Nama, begeleider van de onlangs ontbonden band NIRG X-plosion, herdenkt de vorige week overleden hawaiiansteelguitarist en Indische jongen, Theo Ehrlicher.
Mijn eerste ontmoeting met Theo Ehrlicher
Een telefoontje van mijn broer liet me opveren. Ik heb je eerste gitaar en ben bezig mijn zolder op te ruimen. Heb je nog interesse? Mijn hart sprong op. Als kind van een jaar of 14 had ik geprobeerd gitaar te leren spelen. Klassiek nog wel. Deze poging strandde jammerlijk in het jaar 1969. Daarna de gitaar niet meer aan geraakt en uit het oog verloren, totdat mijn broer het instrument bij mij thuis bracht en het was opeens 1988 geworden. De gitaar was zwaar verwaarloosd, snaren ontbraken en dof. Ik weet nog dat mijn vader ermee thuis kwam, de Eko en het was de mooiste gitaar die ook tot dan had gezien. De dag daarop ging ik aan de slag, en niet lang daarna stond de oude Eko weer te glimmen in volle glorie en helemaal besnaard. Maar nu nog spelen.
Ik ging op zoek en via een omweg kwam ik terecht bij Theo Ehrlicher, op aanraden van een vriend. Ik mijn stoute schoenen aangetrokken en deze man gebeld met het verzoek of ik bij hem op les kon komen. Hij was zeer kortaf door de telefoon. Ik wil je eerst zien en dan neem ik de beslissing of ik je les wilt geven. Heb je een gitaar, zo ja, neem die mee. En je kan die dag komen Beng, telefoon erop. Op de afgesproken dag, was ik er en werd naar de leskamer doorverwezen. Hij gaf me een hand en stak gelijk van wal. Ik ben Theo Ehrlicher, zeg maar meneer en jij wil gitaar leren spelen. Wat weet je van een gitaar? En wat kan je allemaal al spelen? Zijn ogen priemden zich vast op mij en ik niet voor een kleintje vervaard, begon spontaan te stotterenHij kapte het af en bromde, Ik hoor het al je weet niets en kan niets. Onder de volgende voorwaarden kan je hier les krijgen. Je krijgt een nummer op. Als je deze de volgende les vlot kan spelen, dan krijg je een nieuwe. Indien je les niet ken, krijg je n keer een herkansing, bij de derde keer dat je het niet kan spelen, sodemieter ik je eruit. Ik heb geen zin om mij te zitten ergeren en mijn tijd te voordoen. Indien je op je vaste dag niet kan, dan heb je pech, die les is voorbij. Indien ik niet kan dan spreken we een nieuwe datum af om de les in te halen. Laat je gitaar eens zien. Vol trots haalde ik mijn gitaar uit de hoes en toonde die aan hem. Hij nam het instrument aan, speelde er wat op en binnen twee minuten lag het op tafel. Heb je een openhaard, nee, jammer, anders had je die gitaar als aanmaak hout kunnen gebruiken, maar je kan het altijd aan de muur hangen als decoratie. Zie je die gitaar staan voor je, daar speel je op als je hier komt. Ik heb geen zin om naar een vals kreng te luisteren, je hoeft je gitaar niet mee te nemen. Als je alles doet wat ik zeg, speel je over een jaar redelijk slaggitaar. Hij stond op, liep naar een massagebank links van hem, maakte een gitaar koffer open en toverde daar een Gibson ES-175 te voorschijn. Ging zitten, speelde wat en ik kreeg in een sneltreinvaart les waaraan een gitaar allemaal moest voldoen. F-gaten meneer, alleen gitaren met F-gaten zijn goede gitaren. Dat was het voor vandaag. Ik zie je volgende week, op dit tijdstip. Vergeet geen multo-map met gewoon papier mee te nemen, een pen en het allerbelangrijkste je lesgeld voor de komende maand. Hij stond op, gaf me een hand en voordat ik het wist stond ik weer buiten.
Wat een man. Ja, zo was Theo als je hem niet kende. Binnen een jaar kon ik redelijk slaggitaar spelen en wegens mijn werk, moest ik regelmatig voor enkele jaren de lessen onderbreken. Ik heb hem een persoonlijke manier leren kennen, kwam er achter dat hij helemaal niet die grote boze boeman was en we hadden de grootste lol. Soms, had ik totaal geen les gehad, andere keren bleven we meer dan een uur samenspelen.
In 1998 scheidden onze wegen, mijn baan nam te veel tijd in beslag.
Theo, het gaat je goed.
Nama
...................
Indisch4ever 
mooi stuk Nama, ja zachte heelmeesters……
selamat jalan Theo…meneer Theo.
