Vandaag was ik getuige van een iet-wat verhitte discussie. Het betrof twee Indische heren. Een ervan was van mening dat een Indo een kind is van een Europese vader en een Javaans, inlandse (destijds in Indië) moeder.
Let wel, expliciet Javaans, dus niet van Sulawesi, Kalimantan of elders uit de archipel, maar Javaans.
Wanneer je afstamt van een Europese vader met bijv. moeder uit Palembang (noem maar een dwarsstraat) dan ben je geen Indo maar halfbloed, volgens meneer.
Zelf had ik nog nooit van deze “definitie” , begripsbepaling van Indo gehoord en stelde voor e.e.a. voor te leggen aan u hier op Indisch4ever.
Zijn er meer mensen die zich kunnen vinden in deze?
...................
Indisch4ever 
Pieter Erberfeld had schijnbaar een Duitse vader en een Thaise moeder, dan dekt de benaming van Euraziatische (Eurasian) oorsprong meer de lading.
Als meer dan zesde
generatie Indo gaat het mij meer om het inzicht in mijn Indische i.c. Euraziatische achtergrond, hoe Mestiezen in de tijd van de Kompagnietijd, in de koloniale geschiedenis geplaatst kunnen worden, Uit een voorlopig onderzoek blijkt dat er wel degelijk sprake van een Mestiezencultuur, die tegen het midden van de 18de eeuw zijn hoogtepunt had.
Iedereen kent toch wel de Euraziaat Dirck van Cloon. Hij was zoon van de schepen van Batavia Mr. Philip Jacob van Cloon, oud-burgemeester van Schiedam. Eén van zijn grootouders was van Japanse afkomst.
Dirck van Cloon was van 1733 tot 1735 Gouverneur-Generaal. Kunt U nagaan een Euraziaat , nu Indo of Indische Nederlander genoemd als hoogste VOC-gezagsdrager in alle Aziatische vestigingen van de Republiek der Nederlanden.
In die tijd zag de Indische samenleving er niet uitgesproken Nederlands uit, althans de Nederlandse cultuur was niet de dominante factor. Hier gold de invloed van Aziatische, deels Aziatisch en in Azie opgevoede vrouwen. Zij en hun broers (Mestiezen) waren opgegroeid in slavenhuishoudingen, waarin Aziatische slaven van verschillende herkomst hun min, kindermeisje, speelkameraadje bediende, mentor en opvoeder waren geweest. Nu zouden deze slaven modieus baboe of nany worden genoemd, toch woorden met een koloniale inslag.
Opvallend was in die tijd dat mannelijke nakomelingen met mestiezen achtergrond vaak naar Europa werden gestuurd, terwijl de vrouwelijke nakomelingen in de kolonie bleven. Deze vrouwen werden op jonge leeftijd, twaalf tot zestien jaar oud, vaak uitgehuwelijkt aan oudere, invloedrijke Europese mannen. Na het overlijden van hun eerste echtgenoot hertrouwden ze vaak met mannen uit de VOC hierarchie, waardoor ze Stammoeders werden van grote Indische clans of families.
Het idee dat de stam- of oermoeders van de Indo-Europeanen (Mestiezen) ‘njais’ (inheemse vrouwen) waren, is een wijdverbreide mythe in Nederland.
Reggy Baay baseert zijn geruchtmakend boek “De njai, het concubinaat in Nederlands-Indie” op verhalen (oral history) over een klein aantal njais (25?), welgeteld een weinig representatief aantal om betrouwbare en verantwoorde uitspraken te maken over vrouwen in de Euraziatische of Indo-Europese gemeenschap.
Mag zijn boek over de Njais dan een “historische” roman genoemd worden? Op goede gronden mag er aan getwijfeld worden.
“In de tijd van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC), in de 17e en 18e eeuw, gebruikten Nederlanders de term ‘mesties’ om mensen van gemengde afkomst aan te duiden. Deze term komt het dichtst in de buurt van het huidige ‘Euraziatisch’ (Eurasians) .
Het omvatte een veel bredere groep dan alleen Nederlanders en ‘Indonesiërs’. Migranten (Heren let even op!) op Nederlandse schepen waren uit vele Europese landen afkomstig en de lokale bevolking was zeer divers. Ze omvatte Indiërs, Japanners en allerlei soorten “Indonesiërs”, alsook nakomelingen van eerdere contacten tussen Aziaten en Europeanen, zoals Portugezen.
Het (geografisch) begrip ‘Indonesië’ werd pas halverwege de 19e eeuw geïntroduceerd. De term ‘Indo-Europeaan’ is hoogstwaarschijnlijk ook uit die tijd afkomstig.
Daarmee samenhangend, de (juridische indeling) in Europeaan en Inlander speelde pas in die tijd een rol.
‘Indo-Europeaan’ was een informele benaming. Andere, pejoratieve termen voor degenen van gemengde afkomst waren o.a. halfbloed, sinjo, nonna en ‘liplap’.
“Andere pejoratieve termen voor degenen van gemengde afkomst waren o.a. halfbloed, sinjo, nonna en ‘liplap’.”
De huidige Indonesier noemt zichhzelf Indo en degenen die tegenwoordig van Europese/Indonesische afkomst is wordt ‘Indo Blasteran’ genoemd, een verbastering van het woord bastaard.
Het is echter ironic dat hun filmsterren bastaards zijn.
Zelfs de kleinzoon van Sukarno is volgens hun een bastaard.
En hier in Nederland proberen we zoveel mogelijk het woord inlander met een hoofdletter te schrijven om niemend te kwetsen.
A.Olive
@AOlive; ‘van gemengde afkomst etc.’- In de VOC periode; (denigrerend) inlands kind! Met als scheldnaam; liplap!
Quote “ De huidige Indonesier noemt zichhzelf Indo en degenen die tegenwoordig van Europese/Indonesische afkomst is wordt ‘Indo Blasteran’ genoemd, een verbastering van het woord bastaard.”
Dit is niet helemaal correct, mijnheer Olive. We noemen de gemengde persoon (EurAsian?) hier Indo óf gebruiken het bijvoeglijk naamwoord blasteran. Niet beide, er wordt geen combinatie van de twee gebruikt. U zult dus selebriti blasteran of anak-anak blasteran tegenkomen.
Campuran wordt ook wel eens gebruikt. Indon is een scheldwoord vanuit Maleisië.
Wel zijn gemengde kinderen zeer populair, vooral in sinetrons (soaps) en TV reclames. De hoofdrolspelers hebben bijna altijd wel een westerse ouder.
Dank voor de uitleg mvr. Bernadette S.
Nou vraag ik mij af wanneer Indonesiers zichzelf Indo hebben genoemd en ons Indo Blanda ?
Een andere vraag is of de doorsnee Indonesier wel weet dat het woord blasteran een verbasting is van bastaard ?
