Tientallen jaren was het mijn ‘burden’ .
Waarom ben ik toch zo’n knoeipot, bijv met koffie?
Nu weet ik het dankzij een prachtige brief van Lilian Ducelle gepubliceerd in de Moesson van januari. Het zit hum in onze dna… K’ben… man…Â en wat een troost gaf mevrouw Ducelle:… ook haar man Tjalie was een knoeierddd… Graag schaar ik me in zijn categorie..vergeleken te worden met Tjalie Robinson, toch ? Boleh !!
quote Lilian Ducelle (foto rechts) in de moessOn van januari:
Leuke herinnering van Poirri over de tjawat (niet tjawet, Jack !) in de Moesson van november. Ik hoor het Tjalie nog zeggen: ‘ Als je naar de stomerij gaat, wil je vragen of ze mijn grijze tjawat schoon hebben gekregen?’ En dan bedoelde mijn dierbare echtgenoot daarmee zijn (dure) pantalon waarop hij een plens kopie toebroek had gemorst. Mannen blijven hopeloze knoeiers of ze nou een tjawat dragen of een pantalon ! Waar of niet, dames ?
...................
Indisch4ever 
Knoeiers, praatjesmakers, smoesjersverzinners……..moet ik doorgaan??
Nee…. jij mag niet meedoen… jij staat al in hetzelfde kader als mevrouw Ducelle
(leuk praatje hee?)
matig smoesje… waarde Indisch4ever..
was druk vandaag op de weblog , zeghhh..
veel reacties…
ya errug druk maar…praatjes vullen geen gaatjes.
geachte nelly
zonder de knoeipoten kan de gaten ook niet gevuld worden en de indo met uitsterven bedreigd.
quote TQ== en de indo met uitsterven bedreigd. ==
ohhh nee we don’t want that do we??
okay okay, maar dán zonder knoeien ya! (hoe vaak mag jij hier posten? 🙂
hangt af van de kepala dese pagina
aduh, niet alleen indo mannen dong door aan t morsen op hun pantalon.. canadese mannen met indo vrouwen getrouwd nog erger! morsen overal, zelfs op hun bloezen, hun stoel waar ze op zitten. hoef maar nog niet eens koffie te drinken, eten maar al met de handen door, je kan zelfs lepel en vork vergeten, want die ouwe van mij zit door overal met zijn tangan in te klieren.. tussen indos valt die niet op.. een en al vlek… oh ja, alleen als die de bush in gaat? gampang, nergens geen vlek op geen een van die ouwe kleren van hem! tis maar dat je t weet, pb
Zou mevrouw Ducelle ook rondhangen op het internet ?
Het kan best zijn dat ze al geen zin heeft… in al dat gedoe met dit klikken hier en dat klikken zo… Te ingewikkeld allemal?
Mevr Ducelle, is zij hertrouwd dan? Als ze op internet rondliep (maar ze zou al in haar latere 70 of 80’r jarne zijn dus mischien toch niet) zou ik haar graag willen vragen of zij ook in Batavia heeft gewoond en de Edwin Davies uit het “Didi” verhaal van Tjalie heeft gekent. Ook de familie Blondeau. Mijn moeder herkent veele (familie) namen uit zijn verhalen dus heeft hij die beslist niet allemaal zo uit de lucht gegrepen, het waren echte mensen, en was het echt zo in het oude Batavia zegt zij met een knipoogje.
Gr,SenangHati
Hoi Senanghati.
Mevrouw Ducelle heeft het over Tjalie Robinson… en ik geloof niet dat ze hertrouwd is..
Je kunt proberen haar stiefkleindochter Siem Boon te mailen en vragen of mevrouw Ducelle die Edwin Davies en anderen ook gekend heeft..
Wie weet .. dat ze jouw moeder herinnert?
Je moeder weet dat mevrouw Ducelle eigenlijk Lilian van Zele heet ? Geboren in 1919?
http://home.wxs.nl/~siemboon/index.htm
Hi BV,
Ja ik wist wel dat ze het over haar man Tjalie had…., maar ik dacht waarom heet ze dan Ducelle? Ik zal Mama (van 1920) vragen of ze de naam van Zele kent. Lilian is een mooie ouderwetse naam. Het is wel grappig dat ik elke keer weer namen herken die hier en op de Indo forums worden geschreven, vaak thuis gehoord. Schijnt dat iedereen elkaar in Batavia heeft gekendt? Zoals juist now de naam Giebels, ik kan die oude vrouw Oma Giebels nog als gisteren herrineren. Maar ja peranakan allemaal van die Indische oudjes.
Gr, SenangHati
Ducelle is haar schrijversnaam, een pseudoniem.
Iedere Indische herkent namen van eerder gehoord te hebben of mensen gekend te hebben.
Indie was een klein dorpje soms..
Je moedersnaam hoorde ik als kind al uit de verhalen thuis, van ooms en tantes.