ik voelde me solidair met hen want hun verhaal, hun geschiedenis is ook mijn geschiedenis.
Helaas kan ik aan de demonstraties deelnemen, ik heb niet het excuus van het werk mijn excuus is dat ik woon in Italie. Ter compensatie en om hun toch enigszins te steunen heb ik me opgegeven als donateur met een vaste vrijwillege jaarlijkse bijdrage.
Wat mij bij deze vereniging maar ook bij het Indisch Platform opvalt is dat ze vaker bij de Regering of Kamer op bezoek zijn dan de Koningin. Dat betekent dat ze wel wat te zeggen hebben maar die bijeenkomsten worden welhaast rituelen want na al die jaren is er nog geen meter uitgekomen. Ik heb wel eens de Vz, een generaal b.d. aangesproken op zijn SWOT-analyse (om de strategie te bepalen) maar hij murmelde wat binnensmonds. Ze zouden na al die jaren van resultaat=0, waarbij elke keer dezelfde argumenten naar vorn komen toch met wat buitenstaanders hun onderhandelings- danwel lobbystrategie door kunnen nemen..
Aangezien de meningen al bekend zijn kan de psychologie een rol spelen en wel het volgende. Het zijn veelal mannen die de onderhandelingsdelegatie bevolken en wat ik mis zijn
-vrouwen want die zaten toch ook in het kamp
-Indo’s want die hebben toch ook in de oorlog geleden
-2de of ndegeneratie personen want dat geeft toch de continuiteit aan, maar ook als sparringpartner van de leden van de regering of kamer die hun leeftijd hebben.
Op deze manier wordt de onderhandelingsbalans wat uitegewogen.
Mijn doorlopende kritiek op deze blog gaat over de wijze waarop in de Nederlandse geschiedenisboeken over Indie wordt gesproken. De strip “DE Terugkeer” is daar een sprekend wanvoorbeeld van. Zulk soort boeken bepalen het zgn Indisch referentie van Nederlanders of de beeldvorming van Nederlanders over Indische Burgers. Ik vind het opmerkelijkdat weinige Indischen daarover schrijven maar wel wordt geklaagd dat opvolgende generaties niet geinformeerd zijn. Wij kunnen 100.000 egodocumenten schrijven maar als wij niet het Canon van Nederland kunnen aanvullen met onze Indische geschiedenis (en dat is een machtskwestie), dan mogen wij Nederlanders niet hun onverschilligheid tav Indischen aanwrijven.
En dat generatiegeneuzel: mijn grootouders en mijn ouders zijn 1ste generatie: twee voor de prijs van 1
Dank voor de uitleg Wouter! Je was me voor….. Ik bedoelde inderdaad de verbale overdracht naar de volgende generatie. Maar het is nog niet te laat! Alhoewel de eerste generatie danig is uitgedund, leven er toch nog een fiks aantal. Dus…… vraag je (groot)ouders om “hun” verhaal. Het zal voor velen niet makkelijk zijn om er over te praten, maar maak hun duidelijk dat we oprecht geïnteresseerd zijn en vooral dat we er voor willen zorgen dat de door hun ervaren ellende niet in de doofpot gestopt wordt, maar gehoord, gekend en erkend……. opdat ze met respect en waardigheid de historie in gaan. In ieder geval door/via hun nazaten….. En die nazaten (wij dus, van de 2de en 3de generatie) kunnen er toe bijdragen dat zowel de Nederlandse als de Japanse overheid hun morele schuld zullen inzien en uiteindelijk moeten erkennen.
Gezien het grote aantal “eerste generatie” Indische Nederlanders die destijds naar NL zijn gekomen, moeten er nu toch wel meer dan 500.000 nazaten zijn, wellicht zelfs meer! Kom dus op 28 Juni a.s. in groten getale naar Den Haag! Er zullen heel veel redenen zijn waarom je denkt niet te moeten gaan; o.a. vanwege het verleden te laten rusten…. oftewel het aloude, traditionele “soedah-laat-maar”……veelal gehanteerd door onze (groot)ouders om simpelweg te kunnen overleven en/of geaccepteerd te worden in de NL samenleving. Er is maar één reden waarom je wel zou moeten gaan….namelijk: GERECHTIGHEID EN ERKENNING!