A.Olive
Er zijn ongelofelijk veel woorden in het modern Indonesisch die een verbastering zijn. En natuurlijk zijn er indertijd veel ontstaan uit het Portugees, Spaans en Nederlands, denk maar aan Belanda (Holanda-Bolanda- ) en Bule (Albino-Bulai- ).
Ik ben er van overtuigd dat net als bij deze twee voorbeelden, de oorsprong van blasteran bij het merendeel van de bevolking onbekend is. Tegenwoordig wordt Bule zelfs vaak gebruikt voor buitenlander, niet eens specifiek voor blanke.
Bernadette: “Ik ben er van overtuigd dat net als bij deze twee voorbeelden, de oorsprong van blasteran bij het merendeel van de bevolking onbekend is”.
Tja …. het Nederlands stikt ook van de leenwoorden uit andere talen, te beginnen met het Grieks en Latijn en misschien soms verder de Oudheid in richting Arabisch en Perzisch en Sanskriet, die zijn ingeburgerd en waarvan niemand meer weet dat die zijn getjolong en toegeëigend.
Voor de nieuwsgierigen in ons land heeft Pan Dale dus een Etymologisch Woordenboek samengesteld, wellicht zijn er meerdere. Het mijne van Pan Dale uit de negentiger jaren v.d.v.e. zal al sterk zijn verouderd nu er dankzij het internet en sociale media zoveel meer nieuwe woorden, vooral uit het (Amerikaans) Engels, al dan niet overgoten met een Nederlands grammaticaal sausje (“ik heb hem gemaild”).
Eerlijk gezegd zie ik de metamorfose van “bastaard” naar “belasteran” niet zo zitten. Té ver gezocht. Té weinig klankverwantschap. Het kan ook niet van het Spaans of Portugees zijn, want daar is “bastaard” ook gewoon “bastardo”.
In mijn woordenboeken BI van Teeuw en van Ro’ís (Kamus Praktis), weliswaar uit de negentiger jaren v.d.v.e., is dat woord zelfs niet te vinden.
“Belasteran” moet dus kort geleden in de BI zijn binnen geslopen. Straattaal? Maar dan nog: Dari mana?
Zou het BI woord “b(e)lasteran” misschien zijn afgeleid van het Nederlandse werkwoord “belasteren” = Aantijgen, Beledigen, Beschenden, Roddelen, Schandaliseren?
Klankverwantschap is er in ieder geval en voorstelbaar is ook dat een “bastaard” door de eeuwen heen onderwerp is geweest van valse spot, geroddel, achterklap, minachting, dus van belastering.
Geleerden zullen tegen dit soort wetenschapsbeoefening natuurlijk in opstand komen en mijn woordenboekenwijsheid ver van zich afwerpen, maar ach ….. wie weet ….. zet mijn vondst iemand anders toch aan het denken.
@Petervandenroek; ‘term Indo Europeaan etc.’- 1919 oprichting van het IEV= Indo(!) Europees Verbond!
Oprichting van het Indo-Eurpees Verbond IEV in 1919?
In Indische kranten werd er al in 2x in 1875 geschreven over Indo-Europeanen te weten in de Javabode en De Locomotief. Volgens sommigen betekent het turven niks, maar wat mag ik goedlezend concluderen uit deze gegevens?
Uit nader onderzoek blijkt al in de begintijd van de Kompagnie sprake te zijn van Indo-Europeanen. Want wie kent nietuit zijn eigen Indo-geschiedenis het verhaal over Pieter Erberfeld?
Het falen van de verdediging van de loge Jacatra in de eerste fase van de strijd (1618-1619) tegen de Javaans vorst Soenan Agoen werd geweten aan het verraad van diezelfde Pieter Erberfeld, een Indo-Europeaan.
Diens schedel die vòòr WO2 op een poort in de benedenstad van Batavia, het huidige Jakarta prijkt (Jacatraweg , tegenwoordig de Jalan Pangeran Jayakarta, om de hoek bij de Portugese Buitenkerk,nu de Gereja Sion), gold als een waarschuwing voor iedereen die de Nederlandse zaak wou verraden.
Bovenop een witgekalkte muur stond een stenen doodskop die doorboord was met de punt van een lans. In de muur was een steen gemetseld met daarop in hoofdletters de volgende tekst:
UYT EEN VERFOEIJELIJKE
GEDAGTENISSE TEEGEN DEN
GESTRAFTEN LANDVERRAA-
DER PIETER ERBERVELD
SAL NIEMANT VERMOOGEN
TE DEESER PLAATSE TE
BOUWEN, TIMMEREN, MET-
SELEN OFF PLANTEN NU
OFTE TEN EENIGEN DAAGE.
BATAVIA DEN 14 APRIL Ao. 1722
https://nl.wikipedia.org/wiki/Pieter_Erberveld
Volgens Wikipedia had Pieter E. een Nederlandse vader en een Thaise moeder. Dat maakt hem dus wel een Indo-Europeaan, maar niet eentje uit een Europese vader en een uit de Indische archipel afkomstige moeder. Die VOC was overal, van de Kaap tot aan Japan en dus ook de toeroenans van haar dienaren en de lokale schonen.
Overigens: Wat heeft Pieter E. tot “verraad” bewogen? Daarover is mij niets bekend. Wrok tegen de witte VOC bazen omdat hij niet voor vol werd aangezien?
Van den Broek: “Het (geografisch) begrip ‘Indonesië’ werd pas halverwege de 19e eeuw geïntroduceerd”.
Ik heb de term “Indonesië” in mijn bijdragen onder dit thema dan ook bewust niet gebruikt, in plaats daarvan de gangbare geografische term “Indische archipel”.
De vrouwen met wie de Europeanen zich in de Indische archipel vermengden heb ik ook bewust niet “inlands” genoemd, maar “inheems”, dat geen koloniale lading heeft.
Tja … wie is nu de échte Indo?
Een Indo is iemand, die bang is voor niemand.
Sorry, pergissing. Pieter E. had een vader uit Duitsland. Dat laat onverlet dat hij Indo-Europeaan was.
Peter van den Broek zegt 13 januari 2025 om 18:11: “In de tijd van de Verenigde Oost-Indische Compagnie (VOC), in de 17e en 18e eeuw, gebruikten Nederlanders de term ‘mesties’ om mensen van gemengde afkomst aan te duiden”.
Tja … hoe zou dat nu komen? “Mesties” is geen oorspronkelijk Nederlands woord. Hoewel tegen alle wetenschappelijke regels in toch maar even het woordenboek erbij gepakt. Pan Dale’s Etymologisch Woordenboek in dit geval.
Wat ik al had verwacht: “Mesties” heeft een Spaans (mestizo)/Portugese (mestiço) oorsprong, afgeleid van het Latijn “mixticius” = “van gemengd bloed” en dat weer van het Latijnse werkwoord “miscere”, dat “mengen” betekent, “tjampoer” dus. Wij “mixen” nu ook nog wel eens een drankje.
