5 Responses to links

1. Joty ter Kulve schreef:

   10 februari 2011 om 10:06

   Vrijheid? Wat verstaan wij hier onder? Als je in een concentratiekamp hebt gezeten, dan leer je ,dat je ook in een gevangenis vrij kunt zijn. Vrij van angst voor de Japanners, vrij van angst voor de dood. Het lukt niet altijd, het is een gevecht in jezelf.
   Vrijheid voor de Indonesi�rs betekende een einde aan het koloniaal r�gime. Met het identificeren met de Indonesische vrijheidsstrijders bedoelde ik :kunnen wij het opbrengen ons in hun plaats te zetten?
   Vrijheid in Tunesi� en Egypte betekent nu denk ik, dat de Tunesische jongeren zeggen, ik besta, ik ben een individu, mag ik ook wat zeggen? Mg ik ook meedenken?Kunnen wij ons in hen verplaatsen?
   Wij krijgen die vrijeheid zomaar elke dag cadeau, soms misschien vergeten we dat een beetje, Joty

   Beantwoorden
2. sigeblek schreef:

   9 februari 2011 om 21:02

   Dat pemuda’s/pemudi’s de voortouw nemen is duidelijk .
   Het gebeurd overal.
   In Indonesia gebeurde het door de leden van Indische Vereniging ( later Perhimpunan Indonesia) , de Angkatan 28 , Angkatan 45 , Angkatan 66 ( Kami-Kappi-Kapi etc) en Angkatan 1998 ( Reformasi).
   Wat wel niet kan is dat dat de Indo’s (Ind.Ned.) en Nederlanders zich zelf identificren met de jonge generatie Indonesiers.
   Hun wereld en belangen waren tegen over gesteld.
   De raciale en religieuze barrieres zijn gewoon te hoog.

   Beantwoorden
3. Ed Vos schreef:

   9 februari 2011 om 19:08

   Enige vergelijking kun je wel trekken. Of je nu onder het juk leeft van een kleine groep potentaten uit eigen kring (vergelijk ook Iran) of van buiten, het is gewoon 1 pot nat.
   Het beoogde politiek doel met de revolutie in Egypte en Indie was natuurlijk totaal verschillend.
   Het waren weer de jongeren (pemuda) die het voortouw namen. Dit zie je overal terug. Weer wist het regime van geen wijken en met vertragingstactieken, verdeel- en heerspolitiek en dergelijke probeerde men de situatie toch weer naar eigen hand te trekken.
   Weer kon (kun) je bang zijn voor groepen die de revolutie konden kapen. Bendes die onder het mom van revolutie slechts erop uit waren om te rellen, te plunderen en afrekeningen.
   Op de achtergrond natuurlijk een groepering die mogelijk de macht zou kunnen overnemen (Darul Islam – Moslimbroederschap).
   Dat de indo’s gediscrimineerd werden e.d. zal wel te maken hebben met het wantrouwen dat de indonesiers hadden jegens deze (toen nog) bevolkingsgroep. Waren het wel zulke goede Indonesiers, je weet maar nooit met die lui.
   Last but not least de rol van Amerika in dit gewoel.
   Vroeger het intrekken van de Marshall-hulp, nu in Egypte ontwikkelingshulp van 1 miljard dollar. Alleen nu kijkt men even de kat uit de boom. Vroeger was er de angst voor het communisme, nu voor de fundamentalistische islam.

   Beantwoorden
4. sigeblek schreef:

   9 februari 2011 om 17:07

   De situatie tussen de eerste generatie Indonesiers die later opgestaan zijn om tegen de Nederlanders te strijden met de “Midden Oosten problematiek”is niet dezelfde.
   De mensen in Tunesie , Egypte ( en verder ?) strijden tegen onrecht die aangedaan wordt door hun eigen mensen/regering.
   Ik kan me niet voorstellen dat de oudere generatie Indische Nederlanders en “Totoks” enige gemeenschappelijke belangen hebben met de toekomstige Indonesiers van toen.
   Uitgezonderd de bijna 30.000 Indische Nederlanders en Nederlanders die geopteerd hadden voor de warga negaraschap.
   Voor de goede orde , Soekarno had de Indische Nederlanders aangeboden( per wet) om de nieuwe burgers van de jonge Republik Indonesia te worden.
   Helaas werd het aanbod afgewezen ( het was dus een keuze) die later negatieve gevolgen had opgeleverd.

   Beantwoorden
5. Lonthor schreef:

   9 februari 2011 om 14:19

   Het is goed om een poging te wagen je te identificeren met de jonge Indonesi�rs ten tijde van de Bersiap. Terecht dat zij kozen voor onafhankelijkheid van Nederland. Vergeet echter niet, dat die groep ervoor gezorgd heeft dat indo Europeanen en volbloed Nederlanders die met hart en ziel kozen voor het Indonesische staatsburgerschap, alsnog naar Nederland moesten vluchten, omdat ze niet als Indonesi�r werden erkend en in ernstige mate werden gediscrimineerd.De situatie in Tunesi� en Egypte is volstrekt anders. Daar wordt het volk onderdrukt door dictators uit eigen kring, niet door een koloniaal regiem.

   Beantwoorden
6. Joty ter Kulve schreef:

   9 februari 2011 om 12:04

   Sukarno’s jaren.Bij het lezen van deze historische documentaire, terwijl op de televisie de beelden uit Tunesi� en Egypte zich op mijn netvlies branden, denk ik aan de val van de muur in Berlijn, nog verder terug aan 17 augusutus 1945, aan de Bersiap .
   Wat willen al die jonge mensen op het plein in Egypte, Tunesi� ? Wat wilden de jonge mensen achter het Ijzeren Gordijn ? Wat wilden Soekarno, Hatta en Syahrir ze waren niet ouder dan al die mensen op het plein nu. Vrijheid ?.
   Ik probeer de documentaire van Sukarno te lezen in deze context en dan denk ik : is de tijd nu aangebroken voor ons Indo’s en Nederlanders dat wij dat kunnen? Ons identificeren met de jonge Indonesi�rs van toen?
   Kunnen wij ons in Nederland en Europa identificeren met de Tunesi�rs, Egyptenaren maar ook met de Indonesi�rs zoals Sukarno,Hatta, Syahrir? Kunnen wij ons koloniale verleden zien in het licht van alle volken alle mensen in hun verlangen naar vrijheid? Het is maar een vraag? Joty

   Beantwoorden