Dank voor de uitleg Wouter! Je was me voor….. Ik bedoelde inderdaad de verbale overdracht naar de volgende generatie. Maar het is nog niet te laat! Alhoewel de eerste generatie danig is uitgedund, leven er toch nog een fiks aantal. Dus…… vraag je (groot)ouders om “hun” verhaal. Het zal voor velen niet makkelijk zijn om er over te praten, maar maak hun duidelijk dat we oprecht genteresseerd zijn en vooral dat we er voor willen zorgen dat de door hun ervaren ellende niet in de doofpot gestopt wordt, maar gehoord, gekend en erkend……. opdat ze met respect en waardigheid de historie in gaan. In ieder geval door/via hun nazaten….. En die nazaten (wij dus, van de 2de en 3de generatie) kunnen er toe bijdragen dat zowel de Nederlandse als de Japanse overheid hun morele schuld zullen inzien en uiteindelijk moeten erkennen.
Gezien het grote aantal “eerste generatie” Indische Nederlanders die destijds naar NL zijn gekomen, moeten er nu toch wel meer dan 500.000 nazaten zijn, wellicht zelfs meer! Kom dus op 28 Juni a.s. in groten getale naar Den Haag! Er zullen heel veel redenen zijn waarom je denkt niet te moeten gaan; o.a. vanwege het verleden te laten rusten…. oftewel het aloude, traditionele “soedah-laat-maar”……veelal gehanteerd door onze (groot)ouders om simpelweg te kunnen overleven en/of geaccepteerd te worden in de NL samenleving. Er is maar n reden waarom je wel zou moeten gaan….namelijk: GERECHTIGHEID EN ERKENNING!
Cap, ik wil toch even reageren op je opmerking. Bedoeld wordt de verbale overdracht aan de kinderen (de overlevering, niet de formele aanklacht)….dus gewoon doorvertellen wat er is gebeurd, wat voor verschrikkelijks een bevolkingsgroep is aangedaan. Ik geloof onmiddelijk dat velen geschreven hebben in hun wanhoop en ook best naar het juiste loket…..maar daar is het BEWUST in het ronde archief verdwenen en weggestopt omdat het verantwoording betekent die men niet heeft. Soms zit de tijd een mens niet mee, denk ik weleens. Onze ouders zijn ook jong geweest en hebben hun dromen gehad, maar de oorlog heeft hun leven ingrijpend veranderd en voor velen die toekomst kapot gemaakt. Dàt Cap, dàt verhaal moeten we aan ons nageslacht vertellen…..
Maar begrijp je heel goed. Misschien goed hier aan toe te voegen hoe we de generaties tellen (er hebben me vaak dit soort vragen bereikt). De eerste generatie Indische mensen die blijvend naar NL kwamen zijn van de eerste generatie; hun kinderen de tweede; die kinderen weer de derde..etc.etc. Anders ontstaat wellicht de verwarring bij de jongeren dat we met ongeboren generaties tellen bij ‘nulde’ generatie.
Aan Huib Boreel. De eerste (nulde) generatie heeft niet gezwegen. De requesten werden al in 1946 tot 1948 inge- diend. De brieven gingen naar het Ministerie van Buiten-landse zaken of de Koningin. Denk eraan in die tijd waren schrijfmanchines nauwlijks aanwezig, dus werd alles met inkt (kroonpen) geschreven. Als het om ver-goeding ging tijdens de oorlog kreeg je als antwoord “Uw request ontvangen”. Als het ging over verliezen na de oorlog (WWII) dan kreeg je niets want er was geen oorlog. Al die requesten gingen tenslotte naar de Ambasade of Consulaat in Indonesie en werden daar in een file gestopt, die in 1958 nog steeds uitpuilde. Want het Ministerie en de Koningin hadden het te druk. Die files zijn intussen in de venen begra- ven.
Cap.
Helaas….. je hebt grotendeels gelijk Wouter… De eerste generatie heeft (te lang) gezwegen. Maar het is nog niet te laat! De tweede generatie heeft NU de kans om e.e.a. “recht te zetten”; vandaar mijn oproep. Ik heb er voor gekozen om mijn kinderen (3de generatie) wel alles te vertellen en te laten lezen. Ik hoop dat velen van mijn (tweede) generatie dit ook hebben gedaan of nog zullen doen…. Het is echt nog niet te laat! Het is aan ons om dit door te geven aan de tweede en derde generatie Indo’s. So…..spread the word en kom naar Den Haag op 28 Juni a.s. !!
Helaas….. je hebt grotendeels gelijk Wouter… De eerste generatie heeft (te lang) gezwegen. Maar het is nog niet te laat! De tweede generatie heeft NU de kans om e.e.a. “recht te zetten”; vandaar mijn oproep. Ik heb er voor gekozen om mijn kinderen (3de generatie) wel alles te vertellen en te laten lezen. Ik hoop dat velen van mijn (tweede) generatie dit ook hebben gedaan of nog zullen doen…. Het is echt nog niet te laat! Het is aan ons om dit door te geven aan de tweede en derde generatie Indo’s. So…..spread the word en kom naar Den Haag op 28 Juni a.s. !!