Aangezien de Portugezen veel eerder dan de Nederlanders in de archipel aanwezig waren en zij daar ongetwijfeld ook troost en liefde hadden gezocht bij de lokale schonen, werden hun chocolade kinderen de eerste mestiezen in het gebied. Toen de Hollanders arriveerden en die rare wezens zagen, niet wit en niet bruin, moeten ze hebben gevraagd wat dat waren. “Mesties” dus. Het werd een ingeburgerd leenwoord in het Nederlands, want het zou niet lang duren voordat de nijvere Nederlanders hun eigen mestiezen hadden gecreëerd. Veel later opgeschaald naar Indo-Europeaan.
Het Latijnse woord ‘mixticius’ betekent letterlijk ‘gemengd’. In het modern Italiaans wordt hiervoor ‘misto’ gebruikt.
Hoewel het woord oorspronkelijk een neutrale betekenis had, is het in een bepaalde historische context, zoals het fascistische Italië of nazistisch Duitsland , geassocieerd met rassenleer en eugenica. Het concept van ‘gemengd bloed’ is onlosmakelijk verbonden met deze duistere periode en wordt daarom terecht als problematisch beschouwd. Het is belangrijk om te benadrukken dat deze term een negatieve connotatie heeft gekregen. Vooral Indische Nederlanders in het bijzonder de zgn schijn-indo’s dienen dit woord te vermijden, vooral in discussies over identiteit en afkomst. Wanneer knopen zij dit in hun oren?
In de context van de Spaanse en Portugese koloniën in Azie en Zuid-Amerika werd ‘mesties’ gebruikt om mensen van gemengde Europese en inheemse afkomst aan te duiden. Het was een manier om de verschillende sociale klassen en raciale groepen binnen de koloniale samenleving te classificeren.
De overgang van ‘mesties’ naar ‘Indo-Europeaan’ in Nederlands-Indie in de 19e eeuw is een complex proces dat verband houdt met de veranderende politieke en sociale omstandigheden in het imperialistische Koninkrijk der Nederlanden in die tijd. Dit had zijn weerslag in Nederlands-Indie.
Het is essentieel om historische termen in hun juiste context te plaatsen en te vermijden ze te beoordelen vanuit een modern perspectief zoals het gebruik van het modieuze begrip upscale=opschalen.
Door het eerste te doen , kunnen we een beter begrip krijgen van de complexiteit van de koloniale geschiedenis en de identiteiten die daaruit voortvloeien.
Een Indo is inderdaad iemand met een Hollandse vader destijds van het Knil en een Javaanse babu. Er was zelfs sprake dat de Knil militairen vreemdgingen met Javaanse babus heb ik van mijn vader begrepen die destijds ook in het Knil zat.
Hein Anakotta zegt 11 januari 2025 om 13:39: “Een Indo is inderdaad iemand met een Hollandse vader destijds van het Knil en een Javaanse babu”.
Lijkt me toch erg kort door de bocht, Hein. Sinds de komst van de eerste Europeanen in de archipel, begin 16de eeuw, moet er vermenging hebben plaats gevonden tussen die sterke gezonde jonge mannen uit Europa en de aldaar aanwezige inheemse vrouwen, niet alleen “baboe’s”, met als resultaat de Indo-Europeaan. De pil bestond nog niet.
De Portugezen en Spanjaarden waren zo’n 100 jaar eerder dan de Nederlanders in de archipel. Dankzij Jan Huygen van Linschoten vonden zij (als eerste Cornelis de Houtman) rond 1600 de zeeweg naar Indië en werden de voorlopers van de VOC opgericht om de fel begeerde nootmuskaat en kruidnageltjes uit de Molukken te bemachtigen. Onder de vlag van de VOC kwamen bijna 2 eeuwen lang mannen uit heel Europa naar de archipel, zonder vrouw, onder wie mijn voorzaten.
Je kunt je dus indenken dat lang vóór het KNIL in de 19de eeuw werd opgericht al Indo-Europese gemengdbloedigen in de archipel rondsprongen, De Europese “Kolonialen” van dat leger droegen wel bij aan de totstandkoming van de “Indo”, maar zij waren niet de eersten.
Nee ben het niet met je eens. Lees dit stukje van een Javaanse babu nog voor en tijdens 2e wereldoorlog zie https://javapost.nl/2020/06/28/ze-noemen-me-baboe/
Hein Anakotta zegt 12 januari 2025 om 12:10 “Nee ben het niet met je eens”.
Je goed recht om het niet met mij eens te zijn, Hein. Ik heb slechts gereageerd op je bewering “Een Indo is inderdaad iemand met een Hollandse vader destijds van het Knil en een Javaanse babu” en geschreven dat je met die opmerking wel heel erg kort door de bocht ging, want:
(1) Niet alleen Hollanders hadden Indo’s verwekt bij inheemse vrouwen uit de archipel, maar mannen uit vele andere delen van Europa
(2) De vermenging, c.q. verwekking van de eerste Indo-Europeanen vond plaats een paar eeuwen voordat het Indische Leger, later KNIL, werd opgericht
(3) Niet alle inheemse vrouwen die door Europeanen werden bezwangerd waren “babu” of “baboe” van die Europese mannen.
Als je toch gelijk wilt hebben, soit. Geluk er mee.
Wat een onzin hoor / lees ik hier allemaal ! Bukanmain ! Die Indo komt gewoon voort uit een verbintenis van Gordon en Anneke Gronloh ! Andre Hazes schijnt hier ook een beetje deel aan hebben genomen maar die deed het met een frikandel en daarna kwam de baboe aan de beurt ,ja na 60 biertjes zag hij het verschil toch niet meer !
“Wat een onzin hoor / lees ik hier allemaal !”
Ja en dan hebben wij het nog niet eens over die meneer in het article die denkt dat een Indo een kind is van een Europeaan en een Javaanse en als de moeder echter van een ander eiland komt dan is het geen Indo maar een halfbloed.
Als dat zo is dan ben ik een halfbloed Indo. Bukanmain !
A.Olive
In die tijd werd het woord babu gebruikt voor Inlandse huiswerkster.
Ik geloof niet dat ze babu werden genoemd in het Knil.
A.Olive
Lees https://javapost.nl/2020/06/28/ze-noemen-me-baboe/
In “Ze noemen mij baboe” is die baboe een dienstmeisje.
De vrouwen die met de Knillers leefden en kinderen bij hun hadden waren geen dienstmeisjes en ze werden ook niet baboes genoemd.
