Ubel Carl Koot,  SastrawidjajaLeraar, pedagoog, beëdigd vertaler Indonesisch, Doctor filosofie     Makassar  28 november 1920 — Wageningen 13 januari 2010

Quote mail:
Eergisteren kreeg ik telefonisch bericht dat mijn oom Upi Koot was overleden. Vandaag kreeg ik de kaart binnen. Met deze oom Up heb ik altijd uren geredekaveld over ‘Indisch’ . Hij was mijn oom, echtgenoot van mijn moeders tweelingzuster en mijn guru. Enige jaren geleden schreef ik onderstaand stukje. Dat is nu nog steeds geldig. Upi Koot was jaren voorzitter van de CMS (Christelijke Middelbare Scholen) hier in Nederland. Ook was hij een van de beginmedewerkers van het SIFA.
—————

Ode aan mijn oom
Hij weet alles over Indisch. Alles. Hij heeft er ook een dik boek over geschreven. Dat het nooit is uitgegeven, is niet belangrijk.
Wat wel belangrijk is, is dat hij met dat boek onze na-generatie een lijvige, wetenschappelijke studie heeft geschonken. En tegelijkertijd, zoals velen van zijn generatie, het emotionele na-gelaten.

Wij belden elkaar vaak.
Moet je luisteren,  zei hij dan als ik hem aan de lijn had,  de een of andere soontoloyo heeft   … en er volgde een lange inleiding en een woordenrijk verslag met veel uitweiding. En natuurlijk was die ander totaal verdwaald en wist mijn Oom het hem allemaal haarfijn uit de doeken te doen. Hij was immers guru. Vroeger geweest en nog steeds. Letterlijk en figuurlijk.
Heb je mijn stuk gelezen ?  Een vaakgestelde vraag. Want hij schreef vele stukken. Die hij allemaal naar mij opstuurde. Jazeker Oom. En? Wat vind je? Zr chauvinistisch Oom.         Want elk geschrift had veel weg van een Indisch-verheerlijking. Los dus van de wetenschappelijke waarde.
Hahahaha, je zegt het halus.”reageerde hij dan, ” Indisch dus. Maar niet helemaal. Want je grinnik er bij is niet pantes tegenover een oudere vent zoals ik ben. Je leermeester nog wel. ( Want het scheelde een haar of ik had hem als leeraar gehad op de HBS) En dan neigt het naar kasar.”
Waarop er een uitgebreide uitleg over het Halus/kasar principe volgde. Leerzaam en langdradig.
Maar nu, kon hij plompverloren omslaan. Moet je horen. ……Ik zeg die ene vent nog zo .. en weer stak Oom uitvoerig van wal. En werden mij dingen duidelijk die meestal ongrijpbaar waren.
Want als er iets ongrijpbaars is dat vele discussies uitlokt, dan is het wel Indisch. En als er iemand Indisch zou zijn, dan was het wel Oom.
Loh wat is Indisch? Een fysieke hoedanigheid? Of zit het in de psyche? En daar gingen onze gesprekken over. Wat is Indisch? Ja, ik weet dat ik Indisch ben. Ik voel me Indisch. Maar nu het benoemen, stukje bij beetje, van al die segmenten waaruit ik ben opgebouwd tot Indisch. Ga dr maar aan staan. We zijn nooit tot een sluitend slotsom gekomen. Wel heeft hij mij aan het denken gezet. Aan het denken over het hoe en waarom.

Hij heeft mij de volle betekenis van het hetzijzo bijgebracht.
Acceptatie, zonder overgave.
Emmy Verhoeff