Aanspreken. De derde en volgende generatie aanspreken kan alleen als ze er kennis van hebben….en daar schort het ook aan. De eerste generatie zweeg als het graf. De tweede generatie heeft er bijna niets mee gedaan in hun overdracht naar hun kinderen. Zij vonden het blijkbaar niet nodig of verzwegen het voor hun Hollandse partners. Pas na de dood van mijn schoonouders bv. wist ik bij de gevonden brieven wat een hel ze hebben doorgemaakt. Mijn vader kon er niet over praten. Mijn familieleden, ooms en neven zijn naar Japan afgevoerd als werkslaaf. De een heeft het overleefd ondanks het feit dat hij de atoombom heeft zien vallen. De ander is daar door mishandeling overleden…..het gaat inderdaad niet slechts om geld en het gaat ook niet om een ‘standbeeld’ o.i.d., het gaat om erkenning en om de wetenschap waarom we hier verzeild zijn geraakt en hoe “warm” de ontvangst hier wel niet was, na al die zware offers voor Koningin en Vaderland……en hoe dankbaar de NL-regering….
Ik heb het maar opgeschreven (moeten eigenlijk meer mensen doen, die z.g. ego-documentatie), kunnen de kinderen “het Indische verhaal” straks ook via de overlevering vernemen als wij er niet meer zijn en ze in de schaduw van de luwte er wel de tijd voor hebben.
Laat het duidelijk zijn dat ik niemand wil dwingen om te komen. Ook wil ik niemand een schuldgevoel aanpraten. Echter, realiseer je wel dat er mensen zijn van de generatie van onze (groot)ouders die in het KNIL gediend hebben en nog steeds geen achterstallige soldij hebben ontvangen voor de tijd dat ze in krijgsgevangenschap zaten?? Dat er nog steeds vrouwen in leven zijn die misbruikt zijn als troostmeisjes door de Jap en ook geen enkele compensatie hebben ontvangen…. Dat velen van onze (groot)ouders hier totaal berooid aankwamen en met “de nek” werden aangekeken. Hun diploma’s werden niet erkend, hun status werd niet erkend, hun geleden ellende werd niet erkend…. ik kan nog wel even zo door gaan.
Het aloude, traditionele en historische “soedah-laat-maar” KAN een methode zijn om het oude te laten rusten. Maar komt het juist niet daardoor dat er zo weinig mensen aanwezig zijn van de tweede en derde generatie bij protest bijeenkomsten e.d.?? Ik heb jarenlang zeer weinig geweten over de ellende die mijn ouders, grootouders, ooms en tantes hebben meegemaakt in Ned. Indië. Ze hadden me wel eea verteld over de Jappenkampen en de bersiaptijd, maar nooit de details. Tijdens geschiedenislessen op de middelbare school werd er nauwelijks aandacht aan besteed. Zie hier een staaltje geschiedsvervalsing van het Nederlands onderwijs. Pas veel later, na veel vragen mijnerzijds en veel lezen, begon ik te begrijpen wat voor vreselijke tijden ze hebben moeten meemaken. Hadden ze het mij maar eerder verteld, dan had ik veel meer begrepen tijdens mijn opvoeding, vooral het “waarom”… Ik denk dat een ieder van mijn (tweede) generatie dit wel zal begrijpen…… Dus voor mij geen soedah-laat-maar! Mijn bijna 90-jarige moeder leeft gelukkig nog en heeft een redelijk pensioen, het gaat me dan ook niet om een geldelijke vergoeding voor haar maar wél om erkenning van haar generatie én compensatie voor diegenen die dit nog niet verkregen hebben (zoals de ex KNIL soldaten mbt hun achterstallig soldij én slachtoffers van de Jap en bersiap die het nu nog steeds moeilijk hebben, zowel geestelijk als materieel). Dus voor mij is dit geen “ver van m’n bed show”, integendeel….het is realiteit. Dus allen die het wél aanspreekt….kom alsjeblieft op 28 Juni a.s. naar Den Haag!
Laat het duidelijk zijn dat ik niemand wil dwingen om te komen. Ook wil ik niemand een schuldgevoel aanpraten. Echter, realiseer je wel dat er mensen zijn van de generatie van onze (groot)ouders die in het KNIL gediend hebben en nog steeds geen achterstallige soldij hebben ontvangen voor de tijd dat ze in krijgsgevangenschap zaten?? Dat er nog steeds vrouwen in leven zijn die misbruikt zijn als troostmeisjes door de Jap en ook geen enkele compensatie hebben ontvangen…. Dat velen van onze (groot)ouders hier totaal berooid aankwamen en met “de nek” werden aangekeken. Hun diploma’s werden niet erkend, hun status werd niet erkend, hun geleden ellende werd niet erkend…. ik kan nog wel even zo door gaan.