A.Olive
Daar denken Molukse en Indische mensen die die tijd meegemaakt hebben toch anders over. Mijn Indische tante die nog leeft zei dat haar moeder op Java babu was. Zo werd ze ook genoemd als onbetaalde werkster tegen kost en inwoning. Haar vader was een Hollandse Knil militair die uiteindelijk toch met haar moeder getrouwd was en naar Den Haag vertrokken waren. Er zijn ook verhalen die ze vertelde dat de getrouwde KLers inlandse vrouwen bevrucht hadden. Deze vrouwen en kinderen moesten na de capitulatie van Soekarno Indonesië verlaten en zijn hier opgegroeid.
Tja … ik ben bang dat hier geen sprake is van een Babylonische, maar van een Indische spraak- en begripsverwarring.
Misschien dat een geleerde in onze gelederen nog eens wil uitleggen hoe die Indo- en Baboevork precies aan de steel zit.
Tenslotte dan toch maar een vergeten liedje over de baboe, kennelijk die van een planter, niet van een KNIL koloniaal:
Schrijver: Jacobus Hendrikus (Koos) Speenhoff (23 oktober 1869 – 3 maart 1945)
Hij leefde als een groene sinkee
een paar uur ver in de kebon
Hij zocht naar een kokki voor zijn makkan
zo een die lekker piepen kon
Hij kwam haar tegen in de kampong
met haar oranje slendang aan
Hij vroeg haar: djalan sama sama
en zij zei zacht: saja toean.
[Refrein:]
Dat is een baboe die men niet vergeet
Zo een die naast je op het matje eet.
Wanneer hij thuis kwam uit de tuinen
van al die koelie soesah moe
Dan kwam ze met een paitje dingin
of met een splitje naar hem toe.
Dan werd hij zacht door haar gemandied
dan stond zijn nassi-goreng klaar
Dan ging ze innig naast hem zitten
en streelde hij haar koele haar.
[Refrein]
Er kwam een chocolade-baby
waar hij wantrouwerig naar keek
Het was een anak perampoean
die slechts van achter op hem leek
Eens schreef zijn meisje uit Den Bommel:
“Zeg Jan, ben jij mij heus wel trouw?”
Dan keek hij lachend naar Sarina
en riep de baby: tida maoe.
Het gebeurde inderdaad dat Europese mannen zich soms vergrepen aan de baboe (bron is mijn Indische ouderen)
Ook al was het met schijnbare instemming van de vrouw….. de man weigeren kon haar ontslag betekenen. Dus toch een zekere dwang op de werkplek.
Soms leidde dat tot een langdurige vaste relatie. Soms ook weer niet, zeker als de man gehuwd was en de baboe voor hen werkte.
Soms ook werd de baboe met kinderen weggestuurd en ‘verdwenen ze in de kampong’ (expressie)
Maar ik had nooit gehoord dat vaste Indonesische partners van KNIL-militairen baboe genoemd werden.
Het kan wel zijn dat een alleenstaande en alleenwonende militair een baboe had aangenomen. Met als eerste afspraak dat zij het huishouden deed en verder niks intiems. En dat al dan niet op initiatief van de militair het bed werd opgezocht.
“Maar ik had nooit gehoord dat vaste Indonesische partners van KNIL-militairen baboe genoemd werden”.
Ik ook niet.
Heb wel de benaming “Moentjie” gehoord en gelezen voor inheemse vrouwen die waren verbonden aan KNIL militairen en die met hen in de tangsi woonden. Zij gingen zelfs mee op expeditie, o.m. in de Atjehoorlog.
Uit Indisch Lexicon – “Indische woorden in de Nederlandse literatuur”:
“Tangsiwijf” uit 2 schriftelijke bronnen:
(1) Vrouw die kan vloeken en tieren als een militair
(2) Vrouw die grof in de mond is. Viswijf.
De baboe’s van toen waren doorgaans brave, dociele vrouwen, alhoewel ze bij tijd en wijle ook behoorlijk konden schelden, maar dan niet tegen de toeans en njonjahs besar die zij dienden.
Je had verschillende soorten baboe’s: Baboe tjoetjie = wasmeid, baboe dalem = baboe voor binnenshuis, niet voor wassen en koken. Allemaal toch verbonden aan huishoudelijk werk en oppas voor de jonge kinderen.
Een bijzonder soort baboe was de “zeebaboe”. Verlofgangers die met de boot naar en van patria gingen konden voor de reis een zeebaboe als kindermeisje inhuren, zodat zij – die verlofgangers – er geen kind aan hadden en zich aan boord zorgeloos konden verpozen. Voor die zeebaboes was in Den Haag, aan de Van Boetzelaerlaan, een pension gevestigd. Ik heb nog een foto van een zeebaboe met mijn zus van bijna 3, in 1937 aan boord van de “Dempo” op weg naar Nederland.
Wij hadden een Papua baboe in Manokwari.
Loedia kwam uit het eiland Numfor en woonde met haar oma en een kleinkind van de oma in onze omgebouwde garage.
Het was vaak de gewoonte dat een oudere baboe zoals een baboe kokki een kleinkind bij zich had.
Loedia kreeg verkering met een stuurman van een Higgens boot die tussen Manokwari en Biak voerde. Later trouwde ze die man, Wat mijn moeder opviel was dat ze toestemming vroeg of die man op bezoek mocht komen bij hun.
A.Olive
@Wanasepi : Babu gebruikt voor Inlandse huiswerkster ! Tja ik als financieel expert zou Babu adviseren thuis te werken als Inlandse Thuiswerkster ! Brengt veel en veel meer uang op als zijnde een huiswerkster ! 1 uurtje thuis brengt al meer op als 1 weekje uit huis ! Dus Baboes uit / in Nederland wendt u tot Bung Tolol voor financieel advies ! 🤣🥸😜
Ik denk dat de heer Hein in deze de ‘de klok hoort maar de klepel niet weet zijn’, ‘het noorden kwijt is’, enz.
Zonder mij te willen uitspreken over ‘Indo’ kan ik zeggen dat een babu helemaal niets van doen heeft / had met minnaressen, buitenechtelijke verhoudingen, en zelfs niets met het eiland Java.
Zoals Pak Pierre en dhr. Olive reeds op alludeerden, waren dit gewoon kindermeisjes of huishoudsters (die ook voor de kinderen zorgden). De (Nederlandse) term is volledig in onbruik geraakt en wordt momenteel als zeer grof gezien, bezig deze dus ook nooit in Indonesië!
Momenteel staat een nanny trouwens wat hoger in de pikorde dan een maid. Vaak krijgen ze een -ahem- mooi uniform aangemeten, in snoep kleurtjes zoals geel, roze of pistache. En ze mogen natuurlijk mee in het wekelijkse uitstapje naar de shopping mall. De politiek correcte term voor een maid is Assisten Rumah Tangga, voor een nanny wordt vaak nog het woord ‘suster’ gebruikt.
Er is in 1913 een interessant boek verschenen van dhr. Versteegh, genaamd “Het leven van de Europesche vrouw in Indië”.