Ja ik heb hier weinig aan toe te voegen, een heel mooi stuk weer geschreven door Nama, en Theo wist goed waar hij mee bezig was. Ik wens hem ook een goede reis en ik hoop dat er een hoop mensen aan de overkant van de brug op hem stonden te wachten.
Mijn ouders zouden wel geweten hebben wie Theo Ehrlicher was, want zij volgden de Kilima Hawaiians een beetje in de vijftiger jaren.
Ik kende hem niet… Het was ook niet mijn muziekstijl eind zestiger en zeventiger jaren… de post-hippiegeneratiemuziek enzo..
Het is nu woensdagavond,ik verveel me stierlijk. Deze avond was mijn uitje, van 8 tot 9 les bij die gigant.en dat al 10 jaar lang.Ondanks dat ik al 50 jaar gitaar speel en nu dank zij de grote Theo Ehrlicher ook nog aardig met de steel gitaar overweg kan. Ik zal deze grootmeester ontzettend missen.
Ik weet niet wie Nama is, ik ken U niet, maar de manier hoe U over mijn vader spreekt heeft me goed gedaan. Zo was hij precies! En vooral vandaag, voel ik me hopeloos, like a motherless child, morgen is het 1 jaar dat ik jullie grootmeester, en mijn vader, heb begraven.
En wij missen hem allemaal!
Iris Ehrlicher
Wij wensen u veel sterkte deze dagen mw Ehrlicher.
Het is nu al iets meer dan 2 jaar geleden dat de “Grote Ehrlicher” overleed.
Heb onlangs de oude muziekschriften uit’67 weer eens bij elkaar geplakt en wat van zijn “zware begeleiding” gespeeld.Soms zit zijn handschrift er ook nog tussen, want als hij zag dat ik de hoeveelheid niet in dat 1/2 uurtje zou kunnen opschrijven hielp hij mee schrijven in zijn mooie verzorgde handschrift.
Met wat leerlingen hebben we eens de stoute schoenen aangetrokken om hem te verrassen met het spelen van oa zijn composities.
Natuurlijk bloedlink want hij was gevreesd vanwege zijn niet mis te verstane kritieken .
We hadden een huiskamer met stoelen ingericht als theatertje thuis, leerlingen en bekenden uitgenodigd en “hij” zat vooraan. Het gehele optreden zat hij er rustig , aandachtig luisterend en met een milde glimlach bij. Na afloop merkten we dat zijn bloed geen karnemelk was geworden.
Hij vond het goed, was aangenaam verrast en ook wel trots dat wij zijn composities met een complete band hadden uitgevoerd. De band bestond uit : steelgitaar: Jan v Elk, 3 gitaristen: Frans Bom, Henk Smitskamp, Olaf Klerks en Bassist Erwin Smitskamp.
Als “de Vader Damiaanband” hebben we nog n keer een optreden gedaan op een Hawanfestival en ook daar was het wel duidelijk dat de composities van Theo Ehrlicher een groot publiek konden boeien.
Olaf Klerks
Mooi en heel herkenbaar stukje .
ben er nog steeds trots op dat ik les van u gekregen heb!
ps – wat een mooie foto
Hallo Olaf, Ik ken je persoonlijk niet, maar hoorde wel vaak mijn vader jouw naam noemen….Het heeft me plezier gedaan je lange brief te lezen van afgelopen juli. Heb jij nog nieuws van Jan van Elk? Spelen jullie nog wel eens samen? Het ga je goed Olaf, gewenst door Iris, Theo’s dochter
Hallo Iris.Zag deze site bij toeval en vind dat ik moet reageren.Als ik die allemaal lees moet ik bijna weer janken.Bijna dertig jaar had ik les van Theo en ik mis hem elke dag nog.Speciaal op Zaterdag als ik om 1 uur daar moest zijn.Zelfs enkele keren op de skates vanuit Katwijk.Al die lessen en ook al die leuke gesprekken, of gewoon de hele middag naar zijn oude muziek luisteren.Werd het te laat dan gingen we chinees halen en dan gebeurde het wel eens dat ik pas om 11 uur thuis was.Wat een tijd.Het is een stuk minder leuk zonder hem al kunnen sommigen zich dat niet voorstellen.Altijd correct,altijd aanwezig,altijd een luisterend oor en goede raad.Voor de Hawaiian gitaar was hij de ideale leraar voor mij.Ik speel nog steeds graag zijn nummers Hoop dat alles goed met je gaat.Aloha.Jan.
Wat een bijzondere man was deze Theo. Ik ken hem niet, maar mijn ouders waren grote fan van de Kilima Hawaiians. Woonden hij in de Jaarsveldstraat?