Het aloude, traditionele en historische “soedah-laat-maar” KAN een methode zijn om het oude te laten rusten. Maar komt het juist niet daardoor dat er zo weinig mensen aanwezig zijn van de tweede en derde generatie bij protest bijeenkomsten e.d.?? Ik heb jarenlang zeer weinig geweten over de ellende die mijn ouders, grootouders, ooms en tantes hebben meegemaakt in Ned. Indië. Ze hadden me wel eea verteld over de Jappenkampen en de bersiaptijd, maar nooit de details. Tijdens geschiedenislessen op de middelbare school werd er nauwelijks aandacht aan besteed. Zie hier een staaltje geschiedsvervalsing van het Nederlands onderwijs. Pas veel later, na veel vragen mijnerzijds en veel lezen, begon ik te begrijpen wat voor vreselijke tijden ze hebben moeten meemaken. Hadden ze het mij maar eerder verteld, dan had ik veel meer begrepen tijdens mijn opvoeding, vooral het “waarom”… Ik denk dat een ieder van mijn (tweede) generatie dit wel zal begrijpen…… Dus voor mij geen soedah-laat-maar! Mijn bijna 90-jarige moeder leeft gelukkig nog en heeft een redelijk pensioen, het gaat me dan ook niet om een geldelijke vergoeding voor haar maar wél om erkenning van haar generatie én compensatie voor diegenen die dit nog niet verkregen hebben (zoals de ex KNIL soldaten mbt hun achterstallig soldij én slachtoffers van de Jap en bersiap die het nu nog steeds moeilijk hebben, zowel geestelijk als materieel). Dus voor mij is dit geen “ver van m’n bed show”, integendeel….het is realiteit. Dus allen die het wél aanspreekt….kom alsjeblieft op 28 Juni a.s. naar Den Haag!
Dat tientje is niet erg hoor, daar zie ik niets van terug. Eigenlijk had ik het voor mezelf geschreven. Ik had plezier om te proberen een aantal puzzelstukjes uit mijn leven in elkaar te steken, en Walburg kreeg de subsidie, ik de eer van mijn naam op een boek. Maar bij Walburg hebben ze het nog steeds niet begrepen, ze hebben een prachtig Indisch fonds, maar het gaat allemaal in de ramsj. Enfin, ze hebben er ook geen verlies van.
Demonstraties omdat je onrecht werd aangedaan, wie is daar niet voor? Maar om mij schuldgevoelens aan te praten, omdat ik er niet aan mee doe, of omdat ik verkeerd ben voorgelicht door mijn ouders en dat allemaal moet goedmaken?
Mijn vader heeft een tijdje in een jappenkamp gezeten, onbezoldigd waarvoor hij later ook compensatie heeft gekregen. Of dat voldoende was, weet ik niet, dat heeft hij me niet verteld. Voorts na een korte compensatieverlof moest hij weer ten strijde trekken op Bali. Vertrokken naar Nederland waarbij hij zijn schepen moest verbranden. Moest zich op de matschappelijke ladder omhoogklimmen en leven op een veel lager nivo en hij deed het daarbij ook niet eens onaardig. Ja, wat wil je, met een extra Indonesisch pensioen daarnaast. En ik heb niet de indruk dat ik zijn frustraties heb overgenomen of dat ik in totale verwarring leef, niet loyaal aan hem ben of door Nederland niet erkend.
Hij was er klaar mee. En wat mij betreft. Ik ook
OK, ik heb eea niet zo goed gevolgd, maar wanneer van die 135 miljoen euro van het gebaar voor cultuur, zo’n 100 miljoen werd overgeheveld naar die persoonlijke vergoedingen aan mensen die het ECHT nodig hadden gehad….
Ik krijg het donkerbruine vermoeden, en de bittere nasmaak dat toen totaal verkeerd werd onderhandeld.
Nu zitten we met gesubsidieerde websites in de maag die door niemand worden bezocht, boeken die door niemand worden gelezen, kunstwerken waarvan niemad het bestaan afweet, keukens die slechts door gepreviligeerden worden gebruikt, en wat nog meer aan Indische cultuur.
Ik moet eerlijk zijn, het enige gesubsidieerde boek dat ik heb gekocht is van Jan A. Somers: Nederlandsch-Indie, Staatkundige ontwikkelingenbinnen een koloniale relatie.