Het is een soort handleiding en beschrijft ook de rol van de kindermeid of baboe in het gezin.
Een kleine bloemlezing:
“ Het werk van de baboe is de verzorging van de
baby, onder directe toezicht van de moeder; ver-
trouw haar echter niet alles toe. Hoogst laakbaar
zijn de moeders die dit doen.
Gelukkig dat er beterschap waar te nemen is in
onze tegenwoordige Indische maatschappij, over het
algemeen wordt beter op het kind gelet en verzorgt
de moeder het kind zelf.
De baboe is in de meeste huishoudens de eerste
opvoedster van het kind, zij legt bij het jonge kind
de kiem van deugden en ondeugden.
De laatste nemen in de meeste gevallen de over-
hand.”
Verder nog flink wat waarschuwingen tegen overmatig schudden en aaien en slechte baboes die zout op de ogen strooien en zelfs opium toedienen om het kind maar te laten slapen.
Bernadette, dank voor je ondersteuning, je doorkijkje naar de benamingen van huishoudelijke hulpen in modern Indonesia en de introductie op I4E van het werkwoord “alluderen”, dat ik toch effe moest opzoeken.
Ik herinner mij na ruim 80 jaar de vraag van mijn baboe Tas die mij op de pot had gezet en na verloop van tijd vroeg “Al klarrr njo?” Inderdaad, de baboe die je nooit vergeet.
Tja …. Hein lijkt me het typische voorbeeld van de 2de, 3de, enz. generatie Indo die over het leven in Indië hoort van opa’s en oma’s die ook niet alles weten en dan haar/zijn eigen draai aan de overlevering geeft. Oral history zonder steunbewijs kan gevaarlijk zijn.
Allemaal niet erg, maar wie haar/zijn kennis over dat leven wil verrijken en nog erger, er haar/zijn mening over debiteren, kan er beter eerst wat meer kennis over vergaren. Een mer à boire aan literatuur beschikbaar.
Een kleine anecdote nog, afkomstig van een oud Deli-planter, die zijn laatste jaren sleet als commensaal in mijn vaderlijk huis. Hij had – voor de oorlog dus – een Japanse huishoudster die bij planters in hoger aanzien stonden dan de inheemse vrouwen uit de kampong. Uiteraard wilden die planters ook wel eens wat romantiek met hun huishoudsters en het verhaal gaat dat een planter op een tropische maanverlichte avond in Deli, dacht dat het moment was gekomen om zijn wensen in het Maleis kenbaar te maken aan de huishoudster, die daarop antwoordde: “Apa toean besok maoe makan kool”.
@dat we een nieuwe ice age zouden krijgen,@
— Ging dat niet om die dvd-serie ?
Ik kan me nog herinneren hoe ze tientallen jaren ons vertelden dat we een nieuwe ice age zouden krijgen, nou is het global warming. Voor de politicus is het een relegie geworden.
@Bert : “Groeten van een koud, kil, regenachtig Nederland aan het warme California ”
Well spoken… Het is op sommige delen van Calfornia zelfs bloedheet of beter gezegd brandend heet.
Vandaag is het zelfs code Oranje in Nederland. Het sneeuwt al de Godganse dag zodat de wegen nauwelijks berijdbaar zijn. We kunnen onze lol op als het nu ook nog gaat opvriezen.Dan is zelfs openbaar vervoer geen optie.
Hier in het buitengebied van de Veluwe is alles in ieder geval spierwit inclusief de gestaag neerdwarrelende neerslag.
Ik viel direct in de prijzen in de winter 1962/1963,
kwam net terug uit Nw.Guinea en kon hier aan
het werk bij de spoorwegen om de spoorwissels
met een handveger sneeuwvrij te maken.
Dat was mijn eerste koudste winter in Holland.
https://www.knmi.nl/kennis-en-datacentrum/uitleg/barre-winter-van-1963
siBo
Dat was inderdaad een strenge winter!. Voor onderzoek onderweg bij Oudewater reed de technisch assistent ons Volkswagenbusje over de bevroren sloot omdat het polderweggetje onberijdbaar was.
Veel huiselijke warmte toegewenst!
De vraag = Mijn man is hier geboren. Maar zijn beide ouders komen uit Banteng en Surabaya. Hij is volbloed. Ik ben een mix maar noem het europees bloed. Is ons kind dan een indo? Volgens mij zit het zo> Een indo is een persoon van gemengde afkomst, er stroomt zowel europees als indonesisch bloed door zijn/haar aderen
Mona, als jij van gemengde afkomst ben, dan is jouw kind dat ook.
@> Een indo is een persoon van gemengde afkomst, er stroomt zowel europees als indonesisch bloed door zijn/haar aderen@
Klopt! Verder is het een gevoelskwestie. Voel je dat je een Indo bent, dan ben je het ook. Dat zelfde geldt voor je kind. En wat een ander er van vindt, is zijn probleem en niet de jouwe.
@Ron Geenen,helemaal goed gezegd ,er zijn hier in Nederland inderdaad Indo,s die pertinent ontkennen Indonesisch bloed te hebben ,laatst ook eentje zo meegemaakt ,noem hem nu kaaskop ,hoewel ik nooit een ECHTE kaaskop ,kaaskop ga noemen,ik hou niet zo van dat woord ,maar voor hem ( achterbakse ontkenner ) maak ik graag een uitzondering ,groeten van een koud,kil ,regenachtig Nederland aan het warme Californie .
Zie ook de”Weerticker”
Een gewoon gezellig Hollands weertje
http://www.weer.nl/
siBo
@groeten van een koud,kil ,regenachtig Nederland aan het warme Californie .@
Ja, ik benijd je niet. Alleen bij het zien van de foto’s op het net, ondanks dat ze soms mooi zijn, lopen de koude rillingen over mijn oude rug. Bij ons wordt het 28 graden, licht bewolkt met veel zon.
De Santa Anna wind is gaan liggen. Dat helpt de brandweer mensen de branden te blussen. Trouwens die branden zijn zeker een 150 a 200 km ver van Glendora.
Mijn opa is naar Ned.Indië vertrokken en met de handschoen getrouwd met mijn oma (vanuit Nederland). Zij hebben zich in Ned. Indië gevestigd. Daar hebben zij 4 kinderen gekregen, 3 zoons en één dochter (mijn moeder). Haar personalia: 1937, Batavia, Ned. Indie.
De hele familie van moeders kant heeft in het jappenkamp gezeten (o.a. Tjideng) en is jaren na de oorlog en politieke acties terug naar Nederland gekomen. (de welbekende eeuwige verhalen over Tanjung Priok, port Saïd, en de Willem Ruys) Mijn moeder is hier met een Nederlanse man getrouwd.
Opa nam ons ieder jaar mee naar de Pasar in de Houtrust, en later op het Malieveld.
