Een vriendin vertelde ons onlangs over haar cucu’s, hoe zij, zelf pas sinds een paar jaar bezig met haar Indische afkomst, haar kleinkinderen “indische les” geeft. Overigens eten de kinderen natuurlijk allang indisch maar nu gaat oma het hun op z’n petjoh’s “inpeperen”.
Ik ben drukdoende om mijn roots in te prenten bij de kinderen. Eerst de dadar bij cucu-4, vandaag bami goreng bij cucu-1 en cucu-2. Morgen krijgen ze nasi goreng, en ze moeten het ook zo noemen, met een harde “g”. Verder heb ik cucu-4 tot 3 leren tellen in bahasa Indonesia, en vandaag cucu 1 en 2 al tot 5. Morgen verder tot 20. Verder wat liedjes (boeroeng kakatua).
Ja jongens, ik ben bezig met een inhaalslag, bang dat ik straks tijd tekort heb om ze te vertellen over mijn roots. Nooit gedacht dat dat nog eens zou gebeuren, maar ik word een soort “gedreven” hierin. En het leuke is dat ze aan mijn lippen hangen wanneer ik vertel over “toen vroeher”, vooral wanneer ik djedar-djedoer ga praten, dan liggen ze te rollen over de vloer
Voor de vakantie had cucu 3 een spreekbeurt gehouden over de angklung, zij had er ook een meegenomen zodat iedereen even kon proberen.
Ik ga wat vertellen over een muziek instrument uit het land van mijn oma.
Dat land heet Indonesie. Mijn oma heeft daar vroeger gewoond, toen ze nog klein was.
Heel veel kinderen spelen daar op de angklung. Zo ziet een bamboestruik eruit: (plaatje) De stengel van de struik kan gebruikt worden om er bijvoorbeeld een fluit van te maken. Maar ook de angklung is gemaakt van bamboe. Twee buizen worden aan elkaar 
verbonden door een frame. (plaatje). Door aan het frame te schudden krijg je een klank. Door de buizen korter of langer te maken krijg je verschillende klanken, net als op een piano, maar dan speel je op toetsen. En de kinderen kunnen thuis op internet ook op de angklung spelen. Dat moeten ze dan even aan hun papa of mama vragen. Dan moeten ze deze site opzoeken. Ik kan een liedje spelen op de angklung.
En ze heeft boeroeng kaka tua gespeeld op de angklung (ze heeft pianoles, dus was niet zo moeilijk…) Grappig toh? Toekomstige Darah Ke-Empat, mijn cucus… Afijn ik doe mijn best…
...................
Indisch4ever 
Wat een leuk stuk en wat een lief en mooi kleinkind hoor! Zo zie je dat tjampoeran nog mooier word, zal haar Oma best ‘proud’ op zijn! In Amerika lachen de kleinkindjes om onze Indische tongval want dat gaat niet zo goed met/bij sommige Engelsche woorden toch, maar vind deze Oma het ook wel goed en leuk om te horen wat ze er over denken. Maar echt waar…over “makanan” hoeven die niets te leren! 😉
Wat enig ! Jaha, de Indische cultuur moet worden doorgegeven, hoor. Nenek doet erreg haar best en de cucu vinden dat nu vooral leuk maar straks als ze echt interesse krijgen in hun afkomst zijn ze blij dat al die kennis aan ze is doorgegeven! En wat een opluchting om niet te hoeven hannisen met vork en mes maar lekker makan met de sendok of tangan, toh?! En niet aan tafel, hoor ! gezellig in een kringetje op de grond ! Veel succes, nenek !
djago doen.. zoals mijn 3jarige dat onlanks heeft gedaan, moet nog komen en dan si nenek senewagtig!
wah als dezse cucus niet oppassen, worden ze setraks nog indischer dan de nenek! en dan hoe die arme nenek?
tjebokken
met de vingers en pols leren buigen
dingen van de vloer oppakken met de tenen
nasi goreng leren maken
Wt een leuk stuk! Ja het begint bij ’t eten natuurlijk hahaha!!! Maar…vinden de ouders dat ook goed, ik bedoel, de kinderen moeten toch juist ABN spreken?
Leer je ze ook sambal eten trouwens? Ik lust nl geen sambal, nooit gekregen vroeher, ja beetje pedis, maar niet echt een klodder op m’n bord hoor.
Het gaat natuurlijk niet alleen om ’t eten en de uitsprrrrraak, vergeet niet dat zij al veel indisch kennen, omgang met elkaar en allerlei normen en waarden die wij ook hebben meegekregen van onze indische ouders, ongemerkt geef je dat door aan je ( klein)kinderen.
Zij boffen met zo’n oma!