Voor een 10’tje, in de uitverkoop. Sorry Jan, dat had ik nu niet moeten zeggen 😉
Demonstraties omdat je onrecht werd aangedaan, wie is daar niet voor? Maar om mij schuldgevoelens aan te praten, omdat ik er niet aan mee doe, of omdat ik verkeerd ben voorgelicht door mijn ouders en dat allemaal moet goedmaken?
Mijn vader heeft een tijdje in een jappenkamp gezeten, onbezoldigd waarvoor hij later ook compensatie heeft gekregen. Of dat voldoende was, weet ik niet, dat heeft hij me niet verteld. Voorts na een korte compensatieverlof moest hij weer ten strijde trekken op Bali. Vertrokken naar Nederland waarbij hij zijn schepen moest verbranden. Moest zich op de matschappelijke ladder omhoogklimmen en leven op een veel lager nivo en hij deed het daarbij ook niet eens onaardig. Ja, wat wil je, met een extra Indonesisch pensioen daarnaast. En ik heb niet de indruk dat ik zijn frustraties heb overgenomen of dat ik in totale verwarring leef, niet loyaal aan hem ben of door Nederland niet erkend.
Hij was er klaar mee. En wat mij betreft. Ik ook
OK, ik heb eea niet zo goed gevolgd, maar wanneer van die 135 miljoen euro van het gebaar voor cultuur, zo’n 100 miljoen werd overgeheveld naar die persoonlijke vergoedingen aan mensen die het ECHT nodig hadden gehad….
Ik krijg het donkerbruine vermoeden, en de bittere nasmaak dat toen totaal verkeerd werd onderhandeld.
Nu zitten we met gesubsidieerde websites in de maag die door niemand worden bezocht, boeken die door niemand worden gelezen, kunstwerken waarvan niemad het bestaan afweet, keukens die slechts door gepreviligeerden worden gebruikt, en wat nog meer aan Indische cultuur.
Ik moet eerlijk zijn, het enige gesubsidieerde boek dat ik heb gekocht is van Jan A. Somers: Nederlandsch-Indie, Staatkundige ontwikkelingenbinnen een koloniale relatie.
Voor een 10’tje, in de uitverkoop. Sorry Jan, dat had ik nu niet moeten zeggen 😉
Ik heb het bericht van Hartelief ontvangen.
Echter heb ik geleerd van mij lieve javaanse/chineese omaatje dat je ook moet loslaten en het verleden het verleden moet laten en dat het belangrijk is om in het Nu te leven.
Ik voel mijzelf meer indisch als hollands, maal als ik zie hoe het het leven van mijn vader en moeder heeft benvloed en indirekt ook hun kinderen… dasn volg ik toch de raad van mijn lieve omaatje op.
Lieve groet, Yvonne
Beste Huib,
Ik heb jouw bericht aan al mijn kennissen doorgestuurd, omdat ik weet hoe belangrijk deze oproep is.
Ik vind dat het niet alleen om vergoeding gaat als ik dit bericht doorstuur aan de 3e generatie, maar ook opdat zij weten, wat hun niet wordt verteld, de zwijgmentaliteit is nog steeds niet overal doorbroken.
Helaas ben ik zelf niet in staat te komen, anders was ik er zeker geweest.
Huib heel veel sterkte en mijn petje af voor je inzet
groeten Hartelief
Beste Huib,
Ik heb jouw bericht aan al mijn kennissen doorgestuurd, omdat ik weet hoe belangrijk deze oproep is.
Ik vind dat het niet alleen om vergoeding gaat als ik dit bericht doorstuur aan de 3e generatie, maar ook opdat zij weten, wat hun niet wordt verteld, de zwijgmentaliteit is nog steeds niet overal doorbroken.
Helaas ben ik zelf niet in staat te komen, anders was ik er zeker geweest.
Huib heel veel sterkte en mijn petje af voor je inzet
groeten Hartelief
Helaas kan ik er niet bij zijn. Maar ja, ik ben van de (handjevol) eerste generatie en wij kregen niks, maar hebben het overleefd.
Cap.
Die onwetendheid over het woord “sepatu” (afk. uit het Portugees sapato, hetgeen schoen betekent) is bijna symptomatisch voor de verdeeldheid en langzaam wegdrijven van de Indische gemeenschap van haar Indische verleden……
Ben het roerend eens met Huib wat onze kinderen betreft, het begint bij hen en hetgeen we in de opvoeding stoppen. Natuurlijk. Maar hun afwezigheid, reacties en belangstelling is uiterst gering. Ook begrijpelijk, want dankzij deze Indische lankmoedigheid staan we 65 jaar na dato op het Plein nogsteeds een uiterste poging te doen de politiek te bewegen aandacht te vragen voor dat oude zeer.