Van mijn vaders kant kreeg ik verhalen over de Duitsers mee, van mijn moeders kant over de Jappen. Pas nadat opa een Honda Civic en een Panasonic vcr kocht, mocht/deed de rest dat ook.
Ikzelf ben nu 47 (anno 2015), en voel mij ergens tussen wal en schip.
Mijn vragen; wat waren opa en oma? (totok/euro-indo?)
Mijn moeder en broers (daar geboren uit Nederlandse ouders), euro-indos?
En ik ? (de oude generatie valt weg en ik blijf met vragen zitten)
Theo…. Als je grootouders ook Indonesische voorouders hebben dan waren zij indo-europeaan en jij dus ook.
Maar uit je verhaal begrijp ik dat zij dat niet waren.
Als je moeder en grootouders altijd een zekere band met Indië en Indisch hadden dan is dat ook jouw achtergrond, min of meer.
Het is je voorgeschiedenis.
eigenlijk zocht ik bepaalde kenmerken van wat men noemt ‘halfbloed’ kinderen maar als ik de benamingen zie dan vraag ik mij af wat mijn kind genoemd wordt door sommige mensen. Ik ben zelf half turks (vader turks, moeder ned) en de vader van mijn jongste kind is half Indonesisch. Leuke combi van genen want mijn zoon heeft een prachtig kleurtje, leuke indo ogen en zijn soepele bewegingen met handen en voeten gaan vanzelf. Merkbaar is dat eerder de Indonesische genen dan de Turkse genen de overhand hebben gehad. Ik herken absoluut geen Turkse trekjes terwijl ik die zeker nog heb. Gekruid eten (wat ik als kind heel gewoon vond) kan en lust hij niet, wat ik zeker wel had verwacht. Ik zal me er verder niet druk over maken wat ‘anderen’ hem zullen noemen, Zolang dit mannetje vrolijk in het leven staat en van alles kan genieten maakt het mij niet zoveel uit hoe zijn afkomst wordt genoemd.
Dag megamix…. gekruid en scherp eten is ook normaal in de Indonesische en Indische keukens. Wel of niet iets lusten is niet erfelijk. Maar heel jonge kinderen zijn toch nooit zo dol op gekruid eten ?
“Zolang dit mannetje vrolijk in het leven staat en van alles kan genieten maakt het mij niet zoveel uit hoe zijn afkomst wordt genoemd”.
Houden zo!
Pak Pierre
Maar wel lemper leren eten. En tjendol drinken.
Tjonge, deze discussie is van de jaren, he? Op Google gespiekt staan er op diverse fora al vanaf 2005 lange reacties..
Nu de mijne nog. Ik ben Indo. Wit. Bounty dus…tropische verassing in Hollandse melkchocolade. Nederlands opgevoed, ook hier geboren – al in 1954. Indische moeder, Hollandse vader (met voorouders uit alle windstreken). Halfbloed is algemeen aanvaard als gemengd bloed (Afrikaans/Engels bv) dus niet specifiek Indo. Ik heb er geen problemen mee hoe ze mij noemen, die Hollanders; ik heb meer moeite met de afstand die getinte Indo’s houden op bv Pasars omdat ze me maar een totok vinden.
Dat is makkelijker op Bali: daar heet iedereen gewoon orang gado-gado. Alles doormekaar met een pindasausje erover!
Kwam midden jaren vijftig hier als tiener /’indische nederlander’aan en wist niet beter dan dat het woord ‘indo’ alleen door de kaaskoppen daar en hier denigrerend werd gebruikt om zich vd gemengdbloedigen te onderscheiden.( Indische Nederlander Veelgebruikte aanduiding van leden van de gemengde bevolkingsgroep die in Nederlands-Indi is ontstaan uit verbintenissen tussen (meestal) Aziatische moeders en Europese vaders. Hun geschiedenis begon omstreeks 1600 met de vestiging van Europese handelsposten in de Indische archipel. In en na de dekolonisatieperiode kwam het begrip “Indische Nederlanders ” meer in gebruik, ten koste van het begrip “Indo-Europeanen”. Het Centraal Bureau voor Statistiek (CBS) kwam in 1990 met een berekening van het aantal Indische Nederlanders in Nederland:
* 472.600 mensen van Indisch/Indonesische origine
* 187.700 mensen die in Indi/Indonesi waren geboren.)…Uiteindelijk evolueerde de term ‘indo’ – de scherpe kantjes verdwenen – tot een geuzennaam. (Indo Afkorting van “Indo-Europeaan”. In de koloniale periode alleen in formele context in gebruik; in het dagelijks leven sprak men van “Indo”, vaak in denigrerende zin. Vanaf ca. 1970 in Nederland een ‘geuzennaam’ voor de gemengdbloedige leden van de Indische groep. Ook in het huidige Indonesi wordt “Indo” gebruikt voor Indonesirs met Europees bloed.( bron:
http://home.planet.nl/~eljee/I.htm …
Begrippenlijst Nederlands-Indi
met meer dan 1150 beschreven begrippen
Tenslotte”:
(indo in een puzzelwoordenboek:
1) Bastaard 2) Behorend tot het niet-blanke ras 3) Behorend tot niet blanke ras 4) Behorende tot niet blanke ras 5) Bijzondere taal om n tussenpersoon te begrijpen 6) Halfbloed 7) Iemand met gemengd bloed 8) Kind van blanke en Indonesir)
Het begrip allochtoon is niet zo vreemd hoor, gewoon dat tenminste n van je ouders buiten Nederland is geboren. Het gaat dan om Nederland (binnen Europa) sadjah, niet het Koninkrijk der Nederlanden waar Nederlands-Indi deel van uit maakte. Als je dat discriminerend vind is dat je eigen gevoel. Mijn dochter zal zich melden als allochtoon wanneer dat een positieve discriminatie met zich meebrengt, bijvoorbeeld als haar werkgever daar subsidie voor zou ontvangen. Kennelijk goed ingeburgerd! Wat wel vreemd is dat een Belg buitenlander wordt genoemd, geen allochtoon, terwijl die dat wel is.
Ja Stphan, dat is idd. tot op heden nog een algemene opinie hier in Holland. Ik ervaarde het zelf, en met mij denk ik ook alle in Nederland verblijvende Indo`s. Maar ik heb nooit het gevoel gehad dat het een degrinerende of kwetsende uiting behelsde, maar meer als onderscheid van “Belanda tuln” (totok) en “Belanda campur” (gemengde bloede). Net als jij ben ik dus ook zo putih als susu, gef neks toh!
