Wajang foxtrot, Indie in beeld en klank
van Carl Nix en Henk Mak van Dijk
Aan de hand van Indische bladmuziek wordt op een heel bijzondere wijze de aanwezigheid van de Nederlanders in het voormalig Nederlands-Indi in beeld gebracht. De onderwerpen van de muziekstukken variren van de strijd in Atjeh en Lombok en de schoonheid van het Paleis te Buitenzorg tot het dramatische afscheid, Nou tab dan, van een planter en zijn njai. Zie ook het filmpje achter de link en meer informatie over de tentoonstelling in dit archieftopic
Verget ons niet
Een speurtocht naar unieke dias uit 1962 rond de strijd op Nieuw-Guinea tegen Indonesische infiltranten, bracht de auteur in 2004 in aanraking met het Papoea Vrijwilligers Korps (PVK).
.
.
tweedehands t.k.a van P.A. Daum Ups en downs in het Indische leven
Het boek “Ups en downs in het Indische leven”. Verhalen over het leven in het oude Indie. Oorspronkelijk in 1890 verschenen als feuilleton in het Bataviaasch Nieuwsblad. Vijfde druk uit 1946. Geschreven door P.A. Daum (Maurits) met een nawoord van R. Nieuwenhuys.
De koffer bevatte een map Ongeplaatste Novellen van M.H. (Madelon) Szkely-Lulofs. Willem-Ewoud Modderman kreeg deze vlak voor de dood van zijn moeder in handen. Zijn moeder Maud was de oudste dochter van de schrijfster. Toen Willem-Ewoud haar de verhalen voorlas vertelde zij enthousiast waar Madelon de inspiratie had opgedaan…..
Ontmoeting met de dood
.
.
De thriller ‘Het Oog van de Naald’ is het nieuwe boek van Griselda Molemans.
Het is fictie, maar niet alles.. zoals ook hier weer haar thema indo-afrikanen doorschemert.
En ja… de naam Flohr… klassiek Indisch.
mail quote: Het is eerste deel in de serie ‘De Pizarro Dossiers’ met als hoofdpersoon de Indo-Afrikaanse journaliste Fay Pizarro die bij de krant Pasadena Star-News werkt. Wanneer ze aan een serie artikelen over Amerikaanse beroemdheden met tatoeages werkt, ontmoet ze LAPD-rechercheur Mike Flohr die belast is met het onderzoek naar een dader die jonge vrouwen ontvoert, drogeert en in het gezicht tatoeeert. Wanneer de Tattoo Maniak zijn slachtoffers niet langer levend achterlaat, loopt ook Fay gevaar….
‘Oog van de Naald’ verschijnt op 20 mei a.s. bij uitgeverij Mistral. Deel twee in de serie is getiteld ‘Tot op het bot’ en is gesitueerd in New Orleans.
...................
Indisch4ever 
@Griselda Molemans: ben benieuwd naar je faction book en de familie die eind jaren 50 naar Los Angeles emigreerde. Deed een deel van mijn familie ook.
Wat het Ruhband verhaal betreft: er is nog geen definitief uitsluitsel over deze geschiedenis. Er is nog veel onderzoek te doen.
VERGET ONS NIET!
Casper van Bruggen
Verget ons niet!, vroeg de trouwe Papoua aan zijn voormalige commandant van het PVK. Zo kinderlijk als dit overkomt, hoe harder het verraad aankomt deze mensen aangedaan. Niet dat wij hier in Nederland de klok zouden kunnen terugdraaien. Maar dat zou die Papoua ook wel begrijpen. Immers, hij was soldaat. Nee, het verraad schuilt niet in het achterwege blijven van een fantastische strijdmacht uit Nederland afkomstig, die met wapperende vanen Nieuw-Guinea bevrijd. Aan de andere kant, waarom ook niet? Het echte verraad schuilt in onze desinteresse in mensen die we eerst uit hun oerwoud haalden waar ze al sinds mensenheugenis leefden om ze te dopen en christenen van ze te maken, ze vervolgens te gebruiken als soldaat voor onze koloniale aspiraties en ze daarna dood te zwijgen. Zo heeft de soldaat die echt schiet met scherp meer eergevoel dan al die miljoenen kelen die zwijgen. Casper van Bruggen is n van de kelen die niet zweeg. Hij vertelde voor het eerst het verhaal van het Papoua Vrijwilligers Korps en hun korte strijd tegen Indonesi. Alleen al daarom is het boek uniek. Maar na het doorbladeren van het boek springen de foto’s in het oog. Fotograferen kan Van Bruggen, als beroepsfotograaf in dienst van het Legermuseum in Delft zelf natuurlijk ook, maar foto’s selecteren die het verhaal vertellen van het PVK is wel iets anders. Ook daarin is Van Bruggen geslaagd. Maar tranen krijg je eigenlijk pas in je ogen, wanneer je het verhaal leest dat hij erbij vertelt. Simpele mensen, gelukkig in hun oerwoud, eerlijk in hun liefde en oorlog, onbevreesd in hun strijd. Waarom denk ik steeds aan de Molukse zaak, wanneer ik dit lees? Ook zij werden niet best behandelt.
Bij het dichtslaan van het boek denk ik na over de veteranenstatus die geweigert is aan deze dappere mensen die niet alleen streden voor hun eigen zaak, maar ook voor de onze. Nog steeds worden die mannen van het PVK niet erkent door de Nederlandse overheid als Nederlands veteraan. Diende je in de Sina bij de MFO, geen probleem, je wordt geerd. Diende je bij het PVK, je wordt genegeerd. Genegeerd misschien, vergeten zijn ze niet meer. Dank zij dit boek dat hun verhaal vertelt. Het zwijgen doorbreekt. En een klein beetje recht doet aan chte mannen. Veteranen en wapenbroeders. Mannen die ik snel hoop te zien bij de officile veteranendfile’s. Verget ze niet!
Geweldige famiiegeschiedenis! De Flohrs in mijn ‘faction’ boek zijn in 1959 naar Los Angeles geemigreerd.
De familienaam Flohr te Indi is bijna 225 jaar oud, maar daarvoor was er helemaal geen familie met die naam.
Zacharich Heinrich Heer von Rhuband uit Duitsland had een geschil over een jongedame. Men kwam overeen dat uit te vechten met een duel… maar Zacharich deed dat niet volgens de regels en moest toen vluchten.
Hij ging de naam Flohr gebruiken als schuilnaam…
http://www.nannyverheijen.nl/Genealogie/Biographie.htm
Het lijkt wel een oude kostuumfilm …
Maar hoe ging het met de deerne ?