De commissieleden zijn allen ver na de oorlog geboren
Onze kinderen begrijpen het niet goed en zien het leed als een onderdeel van hun geschiedenis. Al. Willen er ook niet meer bij stilstaan; het is voor hen net een verhaal over de slavernij om nu een compensatie te vragen……begrijpen misschien het onrecht, maar willen die emotionele hypotheek niet.
Historisch als tussenlaag altijd verdeeld, als halfbloed niet erkend, emotioneel in spagaat en nu erfgenaam van een uitgestoten en niet erkend Ned. staatsburger….hoe complex kan het leven soms zijn.
Ze beschouwen het als een gepasseerd station en zien het als een laatste stuiptrekking van een uitstervende soort. Komen daarmee ook in een tweestrijd dat verder niets met generatiekloof te maken heeft. Houden van hun ouders, maar veroorzaakt een loyaliteitsconflict in hun hoofden en wenden zich af vanwege die zichtbare pijn. Het is immers niet hun strijd. Het is niet anders. Maar ik sta daar straks voor mijn ouders en die generatie die zo geleden heeft en zo onfatsoenlijk en onrechtvaardig is behandeld. De Indische Kwestie haalt dezer dagen veel naar boven. Maar het zal wel weer in een onderlinge catfight eindigen door dat eeuwige gekibbbel van krentenwegers over woorden en bijzaken en mensen die er een genoegen in scheppen die onenigheid te vergroten. Hoop toch dat het op die dag achterwege mag blijven en voor een keer die samenhorigheid zal worden betoond.
Die onwetendheid over het woord “sepatu” (afk. uit het Portugees sapato, hetgeen schoen betekent) is bijna symptomatisch voor de verdeeldheid en langzaam wegdrijven van de Indische gemeenschap van haar Indische verleden……
Ben het roerend eens met Huib wat onze kinderen betreft, het begint bij hen en hetgeen we in de opvoeding stoppen. Natuurlijk. Maar hun afwezigheid, reacties en belangstelling is uiterst gering. Ook begrijpelijk, want dankzij deze Indische lankmoedigheid staan we 65 jaar na dato op het Plein nogsteeds een uiterste poging te doen de politiek te bewegen aandacht te vragen voor dat oude zeer.
De commissieleden zijn allen ver na de oorlog geboren
Onze kinderen begrijpen het niet goed en zien het leed als een onderdeel van hun geschiedenis. Al. Willen er ook niet meer bij stilstaan; het is voor hen net een verhaal over de slavernij om nu een compensatie te vragen……begrijpen misschien het onrecht, maar willen die emotionele hypotheek niet.
Historisch als tussenlaag altijd verdeeld, als halfbloed niet erkend, emotioneel in spagaat en nu erfgenaam van een uitgestoten en niet erkend Ned. staatsburger….hoe complex kan het leven soms zijn.
Ze beschouwen het als een gepasseerd station en zien het als een laatste stuiptrekking van een uitstervende soort. Komen daarmee ook in een tweestrijd dat verder niets met generatiekloof te maken heeft. Houden van hun ouders, maar veroorzaakt een loyaliteitsconflict in hun hoofden en wenden zich af vanwege die zichtbare pijn. Het is immers niet hun strijd. Het is niet anders. Maar ik sta daar straks voor mijn ouders en die generatie die zo geleden heeft en zo onfatsoenlijk en onrechtvaardig is behandeld. De Indische Kwestie haalt dezer dagen veel naar boven. Maar het zal wel weer in een onderlinge catfight eindigen door dat eeuwige gekibbbel van krentenwegers over woorden en bijzaken en mensen die er een genoegen in scheppen die onenigheid te vergroten. Hoop toch dat het op die dag achterwege mag blijven en voor een keer die samenhorigheid zal worden betoond.
Ohhh, dt wist ik niet over die “schoen-bloem ” bedankt voor de uitleg hierover….
In Hoop, Geloof en Vergeving dat het recht zege mag vieren op 28 juni…succes toegewenst in Den-Haag.
Groetjes KS
Ohhh, dát wist ik niet over die “schoen-bloem ” bedankt voor de uitleg hierover….
In Hoop, Geloof en Vergeving dat het recht zege mag vieren op 28 juni…succes toegewenst in Den-Haag.
Groetjes KS
Ohhh, dát wist ik niet over die “schoen-bloem ” bedankt voor de uitleg hierover….