Peter Pinchetty, u heeft wel gelijk over dat allochtonen gedoe. Maar de realiteit is dat de Hollander kijkt naar het uiterlijk en daarop basseert zij of je een buitenlander/allochtoon bent of niet. Ik heb twee indische ouders, mijn moeder is een donkere en mijn vader een lichte. Ik ben zelf ook erg licht en in indonesi ben ik gewoon een orang barat, maar Nederlanders zien mij gewoon als buitenlander(turk). Ze vinden het raar dat mijn ouders vloeiend nederlands spreken. Wat ik ook zeg ik ben en blijf een buitenlander voor hun. Niet dat ik het erg vind, een allochtoon/buitenlander zijn is voor mij geen schande, meer een trots dus ja..
vreemde aanduiding: ‘half bloed’ en de andere helft ‘water’ of wat dan ook? en over welke ‘half’ gaat het? Gemengdbloedig zou gepaster zijn, of niet?
Hele interessante discussie, ik vind de uitleg van “sigeblek” het meest aansprekend. De realiteit is echter dat ALLE Nederlanders (Indo`s/Indischen/,noem maar op)die toendertijd met de Nederlandse nationaliteits-status NIET in Holland geboren waren maar in Ned. Indi, tot de groep allochtonen zijn ingedeeld en nog tot heden daartoe behoren. Hoe rijmt dit dan, ondanks dat deze groep onder de zelfde wetgevingen, nationaliteits-status rechten/verplichtingen etc.etc. valt?
Ineens reageren best veel mensen op dit topic.
Hoezo dat ?
Heeft dat iets te maken met de negatieve emoties en herinneringen die verbonden zijn aan het woord ‘halfbloedje’?
Ja.. ik vind het ook een stom woord… weg ermee..
Het woord gemengdbloed(je) als vervanging is ook niks..
Helemaal niks met bloed…..
Zeg dan ‘van gemengde afkomst’ .
Of is het ouderwetse woord ‘mixties’ iets ?
Mijn vader is totok belanda, mijn moeder Indo. Ik beschouw mezelf ook Indo en mijn kinderen zijn daar zo trots op dat ze zich soms ook Indo noemen. Mooi toch?
Stephan, je hebt het zo simpel gehouden. Ik deel jouw mening. Waarom maken wij,Indische mensen, het soms zo moeilijk en ingewikkeld. Wat belangrijk is, zijn de normen en waarden van Indo’s, opdat zij met elkaar op het zelfde niveau de ins en outs van het leven met elkaar kunnen aanvoelen.
Ik krijg de indruk, dat een ieder zijn mening heeft, daar is nike mis mee, want ieder(Indo)vogel zingt zoals hij gebekt is. Al!
Hier in Amerika was het zelfs nog meer ingewikkeld.
Volgens de wet kon men niet meer dan 1/16 neger zijn om als blanke door te gaan.
En dan had je alles daar tussen door, een Quadroon was 1/4 neger, een Quintroon 1/6 neger en een Octoroon 1/8 neger en dan had je ook nog de Mulatto, Sambo enz.
En dan heb je nog meer namen voor andere rassen.
In New Orleans noemen ze zich Creool alhoewel in het begin dat de aanduiding was voor iemand wiens ouders van Latijnse afkomst in Europa waren geboren en die in de Nieuwe Wereld was geboren zoals de Franse Keizerin Josephine de Beauharnais.
En zo gaat men maar door om elkaar in hokjes te plaatsen.
Met alle respect voor alle reactie’s…. In de tijd dat de Japaners nog de macht hadden in de nu geheten Jakarta, hadden zij een hekel aan Europeanen. Zeer zeker als er een relatie hebben met een Javaan(se). Zij maakten een barak voor de mannen een barak voor de kinderen en een barak voor de moeders met kinderen tot 10 jaar. Zij hebben. De kinderen de naam indo gegeven. President Sukarno heeft gedeeltelijk het overgenomen om het te doen bij de verschillende volkeren in Indonesia door de kind(eren) van moeder uit de ene eiland en de vader van andere eiland een orang Indonesia te noemen. Want een suku Indonesia bestaat niet wel een suku Jawa – Sumatera – Maluku – Sulawesi – Papua etc etc… Mijn moeder komt uit Java en mijn vader uit Molukken dus zou ik me als orang Indonesia moeten aangeven.
Weetje;je bent Indo vanwege de liefdesdaad van je beide ouders uit den bloede(Westers en een Aziaat)en gevoelsmatig.Ik ken genoeg Blanda’s die in de Gordel van Smaragd zijn geboren en zich Indo gevoelen;maar ene Both die daar ook geboren is,houdt zich afzijdig;sterker nog hij durft het Papuavolk niet eens te verdedigen.Laat maar ja,eens komt zijn straf wel tog.
Als je Abutaleb of Maxima een op een benaderd,zullen ze ook niet zeggen dat ze Nederlander of Nederlandse zijn.Wat normaal is;ik ben nadat ik in 1995 na 40jaar terug ben gegaan naar mijn mooie Roots en de huidige politiek die er nu bedreven wordt,een Indonesier met een Nederlands paspoort.
Als die gore en gluiperige HEROHITO Nederlands Indie niet aangevalen heeft en onze grote Witte broer op een normale wijze met zijn klein onvolwassen broertje de zaken heeft afgehandeld dan bestaat dit vraagstuk voor ons niet van Indo of Halfbloed of wat dan ook.
De groep Indo wordt op deze manier zo klein;neem mij bijvoorbeeld:Voorouders van Vaderskant Schots en een Chinese en van Moederskant Portugees en een Molukse.
Geachte lezers laat mij weten wat ik ben;……ik voel mij op en top Indo en ben er trots op en ben mijn Ouders heel dankbaar voor datgene wat ik nu ben:een Indo met vier nationaliteiten stromen door mijn aders.
Iemand die een nakomeling is van blanken(Nederlands, Duits, Frans, italiaans etc) en van Indonesirs (Javaans, Ternataans, Menadonees etc) is voor MIJ
een indo. Je kan bijvoorbeeld een Indonesische moeder/vader hebben en een Duitse vader/moeder, of een indische moeder/vader en een Nederlandse vader/moeder, zolang je maar gemengd bent tussen blank en Indonesische.
hormate!
Correctie op bovenstaande: Niet door hun vader erkende “Inlandse” gemengdbloedigen werden nooit tot Europeanen gerekend…….. Alleen de wettelijke erkenning bepaalt of de Indo-Europeaan ingedeeld werd in de Europeanenkaste. Maar ook Japanners en Chinezen werden op koloniale willekeurig wijze ingedeeld in deze kaste.
Juridisch mochten de Indo-Europeanen tot de Europeanen gerekent worden maar sociaal-economisch en cultureel werden zij in NL-Indie beschouwd als een groep die ver beneden de “echte” Europeanen stond. Dit blijkt al uit het feit dat allerlei namen voor deze groep, zoals Indo, Sinjo, Nonna, Liplap enz. in de loop der tijden een pejoratieve betekenis kregen (zie ook: Indische Nederlanders 1984 en Repatriering uit Indonesie 1957).