In Hoop, Geloof en Vergeving dat het recht zege mag vieren op 28 juni…succes toegewenst in Den-Haag.
Groetjes KS
Ik raad je aan in ieder geval wat Indonesisch te leren. Bloem = Kembang. Schoen is wel degelijk sepatu, Kembang Sepatu is een plant met rode bloemen. Letterlijk vertaald dus “schoen-bloem” (anders dan in het Nederlands wordt in de Indonesische taal het bijvoeglijke naamwoord meestal achter het zelfstandig naamwoord geplaatst). De bloem heet zo omdat veel Indonesiers hun schoenen poetsen met deze bloem. Probeer het maar eens… je schoenen zullen blinken.
Overigens zijn er wel degelijk compensaties betaald voor het leed dat de Duitsers destijds hebben aangericht (met name aan de Joden). En het is heel goed dat die twee voormalige leiders nu voor het internationaal gerechtshof zich moeten verantwoorden.
Oorlogen zijn inderdaad smerig maar ben het niet met je eens dat alle regeringen corrupt zijn en/of mijoenen achterover drukken. Dergelijke generaliserende opmerkingen zijn niet legitiem.
Een betere wereld begint bij ons zelf, hoe we denken, hoe we doen wat we propageren en hoe we onze kinderen opvoeden. Met name onze kinderen zijn de sleutel naar een betere wereld.
Blijft het grote onrecht dat onze (groot)ouders is aangedaan….. en daarom sta ik 28 juni a.s. in Den Haag!
Ik raad je aan in ieder geval wat Indonesisch te leren. Bloem = Kembang. Schoen is wel degelijk sepatu, Kembang Sepatu is een plant met rode bloemen. Letterlijk vertaald dus “schoen-bloem” (anders dan in het Nederlands wordt in de Indonesische taal het bijvoeglijke naamwoord meestal achter het zelfstandig naamwoord geplaatst). De bloem heet zo omdat veel Indonesiers hun schoenen poetsen met deze bloem. Probeer het maar eens… je schoenen zullen blinken.
Overigens zijn er wel degelijk compensaties betaald voor het leed dat de Duitsers destijds hebben aangericht (met name aan de Joden). En het is heel goed dat die twee voormalige leiders nu voor het internationaal gerechtshof zich moeten verantwoorden.
Oorlogen zijn inderdaad smerig maar ben het niet met je eens dat alle regeringen corrupt zijn en/of mijoenen achterover drukken. Dergelijke generaliserende opmerkingen zijn niet legitiem.
Een betere wereld begint bij ons zelf, hoe we denken, hoe we doen wat we propageren en hoe we onze kinderen opvoeden. Met name onze kinderen zijn de sleutel naar een betere wereld.
Blijft het grote onrecht dat onze (groot)ouders is aangedaan….. en daarom sta ik 28 juni a.s. in Den Haag!
Ik raad je aan in ieder geval wat Indonesisch te leren. Bloem = Kembang. Schoen is wel degelijk sepatu, Kembang Sepatu is een plant met rode bloemen. Letterlijk vertaald dus “schoen-bloem” (anders dan in het Nederlands wordt in de Indonesische taal het bijvoeglijke naamwoord meestal achter het zelfstandig naamwoord geplaatst). De bloem heet zo omdat veel Indonesiers hun schoenen poetsen met deze bloem. Probeer het maar eens… je schoenen zullen blinken.
Overigens zijn er wel degelijk compensaties betaald voor het leed dat de Duitsers destijds hebben aangericht (met name aan de Joden). En het is heel goed dat die twee voormalige leiders nu voor het internationaal gerechtshof zich moeten verantwoorden.
Oorlogen zijn inderdaad smerig maar ben het niet met je eens dat alle regeringen corrupt zijn en/of mijoenen achterover drukken. Dergelijke generaliserende opmerkingen zijn niet legitiem.
Een betere wereld begint bij ons zelf, hoe we denken, hoe we doen wat we propageren en hoe we onze kinderen opvoeden. Met name onze kinderen zijn de sleutel naar een betere wereld.
Blijft het grote onrecht dat onze (groot)ouders is aangedaan….. en daarom sta ik 28 juni a.s. in Den Haag!
Sepatu is een Indische naam van een bloem en géén “schoen “……
We wachten maar af….kijken of wij/ jullie die erkenning krijgen….hebben de Jappen het dan wel gedaan??? En wat dacht je van de Duitsers die 12 miljoen doden op hun naam hebben staan?? Hebben zij die 12 miljoen na-zaten erkend en betaald?? En van Sebrenica toestanden wat er nú afspeelt met die 2 toenmalige leiders. enz.enz. wie betaald die weduwen dan? Kijk dát bedoel ik nou, alle oorlogen zijn smerig en alle regeringen zijn corrupt als ze maar geld (miljoenen) in hun broekzakken kunnen stoppen, toch?
Want daar draait het toch om MACHT, CORRUPTIE en GELD!!!
Antwoord aan Sepatu.
Beste “Schoen”,
ook voor mij is het een werkdag maar ik neem er vrij voor! Mijn vader is er ook niet meer, 3,5 jaar Jappenkamp en de bersiap tijd hebben ook bij hem z’n tol geeist… Maar ik ga! Voor mijn vader, voor mijn (groot)ouders, voor mijn ooms en tantes, voor hun generatie van Indische Nederlanders….voor zowel de nog levenden én voor hen die al aan gene zijde zijn. Zij verdienen ons groot respect. Juist NU dienen wij te laten zien dat we achter hun staan, ze verdienen onze steun!
En mijn kinderen (3de generatie) die weten écht wat hun grootouders hebben meegemaakt en ik weet zeker dat zij dit later ook aan mijn kleinkinderen (4de generatie) zullen doorvertellen.
Bij ons geen soedah-laatmaar meer! Dat hebben we nl. in het verleden iets te vaak gedaan…….
Huib Boreel
Antwoord op “Sepatu” en in het algemeen.
“En als nu eindelijk wordt erkend, wat dan??” De Indische Gemeenschap telt nog genoeg, nog wel, betrokkennen, overlevenden, 1e generatie rechthebbenden en nabestaanden. In Nederland èn in het buitenland!
Ik citeer uit een artikel in het Historisch Nieuwsblad uit 2008! Van Bart de Prins, auteur van Voor keizer en koning. Hij zegt van het boek van Hans Meijer over de Backpay: ” . . . En omdat dit boek zo afgewogen en vrij van elke zweem van partijdigheid de problematiek benadert, kunnen beide partijen het in hun pleidooi aanvoeren. De Nederlandse overheid kan met het boek in de hand betogen dat de Indische gemeenschap billijk is gecompenseerd voor de geleden schade en de zaak daarmee voorgoed is afgerond.
Maar de Indische gemeenschap kan juist pleiten voor een heropening van het debat omdat zij met het boek kan aantonen dat zij niet in voldoende mate is vergoed.
. . . . Weer zullen de Nederlandse overheid en de Indische gemeenschap elkaar in een welles/nietes-spel van hun gelijk proberen te overtuigen.”
Zo besluit het artikel: “Wordt het niet eens tijd om daarmee op te houden?”
Naast genoemd boek van de Backpay heeft Peter Keppy het boek Sporen van Vernieling geschreven over de geleden oorlogsschade. Beide boeken/rapporten zou de Nederlandsse overheid in behandeling nemen.
Naar analogie van de Geallieerde regeringen wil het Indisch Platform voor de nog in leven zijnde betrokkenen en hun directe nazaten het volgende:
1, Erkenning van de regering, dat er door de opeenvolgende regeringen in de afgelopen 65 jaar fouten zijn gemaakt in de behandeling van de Nederlanders uit Indië.
2. Op basis van deze erkenning excuses aanbieden voor het ondergane leed.
3. Een adequate compensatie ter ondersteuning van deze excuses.
Het onderhandelingsresultaat moet voor de achterban te accepteren zijn. Over de eerste twee punten verwachten we heel veel. Persoonlijk is mijn mening in deze wel zeer ongelukkige financiële tijd, over het derde punt: OP HOOP VAN ZEGEN.
En dan pas is het tijd om hiermee op te houden.
Ik zou het graag willen komen maar ik moet werken!!! Zoals vele mensen van de 3e generatie.
Het gevecht van dat onrecht die vele jaren aan de gang is….mijn diep respect voor allen die er voor staat!! Helaas zijn mijn ouders al overleden. Mijn vader was ten gevolge door de mishandelingen van de kempeitai op latere leeftijd (47 jaar oud) invalide geworden nadat er iets door de artsen werden geconstanteerd, en is op 57 jarige leeftijd uiteindelijk daaraan overleden. En als nu eindelijk wordt erkend, wat dan?? Mijn ouders hebben er niets meer aan, en de 1e generatie Indo’s zijn er nog een handjevol in leven….de 3e generatie en de komende 4e generatie weten niet eens meer wat er in Indonesië was gebeurd.
Goed verwoord, jong! Wij komen zeker,en ik hoop dat er heel veel mensen komen! Oom Oel en Tante Nieke