Welberucht is de “Indische” Johan Fabricius, een naar nationaal-socialistisch bloed ruikende schrijver bekend van het sprekende voorbeeld “Halfbloed” die op niet geheel fijnzinnige wijze de karikatuur van de Indo ten tonele brengt.
De term “halfbloed” is hoogstwaarschijnlijk afkomstig uit het sociaal-darwinisme. Het kruisen van bvb een volbloed paard met een minderwaardig ras heeft als resultaat een halfbloedje. Dit triviale mechanisme is toegepast op mensen om de eigen superioriteit goed te praten. Daardoor kon ook een ethische rechtvaardiging aan het kolonialisme gegeven worden, verheffing van het minderwaardige ras.
Het woord “Gemengdbloedigen” heeft m.i. dezelfde dubieuze en koloniale achtergrond.
Voor mij hebben halfbloedje/gemengdbloedje een rassistische maar ook een onmenselijke bijklank, die de minderwaardigheid van de anderen impliceert. Daar moeten we ons bij het gebruik wel van bewust zijn.
Het gaat er niet om om mensen in groepen te delen, het gaat er om om mensen te informeren hoe het zit, zie het als een stukje kennisdeling.
Een Brabo wil ook geen Limbo genoemd worden…..een Turk niet Marokkaan.
Ieder mens is gelijk ongeacht zijn afkomst, kleur, geloof etc…en we hebben inderdaad allen rood bloed…
O.E.delgatel
U heeft gelijk. Waar zijn we mee bezig?
“volbloed”, “halfbloed” en nu ook al “driekwartbloed”.
Wat is het belang om mensen in die groepen in te delen?
Een mens is een mens: zwart,bruin, blank en voor zover ik weet hebben we allemaal rood bloed.
Help elkaar op deze wereld om gelukkig te leven. Het leven is zo kort.Ik wens jullie allemaal een gelukkig leven.
Tijdens de oorlog waren er wel degelijk ‘driekwartbloedigen’, al heette dat niet zo. In de Japanse rassenregistratie had je belanda totok, belanda kira kira betoel, en belanda indo. De eerste twee groepen behoorden na de overwinning uit Azi te worden verwijderd, de belanda indo behoorde tot de ‘landskinderen’. Dat laatste begrip werd ook door o.a. Sjahrir gebruikt om aan te geven dat je behoorde tot het Indonesische volk.
Indo is een etniciteit, Fries is een etniciteit, Javaans is een etniciteit oftewel een sociale culturele identiteit.
Indonesier is een nationaliteit, Nederlander is een nationaliteit.
Een indo kan verschillende nationaliteiten hebben, kijk naar de indo’s in Amerika, Nederland en Indonesie, beide indo en dezelfde etniciteit doch verschillende nationaliteiten.
Een Indonesier kan verschillende etniciteiten hebben, zoals Javaans, Sumatraans, Balinees etc.
Menig maal wordt etniciteit en nationaliteit door elkaar gehaald.
Een indo is een persoon van gemengde afkomst, er stroomt zowel europees als indonesisch bloed door zijn/haar aderen.
Indo, halfbreed, halfcast, Mulat, Creool, Indon, totok dit of totok dat…..koq repot allemaal.
Ik ben gewoon een ……. mens en mijn bloed is samengesteld uit terasi en keju en pepesan en hollandse kroket… so what.
Ik ben een mens en ik probeer zoveel mogelijk aan mijn medemens te denken en te helpen als ie in nood zit. Klaar, the end, finito. Al toch? Zo simpel is het.
In de huidige Indonesia wordt het woord Indo gebruikt niet alleen voor de “keturunan” (nakomelingen) van Indo-Belanda of Indo-Europa maar ook voor kinderen of nakomelingen van perkawinan campuran ( gemengde huwelijken) .
Sommige Indonesiers noemen zich zelf ook Indo, afkorting van Indo(nesia) .
Wat Boeroeng schreef : “what is in a name ” is juist.
Tot zijn 18de was mijn zoon Indonesier met Indonesische nationaliteit , zoon van een “totok Indonesier” met Indonesische paspoort met een “totok Nederlandse” .
Nu is hij een Nederlandse jongen met Nederlandse paspoort .
Een “halfbloed” mix , maar geen Indisch.
Ik heb nog nooit zoveel nonsense bijelkaar gazien. Het woord halfbloed werd gebruikt door mensen met een lammelendig brein. Men ging uit van de hypothese dat je een volbloed vader had die met een volbloed moeder een kind verwekte. Net als een eend en een entok. In Amerika
heeft men het over halfbreed (half blank – half Indiaan). Maar half blank en half neger, blijft een neger.Er zijn voor praktische redenen geen halfbloeden. Mensen waren al gemengd voordat de blanken goed en wel uit de kluiten waren gegroeid anders moet je het ook over driekwartbloeden hebben. Dus houd op met dat “halfbloed” gedoe.
Cap
what is in a name ?
het is maar net welke betekenis mensen aan een woord geven …
wat ik altijd begrepen hebt is dat indo is afgeleid van het woord indo-europeaan en mij lijkt dat een indo-europeaan zowel voorouders heeft uit Europa alswel voorouders heeft uit de Indische archipel…
Het is niet nodig pers een totokvader te hebben of pers een Javaanse moeder
… maar dit gezegd hebbend…. andere mensen vinden weer dat Chinese voorouders uit Indonesie of Papoea-voorouders voor de definitie niet geldig zijn.
Het is maar net wat de meeste mensen ongeveer onder het begrip indo verstaan..
—
Het begrip halfbloed is nog verwarrender, want het suggereert dat een van de ouders totok-europa is en de andere weer totok-indonesia.
Deze ouderparen zijn in de minderheid in de groep indo-ouders
Weer ietsje wijzer. Denk ik.
Zijn er meer bronnen die er op weizen wat een die het begrip verduidelijken?
Bron: home.planet.nl
Indo Afkorting van “Indo-Europeaan”. In de koloniale periode alleen in formele context in gebruik; in het dagelijks leven sprak men van “Indo”, vaak in denigrerende zin. Vanaf ca. 1970 in Nederland een ‘geuzennaam’ voor de gemengdbloedige leden van de Indische groep. Ook in het huidige Indonesi wordt “Indo” gebruikt voor Indonesirs met Europees bloed.
Indo-Europeanen Aanduiding vanaf de 19e eeuw van gemengdbloedigen van Aziatisch- Europese afkomst in Nederlands-Indi. In 1854 werd in Indi een wettelijk onderscheid gemaakt tussen Europeanen en Inlanders; met het begrip Indo-Europeanen werd benadrukt dat iemand lid was van de Europese bevolkingsgroep, maar het is nooit een officieel begrip geweest. Niet door hun vader erkende “Inlandse” gemengdbloedigen werden nooit “Indo-Europeaan” genoemd.
Groetjes, van een Indo